All Chapters of ด่วนพิศวาส: Chapter 51 - Chapter 60

“เสียวก็ครางออกมาดังๆ ฉันอยากได้ยิน” น้ำเสียงเย้ยหยันอย่างผู้ชนะของการุณย์ทำให้มะเฟืองหลับตาลง เธอเชิดหน้าขึ้น กัดริมฝีปากจนรู้สึกเจ็บ“หึ! จะทนได้นานแค่ไหนกันเชียว” การุณย์กำข้อมือบางที่อยู่ในมือแน่นขึ้น เขาโยกคลึงดึงมะเขือม่วงเข้าออกช้าๆ ร่องรักรูดรัดดูดกลืนสิ่งแปลกปลอมน่ามองชวนกระสันเสียว น้ำหวานสาวชโลมรดผลมะเขือม่วงจนมันวาว ทั้งยังล้นทะลักไหลย้อยลงบนพื้นครัว“แฉะอย่างนี้ คงเสียวมากสินะ ครางออกมาสิ ครางออกมาดังๆ” การุณย์กระทุ้งมะเขือม่วงในมือเข้าออกในร่องสวาทสาวระรัวเร็ว เขาก้มลงดูดเต้าทรวงอวบ กระดกลิ้นหยอกล้อเม็ดลูกกวาดแสนหวาน สลับข้างไปมาอย่างหื่นกระหาย เสียงลมหายใจหอบหนักของทั้งสองดังประสานกัน กระทั่งคนถูกยัดเยียดความเสียวให้ทนไม่ไหว มะเฟืองจึงเปิดปากครวญครางออกมา ปลดปล่อยความกระสันซ่านที่ทิ่มแทงบาดลึกไปทุกรูขุมขน ในห้วงสวาทราคะร้อน เสี่ยเจ๋งคือผู้กุมชีวิตและจิตวิญญาณเธอไว้ทั้งหมด“อ๊า! เสี่ย...หนูเสียว โอ้ว...” สะโพกสวยกระดกเข้าหาสิ่งแปลกปลอมที่กระทุ้งกระแทกในร่องสว

“เอ่อ...ผมรออยู่ในห้องทำงานนะครับเสี่ย” การุณย์พยักหน้ารับทราบ เขาก้มลงกินต่ออีกสองสามคำ ก่อนยกแก้วน้ำขึ้นดื่มแล้วเดินหนีเข้าห้องทำงานไป ปล่อยให้มะเฟืองมองตามแผ่นหลังกว้างไปด้วยความสงสัย รถกระบะบุโรทั่งแล่นช้าๆมาตามทางลงจากภูสูง ผ่านป่าทึบ หุบเหวลึก และเส้นทางคดเคี้ยวขรุขระ จนกระทั่งมาถึงสะพานที่เพิ่งซ่อมเสร็จไม่นาน“เสร็จซะที รอมาตั้งหลายวัน นึกว่าจะไม่ได้ทำมาหากินกันแล้ว” ลุงเจ้าของรถบ่นเสียงดัง ขณะสองหนุ่มสาวที่นั่งอยู่หลังกระบะกุมมือกันแน่น สบสายตาให้กำลังใจกันมะไฟดึงผ้าขาวม้าที่คลุมศีรษะคนรักลงมาอีกนิดเพื่อปกปิดดวงหน้าสาว ส่วนเขาสวมหมวกไม้ไผ่สานและใช้ผ้าขาวม้าพันคอสูงขึ้นมาจนปิดจมูกไว้หมิ่นเหม่ กรุณามีแววตาเป็นกังวลอย่างเห็นได้ชัด เธอกลัวบิดาจะรู้ว่าเขาและเธอลงมาจากภู กลัวว่าท่านจะทำร้ายคนรักที่เลื่อนสถานะเป็นสามีของเธอแล้ว แต่เพราะข้าวของเครื่องใช้ และอาหารประทังชีวิตใกล้หมด เขาและเธอจึงต้องลงมาเพื่อซื้อขึ้นไปตุนไ

มะไฟเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด เพราะชายหนุ่มถูกซ้อมมาก่อนหน้านี้ เขาพยายามฮึดสู้ กำหมัดเล็งเข้าจุดสำคัญของมัน ฝ่ายตรงข้ามจะโดนไปหลายหมัด แต่มันก็ไม่ล้มง่ายๆ“หลบไปสิวะ กูจัดการมันเอง!” ไอ้คนที่ถือปืนเดินมา เล็งปลายกระบอกปืนไปยังสองคนที่ต่อสู่กันอยู่ มันบอกเพื่อนอย่างหงุดหงิด เพราะสองคนนั้นตะลุมบอนกันนัวเนีย มันกลัวยิงพลาดโดนพวกเดียวกันการุณย์มองเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด จากจุดที่เขาหลบอยู่หากจะจัดการไอ้คนที่ถือปืนอยู่นั้นต้องมีความแม่นพอสมควร หนุ่มใหญ่สูดลมหายใจเข้าแล้วผ่อนออกช้าๆ เขาเล็งปลายกระบอกปืนคู่ใจไปยังเป้าหมาย ก่อนตัดสินใจยิง กระสุนเจาะกลางหน้าผากของมันอย่างเหมาะเหม็ง ปืนร่วงหล่นจากมือ และมันล้มฟุบหน้าลงกับพื้นทันที ไอ้คนที่กำลังสู้กับมะไฟเห็นเพื่อนถูกยิงตาย และอีกคนนอนหมดสติอยู่ มันก็รีบเอาตัวรอดวิ่งหนีลงข้างทางเข้าป่าไป“ตัวจิ๋ว!” สองเสียงประสานกันเรียกหญิงสาวที่นั่งคุกเข่ากุมท้องอยู่หน้ารถคันใหญ่อีกคัน การุณย์วิ่งตรงไปหาลูกสาว ซึ

“ฟังนะ”“ฉันไม่ฟัง” มะเฟืองเมินหน้าหนีไปด้านข้าง เธอไม่ยอมมองสบตาเขา การุณย์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาโน้มใบหน้าลงใกล้เธออีกนิด มะเฟืองดิ้นฮึดฮัดเพราะหนีไปไหนไม่ได้ สองมือถูกเขาตรึงไว้กับผนัง ช่วงล่างก็ถูกเขาใช้ท่อนขาแกร่งแทรกระหว่างเขาเรียวทาบทับไว้แน่นหนา“ฉันไม่ได้ยิงพี่ชายเธอ”“แล้วใครยิง พี่ไฟไม่เคยไปมีเรื่องกับใคร ไม่เคยมีใครคิดจะฆ่าพี่ไฟ นอกจากเสี่ย” มะเฟืองเบี่ยงหน้ากลับมาถามเสียงห้วน ดวงตาวาววับไปด้วยโทสะ การุณย์รู้สึกปวดหัวขึ้นมาจี๊ดๆ ยายเด็กบ้านี่ บทจะรั้นก็รั้นจนน่าจับกดให้สลบคาอก  “หุบปาก อยู่เงียบๆสักสามนาทีก่อนได้ไหม”“ไม่!” เธอจะไม่ฟังคำแก้ตัวของเขา ไอ้คนสับปลับ“มะเฟือง!” การุณย์เรียกเสียงเข้ม เขาอยากจะจับเธอฟาดก้นแรงๆสักทีสองที เผื่อจะสงบลงบ้าง“ไม่ต้องมาขึ้นเสียง กลับคำ ทำผิดข้อตกลงเอง ยังกล้ามาขึ้นเสียงกับฉันอีกเหรอ คอยดูเถอะ ถ้าพี่ไ

“อือ...รู้แล้ว ตัวจิ๋วบอกแล้ว”“พี่ต้องหายไวๆนะ จะได้พิสูจน์ตัวเองให้ตาแก่นั่นเห็นว่าพี่เก่งแค่ไหน”มะไฟยิ้มบาง เขายื่นสองแขนออกมาทางน้องสาว มะเฟืองรีบโผเข้ากอดร่างใหญ่ของพี่ชายไว้แน่น หญิงสาวซุกหน้ากับอกพี่ชาย กลืนก้อนสะอื้นกลับลงไปในลำคอ กลั้นหยดน้ำตาไม่ให้มันไหลออกมา“ผอมไปทั้งตัวเลย ต่อไปต้องกินข้าวเยอะๆนะ” มะเฟืองไม่ตอบ หญิงสาวพยักหน้ากับอกกว้าง เธอแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้แล้ว            “พี่เป็นพี่ชายที่แย่ที่สุด พี่มันเห็นแก่ตัว” มะไฟรัดร่างในอ้อมแขนแน่นขึ้น ตอนที่กรุณามาบอกว่าน้องสาวไปอยู่ที่นั่น เขาก็รู้สึกเอะใจแล้ว พอมาเห็นสายตา ท่าที และคำพูดของน้องสาวในวันนี้ เขาก็ยิ่งแน่ใจว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับมะเฟืองนั้นไปเป็นอย่างที่เขาคิด            มะเฟืองกอดพี่ชายไว้แน่น ส่ายหน้ากับอกกว้าง ก้อนสะอื้นที่