All Chapters of ด่วนพิศวาส: Chapter 31 - Chapter 40

“ซี้ด! จะเสียวคนเดียวเหรอ ไม่ดีหรอก” การุณย์ยิ้มร้าย เขาช้อนสะโพกสาวขึ้น ขยับสะโพกดุนดันส่วนปลายน้ำเนื้อแข็งคึกให้จุ่มอยู่ตรงปากทางร่องสาว กระเด้งเอวเสือกไสส่วนหัวให้จมจ่อมเพียงตื้นๆ ขยับกางขายืนมั่นคง เกร็งสะโพกรอรับการกระแทกโยกโยนจากคนที่เขาอุ้มกระเตงอยู่“กระแทกลงมาแรงๆ” สิ้นเสียงสั่ง มะเฟืองก็โหนตัวกระแทกสะโพกลง ร่องเนื้อสาวสวยดูดกลืนลำเนื้อชายจนมิด หญิงสาวหวีดร้องให้กับความซ่านเสียวที่เสียดแทงไปทุกรูขุมขน การุณย์ครางกระหึ่ม เสียวไปทั้งลำกาย ยิ่งร่องเนื้ออุ่นอ้าวตอดรัดหนุบหนับเขาก็ยิ่งเข้าใกล้ความบ้าคลั่งเข้าไปทุกที “โอ้ว! มะเฟือง ซี้ด! เด็ดอะไรอย่างนี้ อ่า!” การุณย์เกร็งสะโพกกระดกสอดเสยทุกจังหวะที่หญิงสาวโยกโยนกดกระแทกลงกลืนกินตัวตนของเขา ร่องสาวรูดรัดหนึบแน่นรีดเค้นจนเขาแทบทะลักทะลายให้ขายหน้า หนุ่มใหญ่ขบกรามแน่น ข่มความเสียดเสียวที่พุ่งสูงใกล้ทะลุเพดานความอดกลั้นไปทุกที เขารีบหาตัวช่วยด้วยการพลิกตัวหันแผ่นหลังเนียนแนบผนัง ช้อนสองแขนลงใต้ขาพับสาวทั้งสองข้าง กดสะโพกสอบตรึงเธอไว้ให้อยู่นิ่งๆ

เสียงวิ่งสวบสาบและร่างคนที่เห็นอยู่ไกลๆทำให้การุณย์และลูกน้องพากันรีบหลบหลังต้นไม้ใหญ่ บ้างก็ก้มลงพรางตัวกับพุ่มไม้ใบหญ้า แต่เมื่อร่างที่วิ่งปานนักวิ่งลมกรดเข้ามาใกล้การุยณย์ก็เดินออกมาจากหลังต้นไม้ เขายิงปืนขึ้นฟ้าขู่ขวัญทันทีมะเฟืองตกใจเสียงปืนจึงหยุดวิ่ง เอามือปิดหูสองข้างแล้วรีบย่อตัวนั่งลงกับพื้น หัวใจดวงน้อยเต้นระรัว สั่นไปหมดทั้งตัวเพราะเกรงกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้นกับตน “กรี๊ด!” มะเฟืองกรีดร้องออกมาเมื่อถูกกระชากต้นแขนจนเธอต้องลุกขึ้นยืนตามแรงฉุดมหาศาล หญิงสาวหลับหูหลับตาดิ้นรน กระชากแขนกลับ“ยายบ้า! แหกปากร้องออกมาได้ แก้วหูฉันแตกแล้วมั้ง แล้วนี่จะดิ้นทำไม หยุดดิ้น!” เสียงตวาดที่เคยคุ้นทำให้มะเฟืองหยุดชะงัก หญิงสาวลืมตาขึ้นมองเจ้าของมือที่จับต้นแขนเธออยู่“เสี่ยเจ๋ง”“เออ...ฉันเอง แล้วนี่เธอเข้ามาในป่าทำไม คิดจะหนีเหรอ” การุณย์ถามแล้วจ้องหน้ารอคำตอบ“เอ่อ...ฉันนึกว่าเสี่ยจ

เสียงปืนดังไล่หลังมาหลายนัด ยิ่งบีบหัวใจดวงน้อยให้เต้นระรัวแรงขึ้นอีก มะเฟืองวิ่งตามแรงฉุดของคนนำทางอย่างไม่คิดชีวิต ไม่ว่าเขาจะดึงเธอไปทางไหน หญิงสาวก็ทำตัวเป็นผู้ตามที่ดี ซอยเท้าวิ่งตามไปอย่างว่องไว และเธอไม่บ่นอีกสักคำ กระทั่งทั้งสองวิ่งมาไกลถึงกลางป่าลึก รอบกายมีต้นไม้น้อยใหญ่ขึ้นอยู่เต็ม พุ่มไม้กอหญ้าขึ้นอยู่หนาทึบ ใบไม้หล่นทับถมเต็มพื้นดิน แสงแดดส่องลงมาเพียงเห็นแสงรำไรเพราะต้นไม้ใบหนาบดบังไว้การุณย์ชะลอฝีเท้าจนหยุดยืนนิ่ง เขาหันไปมองทางที่เพิ่งวิ่งผ่านมา แล้วมองไปรอบๆอย่างสำรวจตรวจตรา เมื่อเห็นว่าไม่มีใครวิ่งตาม อีกทั้งเสียงปืนและเสียงเอะอะก็เงียบไปแล้ว แสดงว่าไอ้พวกนั้นเลิกติดตามเขาแล้ว พวกมันคงไปจัดการศพพวกที่ถูกเขาและลูกน้องสังหาร และจับถ่วงลงลำน้ำไปพร้อมเลื่อยไฟฟ้า เพื่อกลบเกลื่อนหลักฐานที่จะสาวไปถึงพวกมันและนายใหญ่ได้ เมื่อก่อนเขาเคยจับเป็นแล้วเอาตัวพวกมันไปส่งให้ตำรวจ แต่เรื่องราวก็เงียบหายไป แม้ตำรวจในพื้นที่จะเป็นตำรวจน้ำดี แต่เมื่อเราอยู่ในสังคมที่เงินตราและอิทธิพลมีอำนาจเหนือกฎหมาย พอเข้าสู่กระบวนการสอบสวนพวกมัน

“ฉันยังเอาเธอไม่คุ้ม จะทิ้งได้ไง เสียดายแย่เลย” “ไอ้เสี่ยหื่น” มะเฟืองยั้งปากไว้ไม่ได้จริงๆ ก็เธออุตส่าห์พูดเพราะๆ ขอร้องเขา แต่โคแก่บ้ากามก็ยังหมกมุ่นแต่เรื่องใต้สะดืออยู่ได้ “ถ้ารอดไปได้ จะหื่นให้มากกว่าเดิม” ปากพูดเล่น แต่ในหัวของการุณย์กำลังคิดหาวิธีพายายเด็กปากดีออกจากวงล้อมไอ้พวกสารเลวที่อยู่ข้างนอกปัง! ปัง! ปัง!เสียงปืนดังมาจากอีกทาง ไม่ใช่เสียงปืนจากพวกที่อยู่นอกกระท่อมแน่ การุณย์ถอนหายใจอย่างโล่งอก มันไม่ใช่พวกเดียวกัน เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นไอ้เชิดพาลูกน้องเข้ามาตามหาเขา แล้วหลังจากนั้นเสียงปืนก็ดังสนั่นป่า เกิดการยิงปะทะกันข้างนอก เสียงตะโกนโวยวายดังขึ้นเป็นระยะ แต่ฟังจากเสียงปืนที่ดังมาจากอีกกลุ่ม ทางนั้นน่าจะมีจำนวนคนที่มากกว่าไอ้พวกที่ตามมาเจอเขาก่อนแน่ๆ เสียงปืนที่ยิงปะทะกันร่วมสิบนาทีเงียบสงบลง การุณย์กับมะเฟืองยังคงหมอบติดพื้นอยู่ในกระท่อม“เสี่ย! เสี่ย

“เสร็จแล้ว พี่ไฟจะอาบต่อเลยไหม” กรุณาเปิดประตูออกมายิ้มแป้นให้ผู้พิทักษ์หน้าห้องน้ำ            “พี่จะอาบต่อเลย ตัวจิ๋วขึ้นไปใส่เสื้อผ้าบนกระท่อมก่อนเลยนะ”            “จ้ะ”             กรุณาจุดตะเกียงตั้งไว้กลางกระท่อม แล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปเกี่ยวไว้ที่ตะปูข้างฝา เนื่องจากพื้นที่ในกระท่อมน้อยนั้นมีไม่มากเท่าไรนัก มันจึงไม่มีมุมลับตาให้เธอซ่อนตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาเธอจะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่ไฟก็จะเดินลงจากกระท่อมไปทุกครั้ง เขาจะรอจนกระทั่งเธอตะโกนเรียกถึงจะขึ้นมาหา            หญิงสาวปลดปมผ้าถุงออก ปล่อยให้มันร่วงหล่นไปกองแทบเท้า ร่างสาวงดงามเปลือยเปล่าต้องแสงตะเกียง ผิวขาวผ่องยามถูกแสงไฟลามเลียกลายเป็นสีเหลืองนวลก