“เสี่ย! ปล่อยนะ ฉันเปลี่ยนเองได้”
“ฉันอยากเปลี่ยนให้”
“ไม่!”
“ใครสน” การุณย์กดบ่าบอบบางลง จับร่างสาวนอนหงายแผ่หลา เขาลงมือถอดชุดคนไข้อย่างรวดเร็ว หนุ่มใหญ่ผิวปากหวือ เมื่อเรือนร่างเปลือยเปล่าปรากฏแก่สายตา
“ชุดคนป่วยมันดีตรงที่ไม่ต้องใส่ชุดชั้นในนี่แหละ เอากลับไปใส่ที่บ้านสักชุดไหม” สายตาคมกริบมองสำรวจไปทั่วร่างสาว มะเฟืองเบี่ยงหน้าซุกที่นอนด้วยความอับอาย สองขาเธอห้อยอยู่ข้างเตียง โดยมีร่างใหญ่ของเขายืนแทรกกลางอยู่
“ปล่อย! ฉันจะใส่เสื้อผ้า”
“จะรีบใส่ไปไหน” การุณย์ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาย่อตัวลงช้อนข้อพับขาสองข้างของหญิงสาวขึ้น มะเฟืองเม้มปากแน่น เธอหลับตาลง นอนสงบนิ่ง จำยอมให้เขาทำทุกอย่างดั่งใจ เธอไม่มีสิทธิ์ต่อต้านหรือขัดขืนเขามาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“หึ!” เสียงถอนหายใจห้วนๆดังขึ้น แล้วมะเฟืองก็ได้ยินเสียงจิ๊จ๊ะตามมาอีก ก่อนเสี่ยเจ๋งจะบอกเธอด้วยน้ำเสียงไม่พอใจนัก<
“มันนัดเมื่อไร”“วันอังคารหน้าครับ”“ที่ไหน”“คิสผับครับเสี่ย มันจองห้องวีไอพีกับจองเบอร์ตองไว้ให้เสี่ยสองคนครับ” คำตอบของไอ้เชิดทำให้การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาปรายตามองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เป็นจังหวะเดียวกันกับมะเฟืองหันมามองเขาพอดี“ประเด็นเบอร์ตองน่าสนใจ เธอว่าไหมมะเฟือง”“หมกมุ่น บ้ากาม” มะเฟืองขยับปากว่าเขาเสียงเบา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีมองไปอีกทาง นึกขยะแขยงรังเกียจคนมักมาก ต่อไปนี้เธอจะตั้งสติให้ดี จะไม่ยอมให้เขาล่วงล้ำเด็ดขาดหากเขาไม่สวมเกราะปกป้องกันตัวเองก่อนเมื่อกลับถึงบ้าน การุณย์สั่งให้มะเฟืองย้ายกลับมาอยู่ที่ห้องเดิม หญิงสาวหงุดหงิดไม่น้อยกับคำสั่งเอาแต่ใจเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของเขา กว่าจะขนของใช้ส่วนตัวและเสื้อผ้าขึ้นมาไว้บนห้องเสร็จ เธอก็ต้องเดินไปกลับระหว่างบ้านพักกับบ้านหลังใหญ่ของเขาเกือบสิบรอบ เพราะคนขี้งกสั่งห้ามไม่ให้ใครช่วยเหลือเธอ เขาอ้างว่าเสียเวลาทำมาหากิน เสียเวลา
มะเฟืองกำมือทั้งสองข้างแน่น แค้นจนจุกอก เธอต้องยอมเขาไปอีกนานแค่ไหน เมื่อไรเธอจะได้เจอพี่ชายสักที ตั้งแต่เธอออกจากโรงพยาบาลมา การุณย์ก็เอาแต่ทำงาน เขาอยู่แต่ในห้องทำงาน อย่างมากเขาก็ออกไปที่หน้าร้าน ตรวจดูความเรียบร้อยทั่วไปในอาณาจักรของเขา เธอรู้เพราะเฝ้าจับตามองเขาตลอด พยายามไม่ให้เขาคลาดสายตานานเกินสิบนาที เธอกลัวเขาแอบขึ้นภูไปจัดการกับพี่ชายของเธอ โดยที่เธอไม่รู้เรื่อง“ฉันให้เวลาสิบห้านาที แต่งตัวให้เรียบร้อย ฉันจะรออยู่ข้างล่าง” การุณย์สั่งเสียงเข้ม ก่อนหมุนตัวเดินออกจากห้องไปแบบไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้คนที่ไม่อยากไปแยกเขี้ยวยิงฟันตามหลังด้วยความโมโหการุณย์เดินผิวปากอารมณ์ดีลงมาจากบันได ใบหน้าคมเข้มมีรอยยิ้มระบายอยู่เต็ม ยิ่งคิดถึงเสียงตวาดแว้ดๆ กับท่าทางอย่างกับแมวพองขนขู่ของสาวน้อยบนเตียงเมื่อสักครู่ เขาก็ยิ่งรู้สึกดี หัวใจกระชุ่มกระชวยซู่ซ่า เผลอยิ้มกว้างโดยไม่รู้ตัว“เสี่ยครับ” ไอ้เชิดรีบเดินเข้ามาหาทันทีที่เห็นหน้าเจ้านายเดินลงมาถึงข้างล่าง การุณย์รีบปั้นหน้าโหดห
“เสี่ย” มะเฟืองรั้งต้นแขนคนเดินนำหน้าเธอไว้แน่น“อะไร” การุณย์หยุดเดินหันกลับมามองหน้าคนที่หน้าหงิกมาตั้งแต่ออกจากบ้านแล้ว“ฉันไม่เข้าไปได้ไหม” มะเฟืองมองไปรอบกาย สถานที่อโคจรแบบนี้ เธอไม่ชอบเลย คิสผับเป็นสถานที่ท่องเที่ยวของผู้ใหญ่กระเป๋าหนัก ภายนอกดูเหมือนเป็นผับธรรมดาทั่วไป แต่ข้างในมีหญิงสาวสวยคอยให้บริการสร้างความสำเริงสำราญใจให้ผู้ชายอารมณ์เปลี่ยว เป็นผับหรูที่พวกคนมีเงินและคนดังของจังหวัดชอบมาใช้บริการ“อย่าเรื่องมาก” การุณย์บอกเสียงห้วน เขาจับมือบางกุมไว้แน่น แล้วออกแรงดึงรั้งให้เธอเดินตามเข้าไปข้างในด้วยกันเพียงแค่ก้าวไปถึงหน้าประตูทางเข้า หญิงสาวสวยในชุดรัดรูปวาบหวิวสามนางก็ตรงรี่เข้ามาหาการุณย์ทันที“สวัสดีค่ะเสี่ย” สามสาวประนมมือไหว้อ่อนช้อย ยิ้มหวานหยดเอาใจเสี่ยหนุ่มใหญ่ที่พวกเธอรู้จักดีว่า เสี่ยเจ๋งไม่เพียงแต่หล่อเหลากำยำล่ำบึ้กและกระเป๋าหนัก แต่เขายังแรงเยอะลีลาเด็ด แถมทิปเยอะอีกด้วย
“ไม่ล่ะ เถ้าแก่มีอะไรก็รีบพูดมาเถอะ” การุณย์ไม่สนใจมองหน้าหญิงสาวทั้งสามด้วยซ้ำ เขาถามตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม“จะรีบไปไหนล่ะเสี่ย ผมอุตส่าห์จองไว้ให้ตั้งสองคน น้องๆเขาเสียใจแย่ ถ้าไม่ได้บริการเสี่ย”“ผมพกอีตัวส่วนตัวมาด้วย คงไม่รบกวนน้องๆเขาหรอก”เถ้าแก่หมงขยับนั่งตัวตรง ดวงตาเล็กตี่จ้องมองร่างบางที่นั่งเบียดฟุบหน้าอยู่ข้างการุณย์อย่างใคร่รู้ อีตัวส่วนตัวอย่างนั้นเหรอ คนอย่างเสี่ยเจ๋งไม่เคยเก็บผู้หญิงไว้ข้างกาย แม่ผู้หญิงคนนี้คงมีของดีลีลาก็คงเด็ดไม่น้อย ไม่อย่างนั้นเสี่ยเจ๋งคงไม่พกติดตัวมาด้วย“ของดีเหรอเสี่ย ขอลองหน่อยสิ” เถ้าแก่หมงกวาดสายตามองผิวเนื้อขาวผ่องที่พ้นร่มผ้าด้วยสายตากระหายหื่น“ผมยังไม่ทันเบื่อเลยเถ้าแก่” การุณย์โอบกอดเอาร่างนุ่มขึ้นมานั่งบนตัก กอดรัดเธอไว้ในอ้อมอก มะเฟืองซุกหน้ากับอกกว้างไม่เกี่ยงงอน เธอรู้ว่าไอ้เถ้าแก่ตัณหากลับนั่นต้องการอะไร และรู้ว่าถ้าอยากรอดก็ต้องอยู่ใกล้ๆเสี่ยเจ๋งไว้น
“หิวอะไรกัน นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะเสี่ย” มะเฟืองโวยวาย เพราะบ้านหลังใหญ่ทั้งหลังมีแต่เธอกับเขา ป้าประไพกับเหมียวกลับบ้านพักไปแล้ว ถ้าเขาหิว คนที่ต้องรับผิดชอบทำอาหารให้เขากินก็คือเธอ เธอไม่มีอารมณ์มาทำอะไรให้คนที่พาชีวิตเธอไปเสี่ยงจนเกือบจะได้ผัวเพิ่มมาอีกคนหรอกนะ“ก็หิว ไปทำอะไรให้กินหน่อย”“ไม่! ฉันง่วง” มะเฟืองสะบัดหน้าหนี หมุนตัวจะก้าวขึ้นบันได แต่ข้อมือบางก็ถูกชุดรั้งไว้ด้วยมือแข็งแรงของคนหิว“เธอติดหนี้บุญคุณฉันอยู่”“หนี้บุญคุณอะไร” มะเฟืองถามเสียงห้วน พยายามดึงมือกลับมา การุณย์ยื้อไว้ แล้วยิ้มอย่างผู้ที่เหนือกว่า เพราะแรงอันน้อยนิดของหญิงสาวสู้เขาไม่ได้เลย“บุญคุณที่ฉันช่วยให้เธอไม่โดนเถ้าแก่หมงยัดเยียดความเป็นผัวให้อีกคนไง” คำพูดหยาบคายของการุณย์ทำให้มะเฟืองขึงตาใส่ หนี้บุญคุณบ้าบออะไร ก็เขาเป็นคนพาเธอไปด้วย ทั้งที่เธอไม่ได้เต็มใจอยากไปสักนิด คนที่ทำให้เธอเกือบได้ตาแก่อ้วนฉุนั่นเป็นผัวอีกคนก็คือเขาไม่ใ
มะเฟืองเม้มปากแน่น จุกอยู่ในอก ก็จริงอย่างที่เขาว่า ในเมื่อเธอเลือกที่จะรับข้อต่อรองของเขาแล้ว ก็ควรจะต้องทำตามไม่อิดออด หญิงสาวหลับตาลง ยอมรับสภาพอีตัวโดยการยินยอมให้เขาทำทุกอย่างที่ต้องการการุณย์ยกชามไข่ที่ถูกตีพร้อมเจียวไปไว้อีกมุม แล้วใช้มือกวาดทุกอย่างลงจากเคาน์เตอร์ เขาถลกกระโปรงสั้นของหญิงสาวไปกองไว้เหนือเอวคอด แล้วยกร่างสาวขึ้นไปนั่งบนเคาน์เตอร์ ช้อนขาพับสาวขึ้น ให้เธอนั่งชันเข่าแบะอ้า เท้าบางทั้งสองเหยียบอยู่ขอบเคาน์เตอร์พอดีเนินเนื้ออวบอูมภายใต้กางเกงในสีชมพูนู้ดตัวจิ๋วทำให้คนมองต้องกลื่นน้ำลายลงคอเอื๊อกใหญ่ เขายื่นมือออกไปวางทาบทับราวกับจะกะขนาด ทั้งๆที่เขารู้ขนาดของมันดีอยู่แล้ว“อ๊ะ!” มะเฟืองเท้าสองแขนไปด้านหลัง เธอหลับตาแน่น ครางเสียงแผ่วเพราะความเจ็บ เมื่อถูกมือหยาบบีบขยำเนินนางรุนแรงการุณย์เงยหน้ามองใบหน้าสาว เขายิ้มพอใจเมื่อเห็นใบหน้าสวยบิดเบ้ หนุ่มใหญ่ถอนหายใจยาว พยายามข่มอารมณ์ร้อนพลุ่งพล่าน เขาไม่อยากให้เกมราคะครั้ง
“เสียวก็ครางออกมาดังๆ ฉันอยากได้ยิน” น้ำเสียงเย้ยหยันอย่างผู้ชนะของการุณย์ทำให้มะเฟืองหลับตาลง เธอเชิดหน้าขึ้น กัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ“หึ! จะทนได้นานแค่ไหนกันเชียว” การุณย์กำข้อมือบางที่อยู่ในมือแน่นขึ้น เขาโยกคลึงดึงมะเขือม่วงเข้าออกช้าๆ ร่องรักรูดรัดดูดกลืนสิ่งแปลกปลอมน่ามองชวนกระสันเสียว น้ำหวานสาวชโลมรดผลมะเขือม่วงจนมันวาว ทั้งยังล้นทะลักไหลย้อยลงบนพื้นครัว“แฉะอย่างนี้ คงเสียวมากสินะ ครางออกมาสิ ครางออกมาดังๆ” การุณย์กระทุ้งมะเขือม่วงในมือเข้าออกในร่องสวาทสาวระรัวเร็ว เขาก้มลงดูดเต้าทรวงอวบ กระดกลิ้นหยอกล้อเม็ดลูกกวาดแสนหวาน สลับข้างไปมาอย่างหื่นกระหาย เสียงลมหายใจหอบหนักของทั้งสองดังประสานกัน กระทั่งคนถูกยัดเยียดความเสียวให้ทนไม่ไหว มะเฟืองจึงเปิดปากครวญครางออกมา ปลดปล่อยความกระสันซ่านที่ทิ่มแทงบาดลึกไปทุกรูขุมขน ในห้วงสวาทราคะร้อน เสี่ยเจ๋งคือผู้กุมชีวิตและจิตวิญญาณเธอไว้ทั้งหมด“อ๊า! เสี่ย...หนูเสียว โอ้ว...” สะโพกสวยกระดกเข้าหาสิ่งแปลกปลอมที่กระทุ้งกระแทกในร่องสว
12 เพื่อเธอ“ป้าประไพ!” เสียงเข้มดุของผู้เป็นนายที่เรียกหาทำให้แม่บ้านที่กำลังสาละวนกับการทำอาหารเช้าอยู่ในครัววิ่งหน้าตาตื่นออกมาหา“เสี่ยมีอะไรหรือจ๊ะ”“หิว! ตั้งโต๊ะเดี๋ยวนี้เลย” การุณย์บอกแล้วเดินไปนั่งรอที่โต๊ะรับประทานอาหาร ไม่นานนักอาหารมื้อเช้าก็ถูกลำเลียงมาวางบนโต๊ะ ทั้งป้าประไพและเหมียวต่างช่วยกันทำตามความต้องการของเจ้านายอย่างรวดเร็วการุณย์นั่งนิ่ง กอดอกมองชามและจานอาหารวางลงตรงหน้ากระทั่งเรียบร้อย แม่บ้านทั้งสองคนก็ถอยกลับเข้าไปในครัวอย่างกริ่งเกรง เพราะใบหน้าหล่อเข้มนั้นดุดันน่ากลัวเนื่องจากหิวจัดอาหารเช้าวันนี้คือข้าวต้มกุ๊ย และเครื่องเคียงหลากหลายน่ากินทั้งนั้น การุณย์จับช้อนลงมือกินอย่างหิวโหย กินไปได้สักพักคนที่ถูกเขาจับกินเสียอิ่มเอมเปรมปรีดิ์แต่มิได้อิ่มท้องก็เดินหน้าบึ้งลงมาจากบนบ้าน มะเฟืองเหลือบตามองเขาแวบเดียว
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ