All Chapters of ท่านแม่ทัพ เอ็นดูข้าสักนิดได้หรือไม่: Chapter 31 - Chapter 40

เมื่อเรื่องราวทั้งหมดคลี่คลายลง ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดี จวนเสนาบดีจึงเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและรอยยิ้มแห่งความสุข ในทุกๆวัน จะเห็นภาพโฉมสะคราญสองนางที่มักจะนั่งจิบน้ำชาและทานขนมอยู่ในศาลากลางน้ำ นั่งพูดคุยหยอกล้อและชื่นชมอาภรณ์และเครื่องประดับงดงาม ในบางวันก็เห็นคุณหนูใหญ่ของตระกูลจับคุณหนูรองผลัดเปลี่ยนอาภรณ์ชุดแล้วชุดเล่า สีแล้วสีเล่า ปากก็ชื่นชมไม่หยุดว่าคุณหนูรองงดงามอย่างนั้น งดงามอย่างนี้ แต่ก็ยังน้อยกว่าตนอยู่หลายส่วน ก่อนจะหัวเราะขึ้นอย่างถูกอกถูกใจ และยังมีอีกหนึ่งบุรุษที่ตลอดหลายวันที่ผ่านมานั้นตามติดสตรีทั้งสองนางมิเคยห่าง ชินอ๋องหมิงเว่ยหรงที่กลายมาเป็นแขกประจำของจวนเสนาบดีจนกลายเป็นภาพชินตาของผู้คนที่พบเห็น หนึ่งคือยอดบุรุษที่หล่อเหลาสูงศักดิ์งามสง่า สตรีนางหนึ่งงดงามเป็นหนึ่ง รูปร่างอรชรดูเย้ายวน สดใสราวบุปผาแรกแย้มชวนให้หลงใหล อีกนางดูงดงามอ่อนหวาน บอบบางน่าทะนุถนอม จนผู้ที่พบเห็นได้แต่ครุ่นคิดว่านางใดหนอจะเป็นผู้ที่ถูกเลือก เมิ่งเหลียนฮวาที่กลายมาเป็นน้องน้อยที่น่ารักของคุณหนูใหญ่ของจวนดังเก่าก่อน กำลังนั่งยิ้มอยู่หน้ากระจกอย่างมีความสุข หยิบเอาปิ่นปักผมลวดลายดอกเหลีย

หนึ่งบุรุษหนึ่งสตรีที่นั่งมาบนรถม้า ต่างตกอยู่ในห้วงความคิดของตนเองจนใบหน้านั้นดูยุ่งเหยิง ชินอ๋องหมิงเว่ยหรงที่มองใบหน้างามที่เหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง ถึงแม้นางจะพยายามทำให้ตัวเองดูสดใสเพียงใด แต่ดวงตาหม่นหมองคู่นั้นก็ไม่อาจปิดบังร่องรอยของความหม่นเศร้าและกระวนกระวายใจเอาไว้ได้เลย"หลานเอ๋อ"เสียงทุ้มแผ่วเบาที่เอ่ยเรียก ทำให้เสี่ยวหลานหลุดออกจากภวังค์ความคิด"หืม ว่าอย่างไรเจ้าคะ"ใบหน้างดงามที่หันมาส่งยิ้มกว้างให้บุรุษข้างกาย ที่กำลังจ้องมองนางราวกับจะพูดอะไรบางอย่างรอยยิ้มจริงใจที่ไร้ซึ่งความเสแสร้งใดๆ ของนาง ทำให้ชินอ๋องหมิงเว่ยหรงเอ่ยขึ้นอย่างตัดสินใจ"ความจริงพี่มีเรื่องราวบางอย่างที่ยังไม่ได้บอกเจ้า"ชินอ๋องหมิงเว่ยหรงที่มองสบตาสตรีตรงหน้าราวกับจะมองให้ลึกลงไปในจิตใจของนาง ก่อนจะเอ่ยขึ้น"ความจริงเรื่องที่ร่างนี้ถูกลอบทำร้ายเป็นฝีมือของคนตระกูลต้วน แต่ไม่มีหลักฐานที่จะเอาผิดอีกฝ่าย ความจริงชินอ๋องหมิงเว่ยหรง พระองค์อาจจะล่วงรู้ทุกอย่างแต่พี่ไม่มีความทรงจำใดๆ หลงเหลืออยู่เลย"คิ้วเรียวงามที่เลิกขึ้นเมื่อได้ยินชื่อตระกูลที่ฟังคุ้นหูนัก ก่อนจะนึกขึ้นได้ ว่าเป็นตระกูลของสตรีที่คิด

เงาร่างตะคุ่มๆสองร่าง ที่ผลุบๆโผล่ๆอยู่ตรงกำแพงสูงตระหง่านอันเป็นที่ตั้งของจวนแม่ทัพ ช่างดูน่าสงสัย เพราะจุดนั้นเป็นจุดที่มีเพียงคนในเท่านั้นที่ล่วงรู้ถึงการมีอยู่ของช่องทางลับนั้น ทางลับที่ได้ชื่อว่า ทางหมาลอด ทางที่หนึ่งในสองร่างที่กำลังมุดกายเข้ามาเป็นผู้ขุดเองกับมือ"เร็วๆ สิ ลั่วซี เดี๋ยวก็มีใครมาเจอหรอก"เสียงหวานใสที่เอ่ยกระซิบบ่าวคนสนิท เร่งให้อีกฝ่ายมุดเข้าไปภายในจวนแม่ทัพ โดยมีนางคอยดูต้นทาง ไม่พูดเปล่ามือเรียวเล็กนั้นยังตบก้นของบ่าวตัวน้อยเป็นการเร่งอีกฝ่ายอีกด้วย"สงสัยบ่าวจะอ้วนขึ้นแน่ๆเลยเจ้าค่ะ คุณหนู มันติดตรงก้นนี่ คุณหนูช่วยดันหน่อยเจ้าค่ะ"สองนายบ่าวที่ต่างก็ทุลักทุเลกันพอสมควรกว่าจะลอดผ่านเข้ามาได้สำเร็จเล่นเอาเหงื่อแตกซิกๆ กันเลยทีเดียวเส้นทางนี้เป็นเส้นทางที่ลั่วซี นางใช้ลอดออกมาเวลาหนีออกมาเที่ยวเล่นข้างนอก เมื่อนางไม่อยู่จึงทำให้มีต้นหญ้าขึ้นมาปิดทางเข้าจนเป็นเล็กแคบลง ไม่น่าเชื่อว่าช่องทางนี้จะได้ใช้ประโยชน์ลั่วซีที่นั่งลงหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างหมดเรี่ยวแรง มองคุณหนูของนางอย่างไม่เข้าใจ เพราะจู่ๆก็บังคับให้นางลักลอบพาเข้ามายังจวนแม่ทัพ บอกเพียงว่ามีเรื่

แม่ทัพหนุ่มที่ไม่คิดจะรอฟังคำตอบรับจากร่างเล็ก โน้มใบหน้าหล่อเหลาแนบริมฝีปากหนากับเรียวปากอวบอิ่มของสตรีในอ้อมแขนที่ตอนนี้ตกตะลึงตาค้างไปเสียแล้วเรียวปากหนาที่บดเคล้าจูบคลึงอ้อยอิ่ง ค่อยๆและเล็มความหวานจากเรียวปากอ่อนนุ่ม ก่อนจะค่อยๆสอดปลายลิ้นสากอุ่นชื้นเข้าไปเก็บเกี่ยวความหวานภายใน จูบที่ค่อยๆซึมซับแลกลมหายใจ ค่อยๆสอนสตรีในอ้อมแขนที่ช่างหัวไวนัก จุมพิตอ่อนหวานเรียกร้องนั้น ทำให้กายบางของเสี่ยวหลานอ่อนระทวย ความหวานละมุนกำซาบไปทั่วเรียวปากนุ่ม สตรีผู้มากล้นไปด้วยความมั่นใจในตอนแรก ตอนนี้กลับกลายเป็นดั่งลูกกวางตัวน้อยที่รอเวลาให้หมาป่าเช่นเขาขย่ำ ริมฝีปากหนาที่ประกบแนบลงมาบดคลึงเรียวปากอวบอิ่มอย่างนุ่มนวลอ่อนหวาน ทั้งเย้าหยอกและหลอกล่อให้คนตัวเล็กในอ้อมแขนโอนอ่อนผ่อนตาม เรียวลิ้นสากนุ่มแสนช่ำชองเกี่ยวกระหวัดรัดรึงลิ้นเล็กอ่อนนุ่ม เกี่ยวพันสอดผสาน จนร่างเล็กเอนราบลงบนที่นอนนุ่มมิรู้ตัวกายหนาที่ติดตามมาคร่อมทับ ทาบทับร่างหนาเหนือร่างเล็กช่างเป็นท่วงท่าน่าหวาดเสียว จุมพิตแสนอันตราย ล่อหลอกให้กายบางคล้อยตามการชักนำนั้นโดยง่าย ปากอวบอิ่มหวานล้ำทำให้ผู้รุกรานหลงใหลจนยากที่จะหักห้ามใจ จากท

ในค่ำคืนนี้เสี่ยวหลานที่ไม่อาจข่มตาให้หลับลงได้เพราะวันพรุ่งนี้จะเป็นวันที่ขบวนเสด็จของชินอ๋องหมิงเว่ยหรงจะเสด็จกลับแคว้นหมิง และชายคนรักจะต้องเดินทางไปกับขบวนเสด็จด้วย แต่นางที่เป็นสตรีกลับไม่ล่วงรู้ถึงแผนการที่เหล่าบุรุษวางไว้แม้แต่น้อย ช่างน่าขัดใจยิ่งนัก เพียงแค่เห็นว่านางเป็นสตรีอย่างนั้นหรือ จึงกีดกันนางให้ออกห่าง อ้างถึงความปลอดภัยและความห่วงใย คนยุคนี้นี่ยังไงกัน สตรีเช่นนางนี่แหละที่รู้เรื่องราวการรบ การทำศึก เล่ห์กลต่างๆมานักต่อนักแล้วประวัติศาสตร์ทั้งในและต่างประเทศก็ผ่านตามาหมดแล้ว หึ น่าโมโหชะมัด เกิดแม่ทัพผู้เป็นคนรักไม่ทันเล่ห์กลของสตรีนางนั้นจะทำเช่นไร ฝีมือการรบของเขานั้นนางไม่ห่วงหรอกนะ กลัวก็แต่จะพลาดท่าเสียทีแม่หญิงงามนางนั้นเสียมากกว่า นิยายที่นางอ่านมาก็ล้วนเป็นเช่นนั้น บุรุษผู้กล้าทั้งหลาย ล้วนแพ้พ่ายให้แก่หญิงงามร่างบางที่นอนกระสับกระส่ายไปมาอยู่บนเตียงทำให้ผู้ที่มาเยือนในยามวิกาลต้องยกยิ้มขึ้น เหตุใดเขาจะไม่รู้ถึงสาเหตุที่ทำให้โฉมสะคราญนอนไม่หลับ คงไม่พ้นกังวลเรื่องการเดินทางไปแคว้นหมิงเป็นแน่"หลานเอ๋อ"เสียงทุ้มนุ่มที่เอ่ยขึ้นใกล้ใบหูเล็ก ทำให้ร่างบางขนลุกซ