All Chapters of ไม่เป็นหรอกนางเอก ข้าอยากเป็นมารดาพระเอกมากกว่า: Chapter 11 - Chapter 20

หึ สตรีประหลาดเซี่ยเยี่ยนเฉินหยัดยิ้มขึ้นเอนแผ่นหลังพิงพนัก ทอดสายตามองใบหน้างดงามเย้ายวนราวกับนางจิ้งจอกของอีกฝ่ายที่กำลังจ้องมองเขาตาไม่กะพริบ ความจริงช่วงนี้เขาก็เบื่อๆ ลองเล่นกับนางดูเสียหน่อยคงมิเป็นไรกระมัง"แล้วเจ้า คิดเห็นเช่นไรเล่า"ชายหนุ่มจ้องมองลึกลงไปในดวงตาคู่งามที่ตอนนี้ฉ่ำปรือด้วยฤทธิ์สุรา ปลายนิ้วชี้เรียวยาวไล้ไปตามขอบจอกสุราในมือ รอฟังคำตอบจากสตรีขี้เมาที่จ้องมองเขาตอบไร้ความหวั่นเกรงอย่างนึกสนุกอิงอิงมองใบหน้าหล่อเหลาร้ายกาจของบุรุษตรงหน้า ยิ่งพิศมองความรู้สึกของนางยิ่งน่าตกใจ หัวใจดวงน้อยเต้นกระหน่ำดังรัวกลองนางอยากได้บุรุษผู้นี้ อยากได้ อยากครอบครอง และนางมั่นใจว่ามันมิใช่เป็นเพราะนางเมาเป็นแน่ที่ทำให้รู้สึกเช่นนี้ในตอนแรกที่เห็นใบหน้าของเขา ความหล่อเหลาของอีกฝ่ายทั้งน้ำเสียงและหลายๆ อย่างที่ตรงใจนาง ทำให้นางหลงลืมเรื่องสำคัญไปเสียได้ หากว่าเขามีสตรีเคียงกายอยู่แล้วเล่า นางมิต้องมีจุดจบเช่นนางร้ายในเรื่องหรอกหรือ ความรัก ความใคร่ ความลุ่มหลง ล้วนเป็นเหตุให้นางร้ายต้องตายอย่างอนาถดวงตาฉ่ำน้ำกวาดมองไปทั่วร่างแกร่งกำยำของบุรุษตรงหน้าอย่างพิจารณา ลำคอแกร่งประดับด

เงียบ ทุกอย่างมันดูเงียบสงบเกินไป เงียบจนน่าสงสัยหลายวันมานี้อิงอิงสัมผัสได้ว่า ชีวิตของนางมันดูราบเรียบเงียบสงบอย่างประหลาด คนของเซี่ยชิงเทียนที่คอยจับตามองนางอยู่ก็ดูเหมือนว่าจะหายไป ส่วนเจ้าตัวเองก็ไม่ได้มายุ่งวุ่นวายหรือโผล่หัวมาหาเรื่องนางอีกซึ่งมันดูไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ เขาดูจะโกรธนางมากมายเพียงนั้นแต่กลับยอมรามือไปง่ายๆ มันดูไม่น่าไว้ใจเอาเสียเลย แม้มันจะเป็นเรื่องน่ายินดีที่พ่อพระเอกไม่มาเฉียดใกล้ให้นางต้องขวัญผวา ได้แต่ภาวนาให้เขาหายไปให้ตลอดและหากจะให้ดีหายสาบสูญไปเสียได้ก็จะดีกว่ามากนางไม่อยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเลยว่าที่เป็นเช่นนี้มันอาจจะเกี่ยวข้องกับคนผู้นั้น บุรุษผู้ที่นางหลับฝันถึงอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เฮ่อ...ช่างน่าเสียดายที่นางไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเพราะมัวแต่ตกตะลึงลุ่มหลงในความหล่อเหลาจนลืมที่จะถามชื่อแซ่ของเขาไปเสียได้ เช่นนี้นางจะสานสัมพันธ์ผูกสมัครรักใคร่กับเขาได้อย่างไรกัน เส้นทางรักของนางช่างมืดมนนักเฮ่อ!เสียงทอดถอนลมหายใจของผู้เป็นนายที่ดังออกมาเป็นระยะราวกับมีปัญหาหนักอก เสี่ยวมี่เห็นจนเป็นภาพชินตาเสียแล้ว เพราะมันเป็นเช่นนี้มาตั้งแต่วันนั้น วันที่คุณหนูเ

จวนแห่งนี้ถึงแม้ว่าจะใหญ่โต แต่กลับไร้การใส่ใจจากเจ้าของจึงทำให้ขาดชีวิตชีวา คุณหนูของจวนผู้ไม่เคยสนใจสิ่งใดนอกจากตัวเองไหนเลยจะใส่ใจหรือหันมามอง นางมัวแต่เอาเวลาทั้งหมดวางแผนเพื่อจับพระเอกและกำจัดนางเอกสหายที่นางเกลียดชัง บ่าวไพร่คนใดที่ทำให้นางต้องขัดเคืองใจล้วนถูกขายออกไปส่วนท่านหมอเทวดาว่านกู่ถิงบิดาของนางนั้น เขาเป็นคนมีความสามารถและมีพรสวรรค์ หลงใหลคลั่งไคล้ในวิชาการแพทย์ หมกมุ่นอยู่กับการคิดค้นสูตรยาและการรักษา มักจะออกเดินทางไปต่างเมืองอยู่บ่อยครั้ง สถานที่ใดที่มีข่าวลือเกี่ยวกับโรคประหลาดหรือโรคที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน ท่านหมอผู้นี้ก็จะเดินทางไปยังที่แห่งนั้นในทันที เขาจะอยู่ศึกษาโรคนั้นจนกว่าจะค้นพบวิธีรักษา ปล่อยให้ผู้เป็นบุตรสาวดูแลจวนโดยไม่คิดที่จะก้าวก่าย แต่สิ่งใดที่บุตรสาวปรารถนาเขาก็พร้อมที่จะนำมาวางไว้ตรงหน้านาง ไม่เคยที่จะขัดใจให้นางต้องขุ่นข้องหมองใจเลยสักครั้ง หากจะกล่าวถึงความรักที่เขามีต่อบุตรสาวก็กล่าวได้ว่ามันมีมากมายไม่ด้อยไปกว่าบิดาคนอื่นๆเฮ่อ...เห็นทีนางคงต้องจัดระเบียบและปรับปรุงจวนแห่งนี้ใหม่ทั้งหมดด้วยตัวเองลองลงมือทำในสิ่งที่นางไม่เคยทำ เพราะนี่มันไม่ใช่

ร่างเล็กของสตรีผู้เก่งกล้ายังคงนั่งเหม่ออยู่กับที่ไม่ไหวติง ทั้งๆ ที่บุรุษที่ทำให้สติของนางหลุดลอยได้กระโดดหายออกไปทางหน้าต่างได้ครู่ใหญ่แล้วฝัน สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ คงเป็นเพียงภาพฝันของนางแน่แต่ความรู้สึกเจ็บจี๊ดตรงริมฝีปากและกลิ่นคาวเลือดยังคงอยู่เจ็บริมฝีปาก ใช่นางรู้สึกเจ็บริมฝีปาก มือขาวนวลยกขึ้นลูบไล้ริมฝีปากที่บวมเจ่อของตัวเองอย่างเลื่อนลอย นางโดนกัดปาก คนผู้นั้นกัดปากนางเซี่ยเยี่ยนเฉิน เซี่ยเยี่ยนเฉิน เขา เขากัดปากนางกรี๊ด... กรี๊ด... กรี๊ด...โฉมสะคราญที่นั่งเหม่อลอยอยู่เมื่อครู่ ตอนนี้กลับยกฝ่ามือขึ้นปิดใบหน้าที่แดงก่ำกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง จนบ่าวคนสนิทที่พึ่งจะย่างเท้าข้ามธรณีประตูเข้ามาตกใจจนลนลานเนื้อตัวสั่นเทาอ่า...คุณหนูของนางกลับกลายเป็นเช่นเดิมแล้วอย่างนั้นหรือ"คะ คุณหนู คุณหนูเจ้าคะ"เสี่ยวมี่ยื่นมือที่สั่นเทาสะกิดขาเรียวของผู้เป็นนายอย่างกล้าๆ กลัวๆ เอ่ยเรียกเสียงแผ่ว ถึงแม้จะหวาดกลัวเพราะคิดว่าคุณหนูของนางคงกลับมาร้ายกาจเช่นเดิมแล้ว แต่นางก็ยังห่วงกลัวว่าอีกฝ่ายจะเจ็บไข้ตรงที่ใดถึงได้หวีดร้องออกมาเช่นนี้"เสี่ยวมี่ เสี่ยวมี่ เขา เขา อร้าย..."ผู้เ

รถม้าคันใหญ่แล่นมาจอดสนิทริมถนนสายหลักอันเป็นศูนย์รวมของผู้คนเพราะที่แห่งนี้เป็นแหล่งรวบรวมสินค้าต่างๆ มากมายและบริการหลากหลายทั้งข้าวของเครื่องใช้ อาหารและสถานเริงรมย์ บ่าวสตรีหน้าตาจิ้มลิ้มสองนางก้าวลงมาจากรถม้าเพื่อรอรับผู้เป็นนาย เบื้องหลังปรากฏร่างสะโอดสะองของแม่นางน้อยแต่งกายงดงามก้าวตามลงมา ร่างอวบอิ่มได้รับการประคับประคองจากบ่าวรับใช้ทั้งสองจนมาหยุดยืนมั่นคงอยู่บนทางเท้าริมถนนที่รอบด้านรายล้อมไปด้วยร้านรวงต่างๆ ที่แสนจะคึกคักด้วยดวงตาเปล่งประกายเจิดจ้าใบหน้าพริ้มเพราของโฉมสะคราญกลายเป็นจุดสนใจของผู้คนบริเวณนั้นทันทีที่ปรากฏกาย รอยยิ้มสดใสแช่มชื่นเปื้อนใบหน้างาม ริมฝีปากอวบอิ่มเย้ายวนฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวราวไข่มุกเรียงตัวสวย ดวงตาหวานซึ้งเฉี่ยวคมระยิบระยับสุกสกาวบ่งบอกถึงอารมณ์ชื่นมื่นแสนยินดีของเจ้าตัว พวงแก้มขาวนวลเปล่งปลั่งปรากฏสีแดงระเรื่อชวนมอง เสน่ห์ของนางช่างสะกดใจผู้พบเห็นยิ่งนักโอ้... คุณหนูจวนใดกันช่างงดงามน่ารักน่าใคร่เสียจริง งามสง่าดูเย้ายวนจนไม่อาจที่จะถอนสายตา แต่มองไปมองมา ก็รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่ไม่น้อย คงจะเป็นคุณหนูจากจวนตระกูลใหญ่จวนใดจวนหนึ่งเป็นแน่