All Chapters of นิยายชุดหวานรัก: Chapter 41 - Chapter 50

แม่กระแตมองลูกสาวด้วยสายตาเอ็นดู เพราะเข้าใจรักวัยหนุ่มสาวซึ่งตัวเองเคยผ่านช่วงวัยนั้นมาก่อนแล้ว พี่กระต่ายน้อยส่ายหน้ายิ้มๆให้กับการพลาดในครั้งนี้ของน้องสาว คู่หมั้นหอมแก้มกัน เรื่องธรรมดามากสำหรับเพลย์บอยอย่างเขา ส่วนยัยตัวจุ้นยิ้มกว้าง มองพี่สาวด้วยสายตาล้อเลียน “เอ่อ...เต็นเหนียวตัวจัง ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อนนะคะ” พลอยไพลินอับจนข้อแก้ตัวใดๆ เพราะเธอเป็นจำเลยที่สารภาพผิดโดยไม่มีใครซักฟอก หญิงสาวรีบหมุนตัวเดินออกมาจากพื้นที่น่าอาย แล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดไปด้วยความรู้สึกเขินอายพ่อแม่พี่น้องทั้งบ้าน วาโยขับรถไปจอดที่บริษัท เพื่อเปลี่ยนไปขึ้นรถอีกคันที่คนของเขาสตาร์ตเครื่องไว้รอ และเตรียมอาวุธไว้พร้อมมือรอท่าอยู่ก่อนแล้ว “พวกมันมีห้าคนครับ ตำรวจยังตามไม่เจอ แต่ข่าววงในแจ้งมาว่า ตำรวจเจอตอเสียก่อน จึงถอยกลับไปจัดกระบวนทัพใหม่” วัลลภรีบรายงานเพิ่มเติมทันที เมื่อเจ้านายลงมาจากรถ “ใคร” วาโยเอ่ยถาม สีหน้าเคร่งขรึม เขาแกะกระดุมแขนเส

“คุณหมอบอกว่าจะหายตอนไหนหรือคะ” ดวงตาคู่สวยหลุบมองตำแหน่งที่มือตัวเองแตะอยู่“แค่เห็นหน้าเต็นพี่ก็หายแล้วล่ะ” วาโยบอกยิ้มๆ“ชอบพูดเล่นอยู่เรื่อยเลย” พลอยไพลินอุบอิบว่าคนที่ชอบทำให้เธอเขิน ขนาดเจ็บตัวอยู่ก็ยังไม่วายหยอดให้เธอต้องหน้าแดง“เต็นจ๋า พี่อยากเข้าห้องน้ำ” วาโยขยับตัวจะลุกขึ้นจากเตียง คนตัวเล็กรีบเข้าช่วยพยุงคนตัวโตอย่างระมัดระวัง“เดินไหวไหมคะ” หญิงสาวถามด้วยความเป็นห่วง“เมื่อยขาจัง ช่วยพาพี่ไปหน่อย” คนเจ็บแขนแต่เมื่อยขาอ้อนน่าสงสารพลอยไพลินจึงช้อนแขนข้างที่ไม่เจ็บวางบนบ่าบอบบางของตน ช่วยพยุงเขาเดินไปยังห้องน้ำ หญิงสาวเข็นเสาน้ำเกลือตามเข้าไปด้วย เมื่อส่งเขาถึงในห้องน้ำแล้ว เธอก็ปล่อยให้เขาทำธุระส่วนตัว แต่ยังยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ เผื่อว่าเขาต้องการอะไรเธอจะได้หยิบจับหาให้“เต็นจ๋าช่วยพี่หน่อย” เสียงอ้อนหวานๆดังขึ้นหลังจากเสียงกดชักโครกเงียบลงครู่หนึ่ง พลอยไพลินแง้มประตูแล้วยื่นหน้าเข้าไปถามความต้องการของเขาอย่างใส่ใจ“พี่โยจะเอาอะไรหรือคะ”“พี่อยากโกนหนวด แล้วก็อยากแปรงฟัน”“เอ่อ...”“พี่เจ็บแขนข

“ก็ได้ค่ะ เอาไว้พี่โยหายดีแล้ว เต็นจะไปเรียนกับพี่โยนะคะ”“พี่จะสอนเทคนิคดีๆให้ สอนทุกท่าแบบไม่มีหมกเม็ด”หน้าตาไม่น่าไว้วางใจของคนที่อยากจะสอนการต่อสู้ให้เธอทำให้พลอยไพลินดึงมือกลับแล้วถอยห่างจากเตียง“เต็นว่า เต็นไม่เรียนดีกว่า”“ไม่ได้ครับ เต็นต้องเรียน พี่สอนให้ฟรีไม่คิดตังค์”“แต่คิดค่าจ้างเป็นอย่างอื่นล่ะสิ” พลอยไพลินว่าอย่างรู้ทัน คนถูกรู้ทันยิ้มหวาน ชักอยากจะหายเจ็บวันนี้พรุ่งนี้เสียแล้ว เขาอยากสอนศิลปะการต่อสู้ให้น้อง สอนกันสองต่อสอง สอนกันตัวต่อตัวก๊อกๆเสียงประตูที่ดังขึ้นทำให้สองหนุ่มสาวหันไปมองพร้อมกัน พลอยไพลินขยับเท้าจะเดินไปเปิดประตู แต่คนที่เคาะก็เปิดประตูแล้วก้าวเข้ามาในห้องเสียก่อน“พี่โยขา” เจ้าของเสียงหวานก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับหอบช่อดอกไม้ช่อโตเข้ามาด้วยพลอยไพลินมองหญิงสาวด้วยความแปลกใจ เธอคุ้นหน้าผู้หญิงคนนี้ แต่จำไม่ได้ว่าเคยเจอที่ไหนวาโยเลิกคิ้วเข้มขึ้นสูง เขามองคนมาเยี่ยมด้วยสายตาสงสัยระคนแปลกใจ“มาได้ยังไงเนี่ย” วาโยพึมพำตกใจ เขาบอกให้ทุกคนปิดเรื่องที่เขาถูกยิงให้เป็นความลับ เ

พลอยไพลินมองหน้าคนที่ยกสารพัดเหตุผลมาให้เธอทำตามใจเขา หญิงสาวถอนหายใจเฮือกใหญ่“ก็ได้ค่ะ ปล่อยสิคะ เต็นจะเช็ดให้” พลอยไพลินยอมจำนนพ่อคนเหตุผลเยอะ หญิงสาวขยับเข้าใกล้คนเปลือยท่อนบน หลับตาปี๋ ทั้งเบี่ยงหน้าหนี ก่อนจะค่อยๆยื่นมือไปรูดกางเกงคนไข้ออกจากเอวสอบจนหลุดออกจากปลายเท้า มือบางรีบดึงผ้าห่มขึ้นคลุมท่อนล่างเปลือยเปล่าของคนตัวโต ก่อนหันกลับมามองอย่างกล้าๆกลัวๆพลอยไพลินถอนหายใจอย่างโล่งใจ เมื่อพบว่าไม่ต้องเผชิญหน้ากับบางอย่างของเขาที่เธอไม่ค่อยอยากเห็นเท่าไรวาโยยิ้มขัน มองท่าทีน้องด้วยความเอ็นดู สายตาคมวาวจับจ้องมือน้อยที่กำผ้าขนหนูไว้ค่อยๆเลื่อนหายไปใต้ผ้าห่ม หัวใจแกร่งเต้นระทึกเมื่อน้องค่อยๆเริ่มเช็ดหน้าท้องแล้วลากลงต่ำไปอีกนิดพลอยไพลินเม้มปากแน่น ชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเลื่อนมือลงไปยังจุดอันตรายช้าๆ หญิงสาวหลับตาแน่น ตัดสินใจเลื่อนมือลงไปรีบถูรีบเช็ดแล้วชักมือออกอย่างรวดเร็ว หัวใจดวงน้อยเต้นระรัวแรง เพราะไม่ว่าจะทำเร็วแค่ไหน เธอก็สัมผัสได้ถึงความอลังการของมัน“เสร็จแล้วค่ะ” พลอยไพลินก้มหน้าบอก แล้วรีบเก็บเสื้อผ้าชุดเก่า ยกกะละมังเดินหนีไปห้อ

วันรุ่งขึ้นข่าวการหมั้นหมายระหว่างเจ้าของธุรกิจรักษาความปลอดภัยขนาดใหญ่กับทายาทเจ้าของบริษัทอัญมณีชื่อดังก็ถูกเผยแพร่ผ่านทุกช่องทางสื่อ“อื้อหือ! นี่พี่โยเขาจะให้เป็นวาระแห่งชาติเลยเหรอ” พลอยชมพูเข้ามาแซวพี่สาวซึ่งกำลังเตรียมตัวจะไปเฝ้าไข้คนเจ็บที่โรงพยาบาลถึงในห้อง“วาระแห่งชาติอะไร” พลอยไพลินถามน้องสาว คิ้วเรียวขมวดมุ่นงุนงง“ข่าวพี่เต็นกับพี่โยหมั้นกันไง ลงข่าวทุกสำนักเลยมั้งเนี่ย” พลอยไพลินทำหน้าล้อเลียนพี่สาวคนถูกล้อไม่ว่าอะไร พลอยไพลินอมยิ้มน้อยๆ คว้ากระเป๋ามาสะพายแล้วหันไปบอกน้องสาวที่นั่งอยู่บนเตียงของตน“ดีแล้ว จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับพี่โยอีก”พลอยชมพูมองพี่สาวเดินออกจากห้องไปด้วยความแปลกใจ ปากก็พึมพำเบาๆ“ขี้หวงคู่หมั้นนี่นา” สองสัปดาห์ต่อมาคุณวาทิตและวาโยเดินทางมาที่บ้านของพลอยไพลิน เพื่อมาพูดคุยกันถึงเรื่องงานแต่งงานของสองหนุ่มสาว สองสัปดาห์ที่ผ่านมาวาโยแทบกระอักเลือดตาย เพราะตั้งแต่เขาออกจากโรงพยาบาลน้องไปเยี่ยมเขาแค่สองครั้ง และสองครั้งนั้นก็ไปพร้อมกับครอบครัว เขาและ