Lahat ng Kabanata ng เมื่อฉันติดอยู่ในเกมฮาเร็มที่ไม่ตรงปก: Kabanata 31 - Kabanata 40

เจเนวีหน้าแดงก่ำ เธอไม่รู้เหมือนกันว่าตัวเองกำลังเมาเหล้าหรือว่าเมาความหล่อของท่านอีริคกันแน่พระเจ้าช่วย เขาพาเธอมาที่บ้านของเขา..บ้านของเขาที่ไม่ใช่ที่วิหารแต่มันคือบ้านที่อยู่ท่ามกลางป่าเขาลำเนาไพร บ้านไม้ที่ให้ความรู้สึกอบอุ่นแบบสุดๆ ที่ด้านหน้าคือน้ำตกที่ได้ยินเสียงน้ำไหลลงมาเอื่อยๆ เมื่อเปิดประตูเข้ามาด้านในก็พบความเป็นระเบียบเรียบร้อยแบบสุดๆ ..ภาพลักษณ์ของเขาก็ดูไม่เหมือนคนที่จะทำบ้านรกอะไรแบบนั้นอยู่แล้ว“อะ..เอ่อ ถึงแม้ว่าข้าจะรวบรวมความกล้าเพื่อพูดไปแบบนั้น แต่ว่า..ข้าอยากให้องค์หญิงให้เวลาข้าสักหน่อย”อีริคหน้าแดงก่ำ เขาพึ่งเคยพาสตรีมาที่บ้านของตัวเองครั้งแรกเลย ไม่รู้ว่าองค์หญิงเจเนวีจะคิดว่าที่นี่มันซอมซ่อมากเกินไปรึเปล่า แต่ว่าเขาก็ไม่รู้ว่าจะพาพระองค์ไปที่ไหนที่มันจะเป็นส่วนตัวมากพอ จนเราทั้งคู่สามารถพูดคุยกันอย่างตรงไปตรงมาได้“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเข้าใจดีว่า..ท่านกำลังประหม่า..”ดูแล้วเขาก็ไม่น่าจะเป็นพวกปิดประตูปุ๊บใส่ยับกันเลยอะไรแบบนั้น แต่ว่า..นี่เรายังจะคุยกันอีกงั้นเรอะ ฉันนึกว่าที่เขาพาฉันมาที่นี่เพราะว่าเรามีความต้องการอันแรงกล้าที่จะ..ถาโถมร่างกายใส่กันให้ย่อยยั

คราแรกอีริคนั้นไม่มีความเข้าใจใดๆ ทั้งสิ้น ว่าเหตุใดทางวิหารเน้นย้ำถึงข้อห้ามเรื่องความผิดบาปเรื่องตัณหาและราคะ ท่านคาดินันลำดับที่หนึ่งที่พาเขาเข้าสู่หนทางที่แสนบริสุทธิ์นั้นได้กล่าวเอาไว้อย่างชัดเจนว่า หนทางที่จะนำไปสู่ความสุขที่แท้จริงจะต้องปราศจากเรื่องพวกนั้น จะต้องไม่มีตัณหาและความลุ่มหลงมาครอบงำจิตใจ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่สามารถเดินทางเข้าสู้หนทางอันเต็มไปด้วยแสงสว่างพวกนั้นได้..เขาพึ่งเข้าใจในยามนี้เองว่าเหตุใดเขาจึงถูกสั่งให้ระงับอารมณ์ตัณหาของตัวเอง กดข่มมันเอาไว้ภายใต้จิตใจไม่ให้แสดงออกมาให้ใครหน้าไหนมองเห็น..เขาเข้าใจได้ในทันทีว่าเรื่องนี้มันร้ายแรงมากแค่ไหนก็ในยามที่เขาได้ยินเสียงครางหวานๆ ของเจเนวี เธอหลุดเสียงครางออกมาทุกครั้งที่หายใจ ใบหน้างามแหงนขึ้นพร้อมกับเรียวนิ้วที่จิกทึ้งลงไปบนแผ่นหลังของเขา เล็บยาวๆ จิกลึกลงไปบนชั้นผิวหนังของเขาเพื่อระบายความรู้สึกรุ่มร้อนที่นางได้รับออกไป แน่นอนว่ามันเจ็บ..ถึงจะเพียงเล็กน้อยแต่ก็ยังรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดอยู่ดี แต่ในยามนี้เขาไม่คิดจะผลักไสปลายนิ้วนั้นออกไปจากร่างกายเลย หากว่าการจิกทึ้งลงไปบนแผ่นหลังของเขาทำให้เธอรู้สึกดีมากยิ่ง

ช่วงเวลาแสนหวานนั่นราวกับช่วงที่ผลไม้สุกงาม หอมหวานและน่ารักประทาน เราผลัดกันลิ้มรสชาติแสนหวานที่หาไม่ได้จากผู้อื่น ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาโอบกอดเธอเอาไว้ และครั้งแล้วครั้งเล่าที่ริมฝีปากของท่านอีริค หว่านพรมรอบจูบลงไปบนร่างกายของเธอได้อย่างแนบแน่นและแนบเนียน นี่คงเป็นครั้งแรกที่เจเนวีได้สัมผัสถึงการถูกใครสักคนรักและเอาใจใส่ใช่แล้ว..ท่านอีริคดูเหมือนจะชอบเธอมากจริงๆ ให้ตายสิ และ..ปีศาจในร่างกายของเขาก็ถูกปลดปล่อยเป็นที่เรียบร้อยแล้วเช่นกัน ตามที่เราตกลงกันเอาไว้ตั้งแต่ในสวนครั้งที่แล้ว แค่เธอยินยอมนอนกับท่านอีริคสิบครั้งเท่านั้น มาร์โคก็จะยินยอมหนีจากไปจากร่างกายของท่านอีริค และช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกันนั้น..อย่าว่าแต่สิบครั้งเลย เราพูดกันน้อยกว่าการส่งเสียงร้องครางด้วยซ้ำ“หากสามารถเลือกได้ กระหม่อมอยากให้องค์หญิงอยู่ที่นี่กับกระหม่อมตลอดไป..เราไม่ต้องกลับไปที่คฤหาสน์โรแลนด์แล้วดีไหมพ่ะย่ะค่ะ ท่านหญิงเซียร่าจะต้องพึงพอใจอย่างแน่นอน”เธอจับมือเขาพร้อมกับหัวเราะออกมาเบาๆ เธอชอบที่นี่นะ ชอบจนอยากจะอยู่ที่นี่กับเขาตลอดไปเสียด้วยซ้ำ แต่ทว่าไม่มีใครหลบหนีปัญหาได้ตลอด และ..เธอเหนื่อยแล้วล

“เป็นองค์หญิงเพคะจักรพรรดินี..เป็นองค์หญิงที่ทรงงดงามและมีเรือนผมสีทองสว่างดุจดังรุ่งอรุณแห่งจักรวรรดิเซอร์เรียลอิล ดวงพระเนตรฉายแววเฉลียวฉลาดและ..มีพระพักตร์ที่น่ารักน่าเอ็นดูยิ่งแล้วเพคะ”เป็นลูกสาวอย่างนั้นสินะ เป็นลูกสาวที่ดูสวยงามราวกับภาพวาดในจิตรกรรมฝาผนัง เป็นเด็กน้อยที่ดูราวกับเทพธิดาลงมาจุติบนโลกมนุษย์ ไม่ว่าจะมองทางใดก็ตามที เด็กน้อยผู้นี้ล้วนแล้วแต่น่ารักและน่าเอ็นดูยิ่งนัก..อาเธอร์จะว่าอย่างไรนะ หากว่าเขามองเห็นลูกสาวของเราถือกำเนิดขึ้นมาแล้ว เขาจะหลงรักและเอ็นดูเด็กคนนี้มากเหมือนกับที่เขารักจีซัสรึเปล่านะ..“ข้าไม่อาจทำใจมองหน้าของนางได้มากาเร็ต ข้ามิอาจโอบอุ้มเด็กน้อยที่ยังมิมีสิ่งใดพิสูจน์ได้ว่านางคือลูกสาวที่เกิดจากเลือดเนื้อของข้า..ฉะนั้นแล้วบุตรขององค์จักรพรรดิอาเธอร์แห่งราชวงศ์เซอร์เรียลอิล มีเพียงแค่องค์รัชทายาทจีซัสเพียงผู้เดียวเท่านั้น..”เรื่องราวมันแย่ลงเพราะต่อให้บุรุษผู้นั้นยินยอมใช้ความตายของเขาเพื่อแลกกับการรักษาเกียรติของเธอ..ก็ยังไม่อาจเปลี่ยนใจให้สามีเชื่อถือว่าเจเนวีคือลูกสาวของเขาเธอสาบานได้ว่าตนเองไม่เคยมีชู้หรือว่าคิดนอกใจสามี เราแต่งงานอยู่ร่วมกั

ที่พระราชวังนั้นมีบรรยากาศที่แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิงกับคฤหาสน์โรแลนด์ อาจจะเพราะว่าส่วนใหญ่ที่ฉันเข้ามาอยู่ในพระราชวังก็แทบไม่ได้ออกไปจากที่นี่เลย เพราะว่าเควสที่เกิดขึ้นมาจะต้องทำที่พระราชวังเท่านั้น..ทว่าเมื่อได้เดินทางไปยังคฤหาสน์โรแลนด์ ฉันก็พบว่าที่นั่นดู..เป็นกันเองและมีอิสระมากกว่าที่นี่ อย่างน้อยก็ในเรื่องของการพูดคุยและ..การแต่งกาย“ข้าไม่ได้ออกไปไหนมีนา..ฉะนั้นแล้วสวมแค่ชุดสบายๆ ให้ข้าก็พอ”มีนาส่งสายตาดุๆ มาให้ฉัน“ได้ที่ไหนกันเพคะ ที่พระราชวังแตกต่างจากที่คฤหาสน์โรแลนด์มากทีเดียว หากองค์จักรพรรดิหรือว่าองค์จักรพรรดินีเสด็จมาเยี่ยมเยือนองค์หญิง พระองค์จะทำเช่นไรเพคะ จะต้องแต่งกายให้งดงามเพื่อเตรียมพร้อมอยู่เสมอ..มาเถิดเพคะ หม่อมฉันจะสวมสร้อยให้”สร้อยที่ว่าคือสร้อยน้ำตานางเงือกสีชมพูที่ส่องแสงแวววาวระยิบระยับ ครั้งหนึ่งฉันเคยชื่นชมตัวเองที่เลือกเข้ามาอยู่ในร่างของตัวละครองค์หญิงเจเนวี ตัวละครนี้นอกจากจะสวยงามแล้วนางยังมีการแต่งกายที่พิถีพิถันมากทีเดียว..แต่ตอนนี้ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมฉันถึงได้รู้สึกไม่มีความสุขในยามที่เครื่องประดับและชุดเดรสสุดแสนจะหรูหราพวกนั้นถูกสวมทับล