Semua Bab นิยายชุดหวานรัก: Bab 91 - Bab 100

“รู้แล้วค่ะ” พรรณดาราว่าเสียงแข็ง หญิงสาวหันไปมองลูกทั้งสอง จึงได้รับแรงสนับสนุนเป็นรอยยิ้มและการพยักหน้าหงึกๆ ส่งสัญญาณบอกเธอว่าให้ทำตามที่ป๊ะป๋าต้องการ พรรณดาราขยับตัวเล็กน้อย ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนที่ทำปากจู๋รอเธออยู่แล้วจุ๊บ...พี่พร้อมน้องพริ้งปรบมือดีใจกันใหญ่ที่เห็นคุณแม่จุ๊บป๊ะป๋า คนถูกจุ๊บยิ้มกรุ้มกริ่ม สุขเต็มหัวใจ ทว่าคนที่ต้องจุ๊บสามีแบบจำใจมองค้อนแล้วค้อนอีกอย่างหมั่นไส้“พี่พร้อมน้องพริ้งไปกินของว่างกันเถอะลูก” แม่พราวเดินเข้ามาเรียกหลาน พอเห็นลูกสาวอยู่ในวงแขนลูกเขยก็อมยิ้ม“เอ่อ...พี่วีปล่อยหนูได้แล้ว” พรรณดาราอายสายตาผู้เป็นแม่ หญิงสาวรีบดันอกกว้าง ดิ้นขยุกขยิก“แม่พราวครับผมฝากพี่พร้อมกับน้องพริ้งด้วยนะครับ ผมขออนุญาตคุยกับหนูพรรณสักครู่” กวีบอกแม่ยาย เขาไม่ยอมปล่อยภรรยาออกจากวงแขน“แต่หนูไม่มีอะไรจะคุยด้วย” พรรณดาราว่าเสียงแข็ง“คุยกับพี่เขาก่อน พูดคุยกันดีๆ รับฟังเหตุผล สงสัยอะไรก็ถามกันไปตรงๆ” แม่พราวบอกลูกสาวด้วยน้ำเสียงติดดุเล็กน้อย มีอย่างที่ไหนจะเอาแต่วิ่งหนี ไม่ยอมพูดคุยกันแล้วเมื่อไรจะเข้าใจกันสักที

“แต่พี่จะหอม”“ไม่ให้หอม”“อย่าดื้อสิ เป็นแค่ลูกกระจ๊อก อย่าริอ่านขัดขืนหัวหน้าแก๊ง”“แบบนี้มันเอาเปรียบกันชัดๆ”“ลงโทษคุณแม่เลยครับป๊ะป๋า” พี่พร้อมบอก เมื่อเห็นป๊ะป๋ากับคุณแม่เอาแต่กระซิบคุยกันงึมงำๆ“น้องพริ้งรอนานแล้วนะค้า ง่วงแล้วด้วยค่ะ คุณแม่ยอมให้ป๊ะป๋าลงโทษสักทีสิค้า เวลาพวกเราทำผิดป๊ะป๋าก็ลงโทษแบบนี้เหมือนกันค่ะ” พูดจบน้องพริ้งก็ใช้สองมือปิดปากขณะอ้าปากหาว ดวงตาปรือ เพราะง่วงนอนจริงๆ“เห็นไหมว่าลูกง่วงแล้ว เด็กๆนอนดึกไม่ดีนะ มามะ...มาให้พี่หอมแก้มซะดีๆ”พรรณดาราหันไปยิ้มแหยให้ลูกทั้งสอง ก่อนจะหันมามองหน้าคนที่ทำปากจู๋เตรียมพร้อมจะหอมแก้มตน“กี่ครั้งคะ” หญิงสาวถามเสียงขุ่น“จนกว่าพี่จะพอใจ”“ขี้โกง” ต่อว่าเขาได้เพียงเท่านั้น คนขี้โกงก็ระดมทั้งหอมทั้งจุ๊บไปบนดวงหน้าเนียน เสียงลูกๆปรบมือร้องเชียร์กันสนุกสนาน พรรณดาราจึงได้แต่ทอดถอนใจ ยอมให้คนลงโทษค้ากำไรกับแก้มนวลจนหนำใจ“เอาล่ะค่ะ ทีนี้ก็กลับไปนอนกันได้แล้วนะคะ” พอเป็นอิสระจากวงแขนแข็งแรง คุณแม่ลูกสองก็หันมาชวนลูกๆกลับไปนอนที่บ้านหลังใหญ่ ทว่าทั้งพี่

พรรณดาราขยุ้มเส้นผมดกหนาเต็มสองมือ หญิงสาวแหงนเงยหน้า ขบกัดริมฝีปากล่างไว้แน่น กันเสียงดังน่าอายเล็ดลอดออกมา เพราะกลัวว่าลูกน้อยจะได้ยินเสียงแล้วตกใจตื่น กระนั้นการรุกรานจากปลายลิ้นสากแบบไม่มีเว้นวรรคให้พักหายใจของสามีก็ทำให้เธอเผลอหลุดครางเสียงพร่าผะแผ่วออกมาเป็นบางครั้งจนได้“พี่วี...อา...” พรรณดาราเด้งสะโพกเข้าหาปากร้อน ปลายทางสุขสมเข้ามาใกล้ทุกขณะ ใกล้จนเธอต้องเร่งเร้าเขาด้วยการจับศีรษะสามีขยับโยกในจังหวะที่ต้องการ ยิ่งเขารุกรานด้วยการประกบดูดเนินเนื้อเต็มคำ พร้อมกับเกร็งปลายลิ้นแล้วสอดแทงกลางร่องรักระรัว พรรณดาราก็ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง หญิงสาวปล่อยตัวเองล่องลอยไปกับสัมผัสเร่งเร้า วาบหวาม วูบไหวในช่องท้อง จนต้องเกร็งแขม่วแล้วคลายอยู่หลายครั้ง กลีบเนื้อนุ่มไหวระริก เบ่งบาน หญิงสาวห่อปาก หอบหายใจหนัก เมื่อความสุขสมซ่านกระสันถาโถมเข้าใส่อย่างรุนแรง ไม่นานเธอก็ระเบิดพร่าง หวีดร้องออกมาเบาๆ สะโพกอวบแอ่นเกร็งค้าง มือบางกดศีรษะเขาให้ซุกซบแนบสนิทอยู่กลางเรือนกาย พรรณดาราปรนเปรอคนที่จัดการส่งเธอไปแตะเส้นวิมานด้วยการพร่างพรมหยาดน้ำหวานให้เขาได้ลิ้มรสจนอิ่มเอมหลังจากจัดการกับน

“ไปกับพี่อีกครั้งนะครับที่รัก” พรรณดาราส่ายหน้าเร็วๆ มือไม้พยายามผลักเขาออกเป็นพัลวัน แต่ก็เพียงชั่วครู่เท่านั้น เพราะเมื่อสามีเริ่มรุกอย่างเอาแต่ใจอีกครั้ง คนที่คิดว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว ก็กลับไหวขึ้นมาดื้อๆ เขาสาดส่งแรงมาเท่าไร เธอก็ขยับโยกเด้งสะโพกเข้าหารองรับอย่างเท่าเทียมเท่านั้น และในเมื่อไม่มีใครยอมใคร ณ ริมระเบียงห้องนอนจึงร้อนระอุด้วยเปลวไฟพิศวาสเกือบค่อนคืน วันรุ่งขึ้น คนของกวีนำเสื้อผ้ามาให้เขาตั้งแต่ตะวันยังไม่ทันขึ้นพ้นขอบฟ้า และนำรถตู้มาจอดรอที่ไร่ภูอิงฟ้าด้วยตามคำสั่งของเขา วันนี้เขาจะไปส่งลูกที่โรงเรียนกับเมียรัก ชายหนุ่มอาบน้ำแต่งตัวเสร็จตั้งแต่เช้าตรู่ แล้วจึงปลุกลูกๆและภรรยา เขาอุ้มลูกทั้งสองไว้คนละข้างพาไปส่งถึงบ้านหลังใหญ่ พรรณดาราเดินตามไปด้วยใบหน้าบูดบึ้ง เธอทั้งเหนื่อยทั้งเพลีย แถมยังรู้สึกนอนไม่เต็มอิ่ม แต่ก็จำต้องฝืนใจตื่น เดินตามเขาไป เพื่อเตรียมตัวให้ลูกๆไปโรงเรียนกวีช่วยอาบน้ำแต่งตัวให้พี่พร้อมกับน้องพริ้ง เมื่อเสร็จแล้วจึงพาลูกทั้งสองลงไปรับประทานอาหารเช้ารอผู้เป็นแม่ซึ่งเพิ่งเขาห้องน้ำไปหลังจากตรวจดูความเรียบร

พี่พร้อมพยักหน้าเข้าใจ เด็กชายตัวน้อยหันไปมองมารดาแล้วถามด้วยน้ำเสียงเป็นการเป็นงาน“แล้วคุณแม่รู้รหัสลับของแก๊งเราหรือยังครับ เวลาจะมาเอาของสำคัญกับป๊ะป๋า คุณแม่ต้องบอกรหัสลับก่อนนะครับ ไม่อย่างนั้นป๊ะป๋าจะไม่ให้นะครับ”“เอ่อ...” พรรณดาราไม่ทราบว่าป๊ะป๋าเจ้าเล่ห์แอบไปตั้งรหัสลับใหม่กับลูกๆว่าอย่างไร หญิงสาวจึงส่ายหน้าเพราะไม่รู้จริงๆ“รหัสลับคือ...”“ชู่ว์! พี่พร้อมคะ อย่าพูดเสียงดังสิคะ เห็นไหมว่ามีคนอื่นอยู่ในรถด้วยนะคะ เดี๋ยวเขาก็รู้รหัสลับของแก๊งเราหรอก” น้องพริ้งรีบปรามพี่ชาย เด็กหญิงตัวน้อยทำปากจู๋ แล้วใช้นิ้วชี้ป้อมๆสั้นๆแตะริมฝีปากคนของกวีเหลือบมองกระจกหลังแวบหนึ่งถึงกับแอบอมยิ้ม เมื่อคุณหนูทำท่าทางมีพิรุธกระซิบกระซาบกับพี่ชาย แต่เสียงกระซิบไม่ได้เบาเลยสักนิดพี่พร้อมพยักหน้าเร็วๆ“พี่เข้าใจแล้ว งั้นคุณแม่ครับเอียงหูมาครับ ผมจะกระซิบเบาๆ”พรรณดารายิ้มหวานให้ลูกรัก ยอมทำตามที่เจ้าตัวน้อยบอกพี่พร้อมใช้สองมือป้องปาก ขยับเข้าไปใกล้มารดา แล้วกระซิบบอกรหัสลับของแก๊งเบาๆ“รหัสลับของแก๊งปลากะพงคำรามคือ เราร