All Chapters of ไม่เป็นหรอกนางเอก ข้าอยากเป็นมารดาพระเอกมากกว่า: Chapter 21 - Chapter 30

แต่การจะลงมือทำอะไรสักอย่างก็ย่อมที่จะมีการลงทุน และทุนทรัพย์ของนางในตอนนี้ก็ไม่อาจที่จะใช้จ่ายได้ตามอำเภอใจเช่นดังชีวิตก่อน ตอนนี้นางรู้ซึ้งแล้วถึงค่าของเงินและคำว่าเงินต่อเงิน หากมีเพียงสมองแต่ไร้ทุนทรัพย์ก็ไม่อาจที่จะต่อยอดสิ่งที่คิดได้อย่างเต็มที่ การจะประสบความสำเร็จในชีวิต เงินนั้นเป็นสิ่งจำเป็นอย่างมาก เห็นทีสิ่งที่สำคัญที่สุดตอนนี้คือนางต้องหาทุนทรัพย์สำหรับต่อยอดกิจการของนาง ดังนั้นด้านหน้าร้านเครื่องประดับที่ใหญ่ที่สุดของที่นี่จึงปรากฏเรือนร่างอวบอิ่มของโฉมสะคราญที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นลูกค้าประจำของที่นี่ เพียงแต่วันนี้นางไม่ได้จะมาอุดหนุนหรือละลายทรัพย์เช่นที่ผ่านมา แต่การมาเยือนครั้งนี้ก็เพื่อดูราคาค่างวดของเครื่องประดับในยุคนี้ต่างหาก เพราะหากนางเดินหอบเอาเครื่องประดับมากมายเข้าโรงจำนำสุ่มสี่สุ่มห้าเกรงว่าจะโดนกดราคาเอาได้ เช่นนั้นจึงต้องสอบถามราคากันเสียก่อนภาพของโฉมสะคราญที่กำลังชื่นชมเครื่องประดับและสอบถามราคากับผู้ดูแลร้านอย่างสนอกสนใจอยู่นั้น ทำให้คิ้วคมเข้มของบุรุษใบหน้าหล่อเหลาผู้ที่บังเอิญผ่านมาขมวดมุ่น ในคราแรกเซี่ยชิงเทียนมองอย่างไม่แน่ใจ ว่านางจะใช่สตรีคนเดียวกัน

"รายงานมา"เสียงทุ้มแหบของผู้เป็นนายดังขึ้นในทันทีที่ ฉีเล่อ ปรากฏตัวขึ้นภายในห้องรับรองพิเศษบนชั้นสามของหอหมื่นบุปผา มือที่กำลังจะยื่นไปยังกาสุราที่ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนใจขึ้นดื่มเพื่อดับกระหายชะงักไปเล็กน้อยกับความใจร้อนของผู้เป็นนายที่นานๆ ครั้งจะมีให้เห็น ริมฝีปากบางเฉียบแต่ดูสวยได้รูปกระตุกยิ้มขึ้น ดูทีรึเขาเหนื่อยทำงานให้แทบตายก็ไม่คิดจะให้พักดื่มดับกระหายสักจอกสองจอก คาดว่าแม่นางน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มพริ้มเพราผู้ที่มีความเจ้าเล่ห์อย่างร้ายกาจนางนั้นคงจะมีความสำคัญกับบุรุษที่เปรียบเสมือนบิดาของเขาอยู่ไม่น้อยถึงได้ไม่คิดจะเก็บอาการเช่นนี้หึ ดูท่าจะเป็นเอามาก ยอดบุรุษผู้เก่งกาจสุดท้ายก็ไม่ผ่านด้านสาวงาม แม่ทัพเฒ่าเจ้าเล่ห์ผู้นี้ดูท่าจะหลงใหลในตัวเด็กสาวนางนั้นเข้าเสียแล้ว รสนิยมไม่ธรรมดาเสียด้วยสิ เขาหรือหลงเข้าใจผิดคิดว่าผู้เป็นนายจะเข็ดขยาดในตัวสตรีถึงไม่ยอมตบแต่งฮูหยินใหม่ที่แท้ก็ชมชอบเด็กสาววัยขบเผาะนี่เอง แต่ก็ยังจะปากแข็งคิดหรือว่าจะหลอกคนอย่างเขาได้ ดวงตารูปทรงคล้ายดั่งกลีบดอกท้อของชายหนุ่มนาม ฉีเล่อ เด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับบุตรชายของท่านแม่ทัพผู้เป็นนาย เด็กกำพร้าผู

ดวงตาฉ่ำน้ำวาววับคู่หนึ่งมองตามแผ่นหลังของสตรีหนึ่งในสองนางที่กำลังเดินพูดคุยกัน หัวเราะหัวใคร่กันอย่างมีความสุข ประกายดำมืดค่อยๆ กลืนกินนัยน์ตางดงามหยั่งลึกจนแทบจะมองไม่เห็นก้นบึ้ง สองมือเรียวกำแน่นจนสั่นระริก ปลายเล็บจิกลงบนฝ่ามือจนแดงช้ำ ยิ่งเห็นใบหน้าราวกับนางจิ้งจอกของอีกฝ่ายเผยอรอยยิ้มมีความสุขสว่างสดใส เรือนร่างอรชรยิ่งสั่นเทิ้ม มองสตรีในอาภรณ์แสนงดงามก้าวย่างอย่างมั่นใจขึ้นไปบนรถม้าคันใหญ่มีบ่าวรับใช้คอยประคับประคองทะนุถนอม ประกายความเกลียดชังยิ่งสะท้อนออกมาจากดวงตาคู่สวย มือที่กำจนแน่นทุบลงบนกำแพงอิฐที่ใช้เป็นที่กำบังกายอย่างแรงแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บเท่ากับดวงใจที่กำลังบีบรัดในตอนนี้ น้ำตาแห่งความคับแค้นหลั่งริน ไหลลงมาอาบแก้มนวล ใบหน้างดงามหวานละมุนบิดเบี้ยว ก่อนที่ผู้เป็นเจ้าของจะยกฝ่ามือขึ้น ปาดหยาดน้ำตาแห่งความเกลียดชังออกจากใบหน้า กล้ำกลืนก้อนแข็งที่แล่นมาจุกอยู่กลางอก ข่มกลืนมันลงคอ เชิดใบหน้างามที่ตนภูมิใจหนักหนาขึ้น หันกายสาวเท้าเข้าไปด้านในโรงรับจำนำแห่งนั้นด้วยประกายตาแห่งความมุ่งมั่น.......................................................ดวงตาดอกท้อของฉีเล่อทอประกาย

เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามา ตามด้วยเสียงสนทนาที่ดังแว่วให้ได้ยินจากด้านหน้าประตูทำให้คนที่กำลังกังวลกับสังขารตัวเองถึงกับลุกลี้ลุกลน มือหนาลูบไปตามอาภรณ์บนกายกำยำ ตบๆ ลูบๆ ก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้วางท่าเคร่งขรึมใบหน้านั้นแสนเย็นชาราวกับกำลังบัญชาการรบอยู่ก็มิปานแต่ให้ตายเถอะมือไม้ของเขาเหตุใดวันนี้มันถึงได้เกะกะยิ่งนัก แม้ภายนอกเขาจะดูสงบเยือกเย็น แต่ใครจะรู้ว่าภายในนั้นภายใต้อกแกร่งมันเต้นกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง กว่าจะจัดให้มือไม้อยู่เป็นที่เป็นทาง จัดการอารมณ์ของตัวเองให้สงบลงน้ำเมาก็ถูกยกขึ้นดื่มจอกแล้วจอกเล่าแต่ดื่มไปหลายจอกจนรู้สึกถึงฤทธื์สุราที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกายก็ยังไม่มีทีท่าว่าคนด้านนอกจะเปิดประตูเข้ามาเสียที เสียงหวานที่ดังแว่วเข้ามาให้ได้ยินทำให้ต้องปรายตามองไปทางประตูครั้งแล้วครั้งเล่า ริมฝีปากหยักเริ่มที่จะเม้มแน่น คิ้วเข้มขมวดมุ่น ตรงขมับนั้นเต้นตุบๆ จนรู้สึกได้ จิตใจที่สงบลงเพียงครู่เริ่มไม่มั่นคงอีกครั้งคุยอันใดกันนักหนา แล้วไปรู้จักกับอาเล่อตั้งแต่เมื่อใดกันยังมิทันได้หาคำตอบเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้นพร้อมกับบานประตูที่เปิดออกกว้าง ปรากฏใบหน้างดงามดวงตากระจ่างใสของสตร

เซี่ยเยี่ยนเฉินมองสตรีที่นั่งตัวสั่นให้เขาจัดอาภรณ์ให้อย่างเอ็นดู อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ เมื่อแม่นางคนเก่งไม่กล้าแม้แต่จะเหงนเงยใบหน้าขึ้นมาสบตากับเขาเสียแล้ว"ไหวหรือไม่"เสียงแหบพร่าของบุรุษหนุ่มวัยฉกรรจ์เอ่ยถามดรุณีน้อยตรงหน้า ริมฝีปากหนายกยิ้มนัยน์ตาพราวระยับราวพยัคฆ์เฒ่าแสนเจ้าเล่ห์ที่กำลังหลอกล่อให้ลูกกวางตัวน้อยติดกับอิงอิงช้อนสายตามองบุรุษที่เข้ามานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้านาง ใบหน้างามแดงซ่านด้วยความอาย เกิดมายังไม่เคยอับอายเท่าครั้งนี้มาก่อน กึ่งกลางกายยังรู้สึกหนุบๆ หนับๆ จนต้องหนีบเรียวขาทั้งสองข้างหุบเข้าหากันแน่น ขาสั่น ขาชา ขาอ่อน มันรู้สึกวูบวาบไปหมด นางอยากจะมุดดินหนีเหลือเกิน จะบอกเขาได้อย่างไรว่านางไม่ไหว ตอนนี้ยังคล้ายกับว่านางกำลังล่องลอยอยู่เลย และขาของนางก็ยังสั่นไม่เลิก จึงเลือกที่จะใช้ความเงียบเป็นคำตอบ มีเพียงฝ่ามือเล็กเท่านั้นที่ยกขึ้นมาปิดบังใบหน้าที่ร้อนฉ่า บอกเขาให้รู้ว่านางกำลังรู้สึกเช่นไรหึหึหึเซี่ยเยี่ยนเฉินหลุดหัวเราะให้กับท่าทางน่าเอ็นดูนั้น เหลือบตามองไปยังประตูทีหนึ่ง เขามั่นใจว่าผู้เป็นบุตรชายจะไม่เสียมารยาทผลักประตูเข้ามาแน่หากเขาไม่อนุญาต จึงหัน