All Chapters of ทะเลล้อมจันทร์: Chapter 31 - Chapter 40

“จันทร์เจ้า เดี๋ยวช่วยสรุปยอดออเดอร์พวกนี้ให้ผมทีนะครับ” ชลธีเห็นจันทร์เจ้าเข้ามาหาเขาที่ห้องทำงานก็เอ่ยสั่งงานทันที จากนั้นก็ไม่สนใจอะไรหญิงสาวเขา เขาหมกมุ่นอยู่กับกองเอกสารบนโต๊ะของตัวเองต่อไปจันทร์เจ้าที่ได้รับคำสั่งให้ช่วยตรวจนับและสรุปยอดออเดอร์ต่าง ๆ ก็ทำงานอย่างว่าง่าย ทั้งสองทำงานกันไปเรื่อย ๆ โดยได้ทานแค่ขนมปังและกาแฟที่หญิงสาวยกเข้ามาเป็นอาหารเช้าเท่านั้น“เสร็จแล้วค่ะ”จันทร์เจ้าเอ่ยบอกเมื่องานส่วนของเธอเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มพยักหน้ารับแล้วก็หันไปรัวแป้นพิมพ์โน้ตบุ๊คต่อ หญิงสาวก็คร้านจะสนใจ ดูท่าแล้วงานนนี้คงจะสำคัญมากจริง ๆ ไม่อย่างนั้นคนตรงหน้าคงไม่เคร่งคัดและเครียดแบบนี้มองไปที่เวลาบนหน้าปัดนาฬิกาที่ติดบนผนังห้องแล้วก็ให้รู้ว่าเวลาผ่านไปหลายชั่วโมงจนจะเข้าเที่ยงวันเข้าไปแล้ว หญิงสาวถึงได้ลุกออกจากห้องไปเพื่อเตรียมทำอาหารมื้อกลางวันอย่างง่าย ๆ ให้ตัวเธอและเขาได้ทานชลธีมองตามร่างของหญิงสาวไปเพียงแว็บเดียว ก็หันมาสนใจงานตรงหน้าต่อ งานนี้สำคัญกับเขามาก เพราะถ้าเขาคุยงานสำเร็จเขาจะได้ลูกค้ารายใหญ่อุดหนุนสัมปทานรังนกที่เขาถือครองอยู่แน่นอนจริงอยู่ที่เขามีลูกค้าอยู่ในม

“คุณเตรียมของเสร็จเรียบร้อยหรือยัง เราต้องรีบไปนะ ก่อนที่เมฆจะตั้งเค้าฝนอีก ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ว่าขณะที่เราเดินเรือฝนจะไม่ตกลงมา” ชลธีตะโกนถามแฟนหมาด ๆ ของตัวเอง ที่ตอนนี้ยังไม่ออกมาจากห้องนอนของเธอเลยชายหนุ่มกกังวลว่าฝนจะตกลงมาก่อนที่พวกเขาสองคนจะไปถึงเกาะส่วนตัวของเขา ถ้าไปถึงแล้วตกก็ดีไปเถอะ แต่ถ้าตกระหว่างเดินเรือคงแย่แน่ ๆชายหนุ่มเงยหน้ามองท้องฟ้าอีกครั้งก็พบว่าท้องฟ้าเหมือนจะปลอดโปร่งกว่าเมื่อวาน ทว่านั่นกลับไม่ได้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีใจเลยสักนิด ตรงกันข้ามเขากลับกังวลมากกว่าเดิม อุตินิยมวิทยาเพิ่งจะแจ้งว่ามรสุมเข้าราว ๆ สิบกว่าวัน นี่เพิ่งผ่านไปยังไม่ถึงครึ่งของจำนวนวันที่แจ้งมาด้วยซ้ำท้องฟ้ากลับโปร่งขนาดนี้ จะไม่ให้เขากังวลใจได้ยังไงโบราณว่าไว้คลื่นทะเลจะสงบก่อนพายุใหญ่จะเข้ามายิ่งมองไปยังท้องทะเลที่ติดกับหน้าบ้านแวก็ยิ่งกังวลใจหนักกว่าเดิม ปกติเขาไม่ได้กังวลแบบนี้ ทว่าพอหญิงสาวไปด้วย คนที่ไม่เคยกังวลก็กังวลไปเสียทุกอย่าง ถึงเขาจะขับเรือเก่งแต่ก็ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าพวกเขาจะปลอดภัยในช่วงมรสุมนะ ดังนั้นถ้าได้เดินเรือตอนที่ฟ้ายังไม่ตั้งเค้าจะดีมาก“เสร็จแล้วค่ะ ไปกั

ภายในบ้านมีคนสองคนนั่งจ้องตากันอยู่ หนึ่งจ้องด้วยความเหน็ดหนาระอาใจ อีกหนึ่งจ้องด้วยสายตาแง่งอนกึ่งตัดพ้อ“คุณ ไม่มองแบบนี้สิ ก็ขอโทษไปแล้วไง”“คำขอโทษของคุณผมมองไม่เห็นความจริงใจเลย”“คิกคิก! ก็ฉันพูดจริงนี่ คุณแก่จริง ๆ”“ผมยังไม่แก่! หน้าตาหล่อเหลาร่างกายแข็งแรงปึ๋งปั๋งขนาดนี้คุณจะมาบอกว่าผมแก่ได้ยังไง!” ชลธีเถียงอย่างไม่สบอารมณ์ ตอนแรกก็แค่น้อยใจ ตอนนี้ชักรู้สึกไม่พอใจจริง ๆ แล้ว”จันทร์เจ้าที่มองหน้าเขาอยู่ตลอดก็รับรู้ถึงอารมณ์ไม่พอใจของอีกฝ่ายได้ ดังนั้นเธอจึงเอ่ยบอกว่าที่พูดว่าแก่น่ะ หมายความว่าเขาอายุมากกว่าเธอนะ“นี่คุณที่ฉันบอกว่าคุณแก่ไม่ได้หมายความว่าคุณแก่จนทำอะไรไม่ได้สักหน่อย ที่บอกว่าแก่ก็เพราะคุณอายุเยอะกว่าฉันเท่านั้นเอง อย่างอนไปเลยนา”“...”“นี่คุณ คนแก่ที่ไหนจะหล่อเหลานากินแบบคุณเล่า เขาว่ามะพร้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน ไม่ใช่เหรอ ข้อดีมีตั้งเยอะแยะคุณจะไปซีเรียสทำไมเล่า”ชลธีที่ได้ฟังคำอธิบายแปลก ๆ ของเธอก็เดี๋ยวหน้าค้ำหน้าแดง ทว่าพอทนฟังมาถึงคำว่า ‘น่ากิน มะพร้าวยิ่งแก่ยิ่งมัน’ ก็เริ่มรู้สึกดีนิด ๆ แต่ว่าก็ยังไม่ได้พูดอะไรออกไป เขาแสร้งก้มหน้าลงก่อนจะถามเธอกลับด้วยน้ำเสี

ใบหน้าของจันทร์เจ้าแดงซ่าน ตั้งแต่อาบน้ำกลับออกมาทำกับข้าวจนได้เวลาทานข้าวเช้าหญิงสาวก็ไม่กล้าสบตากับชายหนุ่มเลย หญิงสาวทั้งอายและเสียดาย... ตอนนี้จึงรู้สึกกระอักกระอ่วนใจมาก ถ้าได้กันเรียบร้อยก็แล้วไปเถอะ แต่นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดเธอกับเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเองนะ ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเสียดาย... เสียดายมากจริง ๆ‘จูบยังทำเคลิ้มขนาดนี้ ถ้ามากกว่านี้จะขนาดไหน’ชลธีอยากจะหัวเราะดัง ๆ ให้กับคนตรงหน้าจริง ๆ ใบหน้าแดง ๆ และท่าทางเสียดายแบบนั้นคืออะไร นี่คงไม่ได้เสียดายที่เขาและเธอยังไม่มีอะไรกันหรอกนะ นี่ขนาดเคยบอกไปแล้วว่าใบหน้าของเธอจะสะท้อนสิ่งที่เธอคิดออกมาทุกอย่าง เจ้าตัวก็ไม่เคยระวังตัว“ผู้หญิงลามก!”“อะไร” ได้ยินเขาพูดว่าตัวเองรวมถึงน้ำเสียงและสายตาล้อเลียนแบบนั้นจันทร์เจ้าก็ชักสีหน้าถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจ“จะอะไรซะอีก ผมว่าผมก็พูดชัดอยู่” จันทร์เจ้าไม่ตอบเธอเพียงนิ่งฟังคำเขาแล้วถลึงตาใส่ชายหนุ่มเท่านั้น นั่นทำเอาชลธีหัวเราะร่าเห็นแล้วหงุดหงิดมาก!“โอเค โอเค ผมไม่หัวเราะแล้วก็ได้” ยิ่งเห็นเขาบอกจะไม่หัวเราะและพยายามกลั้นขำแล้วหญิงสาวก็ยิ่งหงุดหงิด จากที่ตอนแรกเพียงถลึงตาใส่ตอนนี้

“ดีจังเลยนะคะคุณที่เรากลับถึงบ้านก่อนไม่งั้นเปียกเป็นลูกหมาตกน้ำแน่” จันทร์เจ้าพูดขึ้นท่ามกลางสายฝนที่ตกกระหน่ำลงมา“อื้ม” ชายหนุ่มตอบรับจันทร์เจ้ารู้สึกแปลกใจที่เขาไม่พูดอะไรเลยจึงหันกลับไปดูก็พบว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องมองเธออยู่ ทั้งยังมองแบสำรวจ!เอาแล้ว ครั้งนี้คงได้เสียตัวจริง ๆ แล้ว!“เออ คุณ ฉันขอถามหน่อยสิคุณทำธุรกิจนี้นานหรือยัง รังนกอะ”“ไม่นาน แค่ห้าปีเท่านั้น ที่จริงรังนกในถ้ำผมเจอโดยบังเอิญน่ะ เกาะนี้เดิมทีเป็นเกาะของคุณปู่ทว่าท่านยกให้ผม พอรับพินัยกรรมหลังจากท่านจากไปก็ไม่มีใครสนใจเกาะนี่ จากที่ไม่มีใครสนใจอยู่แล้วเกาะนี้ก็แทบจะกลายเป็นเกาะร้าง คุณต้องเห็นภาพตอนที่ผมมาที่นี่ใหม่ ๆ ดินบนเกาะนี้รวมถึงต้นไม้ใบหญ้าเขียวชอุ่มอย่างกับป่ารก นี่ผมตัดไปหรอกเลยไม่ได้รกชันอย่างตอนนั้น”“หลังจากตัดต้นไม้จัดการหญ้าต่าง ๆ เรียบร้อยแล้วผมก็ค้นพบว่าที่นี่เงียบสงบและสวยมาก ๆ ทั้งน้ำทะเลก็ยังใสสะอาด เหมาะกับการพักผ่อนว่ายน้ำเล่นที่สุด ถ้าได้นอนพักและชมวิวที่นี่ไปด้วยคงจะผ่อนคลายและมีความสุขมาก ผมจึงเริ่มสร้างบ้านหลังนี้ สร้างบ้านเสร็จสรรพผมก็แค่คิดเล่น ๆ ว่าคงมีนกนางแอ่นเข้าไปทำรังในถ้ำบ้าง เ