All Chapters of ด่วนพิศวาส: Chapter 61 - Chapter 70

“แวะคลายเครียดหน่อยไหมครับสี่ย” ไอ้เชิดหันมาถามเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลังด้วยความหวังดี การุณย์นั่งกอดอกหลับตาอยู่ เขาส่ายหน้าปฏิเสธ คนหวังดีทำหน้างงๆ ปกติหากมีท่าทางเคร่งเครียดแบบนี้ เจ้านายของเขาจะต้องหาที่ปลดปล่อย หรือว่า...หลงรสมะเฟืองจนกิน แอปเปิ้ล เชอร์รี่ ชมพู่ ไม่ได้แล้ว“มะเฟืองมาทำอะไรแถวนี้วะ” ลูกน้องอีกคนที่ขับรถอยู่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงของเจ้านายยืนอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ การุณย์ลืมตาขึ้นทันที ภาพมะเฟืองหัวเราะพูดคุยกับไอ้หนุ่มหน้ามนคนเดิมที่เป็นพนักงานในร้านสะดวกซื้อทำให้คนหวงของหัวร้อน กรามแกร่งขบแน่น สายตาดุมองคนหน้าตาสดใสยิ้มร่าอย่างคาดโทษ“จอดรับมะเฟืองกลับไปพร้อมกันเลยไหมครับเสี่ย” ไอ้เชิดเสี่ยงดวงถามเจ้านาย เห็นสายตาดุของเสี่ยเจ๋งแล้ว เขาล่ะกลัวแทนมะเฟืองจริงๆ“ไม่ต้อง!” การุณย์ตะคอกเสียงดัง เขากอดอกแน่นขึ้น มองตรงไปข้างหน้า ไอ้เชิดรับรู้ถึงรังสีอำมหิตของเจ้านายได้ มันจึงหันไปขยิบตาบอกลูกน้องอีกคนให้รีบขับรถกลับบ้าน จะได้รีบชิ่งหนีไปอยู่ห่างๆ เพราะกลัว

ในห้วงพิศวาสที่ความกระสันซ่านครอบงำจิตใจ มะเฟืองดีดดิ้นกระดกสะโพกเข้าหา หญิงสาวตะลึงพรึงเพริด ตะเกียตะกายอยากไปถึงจุดสุดยอดของเกมกาม เพราะเธอรู้ดีว่ามันหวานซ่านและเสียวสะท้านปานใด             “อื๊อ! เสี่ย! อื้อๆ” มะเฟืองแขม่วเกร็งหน้าท้องแล้วคลายออกเป็นจังหวะ หญิงสาวเงยใบหน้าบิดเบ้คล้ายจะร้องไห้ขึ้นสบสายตาของคนที่โหมห่มกายอยู่เบื้องบน ดวงตาคู่คมจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว เขาเห็นว่าเธอมองอะไร และนั่นมันยิ่งทำให้การุณย์ตื่นเต้นและเร้าอารมณ์หื่นกระหายอย่างรุนแรง            “ใกล้แล้วใช่ไหม” การุณย์ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มะเฟืองพยักหน้ารับเร็วๆ หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างไว้แน่น             “โอ้ว! ตอดดี ปล่อยมันออกมา เร็ว!” การุณย์ขย่มโยกสุดแรง เร่งเร้าให้หญิงสาวระเบิดความรู้สึกออกมา

“ไปๆ ออกไปได้แล้ว ป๊าคุยไม่นานหรอก อ้อ! ซื้อขนมมาฝากป๊าด้วยนะ” การุณย์รุนหลังลูกสาวไปที่ประตู “มะเฟืองไปกินขนมกัน” กรุณาพยักหน้าเรียกเพื่อนสาวที่ยังยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงคนไข้มะเฟืองสบตากับพี่ชาย เขายิ้มแล้วพยักหน้าให้เธอ หญิงสาวจึงยอมเดินตามหลังกรุณาออกไปเมื่อประตูห้องปิดลง การุณย์เดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง คนที่นั่งมองเขาอยู่ก่อนแล้ว รอฟังเขาพูดอย่างสงบเสงี่ยม“ฉันยกลูกสาวให้ แต่นายต้องไปอยู่ที่บ้านฉัน ฉันไม่อนุญาตให้พาลูกฉันไปลำบากที่บ้านซอมซ่อของนาย ปีหน้าฉันจะขยายร้านไปอำเภอใกล้ๆ นายกับตัวจิ๋วจะต้องไปเริ่มต้นใหม่ทั้งหมดที่นั่น ฉันจะลงทุนให้และจะส่งลูกน้องที่ไว้ใจได้ไปคอยช่วยเหลือ นี่คือบทพิสูจน์ที่นายต้องผ่านมันไปให้ได้ เพราะถ้ามันเจ๊งฉันจะเอาลูกสาวฉันคืน”“เอ่อ...ครับ” แม้ใจยังกังขากับเรื่องน้องสาวอยู่ แต่มะไฟก็ตัดสินใจเอ่ยปากรับอย่างที่เสียเจ๋งบอก กรุณาเป็นเมียเขาแล้ว เขาต้องรับผิดชอบ คำสัญญาที่ให้ไว้กับเธ

มะเฟืองเงยหน้าขึ้นมองคนที่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเกือบจะชนกันอยู่แล้ว หญิงสาวผงะถอย แต่คนมือไวก็โอบเอวคอดไว้ทันควัน ไม่ปล่อยให้เธอขยับไปไหนได้“ตกลงว่าไง จะเป็นเมียฉันหรือเปล่า” มะเฟืองไม่เคยรู้จักความรัก ไม่รู้ว่าหนุ่มสาวรู้สึกกันอย่างไรเวลามีความรัก แต่ความรู้สึกที่มีต่อเสี่ยเจ๋งตอนนี้มันอธิบายยากมาก เธอเคยเกลียดเขา เคยคิดแค้น เคยอยากฆ่าให้ตายคามือ แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่มีกลับกลายเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้เธอกำลังสับสนว่า ไอ้อาการหัวใจเต้นแรง ร้อนผะผ่าวไปทั้งหน้ามันคืออะไร“ไม่ให้เป็นอีตัวแล้วเหรอ” มะเฟืองย้อนถามประชด การุณย์หัวเราะเบาๆ เชยคางหญิงสาวให้เธอหันมาสบตากัน“เธอเป็นอีตัวของฉันแค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้น แต่เธอจะเป็นเมียฉันตลอดเวลา”“บนเคาน์เตอร์ในครัว บนพื้นในห้องทำงาน กับกลางป่า ไม่นับว่าเป็นอีตัวใช่ไหม” เมื่อมะเฟืองพูดจบ เสี่ยเจ๋งก็หัวเราะออกมาสุดเสียง เขารวบกอดร่างสาวมาแนบอก หอมกระหม่อมแรงๆไปสองฟอดใหญ่“

“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ