All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 71 - Chapter 80

วาโยใช้นิ้วกดกลางรอยแยกหว่างขา เขาสูดลมหายใจเข้าปอดยาวๆ หัวใจแกร่งเต้นแรง เขาต้องข่มกลั้นอารมณ์เต็มที่เมื่อพบว่ามันเปียกชุ่ม น้ำสวาทสาวซึมผ่านเนื้อผ้าออกมาชายหนุ่มกดปลายลิ้นลงบนเนื้อผ้าเปียกชุ่ม ตวัดช้าๆเน้นหนัก นิ้วโป้งข้างขวาบดขยี้ตำแหน่งปุ่มเนื้อระรัว“อ๊ะ พี่โย อ๊า...” พลอยไพลินเด้งสะโพกสูงส่ายร่อนร้อนร่าน หญิงสาวควานมือลงมาขยุ้มเส้นผมสามีไว้แน่น การสัมผัสผ่านเนื้อผ้าให้อารมณ์เร้าใจแปลกใหม่ เสียดเสียวทรมาน“เต็นจ๋า...เมียพี่หอมเหลือเกิน” วาโยพร่ำเพ้ออยู่กับซอกขาสาว เขากัดขย้ำ ขบเม้ม และลงลิ้นแทงเร็วๆสลับกันไป มือหนาบีบนวดโคนขาหนีบ เร่งเร้าอารมณ์สาวคนถูกสามีกัดกินโดยไม่ปอกเปลือกเสียวกระสันจนมิอาจกลั้นเสียงครวญครางไว้ได้ แรงซุกไซ้จากคนหลงเนื้อนวลเมียส่งผลให้ร่างสาวเขยื้อนกระเพื่อมไหว ยิ่งเขาเพิ่มความรุนแรงในการจ้วงลิ้นแทงมากเท่าไร พลอยไพลินก็เสียดเสียวมากขึ้น เธอกำลังจะระเบิดพร่างทั้งที่เขาไม่ได้แตะต้องโดยตรง“พี่โย พี่โย อ๊ะ! อ๊าย...” พลอยไพลินดีดเด้งสะโพกขึ้นสูง ความเสียดเสียวทิ่มแทงบาดลึกในความรู้สึก จนหญิงสาวหลงลืมตัวตน ยกขาเรียวขึ้นตวัดรัด

 “หยุดอยู่ตรงนั้น! อย่าเข้ามานะ!” เสียงตวาดเบาๆ แต่หน้าตาบูดบึ้งแสดงถึงความไม่พอใจอย่างชัดเจน ทั้งสายตาเคืองขุ่นที่มองมาราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ และนิ้วเรียวที่ชี้ตรงมาที่เขา ทำให้กวียิ้มมุมปาก “จะเข้า ใครจะทำไม จะเข้าให้ลึกสุดตัวเลยด้วย” คำพูดสองแง่สองง่าม น้ำเสียงยียวน และท่าทางกวนประสาท อีกทั้งสายตาวิบวับไม่น่าไว้ใจของคนที่ยืนอยู่อีกฝั่งของเตียงทำให้พรรณดาราอยากจะกรี๊ดออกมาดังๆ “คนบ้า! คนลามก!” หากแต่หญิงสาวก็ทำได้เพียงบริภาษออกมาเบาๆ และสาดสายตาดุใส่เขาเท่านั้น เพราะเธอกลัวลูกน้อยทั้งสองที่นอนหลับอยู่บนเตียงจะตื่น “ลามกน่ะใช่ แต่ไม่ได้บ้า” กวีกดเสียงต่ำขู่แม่ของลูกๆ ขายาวก้าวมั่นคงอ้อมไปทางปลายเตียง ขณะที่สายตาหมายมาดจับจ้องร่างอวบอิ่มน่าฟัดของคุณแม่ลูกสองไม่วางตา “คุณวี! ถ้าคุณเข้ามาใกล้ฉันอีกนิดเดียว ฉันจะกรี๊ดให้ลั่นบ้านเลย” พรรณดาราขู่คนที่เดินไม่กี่ก้าวก็มายืนอยู่ตรงหน้าเธอแล้ว ระยะห่างเพียงแค่หนึ่งช่วงแขนแบบนี้ ไม่ปลอดภัยสำหรับเธอ หญิงสาวก้าวถอยหลังอย่างระวังตัว ทั้งหันซ้ายหันขวา หาทางหนีทีไล่&nb

“หนูพรรณครับ ตื่นได้แล้วครับ” กวีปลุกคนขี้เซาอีกครั้ง มือหนาบีบขยำแก้มก้นเด้งดึ๋งงอนงามอย่างมันเขี้ยว“ฮื้อ! อย่ากวนได้ไหมคะ” พรรณดาราปัดมือแสนซนออก ร่างอวบอัดขยับตัวขยุกขยิก ขาเรียวยกขึ้นพาดเอวสอบ ยืดแขนกอดรัดร่างใหญ่ที่นอนเบียดอยู่ แล้วถอนหายใจแรงคล้ายหงุดหงิด ก่อนลมหายใจจะค่อยๆผ่อนลง เป็นจังหวะสม่ำเสมอ บอกให้คนที่ถูกกอดรัดรู้ว่า หญิงสาวได้กลับเข้าสู่ห้วงนิทราอีกครั้งแล้วกวีกลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคออย่างยากลำบาก ความอวบอิ่ม นุ่มเนียน ทั้งกลิ่นหอมกรุ่นของเมียรักปลุกปั่นอารมณ์เร่าร้อนที่มอดดับไปแล้วเมื่อคืนนี้ให้โหมกระพือขึ้นมาใหม่อย่างรวดเร็ว“ที่รัก…” กวีกระซิบเรียกเสียงแตกพร่า ชายหนุ่มเลื่อนฝ่ามือลงต่ำ ผ่านหน้าท้องแบนราบ เขาใช้นิ้วกลางเรียวยาวซุกไซ้ในแอ่งอุ่นกลางร่างสาว สำรวจช่องทางรัดรึงด้วยการหมุนควานนิ้วเนิบช้า ร่องรอยความชุ่มฉ่ำจากบทรักหลายตลบเมื่อคืนทำให้หัวใจเต้นระรัว“ทั้งแน่นทั้งนุ่มเลยที่รัก อา…หนูพรรณจ๋า”“อืม…” เสียงหวานครางรับผะแผ่ว สะโพกเต่งตึงขยับน้อยๆ พรรณดาราเคลิบเคลิ้มไปกับความฝันแสนหวาน วาบหวิวซาบซ่าน เป็นความฝันที่คล้ายความจริ

หญิงสาวข่มจิตข่มใจอยู่นาน พยายามสงบสติอารมณ์ไม่ให้ตกหลุมพรางของเขา ที่จริงเธออยากจะเปิดประตูออกไปต่อว่าเขาให้หูดับไปสักข้างเลยด้วยซ้ำ แต่รู้ดีว่าถ้าเธอเปิดประตูออกไป นั่นเท่ากับว่าเธอเปิดรับเสือให้เข้ามาขย้ำตัวเอง หญิงสาวจึงกำหนดลมหายใจเข้าออก ยุบหนอพองหนออยู่นาน กว่าจะสงบจิตใจลงได้ กว่านอนหลับก็เกือบค่อนคืนรุ่งเช้าวันใหม่ พรรณดาราและลูกๆเตรียมพร้อมที่จะกลับไร่ภูอิงฟ้า ลุงเพลิงของเด็กๆกำหนดไว้ว่าเธอต้องพาลูกๆกลับถึงไร่ก่อนเก้าโมงเช้า ซึ่งจากบ้านของอดีตสามีที่อยู่ใจกลางตัวเมืองไปถึงไร่ ใช้เวลาเดินทางเกือบหนึ่งชั่วโมง เพื่อไม่ให้เสียเวลา พรรณดาราจึงอยากจะกลับเลย แล้วค่อยแวะซื้ออาหารที่ร้านสะดวกซื้อให้ลูกรองท้องแทนมื้อเช้า แต่คุณปู่กัมพลและคุณย่ากิ่งแก้วรบเร้าให้อยู่ทานอาหารมื้อเช้าก่อน เพราะมื้อนี้คุณย่าเป็นคนเข้าครัวทำข้าวต้มกุ้งเอง จึงอยากให้หลานๆกินฝีมือตัวเอง หญิงสาวจึงไม่อาจปฏิเสธได้ สามแม่ลูกจึงร่วมรับประทานอาหารมื้อเช้าพร้อมกับคุณปู่คุณย่าที่บ้านก่อนครู่เดียวหลังจากที่ทุกคนเริ่มรับประทานอาหารแล้ว กวีก็เดินหน้ายุ่งเข้ามาในห้องรับประทานอาหาร ที่จริงไม่ได้ยุ่งแต่หน

“ไอ้เพลิง!” กวีอยากจะเหนี่ยวคอมันมาชกอีกสักเปรี้ยง มันพูดแค่นั้นก็จริง แต่หน้าตาท่าทางมันกวนอวัยวะเบื้องล่างยิ่งนัก มันต้องการยั่วโมโหเขา เพื่อให้เขาเริ่มก่อน เพื่อให้เขาดูไม่ดีในสายตาเมีย“พอได้แล้ว! พี่เพลิงคะ เรากลับบ้านกันเถอะค่ะ” พรรณดารารู้ฤทธิ์ของคนทั้งคู่ดี หญิงสาวไม่อยากปวดหัวไปมากกว่านี้แล้ว ทางที่ดีคือพาพี่ชายออกห่างจากอดีตสามีให้เร็วที่สุดจะดีกว่าเมื่อเมียหันหลังเดินหนี กวีจึงขยับตัวจะรีบเดินไปดักหน้า ทว่าคนหวงน้องก็เข้ามาขวางไว้“ไอ้เพลิง!”“แน่จริงก็ชกผมอีกสิ หนูพรรณจะได้เกลียดพี่มากกว่านี้ หรือไม่ก็อาจจะไม่ยอมพาลูกกลับมาเหยียบบ้านพี่อีกเลยก็ได้” เพลิงตะวันยิ้มเยาะ“ไอ้เชี่ยเพลิง!” กวีเงื้อหมัดขึ้น กะว่าจะชกปากหมาๆให้แตกยับอีกสักแผล ทว่าเสียงหวานก็ตวาดแหวขึ้นเสียก่อน“พี่วี!”กวียั้งหมัดไว้ได้ทัน เขาถอนหายใจอย่างหงุดหงิด ก่อนจะลดหมัดลงแนบลำตัวเพลิงตะวันยิ้มเยาะอย่างสะใจ“กลับก่อนนะครับ คุณอดีตน้องเขย” พูดจบร่างสูงเดินตามน้องสาวไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้คนเมียไม่รักมองตามด้วยความโมโห“คิดเหรอว่ากูจะยอมม