Lahat ng Kabanata ng เมื่อฉันติดอยู่ในเกมฮาเร็มที่ไม่ตรงปก: Kabanata 21 - Kabanata 30

เสียงเปียกชื้นดังขึ้นมาพร้อมกับเสียงร้องครางในลำคอขององค์หญิงเจเนวี ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเรียวนิ้วของท่านแกรนด์ดยุคคงจะสอดลึกเข้าไปถึงไหนต่อไหน ใบหน้างามแดงซ่านราวกับสีของดอกกุหลาบ ริมฝีปากของเธอยิ่งแดงก่ำและมันบวมขึ้นเล็กน้อยจากการที่เธอกัดริมฝีปากนั่นเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้มีเสียงร้องครางหลุดรอดออกมาเขาอยากจะเป็นบ้าจริงๆ อีริคเคยคิดว่าเขาเป็นคนที่อดทนเก่งมากเหลือเกิน แต่ทว่าในยามนี้เขากลับแทบจะนั่งไม่ติดเลยด้วยซ้ำ เขาอยากจะพุ่งเข้าไปแล้วดึงรั้งใบหน้านั้นมาจูบเพื่อปลอบโยนเธอ เพราะดูเหมือนว่าองค์หญิงเจเนวีนั้นกำลังทรมานมากพอสมควรใบหน้าของท่านแกรนด์ดยุคเองก็บิดเบี้ยวจนทนแทบไม่ไหว เขามองเห็นท่านแกรนด์ดยุคที่กำลังขยับเล็กน้อยเพื่ออุ้มองค์หญิงขึ้นมาจากตัก อย่างไม่ต้องเดาเลยว่าท่าทางเช่นนั้นมันหมายถึงอะไร เมื่อท่านแกรนด์ดยุคค่อยๆ ปล่อยให้ร่างกายขององค์หญิงเจเนวีตกลงมาอย่างช้าๆ ครั้งนี้ใบหน้าที่แสนงดงามนั่นเอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำตา เธอหลับตาแน่นราวกับว่ากำลังเผชิญหน้ากับบางอย่างที่ไม่ง่ายต่อการรับมือ ร่างกายของเจเนวีสั่นไหวจนเขาจับสังเกตได้ เธอเกร็งไปหมดและคงจะเจ็บปวดมากทีเดียว เพราะเขามองเห็นหย

เสียงของเจเนวีนั้นหนักแน่นและเฉียบขาด ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้มันจะสั่นเครือราวกับว่าเธอกำลังร้องไห้แต่ประโยคสุดท้ายที่เธอสั่งให้เขาไป..มันดูเหมือนกับว่าเธอไม่ต้องการเขาแล้วจริงๆแล้ว..เขามีสิทธิ์อะไรไปเจ็บปวดกันนะ ในเมื่อเขาตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะรับใช้องค์รัชทายาท เขาไม่ต้องการถูกตราหน้าว่าตัวเองมีความสามารถเป็นเพียงแค่บุรุษที่รับใช้องค์หญิงบนเตียงนอนเท่านั้น เขาอยากแสดงความสามารถของตัวเองให้ผู้อื่นได้รับรู้และมองเห็น..แล้วทำไมในใจของเขาถึงเจ็บปวดราวกับมีมือที่มองไม่เห็นมาบีบเคล้นหัวใจของเขาให้มันแหลกสลายด้วยนะ..เขานิ่วหน้าเพราะความเจ็บปวดในขณะที่ลุกขึ้นยืนเพื่อเดินไปหาองค์หญิงที่กำลังนอนอยู่..หากว่านี่คือโอกาสสุดท้ายที่จะได้สัมผัสใบหน้านั้น..แล้วเหตุใดเขาต้องลังเลด้วยเล่า“กระหม่อมสมควรตาย..ความผิดที่กระหม่อมกระทำต่อพระองค์นั้นใหญ่หลวงยิ่งนัก”ครั้งที่แล้วเขาก็กล่าวเช่นนี้..เขาบอกว่าจะตั้งใจปกป้องเธอแต่จนแล้วจนรอดเขาก็ตัดสินใจหักหลังเธอเช่นเดิม เขาทำให้เธอรู้สึกเจ็บแสบในหัวใจราวกับถูกราด แอลกอฮอร์ลงบนแผลที่สดใหม่เธอปรือตาขึ้นมามองหน้าเขา เมื่อเบรเดนนั่งลงบนเตียง“โอกาสของข้า

“ถึงอย่างไรเมื่อองค์หญิงหายดีแล้ว ก็ควรจะเสด็จไปทานมื้อเย็นกับท่านแกรนด์ดยุคและท่านคาดินันอีริคนะเพคะ จะทรงเอาแต่บรรทมอยู่บนเตียงเช่นนั้นตลอดทั้งวันมิได้..”เจเนวีรู้ดีว่าเธอนอนมาสองวันแล้ว แต่ถึงอย่างนั้นในยามนี้นอกจากการนอนเธอก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่าจะต้องทำอะไร เธอยังไม่พร้อมจะไปเผชิญหน้ากับท่านแกรนด์ดยุคและท่านคาดินันอีริค มันน่าอายมากเกินไป ไม่รู้ว่าจะต้องทำหน้าแบบไหนด้วย..หากสิ่งศักดิ์สิทธิ์มีจริงช่วยให้เธอมุดดินหนีไปในตอนนี้หน่อยเถอะ“ไม่เอาแบบนั้นมีนา ข้ายังง่วงอยู่ ข้าไม่ไปทานข้าวกับใครทั้งนั้น ข้าจะทานที่นี่ในห้องนี้ บนเตียงนี้ด้วย!!”มีนาถอนหายใจออกมาอย่างเหลืออด“ทำเช่นนั้นมิได้เพคะ หม่อมฉันจะไปแจ้งแก่พ่อบ้านของคฤหาสน์โรแลนด์ว่าองค์หญิงมีพระประสงค์จะเข้าร่วมมื้ออาหารในตอนเย็นของวันนี้กับท่านแกรนด์ดยุคและท่านคาดินันอีริค..ลุกขึ้นมาได้แล้วเพคะ จะต้องไปขอบคุณทั้งท่านแกรนด์ดยุคและท่านคาดินันที่พาองค์หญิงกลับมาส่งอย่างปลอดภัย..นั่นคือมารยาทพื้นฐานที่ราชวงศ์พึงมี”เจเนวีกำลังกรีดร้องออกมาเสียงดังในใจ..แค่ในใจเท่านั้นเพราะเธอไม่สามารถขัดใจมีนาได้เลยแม้แต่นิดเดียว..เจเนวีพบเจอคนที่น

ได้ทีแล้วใส่ร้ายกันใหญ่เลยนะท่านแกรนด์ดยุค“องค์หญิงพ่ะย่ะค่ะ พระองค์ทรงรู้ดีว่าพลังของกระหม่อมในยามนั้นไม่เสถียร..กระหม่อมมิได้ตั้งใจที่จะปกปิดซ่อนเร้นเรื่องพลังต่อพระองค์เลยนะพ่ะย่ะค่ะ”อีริคกล่าวออกมาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจ“ข้าเชื่อท่านอยู่แล้วค่ะ การที่เรากลับมาที่นี่ได้อย่างปลอดภัย แค่เท่านั้นก็พอแล้ว..ใช่ไหมคะท่านแกรนด์ดยุค"ตอนนี้เธออยากจะเริ่มลงมือทานมื้อเย็นแล้วแยกย้ายกันไปนอน..เรื่องราวมันจะได้จบลงที่ตรงนี้“เจ้าเชื่อเขาง่ายจังเลยนะ ทีกับข้าไม่เห็นเชื่อแบบนี้เลย”เธอเอียงคอเล็กน้อยเพื่อมองหน้าของท่านแกรนด์ดยุค“มีเรื่องไหนบ้างคะที่ฉันไม่เชื่อท่าน..”ไอแซ็คมองสบตากับเจเนวี เมื่อสายตาของเราสอดประสานหัวใจของเขาก็เต้นแรงขึ้นมาในทันที“ก็อย่างเช่นเรื่องที่ข้าต้องการแต่งงานกับเจ้าอะไรแบบนั้น”เธอยังคงมองหน้าเขาเหมือนเดิมไม่ละสายตาไปไหน“ใครบอกท่านกันคะว่าฉันไม่เชื่อ..ฉันรู้ว่าตำแหน่งแกรนด์ดยุคมีความหมายกับท่านมากแค่ไหน และ..หากท่านแต่งงานกับฉันตำแหน่งของท่านก็จะมั่นคงมากกว่านี้ เพียงแต่ว่า..ฉันยังไม่อยากจะแต่งงานค่ะ ทั้งในตอนนี้และในอนาคต หากว่าฉันจะแต่งงานแน่นอนว่าฉันจ

ไอแซ็คอุ้มเจเนวีขึ้นมาจากโต๊ะอาหารเมื่อเธอไม่สามารถนั่งตัวตรงได้อีกแล้ว เขาปรายสายตามองหน้าอีริคเล็กน้อย“อย่าให้ถึงขั้นทำให้องค์หญิงสลบไปอีกนะครับ”เขารู้ดีว่าคำกล่าวเช่นนั้นหมายความว่าอย่างไร แต่ใครจะไปสนใจคำพูดของหมอนี่กันล่ะ“เรื่องของข้า ต่อให้นางสลบไปนางก็สลบในอ้อมแขนของข้าต่างหาก”เมื่อกล่าวจบไอแซ็คก็พาเจเนวีมาที่เรือนหลัก เขาไม่ได้พาเธอกลับไปที่ห้องนอนของเธอแต่เขากำลังพาเจเนวีมาที่ห้องนอนของเขา..“ท่านแกรนด์ดยุคครับ..องค์หญิงจำเป็นจะต้องกลับไปยังเรือนรับรอง..”เบรเดนใช้ตัวเขาขวางทางของไอแซ็คเอาไว้ และนั่นทำให้ไอแซ็ครู้สึกหงุดหงิดมากทีเดียว เขาอยากจะเดินเข้าไปแล้วใช้กำปั้นทุบหน้าของหมอนี่สักหน กล้าดีอย่างไรถึงได้มาขัดขวางเขาน่ะ..“เจนนี่เต็มใจไปกับข้า ไม่เชื่อเจ้าก็ถามนางดูสิ..เจนนี่เจ้ายินดีไปกับข้ารึเปล่า”ดวงตาของเธอฉ่ำวาว เนื้อตัวแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของไวน์ที่ดื่มเข้าไป“ค่ะ..ข้ายินดีไปกับท่านไอแซ็คเองค่ะ..แต่ว่า..หากครั้งนี้ท่าน..ทรมานข้าอีก..ละก็ ข้าจะ..ไม่”เขารีบก้มใบหน้าลงไปเพื่อจูบปิดปากของเจเนวีเร็วๆ ให้เธอหยุดยั้งคำกล่าวต่อไป“เห็นไหม..นางเต็มใจไปกับข้า..ส่วนเจ้าน่ะกลับไ