All Chapters of ท่านแม่ทัพ เอ็นดูข้าสักนิดได้หรือไม่: Chapter 11 - Chapter 20

แม่ทัพซ่งหลงเย่ที่จ้องใบหน้างามนิ่ง ก่อนจะหันใบหน้าหนีสตรีตรงหน้าราวกับโกรธเคือง แต่ใบหูนั้นกลับแดงก่ำ ระบายลมหายใจช้าๆราวกับสะกดกลั้นอารมณ์ นางทำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง บ้าจริง นี่เขาจะแพ้ให้กับความร้ายกาจของนางหรอกหรือ ไม่มีทาง"เขินหรือเจ้าคะ สามี"เสียงหวานที่เอ่ยกระเซ้าขึ้น ใช้หัวไหล่เล็กกระแซะต้นแขนแข็งแกร่งของเขาอย่างไม่กลัวเกรง นางเป็นสตรีเช่นไรกัน ถึงได้แตะเนื้อต้องตัวบุรุษเช่นนี้ แต่เขาเองก็กลับรู้สึกราวกับว่ามีกระแสความร้อนวิ่งวุ่นไปทั้งร่าง กับบุรุษอื่นนางจะให้ความสนิทสนมเช่นนี้หรือไม่นะ คิดได้เช่นนั้นกลับทำให้ยิ่งรู้สึกขุ่นเคือง "ไม่มีทาง แล้วเจ้าอย่าได้เอ่ยวาจาเช่นนี้อีก เป็นถึงคุณหนูสูงศักดิ์เหตุใดจึงกล่าวว่าผู้อื่นเป็นสามีโดยไม่อายปาก แล้วการแตะเนื้อต้องตัวบุรุษนี่อีก มันไม่สมควรมิรู้หรือ"โอ้ววว แรง!"ข้าก็แค่ล้อเล่นเอง เหตุใดต้องโมโหด้วย เชอะ ไม่อยากได้ตำแหน่งนี้ก็ไม่เป็นไร ข้ายกให้พี่หยุนฟงก็ได้""ไม่ได้!!"แม่ทัพซ่งที่เผลอตัวตวาดเสียงดังใส่นาง จ้องมองดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างไม่พอใจ"ข้าหมายถึงเจ้าจะไปเรียกผู้อื่นว่าสามีไปทั่วเช่นนี้ไม่ได้ เห็นแก่หน้าบิดามารดาเจ้

เสี่ยวหลานที่ทิ้งกายลงบนตั่งนุ่ม หลับตาลงอย่างเหนื่อยล้า พลางสูดหายใจเข้าเต็มปอด วันนี้นางเหนื่อยมาเกือบทั้งวัน แล้วยังมาเจอยัยดอกบัวเน่านั่นกลั่นแกล้งอีก บุรุษนั่นก็เช่นกัน ข้าไม่เคยดีในสายตาของเขาเลยสินะ มันน่าเจ็บใจชะมัด"ซ่งหลงเย่ ต่อแต่นี้ไปข้าจะไม่สนใจท่านอีกเลย คอยดู"ด้วยความคับแค้นใจ นางจึงตะโกนเสียลั่นเรือน เมื่อได้ทำเช่นนั้นแล้วรู้สึกดีขึ้นมานิดนึง แต่เสียงหวานที่ตะโกนขึ้นเพราะความน้อยเนื้อต่ำใจนั้น กลับทำให้ร่างสูงของเจ้าของชื่อที่ก้าวตามนางมาถึงกับชะงักฝีเท้า ก่อนจะหันหลังเดินกลับทางเดิมโดยไม่พูดจาแม่ทัพซ่งหลังจากที่ประคองเมิ่งเสี่ยวหลานให้ลุกขึ้น ก็สังเกตเห็นว่าสตรีที่กำลังเดินจากไปนั้น เท้าของนางได้รับบาดเจ็บ แม้อีกฝ่ายจะฝืนเอาไว้แต่จังหวะการก้าวเท้านั้นผิดปกติและเขายังสังเกตเห็นหยดเลือดตรงที่นางยืนอยู่ก่อนหน้า จนต้องหันมามองสตรีในอ้อมแขนที่กำลังยืนจ้องมองแผ่นหลังเล็กที่เดินห่างออกไปด้วยนัยน์ตาแดงก่ำ ที่ยากจะคาดเดาความรู้สึก แต่เขากลับเห็นความเกลียดชังในนั้นอย่างชัดเจน เมื่อนางเห็นว่าเขากำลังจ้องมองนางอยู่ดวงตาแข็งกร้าวคู่นั้นกลับดูหม่นเศร้าดังเดิม ก่อนเขาจะส่งนางให้บ่

หลังจากวันนั้นเมิ่งเสี่ยวหลานนางก็พยายามเข้าหาเหลียนฮวามากขึ้น แม้อีกฝ่ายจะมีการต่อต้านบ้าง แต่นางถือคติว่าความหน้าทนจะเอาชนะทุกอย่างได้ จนช่องว่างระหว่างนางและเหลียนฮวาในตอนนี้ดูจะไม่แย่ดังเก่า"คุณหนูเจ้าคะ เหตุใดระยะหลังมานี้จึงได้ทำดีกับคุณหนูรองเล่าเจ้าคะ"ลั่วซีที่อดสงสัยไม่ได้ว่า เหตุใดคุณหนูของนางถึงได้เปลี่ยนไป หรือว่าคุณหนูจะมีแผนการร้ายกาจดังที่ท่านแม่ทัพได้กล่าวเอาไว้ แต่จากการที่นางได้รับใช้ใกล้ชิดอีกฝ่าย คุณหนูผู้นี้มิได้มีนิสัยร้ายกาจอย่างที่ร่ำลือเลยสักนิด กลับกันคุณหนูของนางกลับมีจิตใจที่ดีมากเลยทีเดียว แม้จะเจ้าเล่ห์แสนกล ซุกซนไปสักหน่อย หัวเราะเสียงดังไปบ้าง กิริยามารยาทนั้นก็...ถือว่ามิได้เลวร้ายนักหากเทียบกับคุณหนูจวนอื่นๆ ส่วนศาตร์และศิลป์ ที่เหล่าคุณหนูในห้องหอพึงมีนั้น...นางอาจจะยังไม่มีโอกาสได้ชื่นชมฝีมือก็ได้ แต่ แต่ แต่ ฝีมือการทำอาหารของคุณหนูนั้น นางบอกได้คำเดียวเลยว่า อร่อยเหาะ เอ่อ แล้วก็มีวาจาที่ค่อนข้างจะแปลกประหลาดไปบ้าง แต่ก็เป็นเสน่ห์ที่ทำให้คุณหนูดูน่าสนใจ จนตอนนี้นางคิดว่าตัวเองกำลังมีใจเอนเอียงให้เจ้านายคนใหม่เสียแล้ว"เฮ่ออ เรื่องนี้ข้าก็มิอาจกล

เสี่ยวหลานที่ตกตะลึงจนตาค้าง มือเล็กที่จะยกขึ้นผลักอีกฝ่ายในตอนแรก ตอนนี้กลับขยุ้มเสื้อตรงอกแกร่งจนยับย่น ปากอวบอิ่มรู้สึกผ่าวร้อนไปหมด จูบแรก จูบแรกเลยนะ การจูบมันให้ความรู้สึกดีเช่นนี้เองหรือ ริมฝีปากอ่อนนุ่มอุ่นร้อนที่ประทับลงมาทำให้ร่างกายของนางรู้สึกวาบหวิว จนต้องหลับตาพริ้ม หัวใจในอกข้างซ้ายเต้นกระหน่ำจนกลัวว่ามันจะกระเด็นกระดอนออกมานอกอกลมหายใจผ่าวร้อนที่ดูเหมือนจะร้อนขึ้นเรื่อยๆนั้น ยิ่งทำให้นางเตลิด รู้สึกตื่นเต้นผสมกับความอยากรู้อยากลอง จนจูบตอบอีกฝ่ายอย่างเงอะงะ แต่กลับทำให้แม่ทัพหนุ่มพอใจไม่น้อย ที่นางไม่ได้รังเกียจสัมผัสจากเขาเขายอมรับแล้วว่า พ่ายแพ้ให้แก่สตรีผู้นี้จนราบคาบ นางได้เข้ามาอยู่ในใจของเขาโดยไม่รู้ตัว รู้ตัวอีกทีเขาก็ดิ้นไม่หลุดเสียแล้ว ยิ่งเห็นนางให้ความใกล้ชิดสนิทสนมกับบุรุษอื่น ยิ่งรู้สึกร้อนรน กลัวเหลือเกินว่านางจะมีใจให้ชายอื่น ต่อจากนี้เขาจะไม่ผลักไสนางอีกต่อไปแล้ว และนางก็อย่าได้คิดที่จะผลักไสเขาเช่นกัน คิดได้ดังนั้น ริมฝีปากหนายิ่งทวีความเร่าร้อนจนรู้สึกถึงกายบางที่สั่นไหวและหัวใจนางที่เต้นตุบตุบอยู่ชิดอกของเขาลิ้นหนาที่แทรกเข้ามาเกาะเกี่ยวลิ้นเล็

เมื่อทุกคนออกมาหน้าเรือนเห็นขบวนราชโองการจากวังหลวงได้แต่ออกอาการมึนงง เพราะนอกจากจะมีฉีกงกงผู้ถือราชโองการแล้ว ด้านหลังยังมีขบวนรถม้าที่บรรทุกหีบมาอีกหลายใบและที่สำคัญด้านข้างของหีบนั้นเป็นตราประทับของราชวงศ์แคว้นหมิง แคว้นมหาอำนาจที่เป็นดังเมืองพี่เมืองน้องกันมาหลายร้อยปี ท่านเสนาบดีเมิ่งที่ได้แต่ส่ายหน้าให้กับผู้เป็นฮูหยินและบุตรชาย เมื่อเห็นสายตาราวกับมีคำถามแต่เขาเองก็มิได้รู้เรื่องราวมาก่อนเช่นกันฉีกงกงเมื่อเห็นว่าทุกคนมากันพร้อมแล้ว จึงได้อ่านราชโองการ เขาเองก็รู้สึกไม่ค่อยจะสบายใจนักเพราะสนิทสนมกับตระกูลเมิ่ง ตระกูลของเมิ่งฮองเฮามิน้อย และรับรู้มาโดยตลอดว่าคุณหนูใหญ่หลานรักของฮองเฮานั้นมิยอมออกเรือนเพราะปักใจรักในตัวแม่ทัพซ่งหลงเย่ แต่ราชโองการนี้ถูกเขียนขึ้นอย่างเร่งด่วนโดยไม่ได้หารือกัน หลังจากที่ฝ่าบาทได้รับราชสาส์นด่วนจากแคว้นหมิง"เสนาบดีฝ่ายซ้ายเมิ่งจินหลี่รับราชโองการ ด้วยโองการแห่งฟ้า ฮ่องเต้มีพระราชบัญชาโปรดเกล้าฯให้บุตรีตระกูลเมิ่ง ผู้ซึ่งเป็นกุลสตรีรูปโฉมงดงาม เพียบพร้อมด้วยกิริยามารยาทและความรู้ความสามารถ สมเป็นทายาทของตระกูลคู่แผ่นดิน จึงโปรดเกล้าฯให้อภิเษกสมรสก