All Chapters of เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1: Chapter 51 - Chapter 60

โจวเฟยหลงฮ่องเต้คิดพลางถอนหายใจพลาง เนิ่นนานจนการประชุมหลักของวันนี้จบลงไป พระองค์จึงถอนความคิดตนเองกลับคืน“แม่ทัพเว่ย เมื่อวานเจ้าเขียนฎีกามาส่งข้า ความในสารนั้นเป็นจริงหรือไม่” จู่ ๆ ฮ่องเต้ก็เอ่ยขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยทำผู้คนตกอกตกใจเพราะไม่รู้ว่าพระองค์กำลังพูดถึงเรื่องอันใดกันแน่“จริงแท้แน่นอนพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมไม่เคยโกหก” เว่ยซือซานรับคำแน่นหนัก“เช่นนั้นเอาออกมาให้เราดู!”“ประเดี๋ยวก่อนพ่ะย่ะค่ะ ขออภัยฝ่าบาท ไม่ทราบว่าพระองค์ทรงเอ่ยถึงเรื่องใดอยู่หรือพ่ะย่ะค่ะ ช่วยบอกพวกกระหม่อมได้หรือไม่” จ้าวฝานเอ่ยขัดขึ้นกลางป้อง แม้จะเสี่ยงถูกลงอาญา แต่เขาจะไม่ยอมให้ข้อมูลใด ๆ เล็ดลอดไปจากตนเด็ดขาดโจวเฟยหลงเหลือบมองขุนนางเฒ่าผู้ดำรงตำแหน่งเสนาบดีกรมขุนนางอย่างไม่พอใจ “ดูเหมือนเจ้าจะลืมอะไรไปหรือไม่ ข้าจะทำสิ่งใดหรือพูดอันใดต้องบอกพวกเจ้าด้วยเช่นนั้นหรือ”“ขออภัยพ่ะย่ะฝ่าบาท กระหม่อมไม่ได้มีเจตนาล่วงเกิน และรู้ดีว่ากระหม่อมต่ำต้อยเกินกว่าที่พระองค์จะสนพระทัย ทว่าที่กระหม่อมเอ่ยขัดขึ้นมา เพราะต้องการตามความคิดพระองค์กับแม่ทัพเว่ยให้ทัน หากว่าเรื่องดังกล่าวเป็นเรื่องร้ายแรงจะได้ช่วยกันแก้ไข

“หากเป็นเช่นนั้นก็ขอบใจเจ้ามาก”“กระหม่อมยินดีพ่ะย่ะค่ะ”“แล้วเห็ดฟางเล่า ไหนเจ้าบอกว่าจะขายก้อนเชื้อเห็ดให้เจิ้น ไม่เห็นเจ้าจะพูดถึงเลย” ปัญหาเพาะปลูกคลี่คลาย โจวเฟยหลงก็ถามถึงเห็ดที่เขาชอบทันที“นั่นน่ะสิ ข้ารู้มาว่าตระกูลเว่ยเพาะเห็ดฟางได้นานแล้ว เหตุใดไม่บอกกล่าวหรือแบ่งขายให้พวกเราบ้าง” จ้าวฝานถามท้วง การให้คนของตนเองคอยติดตามดูตระกูลอื่น ๆ อยู่ตลอด แม้ไม่สามารถแทรกซึมเป็นคนวงในได้ แต่แค่สามารถหาข่าวได้ก็ดีแล้ว ดังนั้นข่าวลับ ๆ ที่อีกฝ่ายเพาะเห็ดฟางหรือเห็ดบัวขึ้นมาได้ และทำการค้ากับหอเทพโอสถ จึงถูกพูดถึงอย่างมากในบรรดาผู้มีอำนาจทั้งหลาย“ก้อนเชื้อเห็ดเราก็จะแจกเช่นกันขอรับ เพียงแต่แจกแค่ครอบครัวละหนึ่งก้อนเท่านั้น เหตุผลที่แจกน้อยเพราะก้อนเชื้อเห็ดใช้เวลาเจ็ดวันเห็ดก็โตสามารถเก็บได้แล้ว ทั้งยังเก็บได้ทุกวัน หากต้องการมากกว่านี้ต้องซื้อเพิ่ม”“ได้! เอามาให้เจิ้นเลยหนึ่งพันก้อน ไม่สิสองพันก้อน!”“ขอข้าด้วยพันก้อน”“ข้าพันก้อนเช่นกัน”“ข้าห้าร้อยก้อน”“ข้าด้วย”“ข้าด้วย”เว่ยซือซานยกมือขึ้นปรามให้ทุกคนหยุดพูด ครั้นเห็นว่าทุกคนเงียบฟังแล้วจึงกล่าวว่า “ใครต้องการก้อนเชื้อเห็ดจำนวนเท

จงเหวียนหยิบแหวนมิติออกมาอีกหนึ่งวงยื่นให้เด็กหนุ่ม “ท่านแม่ทัพฝากมาให้ขอรับ ด้านในมีปุ๋ยหมักและก้อนเชื้อเห็ดฟางที่ตั้งใจมอบให้สำนักศึกษาของคุณชาย โดยฝากข้าน้อยมาสั่งความกับคุณชายว่า หากทางสำนักต้องการเพิ่มไปจากที่เรามอบให้ ให้คุณชายเรียกราคาตามสมควรได้เลยขอรับ จะเรียกแพงขึ้นก็ได้ เพราะหากต้องการราคาตลาดต้องรออีกนาน เนื่องจากตอนนี้ลำดับการสั่งจองแค่ที่อยู่ในเมืองหลวงก็มากโขแล้วขอรับ ไหนจะคำสั่งซื้อจากต่างแคว้นอีก”“เข้าใจแล้ว ขอบใจเจ้ามาก หากไม่มีอะไรแล้วก็กลับไปเถอะ”“ขอรับ รักษาเนื้อรักษาตัวด้วยขอรับคุณชาย ข้าน้อยขอตัวก่อน” สิ้นคำคนสนิทของบิดาก็หายวับไปทันทีเว่ยซือหลางวิเคราะห์สถานการณ์พร้อมมองของในแหวนมิติเล็กน้อย ดูเหมือนทางบ้านจะยุ่งกว่าที่คิด การที่ให้จงเหวียนเอาปุ๋ยหมักและก้อนเชื้อเห็ดมาให้แบบนี้คงไม่อยากให้เขาได้รับความกดดันหรือลำบากสินะ ช่างเป็นบิดาที่เอาใจใส่จริง ๆ ชายหนุ่มอ่านความคิดและการกระทำของบิดาออกทั้งหมด ซึ่งดูเหมือนการกระทำของบิดาจะช่วยเขาได้ดีจริง ๆ เพราะ“ศิษย์เว่ยซือหลางท่านเจ้าสำนักเรียกพบเจ้าด่วน” คล้อยหลังจงเหวียนไม่นานคนของเจ้าสำนักก็มาตามเขาทันที ชายหนุ่มถอ

นับตั้งแต่เปิดตัวปุ๋ยหมักที่ช่วยเรื่องการเพาะปลูก ตระกูลเว่ยก็หาความสงบสุขไม่ได้อีกเลย คนทั้งตระกูลยุ่งเรื่องการแจกจ่ายและการสั่งจองปุ๋ยหมักและก้อนเชื้อเห็ดฟาง สมาชิกหลักทุกคนมีหน้าที่เป็นของตัวเองเว่ยซือหงรับหน้าที่ดูแลเรื่องการหมักปุ๋ย โดยใช้ข้ออ้างว่ามีเพียงนางที่รู้กรรมวิธีสุดท้าย ความลับสุดยอดที่ทำให้ปุ๋ยสามารถกำจัดไอมารได้ คนในครอบครัวแม้ไม่อยากให้นางทำงานหนักด้วยอายุยังน้อย แต่ก็จนด้วยเหตุผลเพราะมีอักขระกาลเวลาที่ช่วยย่นระยะเวลาหมัก และโรงเรือนปุ๋ยหมักขนาดใหญ่ทั้ง 5 หลัง ในแต่ละวันจึงมีปุ๋ยหมักที่ได้คุณภาพออกมาจำนวนมาก เพียงพอต่อการแจกจ่ายและขายในส่วนที่ลูกค้าต้องการเพิ่มเติม แบ่งการผลิตดังนี้โรงเรือนปุ๋ยหมัก 2 หลังแรกสำหรับผลิตปุ๋ยหมักบำรุงดินระดับปกติทั่วไป ส่วนอีก 3 หลังมีไว้สำหรับผลิตปุ๋ยหมักระดับสูงที่ใช้กำจัดไอมาร เว่ยซือหงรับผิดชอบในส่วน 3 หลังนี้ เด็กน้อยต้องหยดเลือดตัวเองลงถังปุ๋ยหมัก ถังละหนึ่งหยดที่อยู่ในโรงเรือนทุกถังเป็นประจำทุกวันแรก ๆ ก็คิดว่ามันไม่น่ามีปัญหาเพราะใช้เลือดแค่หยดเดียว ทว่าพอผ่านไปสามวัน เจ้าตัวน้อยจึงตระหนักได้ว่าการสูญเสียเลือดทุกวันแบบนี้มันไ

เมื่อประชาชนแคว้นโจวได้รับการช่วยเหลือครบแล้ว หลายอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง ตระกูลเว่ยเริ่มกลับสู่ความสงบ มีหน้าที่แค่ผลิตปุ๋ยและก้อนเชื้อเห็ดออกมาให้ทันอัตราการแจกจ่ายที่จะส่งไปต่างแคว้นเท่านั้น คาดว่าใช้เวลาอีกราวห้าเดือนน่าจะส่งให้คนทั้งดินแดนครบทั้งหมด“ซือซาน เจ้าคิดอย่างไรที่แคว้นทั้งเจ็ดจะส่งทูตมาเจริญสัมพันธไมตรี” “กระหม่อมคิดว่า พวกเขาอยากได้ปุ๋ยหมักและก้อนเชื้อเห็ด ไปทำการเพาะปลูกให้เร็วขึ้นพ่ะย่ะค่ะ ทั้งยังมาดูลาดเลาสถานการณ์ในแคว้นเราด้วย” “เจิ้นก็คิดแบบเดียวกันกับเจ้า แต่เจ้าไม่กลัวว่าพวกเขาจะไปยุ่งวุ่นวายจนสถานการณ์แย่หรือ”“แค่ข่าวที่ตระกูลกระหม่อมมีสิ่งที่ใช้เปลี่ยนดินให้กลับมาเพาะปลูกได้ก็วุ่นวายอยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ จะวุ่นวายเพิ่มสักเล็กน้อยก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อันใด กระหม่อมสามารถรับมือได้ ถึงอย่างไรก็มีพันธสัญญาสงบศึกอยู่ พระองค์ไม่ต้องกังวลถึงเพียงนั้น”เฮ้อ โจวเฟยหลงฮ่องเต้ถอนหายใจ เขาเรียกเว่ยซือซานมาเข้าพบเป็นการส่วนพระองค์ เพื่อปรึกษาเรื่องการรับมือของทูตที่มาเจริญสัมพันธไมตรีครั้งนี้“ซือซาน เจิ้นบอกตรง ๆ นะ คนไม่ผิด ผิดที่ครอบครองหยก สัญญาสงบศึกมีอยู่ก็จริง แต่ไ