All Chapters of ปาวกะ เทพแห่งไฟ: Chapter 11 - Chapter 20

ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้ลินาสะดุ้งอีกครั้ง"ถ้าเจ้าไปเปิดประตูนั่น ข้าจะเผาคนที่มาเคาะทันที" ปาวกะนั่งไขว่ห้างอยู่ตรงเก้าอี้ด้วยท่าทางสง่างามราวกับเทพบุตรมาจุติ"ลินาๆ อยู่ไหมวะ" เสียงของอาร์มที่ตะโกนเรียกเธออยู่หน้าห้องทำให้หญิงสาวต้องขานรับในทันที"อยู่ค่ะ พี่อาร์มมีอะไรหรือเปล่าคะ" ลินาตะโกนออกไป"พี่ซื้อข้าวมาฝาก เห็นซื้อแต่บะหมี่กิน จะประหยัดไปถึงไหนวะ" หญิงสาวจึงหันไปมองหน้าของปาวกะที่เชิดขึ้น แต่ยังจ้องมองเธออย่างเขม็งราวกับจะฆ่าเธอให้ตายด้วยสายตาคู่นั้นซะให้ได้"ทำไมจะเปิดประตูไม่ได้ล่ะคะ ก็พี่อาร์มคนรู้จักหนูเอง" เธอยืนพูดกับปาวกะที่ใส่ชุดสีดำทั้งชุด แต่พอเขาได้ฟังที่เธอพูดก็ทำให้มีไฟลุกโชนขึ้นจากดวงตาของเขาทันที"พี่อาร์ม…ไม่เป็นไรค่ะ หนูกินแล้วขอบคุณมากนะคะ" หญิงสาวตะโกนออกไปอีกเพื่อหวังให้คนที่อยู่หน้าประตูเดินกลับที่พักของตนเองไป"เฮ้ย อะไรวะ ซื้อมาฝากนะเนี่ย" พี่อาร์มนี่ก็พูดเพราะสุดๆ เลย ร่างบางจึงหันไปมองหน้าของปาวกะอีกครั้ง แต่เขากลับนั่งกระดิกเท้าแล้วผิวปากอย่างสบายใจด้วยท่าทางยียวนกวนประสาทแบบที่เธอไม่เคยคิดเลยว่าเทพจะทำเธอหัวร้อนได้ถึงเพียงนี้"พี่อาร์มเอ

เรย์ลงจากรถพร้อมกระเป๋าสีดำใบใหญ่ และยืนยิ้มแฉ่งโบกมือให้พี่สาวหย่อยๆ น้องชายตัวแสบของเธอกำลังจะมาพักอยู่ด้วยช่วงปิดเทอมนี้"ลินาๆๆ มาช่วยถือของหน่อย" น้องชายที่สูงร้อยแปดสิบชูกระเป๋าใบเล็กขึ้นมาอีกใบ"จะย้ายบ้านหรือไงขนไรมาเยอะแยะ" ลินาบ่นแล้วรับกระเป๋าใบนั้นมาถือไว้"ก็คนสมบัติเยอะนี่" เรย์ตบกระเป๋าดังตุบตับ ประหนึ่งกำลังจะบอกว่าในนี้มีของสำคัญอยู่"แล้วกินข้าวมาหรือยังล่ะ" เธอหันไปถามน้องชายที่กำลังเดินตามหลังมา"ยังเลยลินา" เขาเอามือลูบท้องเบาๆ เพราะนี่มันก็บ่ายโมงแล้ว คงเมื่อยที่นั่งรถโดยสารมา แล้วก็ต่อแท็กซี่มาลงตรงปากซอยทางเข้าห้องพักของเธอ"เราไปกินข้าวร้านนู้นดีกว่า อร่อยเหาะอ่ะ" พี่สาวชี้ไปร้านอาหารตามสั่งที่นั่งกินประจำ ทำให้น้องชายหัวเราะออกมาเพราะคำพูดที่ติดตลกของเธอ"ลินาน่ะ อะไรก็อร่อยไปหมดแหละ" เขาอมยิ้มชอบใจเมื่อเห็นพี่สาวของตัวเองจริงจังกับการกินขนาดนี้"ไปเลย ยังมาหัวเราะอีกถ้าอร่อยเกิดติดใจพี่ไม่พามากินแล้วนะ" ลินาดันหลังเรย์ให้รีบเดินไปยังร้านขายอาหารตามสั่งที่ชื่อว่า ป้ารวยโภชนา ก็ไม่รู้ว่าป้าแกได้กำไรหรือเปล่าเพราะใส่แต่หมูแต่เนื้อให้ลูกค้าเยอะมากๆ หรือป้าแกขายข

"ลินาทำอะไรน่ะ" เรย์ถามพี่สาวในขณะที่เดินถือถุงสีขาวมาวางบนโซฟาที่เธอนั่งอยู่"หางานน่ะว่ามีที่ไหนรับสมัครบ้าง จะได้ยื่นใบสมัครไว้""ว้าว นี่พี่สาวของเรย์กำลังจะทำงานเหรอเนี่ย""ก็ใช่น่ะสิ แล้วแกซื้ออะไรมาเหรอเยอะเลย""หนังสือน่ะ อ่านใส่สมองสักหน่อย เดี๋ยวสมองจะมีขี้เลื่อยเหมือนของลินา""อร๊าย ไอ้น้องบ้าแกเข้าห้องไปเลยนะ ฉันเกลียดแกมาก" หญิงสาวทุบไหล่น้องชายไปหลายที"โอ๊ยๆ จะฟ้องแม่ว่าลินาตีเรย์จนต้องเข้าโรงพยาบาล ฮัลโลๆ แม่ครับช่วยเรย์ด้วย ลินาจะฆ่าเรย์แล้ว" เรย์พูดพร้อมกับกดโทรศัพท์แกล้งพี่สาวที่กำลังบีบคอของเขา"อารมณ์เสียเลยเนี่ย รู้งี้เอาขี้เถ้ายัดปากตัวเองตายตั้งแต่เด็กแล้ว ถ้ารู้ว่าต้องโตมาแล้วเจอน้องปากเสียอย่างนี้น่ะ" หญิงสาวบ่นอย่างหัวเสียเพราะน้องชายมักจะแกล้งให้เธอหงุดหงิดเสมอๆลินาพับโน้ตบุคแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู วันนี้เธอมีนัดกับแสนดีจะไปดูหนังด้วยกันเย็นนี้ เพราะอีกหน่อยคงไม่ได้เจอกันบ่อยเหมือนตอนเรียนแล้ว แสนดีจึงอยากไปดูหนังและให้ชวนพี่อาร์มไปดูด้วยกันให้ชวนพี่อาร์มเนี่ยนะยากกว่าเข็นครกขึ้นภูเขาอีกมั้ง แต่มีหรือที่ลินาจะทำไม่ได้มันต้องมีแผนเพื่อแสนดีจะได้สารภาพรักก

ณ ดินแดนแห่งหนึ่งอันแสนไกลที่ไม่มีมนุษย์คนไหนสามารถเข้าไปได้อากาศที่เย็นสบายในยามดึก ลมพัดพาเอากลิ่นหอมอ่อนๆ จากเกสรดอกไม้หอมตลบอบอวลไปทั่วอาณาเขตนั้น เหล่าผีเสื้อหลากสีบินตอมดอมดมเกสรดอกไม้กันอย่างร่าเริง ราวกับโลกใบนี้เป็นของพวกมัน ต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่มขจี ภูเขารายล้อมและถูกปกคลุมไปด้วยต้นไม้ใหญ่ และมีหิมะเกาะอยู่ตามยอดไม้ ยอดใบหญ้า ความจริงเมืองนี้น่าจะหนาวเย็นยะเยือกมากกว่าถ้าหากว่าเมืองนี้อยู่ในโลกมนุษย์ เมืองที่สว่างไสวตลอดเวลาด้วยแสงจันทราทั้งกลางวันกลางคืนราวกับมีดวงอาทิตย์อีกดวง แต่หาได้เป็นอย่างนั้นไม่ เมืองนี้ไม่มีดวงอาทิตย์…ที่ใต้ร่มไม้ใหญ่นั่น มีต้นหญ้าถูกปกคลุมไปด้วยเกล็ดน้ำแข็งกำลังจะละลายสลายเป็นหยดน้ำลงบนพื้นดิน ต้นไม้ใหญ่ที่ชายผู้ทรงสง่าผ่าเผยยืนอยู่ใต้ต้นไม้นั้นกำลังจะเหี่ยวเฉาทำให้ชายผู้มาใหม่ร้องทักขึ้นในทันที"เฮ้...ปาวกะ" เสียงเรียกของชายหนุ่มที่เขาคุ้นเคยเป็นอย่างดีส่งเสียงมาจากทางด้านหลัง ใบหน้าที่เปื้อนยิ้มของเขาทำท่าปากจู๋เชิงล้อเลียนแบบนั้นทำเอาปาวกะหัวเสียอยู่ไม่น้อยเมื่อได้เห็นท่าทางของเพื่อนสนิทหยอกล้อเขา"เฮ้ยๆ ใจเย็นๆ ข้าล้อเจ้าเล่นเท่านั้น ดูสิต้น

"ปาวกะ" หญิงสาวเรียกเขาเบาๆชายหนุ่มก้มมองใบหน้าของหญิงสาวในขณะที่ยังอุ้มเธอเดินขึ้นมาจากน้ำ"มีคนจมน้ำอยู่ คุณต้องลงไปช่วยเขา" เธอพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมแขนที่แข็งแรงนั่น"เจ้าดูไม่ออกจริงๆ เหรอ ว่าเป็นมนุษย์เช่นเดียวกับเจ้าหรือภูตผีที่อยู่ในน้ำนั่นอยู่แล้ว" เธอค่อยๆ ชะโงกหน้ามองไปยังจุดที่เห็นว่ามีคนจมน้ำโดยมองผ่านไหล่กว้างของชายหนุ่มลงไปในขณะที่เขากำลังอุ้มเธอขึ้นฝั่ง ภาพที่อยู่ตรงหน้าทำให้หญิงสาวต้องโอบต้นคอของเขาจนแน่น มันน่าสะพรึงกลัวจนขนลุก ที่จู่ๆ ร่างสาวผมยาวเน่าเฟะนั้นก็เกิดไฟลุกท่วมตัวเสียงหวีดร้องดังลั่นไปทั่วสวนสาธารณะ"หนูกลัว" หญิงสาวบอกเขาเสียงสั่น"เจ้าก็เกือบได้เป็นตัวแทนตัวตายแล้วเหมือนกัน""ไม่ หนูยังไม่อยากตายค่ะ" เทพผู้สง่างามค่อยๆ วางหญิงสาวลงโดยที่สภาพของทั้งคู่เปียกโชกเธอเกือบตายแล้วจริงๆ ถ้าไม่ได้เขามาช่วยป่านนี้เธอคงจมน้ำตายไปแล้ว"ขอบคุณนะคะที่มาช่วยหนู ถึงหนูว่ายน้ำไม่เป็นแต่คุณก็ทำให้หนูลอยในน้ำได้นานขนาดนั้น" หญิงสาวยืนเอามือกอดตัวเองเพราะความหนาวจนตัวเธอสั่นไหว"ข้าไม่ได้ทำให้เจ้าลอยน้ำได้เลยลินา" เขาตอบเสียงเรียบพร้อมด้วยใบหน้าที่มีความสงสัย"จริงเหร