มะเฟืองถูกส่งตัวเข้าแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลในตัวจังหวัดได้ทันท่วงที การุณย์มองตามร่างบางที่ถูกเข็นผ่านประตูห้องฉุกเฉินเข้าไปแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ห้ามเป็นอะไรไปนะมะเฟือง” หนุ่มใหญ่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น เขารู้สึกจุกในอก หัวใจสั่นหวิว เป็นห่วง...ห่วงอย่างที่ไม่เคยคิดว่าชาตินี้จะเป็นห่วงใครได้แบบนี้อีกแล้วนอกจากลูกสาว แต่ความรู้สึกนี้กำลังเกิดขึ้นกับมะเฟือง
“เสี่ยคะ เชิญกรอกประวัติคนไข้ด้านนี้ค่ะ” พยาบาลสาวเดินมาเรียกเขาที่หน้าห้องฉุกเฉิน การุณย์รีบเดินตามไปยังเคาน์เตอร์เพื่อกรอกข้อมูลของมะเฟืองเท่าที่เขาทราบ แต่พอถึงรายละเอียดข้อสุดท้าย
บุคคลที่ติดต่อได้กรณีฉุกเฉิน...การุณย์
ความสัมพันธ์...
การุณย์มองช่องว่างที่เขาต้องกรอกรายละเอียดความสัมพันธ์ลงไป หนุ่มใหญ่ยิ้มมุมปาก ส่ายหน้าน้อยๆก่อนตัดสินใจเขียนความสัมพันธ์ระหว่างเขากับเธอลงไป
...สามี
“เสร็จแล้ว พี่ไฟจะอาบต่อเลยไหม” กรุณาเปิดประตูออกมายิ้มแป้นให้ผู้พิทักษ์หน้าห้องน้ำ “พี่จะอาบต่อเลย ตัวจิ๋วขึ้นไปใส่เสื้อผ้าบนกระท่อมก่อนเลยนะ” “จ้ะ” กรุณาจุดตะเกียงตั้งไว้กลางกระท่อม แล้วเดินเอาผ้าเช็ดตัวไปเกี่ยวไว้ที่ตะปูข้างฝา เนื่องจากพื้นที่ในกระท่อมน้อยนั้นมีไม่มากเท่าไรนัก มันจึงไม่มีมุมลับตาให้เธอซ่อนตัวเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า เวลาเธอจะผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่ไฟก็จะเดินลงจากกระท่อมไปทุกครั้ง เขาจะรอจนกระทั่งเธอตะโกนเรียกถึงจะขึ้นมาหา หญิงสาวปลดปมผ้าถุงออก ปล่อยให้มันร่วงหล่นไปกองแทบเท้า ร่างสาวงดงามเปลือยเปล่าต้องแสงตะเกียง ผิวขาวผ่องยามถูกแสงไฟลามเลียกลายเป็นสีเหลืองนวลก
“พี่ไฟ...” เสียงหวานสั่นน้อยๆ แม้ว่าเธอจะเตรียมใจมาก่อนแล้วว่า สักวันจะต้องมีเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างชายหญิงเกิดขึ้น เพราะมันเป็นเรื่องหลีกเลี่ยงได้ยาก แต่ก็อดตื่นตระหนกไม่ได้ ชายหญิงที่มีใจให้กันอยู่ในกระท่อมกลางป่าเขาเพียงลำพัง บรรยากาศเป็นใจขนาดนี้ พี่ไฟของเธอเก็บมือเก็บไม้ รักษาน้ำใจเธอไว้ได้จนมาถึงตอนนี้ เธอก็ภูมิใจในตัวเขามากแล้ว“พี่ไม่อยากทำร้ายตัวจิ๋ว” มะไฟขบกรามแน่น เขาหยุดทุกการเคลื่อนไหว พยายามข่มจิตใจไม่ให้ฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้ ทว่าเนื้อนวลนุ่มเนียนของผิวสาว ความอิ่มเอิบเต่งตึงของเรือนร่างงดงามช่างยั่วเย้าและทรมานจิตใจเขาเหลือเกิน“ถ้าพี่ไฟมั่นใจว่าความรู้สึกที่มีต่อตัวจิ๋วคือรัก และถ้าพี่ไฟสัญญาว่า ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น พี่ไฟจะไม่ปล่อยมือจากตัวจิ๋ว สิ่งที่พี่ไฟคิดจะทำกับตัวจิ๋วในตอนนี้ ตัวจิ๋วไม่คิดว่ามันคือการทำร้าย” มะไฟเชยคางของคนที่อิงแอบอกอุ่นของเขาขึ้นมา ในแววตาคู่สวยมุ่งมั่นแน่วแน่ ทว่าเขากลับลังเลที่จะก้าวข้ามสิ่งที่ตั้งมั่นไว้แต่ต้น“
“พี่ไฟ ฮื้อ! ฮึก...” มะไฟถอนเรียวลิ้นออกจากสะดือบุ๋ม กรุณาหอบหายใจแรง เธอทุบบ่าเขาด้วยกำปั้นน้อย เรียกเสียงหัวเราะเบาแผ่วจากลำคอแกร่งให้ดังขึ้น “ขี้แกล้ง” กรุณาบ่นอุบ ทว่าคนที่เพิ่งถูกเธอทุบไม่ใส่ใจคำบ่นของเธอ เขาเลื่อนใบหน้าลงอีก จนกระทั่งถึงเนินนาง มะไฟซุกหน้าลงแล้วสูดกลิ่นหอมสาบสาวฟอดใหญ่ “พี่ไฟ!” คราวนี้กรุณาทุบเขาเป็นจริงเป็นจัง หญิงสาวรัวกำปั้นทั้งออกแรงดึงบ่าเขาเพื่อจะให้เขาเงยหน้าขึ้นมาจากตรงนั้น “อื๊อ! พี่ไฟ ตรงนั้นไม่ได้ อุ๊ย!” กรุณาใจหายวาบเมื่อสองขาเรียวถูกจับตั้งชันและกางออก หญิงสาวพยายามจะหุบมันเข้า แต่ร่างใหญ่ที่แทรกอยู่ตรงกลางเป็นอุปสรรคขัดขวางความตั้งใจของเธอ “พี่ไฟ ไม่เอา ตัวจิ๋วอาย” กรุณาบอกเสียงสั่น เธอร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ใบหน้าสาวเห่อร้อน ทว่าคนหลงเนื้อนางกำลังจะคลั่ง กลิ่นสาบสาวหอมหวนราวกับจะเชิญชวนให้เขาคลุกเคล้าดอมดม มะไฟครางลึกในลำคอ หัวใจหนุ่มเต้นระทึก ชายหนุ่มดันต้นขาเนียนออกห่าง แล้วฝังใบหน้าลงกลางกลีบดอกไม้สาว “พี่ไฟ!” กรุณาสะดุ้งเฮือก ทั้งเขินทั้งอายทั้งวาบหวิวระคนปนเปกันไปหมด และเมื่อใบหน้าหนุ่มขยับ หญิงสาวก็พบว่า ในตอนที
“ตัวจิ๋ว พี่ขอโทษ” มะไฟพรมจูบไปทั่วใบหน้าสาวอีกครั้ง เขาพร่ำขอโทษซ้ำๆด้วยความรู้สึกผิด เขาน่าจะไปช้าๆ เธอจะได้ไม่เจ็บตัวแบบนี้“ตัวจิ๋วรักพี่ไฟ” กรุณาบอกรักเสียงหวาน หญิงสาวผงกศีรษะขึ้นจุ๊บแก้มสากเบาๆ“พี่รักตัวจิ๋ว” มะไฟหัวใจพองโตกับสัมผัสที่ได้รับจากปากนุ่ม ชายหนุ่มเริ่มขยับสะโพกโยกคลึงช้าๆ ใบหน้าหล่อเข้มฟุบลงบนเต้าอวบ สูดดมดูดกินอย่างหลงใหลในรสชาติความหอมหวาน “พะ...พี่ไฟ” กรุณาครางเสียงผ่าวพร่า ความรู้สึกหวานแหลมที่ทิ่มแทงอยู่กลางกายทำให้หัวใจหวามไหว ท้องน้อยปั่นป่วนวูบโหวง หญิงสาวขยับสะโพกส่ายร่อนเสียดสีกับโหนกเนื้อพุ่มขนหยาบของชาย“อา...พี่ไฟ อื๊อ!” กรุณาต้องการให้เขาทำมากกว่านี้ เธอต้องการหลุดพ้นจากความทรมานซ่านเสียวนี้ หญิงสาวเร่งเร้าเขาด้วยการปล่อยมือจากมือที่กุมสองมือเธอไว้ เลื่อนลงมากดจิกสะโพกสอบอย่างขัดใจมะไฟถอนหายใจเบาๆ เขากอดรัดร่างแน่ง
“อีกครั้งนะ”“พี่ไฟ! ดะ...เดี๋ยวก่อน” กรุณายันบ่ากว้าง เบี่ยงหน้าหลบปากที่ประกบลงมาบนปากของเธอ ทว่าพี่ไฟร้อนยิ่งกว่าไฟ เขาไม่ฟังถ้อยคำประท้วง ไม่สนใจท่าทีขัดขืนของเธอกรุณาเรียนรู้ว่าอารมณ์รักหนุ่มนั้นช่างร้อนเร่า และอารมณ์สาวของเธอนั้นก็ช่างร่านร้อน แม้จะอิดออด คัดค้านเขาไปในคราแรก แต่ที่สุดแล้ว พี่ไฟก็แผดเผาเธอให้กลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟจนได้ เสียงหอบกระเส่าสลับกับเสียงบอกรักดังระงมอยู่ในกระท่อมน้อย ความหวามหวานโอบล้อมสองหนุ่มสาวไว้ท่ามกลางความมืดมิดของราตรีกาลบนภูสูง ทั้งสองกอดเกี่ยวกันแนบแน่น ราวกับจะไม่ปล่อยให้กันและกันต้องพรากจากไปไหน
“เสี่ย! ปล่อยนะ ฉันเปลี่ยนเองได้”“ฉันอยากเปลี่ยนให้”“ไม่!”“ใครสน” การุณย์กดบ่าบอบบางลง จับร่างสาวนอนหงายแผ่หลา เขาลงมือถอดชุดคนไข้อย่างรวดเร็ว หนุ่มใหญ่ผิวปากหวือ เมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตา“ชุดคนป่วยมันดีตรงที่ไม่ต้องใส่ชุดชั้นในนี่แหละ เอากลับไปใส่ที่บ้านสักชุดไหม” สายตาคมกริบมองสำรวจไปทั่วร่างสาว มะเฟืองเบี่ยงหน้าซุกที่นอนด้วยความอับอาย สองขาเธอห้อยอยู่ข้างเตียง โดยมีร่างใหญ่ของเขายืนแทรกกลางอยู่“ปล่อย! ฉันจะใส่เสื้อผ้า”“จะรีบใส่ไปไหน” การุณย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาย่อตัวลงช้อนข้อพับขาสองข้างของหญิงสาวขึ้น มะเฟืองเม้มปากแน่น เธอหลับตาลง นอนสงบนิ่ง จำยอมให้เขาทำทุกอย่างดั่งใจ เธอไม่มีสิทธิ์ต่อต้านหรือขัดขืนเขามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว“หึ!” เสียงถอนหายใจห้วนๆดังขึ้น แล้วมะเฟืองก็ได้ยินเสียงจิ๊จ๊ะตามมาอีก ก่อนเสี่ยเจ๋งจะบอกเธอด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก
“มันนัดเมื่อไร”“วันอังคารหน้าครับ”“ที่ไหน”“คิสผับครับเสี่ย มันจองห้องวีไอพีกับจองเบอร์ตองไว้ให้เสี่ยสองคนครับ” คำตอบของไอ้เชิดทำให้การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาปรายตามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับมะเฟืองหันมามองเขาพอดี“ประเด็นเบอร์ตองน่าสนใจ เธอว่าไหมมะเฟือง”“หมกมุ่น บ้ากาม” มะเฟืองขยับปากว่าเขาเสียงเบา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีมองไปอีกทาง นึกขยะแขยงรังเกียจคนมักมาก ต่อไปนี้เธอจะตั้งสติให้ดี จะไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำเด็ดขาดหากเขาไม่สวมเกราะปกป้องกันตัวเองก่อนเมื่อกลับถึงบ้าน การุณย์สั่งให้มะเฟืองย้ายกลับมาอยู่ที่ห้องเดิม หญิงสาวหงุดหงิดไม่น้อยกับคำสั่งเอาแต่ใจเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของเขา กว่าจะขนของใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าขึ้นมาไว้บนห้องเสร็จ เธอก็ต้องเดินไปกลับระหว่างบ้านพักกับบ้านหลังใหญ่ของเขาเกือบสิบรอบ เพราะคนขี้งกสั่งห้ามไม่ให้ใครช่วยเหลือเธอ เขาอ้างว่าเสียเวลาทำมาหากิน เสียเวลา
มะเฟืองกำมือทั้งสองข้างแน่น แค้นจนจุกอก เธอต้องยอมเขาไปอีกนานแค่ไหน เมื่อไรเธอจะได้เจอพี่ชายสักที ตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาลมา การุณย์ก็เอาแต่ทำงาน เขาอยู่แต่ในห้องทำงาน อย่างมากเขาก็ออกไปที่หน้าร้าน ตรวจดูความเรียบร้อยทั่วไปในอาณาจักรของเขา เธอรู้เพราะเฝ้าจับตามองเขาตลอด พยายามไม่ให้เขาคลาดสายตานานเกินสิบนาที เธอกลัวเขาแอบขึ้นภูไปจัดการกับพี่ชายของเธอ โดยที่เธอไม่รู้เรื่อง“ฉันให้เวลาสิบห้านาที แต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันจะรออยู่ข้างล่าง” การุณย์สั่งเสียงเข้ม ก่อนหมุนตัวเดินออกจากห้องไปแบบไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้คนที่ไม่อยากไปแยกเขี้ยวยิงฟันตามหลังด้วยความโมโหการุณย์เดินผิวปากอารมณ์ดีลงมาจากบันได ใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มระบายอยู่เต็ม ยิ่งคิดถึงเสียงตวาดแว้ดๆ กับท่าทางอย่างกับแมวพองขนขู่ของสาวน้อยบนเตียงเมื่อสักครู่ เขาก็ยิ่งรู้สึกดี หัวใจกระชุ่มกระชวยซู่ซ่า เผลอยิ้มกว้างโดยไม่รู้ตัว“เสี่ยครับ” ไอ้เชิดรีบเดินเข้ามาหาทันทีที่เห็นหน้าเจ้านายเดินลงมาถึงข้างล่าง การุณย์รีบปั้นหน้าโหดห
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ