All Chapters of ทะเลล้อมจันทร์: Chapter 11 - Chapter 20

ณ ร้านอาหารตามสั่งริมทะเลด้วยความที่บีชบาร์อยู่ไม่ไกลกับร้านอาหารแห่งนี้นักเดินไม่นานหญิงสาวก็ถึงจุดหมาย“ไง?” หลังจากสอดส่องสายตาหาเพื่อนสนิทที่บอกว่าจะมานั่งรอจนเจอแล้ว จันทร์เจ้าก็เดินเข้ามาเอ่ยทักพร้อมมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วงจะไม่ให้เธอเป็นห่วงได้ยังไงก็ในเมื่อตอนนี้สภาพเพื่อนเธอเหมือนคนกำลังจะตาย แววตาที่สมควรเปล่งประกายอย่างคนที่สมควรมีความสุขกลับเศร้าหมอง เห็นแล้วทำให้เธออดเป็นห่วงและกังวลไม่ได้“กินอะไรไหม” มารินถามและส่งยิ้มให้บาง ๆ ทว่าไม่ต้องบอกก็รู้ได้ว่าเธอกำลังฝืนแค่ไหน“เฮ้อ!” จันทร์เจ้าพ่นลมหายใจก่อนจะรีบทรุดกายนั่งตรงข้าม แล้วส่ายหัว ก่อนที่เธอจะเรียกพนักงานมาสั่งเอง ซึ่งก็เป็นอาหารง่าย ๆ อย่างผัดกะเพราทะเล“แกไม่ต้องคิดมากหรอก มันไม่ใช่ความผิดของแก” จันทร์เจ้าพูดอย่างรู้เท่าทันความคิดของเพื่อนสนิทรับบทนางปลอบแล้วหนึ่ง ทุกวันนี้ตัวเองแทบจะเป็นทุกอย่างในชีวิตเพื่อนอยู่แล้วมั้ง เฮ้อ! แต่ก็นะในเมื่อคบหากันแล้วก็มีแต่ต้องช่วยเหลือกันต่อไปนั่นแหละ“แต่ที่ดาวต้องหายไปส่วนหนึ่งก็มาจากฉันนะ ฉันหยุดคิดว่ามันไม่ใช่ความผิดฉันไม่ได้หรอก” มารินแย้งก่อนจะก้มหน้าลงมองมือที่ตักส

รุ่งเช้ามาเยือนกอหญ้าออกจากห้องพักของจันทร์เจ้าและนั่งรถแท็กซี่ไปสนามบินแล้ว ตอนแรกจันทร์เจ้าก็คิดจะไปส่งเพื่อนที่สนามบินเพราะเห็นว่ากอหญ้าเหมือนจะไม่สบายจึงรู้สึกเป็นห่วง ทว่าพอทราบว่ากอหญ้ากลับกรุงเทพฯ พร้อมมารินที่มีงานเข้ามาเธอจึงคลายใจไม่ได้ไปส่ง เลือกที่จะนอนพักในห้องเลยทันทีที่กอหญ้าก้าวออกจากห้องพักไปเที่ยงตรงดวงตาที่หลับสนิทก็เริ่มปรือขึ้น หญิงสาวกระพริบตาถี่รัวเพื่อปรับสายตาเข้ากับแสงภายในห้อง หญิงสาวลุกออกจากเตียงนอนและรีบไปจัดการตัวเอง เสร็จแล้วก็เตรียมออกจากห้องพัก วันนี้จันทร์เจ้าจะไปซื้อสิ่งอำนวยความสะดวกแก่ผู้หญิงที่ใช้สำหรับป้องกันตัวโดยเฉพาะ กะไว้ว่าเมื่อได้สิ่งที่ต้องการครบแล้วจะไปนอนพักเอาแรงที่ริมทะเล เพื่อที่สมองจะได้ปลอดโปร่ง“พักเถอะจันทร์เจ้า เดี๋ยวก็ต้องไปเป็นเบ๊เขาแล้ว วันนี้แกก็ใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มค่าเถอะ”จันทร์เจ้าพูดกับตัวเองหลังจากที่เธอไปหาซื้อเครื่องทุ่นแรงเอาไว้เพื่อป้องกันตัว เป็นประเภท สเปรย์พริกไทยและเครื่องช็อตไฟฟ้า ไม่รู้ว่าเธอตั้งใจไปเป็นเบ๊หรือเตรียมตัวไปรบ เพราะมันไม่ได้มีแค่อย่างละชิ้น แต่เธอซื้อมาอย่างละ 5 ชิ้น! เงินมีไม่เยอะหรอก แต่ก็ต

ชลธีจัดการกับผู้หญิงคนดังกล่าวอย่างเด็ดขาด แบบที่ว่าไม่สามารถยืนอยู่ในวงสังคมไทยได้ต้องหนีไปอยู่ต่างประเทศ หลังจากจัดการจตัวก่อเรื่องได้แล้ว ชายหนุ่มก็มาพูดคุยกับครอบครัวต่อ ด้วยความที่อารมณ์ร้อนมาอยู่แล้วจึงได้โวยวายเรื่องที่ครอบครัวเจ้ากี้เจ้าการกับคู่ชีวิตของเขามากเกินไปเรื่องระหว่างเขากับครอบครัวไม่ได้ใหญ่โตขนาดนั้น ทว่าก็ทำให้เข้าหน้ากันไม่ติดไปหลายอาทิตย์ ชายหนุ่มรู้ดีว่าครอบครัวหวังดีต่อตัวเอง แต่เรื่องบางเรื่องควรให้เขาตัดสินใจยิ่งเป็นเรื่องของความรักที่ต้องใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันเขาสมควรเลือกและศึกษามันด้วยตัวเอง หนำซ้ำเรื่องนี้ยังต้องใช้เวลาอีกนานหลังจบเรื่องของผู้หญิงเจ้าปัญหา ชลธีก็ไม่กลับบ้านที่กรุงเทพฯ อีก ชายหนุ่มตรงดิ่งมาอยู่ที่จังหวัดภูเก็ตไปกลับระหว่างบ้านพักและเกาะส่วนตัวที่เขาถือครองสัมปทานรังนกไว้แทน ส่วนบ้านที่กรุงเทพฯ หากไม่มีธุระสำคัญจริง ๆ เขาก็จะไม่กลับ เรื่องนี้ทำให้คุณพ่อและคุณแม่ชายหนุ่มกลุ้มใจมาก เนื่องจากลูกชายเพียงคนเดียวมีอายุ 32 ปีแล้ว แต่กลับไม่เคมีคนรักเป็นตัวเป็นตันให้พวกท่านอุ่นใจเลยสักคนสำหรับเรื่องนี้ชลธีไม่ใส่ใจเลยสักนิดทั้งยังไม่สนใจ เขายังค

เมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ จันทร์เจ้าจึงได้รีบถือของสดที่ซื้อไว้ตรงไปที่รถเพื่อเก็บมันเท่านั้น พอไปถึงเจ้าตัวก็เก็บเรียบร้อยเตรียมหันหลังกลับจะเดินเข้าไปในตลาดสดอีกครั้งก็ชะงักเท้า ใบหน้าสวยยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ก่อนหมุนตัวเข้าไปในรถพร้อมทั้งสาร์ทเครื่องเปิดแอร์นั่งพักอย่างสบายใจ“อีกสักสิบนาทีค่อยไป รอไปก่อนนะคะ ขอพักเหนื่อยหน่อย อิอิ อื้ม เย็นดีจริง นี่ถ้ามีน้ำเย็น ๆ สักแก้วคงจะสดชื่นไม่น้อย” หญิงสาวพูดพร้อมทั้งโยกตัวไปมา มือก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นค่าเวลาด้านชลธีที่รอให้หญิงสาวกลับมาหาก็เริ่มแปลกใจเพราะรู้สึกว่านานผิดปกติ ตอนแรกก็ให้นึกห่วงอยากลองตามไปดูแต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าแม่ตัวดีนั้นเก่งกล้าสามารถทั้งยังแสบแค่ไหนก็ได้ล้มเลิกความคิดนั้นไป แล้วจึงก้าวขาไปเดินดูรายการเครื่องปรุงที่จำเป็นอย่างอื่นรอค่าเวลาแทนด้านจันทร์เจ้าเมื่อครบสิบนาทีเจ้าตัวก็เดินกลับมาที่ตลาดสดอีกครั้งตรงจุดที่ชลธีเคยยืนรอ ทว่าพอเธอมาถึงก็ไม่เนร่างของชายหนุ่มแล้ว หญิงสาวแปลกใจนิดหน่อยแต่ไม่ได้สนใจมากนัก เธอคิดว่าเขาคงไปทำธุระแถวนี้ เสร็จเรียบร้อยคงกลับมาเองนั่นแหละ เจ้าตัวจึงได้ไปเลือกซื้อกุ้งชนิดต่าง ๆ แทนจันทร์

“หาว! เตียงนอนนี่นุ่มจริง ๆ ดูดพลังมาก นอนนิดเดียวทำเอาซะง่วงเลย นี่ถ้าที่คอนโดนุ่มแบบนี้เห็นทีจะไม่ได้การได้นาน เฮ้อ!” พูดจบก็เด้งตัวลุกขึ้นก่อนจะตัดสินใจยืนแล้วไปหยิบไม้กวาดมาทำความสะอาดห้องอย่างไม่เต็มใจนักความจริงแล้วบ้านหลังนี้ค่อนข้างจะสะอาด จันทร์เจ้าคิดว่าชลธีคงจ้างแม่บ้านมาดูแลทำความสะอาดให้ ไม่งั้นการที่เขาไม่อยู่บ้านบ้านคงจะมีฝุ่นมากกว่านี้ ทว่าหลังจากที่เธอได้เริ่มทำความสะอาดเธอกลับรู้สึกว่าฝุ่นแทบจะไม่มีแล้วและเหมือนว่าทุกพื้นที่จะได้ทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ดังนั้นนี่จึงไม่ใช่งานที่หนักแต่ก็เป็นงานที่ค่อนข้างเบื่อเช่นกันใครเล่าจะชอบทำงานบ้าน?ก็นะ ในเมื่อเป็นเบ๊เขา ทั้งยังถูกออกปากสั่งให้มาทำความสะอาดแล้วคนไม่มีสิทธิ์มีเสียงอย่างเธอจะทำอะไรได้นอกจากก้มหน้าทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป กระซิก กระซิก ชีวิตจันทร์เจ้าน่าสงสารโดยแท้“เอ๊ะ! นี่มันรูปของอีตายักษ์ชลธีนี่”ในขณะที่จันทร์เจ้าใช้ไม้ปัดขนไก่ปั่นฝุ่นตู้หลังเล็กข้าง ๆ ก็เห็นกรอบรูปตั้งอยู่ก่อนจะเห็นว่าเป็นรูปเด็กชายคาดว่านี่น่าจะเป็นรูปเจ้าของห้องและเจ้าของบ้านหลังนี้ หญิงสาวหรี่ตาเล็กน้อยก่อนที่มือบางจะคว้ากรอบรูปเข้ามาด