All Chapters of เว่ยซือหง สตรีเหนือชะตา เล่ม 1: Chapter 71 - Chapter 80

เพล้ง! “ไม่ได้เรื่อง! เรื่องง่าย ๆ แค่นี้ก็ยังทำไม่สำเร็จ ข้าน่าจะเลือกคนอื่นมาทำหน้าที่นี้ตั้งแต่แรก ไม่น่าเชื่อใจเจ้า” หนานอี้เฉินโกรธเกรี้ยวเมื่อแผนการที่วางไว้ตั้งแต่อยู่แคว้นหนานผิดพลาด ดวงตาคมดุตวัดมองร่างแน่งน้อยที่นั่งคุดคู้อยู่ที่พื้นข้างบิดาของนางด้วยแววตาเย็นเยียบ“ขอท่านอ๋องทรงพระทัยเย็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ”“ท่านจะให้ข้าใจเย็นทั้งที่บุตรสาวท่านทำแผนข้าพังเนี่ยนะท่านเสนาบดี ท่านใช้อะไรคิด!”ฮุ่ยหวงเสนาบดีกรมพิธีการแคว้นหนานสะอึก มือทั้งสองข้างกำแน่น อยากโต้กลับด้วยถ้อยคำรุนแรง หากติดที่ว่าเขาเป็นผู้น้อย พูดสิ่งใดไปย่อมไร้น้ำหนักในใจอ๋องหนาน มิสู้อยู่เงียบ ๆ ให้พระองค์ทรงพระทัยเย็นด้วยตนเอง ค่อยเสนอความคิดของเขาให้พระองค์ฟังอีกสักครั้ง เผื่อว่าท่านอ๋องจะเปลี่ยนใจยกเลิกแผนการต่าง ๆ ที่ทรงวางไว้หากมันสำเร็จคงเป็นประโยชน์ต่อแคว้นหนาน แต่ถ้าไม่สำเร็จเล่า แคว้นหนานของตนจะไม่เสียผลประโยชน์หรือ ไหนจะชาวเมืองที่ยังรอคอยการช่วยเหลืออีกพระองค์ทรงมองเพียงด้านเดียว ใช้ความโกรธครอบงำสติยั้งคิด ด้อยค่าแคว้นโจวเพราะแคว้นหนานแข็งแกร่งกว่า ทว่าในสายตาคนผ่านโลกมามากเช่นเขา ไหนเลยแคว้นที่เพาะปลูก

อีกด้านหนึ่งของเรือนรับรองคณะทูต เสียงสบถด่าด้วยความโกรธ เคล้าไปกับเสียงข้าวของแตกหัก ที่เกิดจากการขว้างปาระบายอารมณ์ของหนานอี้เฉินดังลอดออกมา จนแม้แต่ทหารที่เฝ้าเวรยามรอบนอกยังได้ยิน “พวกมันช่างกล้าหักหน้าข้า” เสียงทุ้มเอ่ยเสียงกร้าวหนานชินอ๋องกลับเรือนรับรองด้วยอารมณ์โกรธล้นปรี่ ภายในอกอัดแน่นไปด้วยความแค้นและอับอาย สายตาดูถูกเหยียดหยามที่พวกมันใช้มองเขา สักวันเขาจะทำให้พวกมันต้องเสียใจ จนต้องคลานเข่ามาอ้อนวอนร้องขอความปรานี!“สักวัน! สักวันข้าจะทำให้พวกเจ้าอับอายเสียยิ่งกว่าข้าในวันนี้!” ใบหน้าเกรี้ยวโกรธและพายุอารมณ์ของอ๋องหนุ่มมากล้น จนข้ารับใช้ที่ติดตามมาจากแคว้นหนานยังเข้าหน้าไม่ติด ทั้งยังไม่มีคนกล้าเข้าหา พวกเขาได้แต่หลบไปอยู่คนละมุม แล้วก้มหน้าอยู่เงียบ ๆ ประหนึ่งไร้ตัวตน ปล่อยให้หนานชินอ๋องระบายโทสะต่อไปทั้งอย่างนั้นไม่กี่วันหลังจากนั้น หนานอี้เฉินและตัวแทนแคว้นหนานที่ติดตามมาทั้งหมดก็กลับแคว้นหนานอย่างรวดเร็ว โดยให้เหตุผลกับแคว้นอื่น ๆ ที่ยังอยู่ต่อจนครบกำหนดว่า พวกตนมีเหตุด่วนให้ต้องกลับไปจัดการ ทว่ามีใครไม่รู้บ้างว่าเกิดเรื่องน่าอับอายอันใดขึ้น เมื่อเจ้าตัวให้เหตุผล

หน้าจวนตระกูลเว่ยผู้อาวุโสห้าโอหยางจิงแห่งหอเทพโอสถกำลังยืนคุยอยู่กับนักอักขระระดับศักดิ์สิทธิ์จากสมาคมอักขระด้วยท่าทางสนิทชิดเชื้อกล่าวได้ว่าความสำคัญของหอเทพโอสถนั้นไม่ได้ด้อยไปกว่าสมาคมอักขระเลยแม้แต่น้อย แม้หน้าที่จะแตกต่างแต่ทั้งสองศาสตร์ต่างต้องทำงานร่วมกันขาดใครไปไม่ได้ เช่นนั้นทั้งหอเทพโอสถและสมาคมอักขระจึงต่างไว้หน้ากันและกันถึงสามส่วน“นี่คือจวนตระกูลเว่ยที่เจ้าบอกข้าหรืออาจิง” โอหยางเจี๋ย นักอักขระระดับศักดิ์สิทธิ์เอ่ยถามน้องชาย ในขณะที่สายตามองม่านอักขระป้องกันภัยระดับสูงที่ปกคลุมทั่วจวนตระกูลเว่ยด้วยแววตาราบเรียบอักขระระดับต่ำพวกนี้ไม่ได้อยู่ในสายตาเขามากนัก เพราะที่ดินแดนเบื้องบนมันสามารถพบเห็นได้ทั่วไป แม้แต่นักอักขระระดับเริ่มต้นที่เริ่มฝึกฝนยังสร้างมันได้แล้ว ขอเพียงมีวัตถุดิบเพียงพอ และเข้าใจในศาสตร์ของอักขระ การสร้างย่อมเป็นเรื่องง่ายถูกแล้วโอหยางเจี๋ยผู้นี้มาจากดินแดนเบื้องบนหรือทวีปสักดิ์สิทธิ์ มิได้มาจากสมาคมอักขระสาขาย่อยที่ตั้งอยู่แคว้นหนานแต่อย่างใดเดิมทีโอหยางเจี๋ยไม่ใคร่สนใจเรื่องราวของคนในดินแดนเบื้องล่างนัก แต่เมื่อเห็นน้องชายที่เดินในเส้นทางสายโอสถ ส

“อาหงสู้ ๆ ไปบอกความลับกับทุกคนกัน!” เว่ยซือหงให้กำลังใจตัวเองด้วยการยกกำปั้นมือขวาขึ้นแล้วแทงเข้าหาตัวเวลาพูดสู้ ๆดูเหมือนกำลังใจของเจ้าตัวน้อยจะเต็มเปี่ยมมาก เด็กอ้วนดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนออกจากมิติพฤกษาสวรรค์พรึบ!“หะ หงเอ๋อร์ นี่เจ้า!” หลิวลี่หงเรียกชื่อบุตรสาวด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเมื่อเห็นเจ้าตัวน้อยโผล่ออกมาจากความว่างเปล่าใบหน้าของเว่ยซือหงเหยเก ตั้งใจว่าจะบอกความลับแต่ก็ไม่อยากโป๊ะแตกแบบนี้ เฮ้อ สงสารตัวเองยิ่ง “ท่านแม่ ใจเย็น ๆ นะเจ้าคะ หายใจเข้า หายใจออก อย่างนั้นเจ้าค่ะท่านแม่ ดีมาก”รอจนมั่นใจว่ามารดาจะไม่เป็นลมหมดสติไป เจ้าตัวจึงเดินเข้าไปใกล้แล้วคว้ามือนุ่มนิ่มของมารดามากุม“หงเอ๋อร์นี่ลูก”“ไปกินข้าวเช้ากันก่อนนะเจ้าคะท่านแม่ กินข้าวเสร็จอาหงจะบอกความลับกับทุกคนทุกอย่างเลยเจ้าค่ะ”หลิวลี่หงแม้จะอยากรู้เสียเดี๋ยวนั้นแต่ก็เข้าใจว่าทุกคนกำลังรออยู่ จำต้องวางความสงสัยทั้งหมดไว้ก่อน แล้วเดินไปห้องรับประทานอาหารที่เรือนหลักของครอบครัวพร้อมกันมื้อเช้าผ่านไปอย่างเรียบง่าย เว่ยซือหงพาทุกคนไปยังห้องหนังสือของจวน ก่อนจะเข้าไปยังห้องลับที่ถูกสร้างกลไกไว้อีกชั้นหนึ่ง โดย

ด้วยของล้ำค่าที่ได้รับมาจากเว่ยซือหง รวมถึงความหนาแน่นของลมปราณในร่างกาย ไม่นานตระกูลเว่ยต่างก็เลื่อนระดับทั้งครอบครัวคนละระดับถึงสองระดับเลยทีเดียวโดยต่อมาระดับของตระกูลเว่ยก็เผยต่อสายตาคนนอกดังนี้ ฮูหยินผู้เฒ่าหลินซือเหยา และบุตรชายเว่ยซือซาน มีพลังระดับปราชญ์ขั้นกลางและขั้นต่ำ หลิวลี่หงผู้เป็นลูกสะใภ้ มีพลังระดับแม่ทัพขั้นสูง หลานชายคนโตเว่ยซือหลาง มีพลังระดับจอมยุทธ์ขั้นต่ำ เว่ยซือเหลียงหลานชายคนรอง มีพลังระดับนักรบขั้นสูงส่วนระดับพลังของเว่ยซือหง ที่อยู่ระดับหลอมรวมขั้นสูงไม่ได้ถูกเผยแพร่ออกไปอย่างไรก็ตามข่าวการเลื่อนระดับทั้งครอบครัวของคนตระกูลเว่ยสร้างความแตกตื่นต่อผู้คนอย่างมาก โดยเฉพาะความก้าวหน้าและความสำเร็จของผู้เฒ่าสกุลเว่ย นับเป็นข่าวใหญ่ที่สุด เมื่อเว่ยซือหลิวเลื่อนจากระดับปราชญ์ขั้นสูงเป็นระดับจักรพรรดิฟังไม่ผิด ระดับจักรพรรดิ!ระดับพลังที่สามารถพบเห็นได้ในดินแดนเบื้องบน กลับปรากฏกายที่จวนตระกูลเว่ย ทั้งยังเป็นการเลื่อนระดับท่ามกลางสภาวะลมปราณถดถอยของดินแดนเบื้องล่าง จะไม่ให้ผู้คนแตกตื่นได้อย่างไร!ทันทีที่ข่าวนี้แพร่ออกไป ตระกูลเว่ยก็ถูกเลื่อนระดับความสำคัญและควา