All Chapters of ไฟแค้นลวงรัก: Chapter 41 - Chapter 50

เขมิกาไม่ห้ามปรามเขา เขาอย่างทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำ และถึงต่อให้ห้ามก็ใช่ว่าจะห้ามปรามได้ ถึงห้ามได้อีกประเดี๋ยวเขาก็หันมาบริการเธออยู่ดี เหมือนกับครั้งก่อน ๆ นั่นแหละ ดังนั้นครั้งนี้เธอไม่ห้ามหรอก เมื่อยปาก เหนื่อย กินปลานึ่งกับน้ำจิ้มซีฟู้ดอร่อย ๆ นี่ดีกว่าทิวากรเห็นหญิงสาวไม่ห้ามปรามตัวเองบริการเหมือนครั้งก่อน ๆ ก็ดีใจ ความสุขท่วมท้นในอก คิดว่าเขาคงเริ่มมีหวังบ้างแล้วมื้ออาหารผ่านไปเงียบ ๆ หากไม่อึดอัดเหมือนที่ผ่านมา ร่างเล็กหลังกินเสร็จก็เดินออกมานั่งย่อยที่โซฟา ปล่อยหน้าที่เก็บกวาดเป็นของชายหนุ่มไป ในเมื่อเขาอยากทำเธอก็ไม่ขัดศรัทธาระหว่างนี้เขมิกาก็ขบคิดกับตัวเองอีกครั้ง ถึงผลดีผลเสีย ในสิ่งที่เธอกำลังตัดสินใจจะทำ พอได้ข้อสรุปร่างบางจึงเงยหน้าขึ้นมา มองไปยังห้องครัวที่มีเสียงทำความสะอาดดังลอดออกมาเป็นระยะ ๆ ภายในดวงตากลมโตสะท้อนถึงการตัดสินใจบางอย่างของเจ้าตัว ทว่าเมื่อใดไม่รู้ที่ขาเรียวยาวของเขมิกามาหยุดอยู่ที่หน้าประตูครัว สายตาจับจ้องไปยังแผ่นหลังกว้างที่ดูเข้มแข็งมั่นคงนั้นเขมิกาจับจ้องอยู่นาน รอกระทั่งทิวากรเก็บกวาดจวนจะเสร็จเธอถึงรีบเดินหนีกลับมานั่งรอที่โซฟารับแขกตามเ

ภาพแรกเป็นภาพที่เขาใช้สายตามองกล้องอย่างออดอ้อน ภาพสองคือภาพที่เขายิ้มแป้นถ่ายคู่กับข้าวของมากมายพร้อมชี้มือไปที่ถุงเหล่านั้นบอกเป็นนัยว่าเขาไปซื้อมา ดูเหมือนไม่น่าตกใจใช่ไหม งั้นมาดูภาพที่สามเป็นภาพที่เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เห็น ภาพที่ทิวากรทำปากจู๋ชูสองนิ้วทั้งยังจิกกล้องแตกด้วย...“คิก! ฮะ ฮ่าฮ่า” ว่าจะไม่ขำแต่มันอดไม่ได้จริง ๆ เขาคิดว่าตัวเองแอ๊บแบ๊วมากมั้งเขมิกายกมือปิดปากตัวเองกลั้นเสียงหัวเราะ ทว่าออร่าความแบ๊วของชายอกสามศอกอย่างทิวากรมันสุดจะกลั้นได้จริง ๆ ไม่นานหญิงสาวก็ทนไม่ไหว หลุดเสียงหัวเราะออกมา พลางตบแก้มตัวเองเบา ๆ เรียกสติที่เตลิดให้กลับคืนมาหญิงสาวหลุบสายตามองหน้าจอโทรศัพท์อีกครั้ง เพราะนอกจากรูปภาพแล้วยังมีข้อความส่งมาอีกด้วยตัวร้าย : ไปซื้อของมาวันนี้ เหนื่อยมากเลยครับตัวร้าย : ขอกำลังใจหน่อยครับคนดี ม๊วฟ!อืม... ค่อนข้างหนัก หนักมากเลยทีเดียวเขมิกาหลุบตามองรูปภาพและข้อความที่ส่งมาโดยชื่อที่เธอบันทึกไว้ว่า ‘ตัวร้าย’ หรือทิวากรอีกครั้ง หญิงสาวกระตุกยิ้มบางเบาพลางกลอกตาไปมาก่อนส่งอิโมจิรูปมือชูนิ้วโป้ง หรือที่เราเรียกว่า เยี่ยม/ไลค์ ให้ไปอันเดียว แล้วปิดโทรศัพท์ไม

เขมิกาลงจากรถมองทิวทัศน์เบื้องหน้าด้วยรอยยิ้มสดใส ร่างบางหลับตาพริ้มสูดอากาศบริสุทธิ์เข้าปอด ความสดชื่นและความสวยงามของทะเลสาบแห่งนี้ทำให้หญิงสาวลืมอารมณ์ขุ่นมัวก่อนหน้านี้ไปเลย และภาพความน่ารักนั้นของเธอก็ถูกชายหนุ่มบันทึกไว้แล้วเช่นกัน ทิวากรปล่อยให้เขมิกาชื่นชมกับบรรยากาศของสถานที่แห่งนี้ไป ส่วนตัวเองรีบจัดการยกข้าวของบรรดาโต๊ะเก้าอี้รวมถึงผ้าลงมาจัดวางและปูไว้ โดยไม่เรียกให้หญิงสาวมาช่วยเหลือตัวเองเลยแม้แต่น้อยชายหนุ่มตั้งใจว่าวันนี้เขาจะบริการเธอให้เต็มที่ ไม่อยากให้เธอเหนื่อย อะไรที่เขาทำได้ เขาทำเองคนเดียวก็พอ“สวยเนอะ”“อืม”“ชอบไหมครับ” เขาถามเมื่อจัดเตรียมที่นั่งปิกนิกไว้เรียบร้อยแล้ว“ชอบค่ะ สดชื่นดี”“ดีแล้วครับ แค่เขมชอบพี่ก็ดีใจแล้ว... ขอบคุณที่ตกลงมาเที่ยวกับพี่นะครับ”เขมิกาผินหน้าไปมองคนที่เดินมาพูดอยู่ข้าง ๆ ด้วยรอยยิ้มติดมุมปาก “ขอบคุณที่พามาเช่นกันค่ะ”คำตอบและรอยยิ้มมุมปากของเธอช่วยทำให้ทิวากรมีกำลังใจเพิ่มขึ้นมากมาย ชายหนุ่มส่งยิ้มอบอุ่นละมุนละไมให้คนตัวเล็กด้านข้างไม่ต่างกัน ก่อนผินหน้ากลับไปมองทิวทัศน์เบื้องหน้าตามเดิมบรรยากาศระหว่างทั้งสอง เงียบสงบไร้เสียงพ

เช้านี้เขมิกาตื่นมาด้วยความรู้สึกไม่สดชื่นนัก ทั้งยังรู้สึกปวดหัวอยู่เล็กน้อย มือบางยกขึ้นกุมขมับตัวเองพลางนิ่วคิ้วคิดว่าตัวเองถึงบ้านกี่โมง ก่อนความทรงจำรางเลือนจะชัดเจนขึ้นมา นั่นรวมถึงเหตุการณ์ที่เธอทะเลาะกับเขาอีกด้วยใบหน้าเขมิกาซีดเผือดที่พอจำเรื่องราวราง ๆ ได้แล้ว ทั้งยังรู้สึกไม่อยากจะเชื่อว่าจะเป็นเธอที่เป็นฝ่ายหาเรื่องเขาก่อน ประโยคที่บอกว่าน้ำเมาเปลี่ยนนิสัยคนได้คงจะจริงกระมัง“จริงสิ! เขาบอกว่าจะกลับไทยวันนี้นี่” ร่างบางตาโตเมื่อนึกขึ้นได้ว่าเมื่อวานทิวากรบอกว่าจะกลับไทยวันนี้ หญิงสาวกระวีกระวาดลุกขึ้นจากที่สะลึมสะลือเพราะเพิ่งตื่นและปวดหัวเพราะอาการแฮงค์เหล้า ตอนนี้คล้ายว่าจะไม่มีความรู้สึกนั้นแล้ว เธอวิ่งหน้าตั้งหายเข้าไปในห้องน้ำก่อนรีบกลับออกมาแต่งตัวในเวลาไม่ถึงห้านาทีตึง ตึง ตึงเสียงน้ำหนักเท้ากระทบพื้นดังขึ้นจนทิวากรที่ทำข้าวต้มอยู่ในครัวถึงกับขมวดคิ้ว ชายหนุ่มกลอกตาไปมาความคิดแล่นเร็วจี๋“หรือว่าเขมเป็นอะไร!” เร็วกว่าความคิดก็ขาเขานี่แหละที่มันวิ่งออกจากห้องครัวเตรียมจะขึ้นไปหาหญิงสาวที่ห้องนอนหากไม่เห็นว่าตอนนี้เธออยู่บนบันไดขั้นสุดท้าย“เขม!/คุณทิว!” ทั้งสองต่า

เขมิกาพาทิวากรไปหาหมอที่โรงพยาบาล หลังตรวจรักษาอย่างละเอียด ได้ยาและคำแนะนำในการดูแลแผลเสร็จสรรพ ทั้งสองก็พากันกลับบ้าน เดิมทีทิวากรต้องกลับประเทศไทยวันนี้ พอเกิดเรื่องขึ้นแบบนี้เขาก็ไม่กลับแล้ว อาศัยแผลที่มือมาเป็นข้ออ้างอยู่กับเธอต่ออีกหน่อย จะด่าว่าเขาสำออยเขาก็ไม่โกรธหรอก เพราะเขากำลังสำออยเรียกร้องให้เธอดูแลอยู่จริง ๆ ด้วยการดูแลใกล้ชิดของเขมิกา ที่คอยห้ามปรามไม่ให้เขาทำนั่นทำนี่ ค่อยดุเขาเวลามือโดนน้ำ เรียกได้ว่าเขาถูกจับตามองก็ว่าได้ ถึงตอนนี้ทิวากรจึงได้รู้ว่าหญิงสาวสิ้นสุดการศึกษาดูงานที่นี่และกำลังเตรียมตัวกลับประเทศไทยแล้วนั่นเองเรื่องนี้สร้างความยินดีแก่คนที่เพิ่งรู้อย่างเขาได้มากทีเดียว ชายหนุ่มจึงตัดใจจะกลับพร้อมเธอเสียเลย ระหว่างนี้เร่งทำคะแนนหัวใจไปพลาง ๆทิวากรอารมณ์ดีไปทั้งวัน ทั้งยังงัดสารพัดสกิลออดอ้อน เสียงอ่อนเสียงหวานให้เขมิกาคล้อยตามเผลอไผลตามใจเขา ซึ่งทำหญิงสาวนึกฉุนไม่น้อย หากเธอไม่โทษเขา เพราะเป็นเธอเองที่ใจอ่อนเอาเข้าจริงใจอ่อนมานานแล้วแหละเพียงไม่อยากยอมรับ ทว่าพอเห็นเขาเจ็บตัวเพราะตัวเอง รวมกับคำพูดที่ไม่ได้ตั้งใจพูดออกไปในคืนนั้น ทำหญิงสาวรู้สึกผิด แล