“แวะคลายเครียดหน่อยไหมครับสี่ย” ไอ้เชิดหันมาถามเจ้านายที่นั่งอยู่เบาะหลังด้วยความหวังดี การุณย์นั่งกอดอกหลับตาอยู่ เขาส่ายหน้าปฏิเสธ คนหวังดีทำหน้างงๆ ปกติหากมีท่าทางเคร่งเครียดแบบนี้ เจ้านายของเขาจะต้องหาที่ปลดปล่อย หรือว่า...หลงรสมะเฟืองจนกิน แอปเปิ้ล เชอร์รี่ ชมพู่ ไม่ได้แล้ว
“มะเฟืองมาทำอะไรแถวนี้วะ” ลูกน้องอีกคนที่ขับรถอยู่เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผู้หญิงของเจ้านายยืนอยู่หน้าร้านสะดวกซื้อ การุณย์ลืมตาขึ้นทันที ภาพมะเฟืองหัวเราะพูดคุยกับไอ้หนุ่มหน้ามนคนเดิมที่เป็นพนักงานในร้านสะดวกซื้อทำให้คนหวงของหัวร้อน กรามแกร่งขบแน่น สายตาดุมองคนหน้าตาสดใสยิ้มร่าอย่างคาดโทษ
“จอดรับมะเฟืองกลับไปพร้อมกันเลยไหมครับเสี่ย” ไอ้เชิดเสี่ยงดวงถามเจ้านาย เห็นสายตาดุของเสี่ยเจ๋งแล้ว เขาล่ะกลัวแทนมะเฟืองจริงๆ
“ไม่ต้อง!” การุณย์ตะคอกเสียงดัง เขากอดอกแน่นขึ้น มองตรงไปข้างหน้า ไอ้เชิดรับรู้ถึงรังสีอำมหิตของเจ้านายได้ มันจึงหันไปขยิบตาบอกลูกน้องอีกคนให้รีบขับรถกลับบ้าน จะได้รีบชิ่งหนีไปอยู่ห่างๆ เพราะกลัว
ใบหน้าที่ซุกเข้าหารุนแรงราวกับจะฝังหน้าผนึกเข้ามาในร่างเธอ ทำให้มะเฟืองต้านแรงเขาไม่ไหว หญิงสาวจึงต้องฟุบหน้าลงกับพื้น ร่างสาวสั่นไหวไปกับแรงชายมหาศาล ฟันซี่คมกัดเนื้ออ่อนแม้เพียงเบาๆก็ทำให้ร่างบางสะดุ้ง ทว่าความเจ็บแปลบแสบระบมที่เขายัดเยียดให้ มาพร้อมกับความเสียดเสียววูบวาบทั่วท้องน้อย ดอกไม้สาวสั่นระริก หัวใจดวงน้อยเต้นแรงทั้งตื่นเต้นทั้งหวาดกลัว มือแข็งแรงตรึงสะโพกสวยไว้แน่น เขาไม่ยอมผละใบหน้าออกมาจากแอ่งเนื้ออุ่นอ้าวแม้เสี้ยววินาที เสียงดูดดึง ปาดเลียเร็วๆ ทั้งจูบทั้งหอมฟอดแล้วฟอดเล่าดังก้องอยู่ในหูของทั้งคู่ ถึงแม้จะตกอยู่ในห้วงพิศวาส แต่ด้วยความกลัวว่าเขาจะทำร้าย มะเฟืองจึงดิ้นรนกระเสือกกระสนจะหนีอีกครั้ง แต่การุณย์กลับจับเธอนอนหงาย เขาดึงกางเกงที่พันอยู่ข้อเท้าออก แล้วจับขาเรียวยกขึ้น ถ่างกว้างจนสุดแล้วกดหัวเข่าขาวสองข้างแนบพื้นห้อง พุ่มแพรไหมปกคลุมเนื้อเนินสาวมิอาจปกปิดติ่งเนื้อสั่นระริกอยู่เหนือดอกไม้งามได้ กลีบเนื้ออวบอูมปริแยกบานอ้า เปิดเผยกลีบเนื
ในห้วงพิศวาสที่ความกระสันซ่านครอบงำจิตใจ มะเฟืองดีดดิ้นกระดกสะโพกเข้าหา หญิงสาวตะลึงพรึงเพริด ตะเกียตะกายอยากไปถึงจุดสุดยอดของเกมกาม เพราะเธอรู้ดีว่ามันหวานซ่านและเสียวสะท้านปานใด “อื๊อ! เสี่ย! อื้อๆ” มะเฟืองแขม่วเกร็งหน้าท้องแล้วคลายออกเป็นจังหวะ หญิงสาวเงยใบหน้าบิดเบ้คล้ายจะร้องไห้ขึ้นสบสายตาของคนที่โหมห่มกายอยู่เบื้องบน ดวงตาคู่คมจ้องมองเธออยู่ก่อนแล้ว เขาเห็นว่าเธอมองอะไร และนั่นมันยิ่งทำให้การุณย์ตื่นเต้นและเร้าอารมณ์หื่นกระหายอย่างรุนแรง “ใกล้แล้วใช่ไหม” การุณย์ถามด้วยน้ำเสียงแหบพร่า มะเฟืองพยักหน้ารับเร็วๆ หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างไว้แน่น “โอ้ว! ตอดดี ปล่อยมันออกมา เร็ว!” การุณย์ขย่มโยกสุดแรง เร่งเร้าให้หญิงสาวระเบิดความรู้สึกออกมา
15 เปิดอก“จะไปไหน” การุณย์เดินมาดักหน้าคนนอนตื่นสายที่กำลังจะเดินออกจากประตูบ้าน มะเฟืองเงยหน้ามองเขาด้วยใบหน้าบึ้งตึง“จะไปหาพี่ไฟกับตัวจิ๋ว” หญิงสาวตอบเสียงห้วน สะบัดหน้าหนีคนชอบกำลัง“ฉันไปด้วย”“จะไปทำไม วันก่อนๆไม่เห็นไป”“ไปเป็นเพื่อนคนโดนจัดหนัก จะไปคอยเตือนว่าอย่าเดินขาถ่าง เดี๋ยวคนเขาจะรู้ว่าไปโดนอะไรมา”มะเฟืองรีบก้มมองขาตนเอง เธอก็ยืนปกติ แล้วตอนเดินมาเมื่อกี้ เธอก็มั่นใจว่าไม่ได้เดินขาถ่างด้วย หญิงสาวเงยหน้ามองคนปากมอมด้วยสายตาดุ“จะไปคอยเตือน หรือไปเป็นภาระกันแน่ คนแก่ใช้กำลังมากเกินไป เดี๋ยวก็ไปเป็นลมเป็นแล้งนอกบ้านให้อายคนอื่นเขาเปล่าๆ”“จะประลองกำลังกันอีกสักยกไหมล่ะ จะได้รู้กันไปเลยว่าใครจะเป็นลมเป็นแล้งกันแน่” การุณย์คว้าจับข้อมือ
“ไปๆ ออกไปได้แล้ว ป๊าคุยไม่นานหรอก อ้อ! ซื้อขนมมาฝากป๊าด้วยนะ” การุณย์รุนหลังลูกสาวไปที่ประตู“มะเฟืองไปกินขนมกัน” กรุณาพยักหน้าเรียกเพื่อนสาวที่ยังยืนนิ่งอยู่ข้างเตียงคนไข้มะเฟืองสบตากับพี่ชาย เขายิ้มแล้วพยักหน้าให้เธอ หญิงสาวจึงยอมเดินตามหลังกรุณาออกไปเมื่อประตูห้องปิดลง การุณย์เดินไปหยุดอยู่ข้างเตียง คนที่นั่งมองเขาอยู่ก่อนแล้ว รอฟังเขาพูดอย่างสงบเสงี่ยม“ฉันยกลูกสาวให้ แต่นายต้องไปอยู่ที่บ้านฉัน ฉันไม่อนุญาตให้พาลูกฉันไปลำบากที่บ้านซอมซ่อของนาย ปีหน้าฉันจะขยายร้านไปอำเภอใกล้ๆ นายกับตัวจิ๋วจะต้องไปเริ่มต้นใหม่ทั้งหมดที่นั่น ฉันจะลงทุนให้และจะส่งลูกน้องที่ไว้ใจได้ไปคอยช่วยเหลือ นี่คือบทพิสูจน์ที่นายต้องผ่านมันไปให้ได้ เพราะถ้ามันเจ๊งฉันจะเอาลูกสาวฉันคืน”“เอ่อ...ครับ” แม้ใจยังกังขากับเรื่องน้องสาวอยู่ แต่มะไฟก็ตัดสินใจเอ่ยปากรับอย่างที่เสียเจ๋งบอก กรุณาเป็นเมียเขาแล้ว เขาต้องรับผิดชอบ คำสัญญาที่ให้ไว้กับเธ
“เอ่อ...ให้มะเฟืองยืนตรงนั้นก็ได้นี่ป๊า มามะ...ตัวจิ๋วจะนั่งเป็นเพื่อนเอง” กรุณาไม่รู้ต้นสายปลายเหตุใดๆ เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างระหว่างที่เธอหนีขึ้นไปอยู่บนภู หญิงสาวแค่อยากคลี่คลายสถานการณ์มึนตึง เธอจึงเดินไปนั่งลงข้างบิดา แล้วบีบนวดท่านเอาอกเอาใจ การุณย์ยอมนิ่งนิ่งให้ลูกสาวบีบนวด ทว่าสายตาคมดุจ้องมองคนหัวดื้อตลอดเวลา เห็นเขายอมหน่อย ชักได้ใจ คืนนี้คงต้องสั่งสอนกันให้รู้กันบ้างว่าใครเป็นใครการุณย์บังคับมะเฟืองกลับบ้านด้วยตั้งแต่เที่ยง ทั้งที่หญิงสาวโวยวายหาว่าเขาพากลับเร็วกว่าปกติ แต่คนอยากกลับบ้านก็ไม่สน เขาลากตัวเธอออกไปด้วยจนได้ห้องคนไข้เงียบลงทันทีที่สองหนุ่มสาวต่างวัยออกไปแล้ว มะไฟมองหน้ากรุณายิ้มๆ เมื่อเห็นเธอมองประตูที่ปิดลงด้วยความสงสัย“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าอย่างนั้น”“เอ่อ...” กรุณาไม่รู้ว่าจะพูดมันออกมาดีไหม เธอสงสัย แต่สิ่งที่สงสัยก็เป็นเรื่องที่ไม่น่าพูดสักเท่าไร ยิ่งกับสามีของเธอ เขาเป็นพี่ชายของมะเฟือง ถ้าสิ่งที่เธอคิด
มะเฟืองเงยหน้าขึ้นมองคนที่โน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเกือบจะชนกันอยู่แล้ว หญิงสาวผงะถอย แต่คนมือไวก็โอบเอวคอดไว้ทันควัน ไม่ปล่อยให้เธอขยับไปไหนได้“ตกลงว่าไง จะเป็นเมียฉันหรือเปล่า” มะเฟืองไม่เคยรู้จักความรัก ไม่รู้ว่าหนุ่มสาวรู้สึกกันอย่างไรเวลามีความรัก แต่ความรู้สึกที่มีต่อเสี่ยเจ๋งตอนนี้มันอธิบายยากมาก เธอเคยเกลียดเขา เคยคิดแค้น เคยอยากฆ่าให้ตายคามือ แต่ตอนนี้ความรู้สึกที่มีกลับกลายเป็นอดีตไปแล้ว ตอนนี้เธอกำลังสับสนว่า ไอ้อาการหัวใจเต้นแรง ร้อนผะผ่าวไปทั้งหน้ามันคืออะไร“ไม่ให้เป็นอีตัวแล้วเหรอ” มะเฟืองย้อนถามประชด การุณย์หัวเราะเบาๆ เชยคางหญิงสาวให้เธอหันมาสบตากัน“เธอเป็นอีตัวของฉันแค่ตอนอยู่บนเตียงเท่านั้น แต่เธอจะเป็นเมียฉันตลอดเวลา”“บนเคาน์เตอร์ในครัว บนพื้นในห้องทำงาน กับกลางป่า ไม่นับว่าเป็นอีตัวใช่ไหม” เมื่อมะเฟืองพูดจบ เสี่ยเจ๋งก็หัวเราะออกมาสุดเสียง เขารวบกอดร่างสาวมาแนบอก หอมกระหม่อมแรงๆไปสองฟอดใหญ่“
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
ด่วนพิเศษ2“เฮีย ลูกหลับหรือยังจ๊ะ” มะเฟืองเดินเช็ดปลายผมออกมาจากห้องน้ำ เอ่ยถามสามีที่รับหน้าที่กล่อมลูกชายวัยขวบเศษอยู่บนเตียง“ชู่ว์! เบาๆสินังหนู กว่าไอ้มะเขือม่วงจะหลับได้ เฮียแทบกระอักเลือดนะ”“เฮี้ย! เอาอีกแล้วนะ เรียกลูกแบบนี้อีกแล้ว เดี๋ยวเถอะ” มะเฟืองพาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ราวหน้าห้องน้ำ หญิงสาวเดินมาที่เตียงแล้วส่งสายตาดุให้สามี“เฮียเขยิบไปหน่อย หนูจะเอาตัวอ้วนไปนอนเตียงเด็ก” เมื่อสามีขยับเปิดทางให้ มะเฟืองจึงช้อนอุ้มเจ้าตัวอ้อนแนบอก แล้วอุ้มไปวางเตียงเด็กซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากเตียงใหญ่การุณย์มองตามบั้นท้ายเมียด้วยสายตาหวานฉ่ำหยาดเยิ้ม วันนี้เขาเร่งเคลียร์งาน รีบขึ้นมาหาเมียกับลูก หลังจากที่สามวันที่ผ่านมาลูกหลับก่อนเจอหน้าเขาตลอด“ป๊าพาเล่นซนจนเพลียใช่ไหมเนี่ย หลับไม่รู้เรื่องเลย เจ้าตัวอ้วน” มะเฟืองดึง
การุณย์ทอดถอนใจอย่างมีความสุข เสียวกระสันจนทะลุทุกสวรรค์ชั้นฟ้า หนุ่มใหญ่ยิ้มให้คนที่คลานคร่อมร่างของตนขึ้นมาจนใบหน้าเสมอกัน เขากอบใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ ใช้นิ้วโป้งข้างหนึ่งไล้เบาๆบนริมฝีปากอิ่มสีเรื่อ “เก่ง” คำชมของสามีทำให้มะเฟืองยิ้มหวาน ก้มลงจุ๊บเบาๆบนริมฝีปากหยักได้รูป “เฮียสอนมาดี” คำพูดของคนอยู่เป็นส่งผลให้เธอได้รับรางวัลเป็นจูบหวานๆอีกหนึ่งยก “ให้เฮียเลียบ้าง” เสียงบอกกระเส่าสั่น ลิ้นสากแลบเลียริมฝีปากของตนอย่างหื่นกระหาย มะเฟืองพลิกกายลงนอนหงาย รอกระทั่งสามีมานั่งอยู่หว่างขาเรียว หญิงสาวจึงเปิดอ้ากลีบสาว ด้วยการกางขาออกจนสุดแล้วชันเข่าขึ้น สองมือวางทาบเนินนาง แบะอ้าออกให้
“พูดอะไรกัน วาสนงวาสนาอะไร เป็นเมียเฮีย อยากไปไหนก็จะได้ไป ขอแค่บอก” “หนูอยากไปดาวอังคาร เฮียพาไปได้ไหม” มะเฟืองเงยหน้าขึ้นถามสามี หญิงสาวยิ้มล้อเลียนเจ้าเล่ห์ เสี่ยเจ๋งส่ายหน้ายิ้มน้อยๆ “ดาวอังคารไกลไป พาไปไม่ได้หรอก แต่ถ้าไปสวรรค์ชั้นเจ็ดล่ะก็ เฮียพาไปได้ทุกที่ทุกเวลา” “อุ๊ย! เฮีย!” มะเฟืองอุทานตกใจ เมื่อสามีย่อตัวลงอุ้มเธอแนบอก หญิงสาวรีบคล้องลำคอแกร่งไว้แน่น เธอกลัวตก “ป่ะ! ไปทัวร์สวรรค์ชั้นเจ็ดกันเถอะ” ร่างอวบอิ่มของคุณแม่ยังสาวถูกวางลงอย่างทะนุถนอมบนเตียงกว้าง มะเฟืองสบสายตากับสามี
การุณย์กอบใบหน้าเมียด้วยมือสองข้าง ค่อยๆจับให้เธอหันมามองหน้าเขา “ไม่อยากได้ลูกชายเหรอ” น้ำเสียงทุ้มถามด้วยความเป็นกังวล “ไม่เกี่ยวกับลูกสักหน่อย จะลูกสาวหรือลูกชายหนูก็รัก เพราะเขาเป็นลูกของหนู” เมื่อเมียยอมเปิดปากพูดด้วย การุณย์ก็ยิ้มได้ “แล้วทำไมต้องทำหน้าหงิกงอ ไม่สวยเลย” “ไม่สวยก็ไม่ต้องมารัก” “อ้าว! เป็นงั้นไป” คนถูกเมียงอนหัวเราะในลำคอ ดวงตาคู่งามตวัดมองไม่พอใจ&
“กว่าจะได้นอนกอดกันแบบนี้ก็เล่นเอาเกือบตายเนอะ” มะไฟบ่นไม่จริงจัง กรุณาหัวเราะคิก หญิงสาวจุ๊บคางสามีเบาๆ“แต่เราก็ได้อยู่ด้วยกันแล้ว” กรุณาเบียดกายเข้าหาความอบอุ่นจากร่างกำยำ มะไฟโอบกอดร่างสาวแน่นขึ้นอีกนิด“ใช่ เราได้อยู่ด้วยกันแล้ว และพี่จะไม่มีวันปล่อยมือจากตัวจิ๋วเด็ดขาด พี่สัญญา”กรุณาหลับตาลงด้วยความอุ่นใจในอ้อมกอดสามี แม้เรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาจะดูวุ่นวายและโหดร้ายในบางช่วง แต่สุดท้ายแล้ว วันนี้เธอก็ได้ใช้ชีวิตคู่กับคนรัก และป๊าของเธอก็มีคนที่รักและรักท่านมาอยู่ข้างกาย เส้นทางความรักของเธอกับพี่ไฟนั้นยาวนานหลายปี กว่าจะลงเอยกันได้แบบสวยงาม แต่เส้นทางความรักของป๊ากับมะเฟืองนั้นเกิดขึ้นในระยะเวลาสั้นๆ เป็นเส้นทางรักสายด่วน...ด่วนพิศวาส-จบบริบูรณ์-ด่วนพิเศษ 1&nbs
“ทำไมยังไม่นอน” เพราะสังเกตมาพักใหญ่แล้วว่า ช่วงหลังๆนี่มะเฟืองนอนเร็วมาก และหลับลึก แบบปลุกยังไงก็ไม่ตื่นด้วย ท่าทางเธอก็เหนื่อยๆ เขาเลยไม่อยากกวนเท่าไร ปล่อยให้เธอนอนสบายมาหลายคืนแล้ว “รอเฮียนั่นแหละ” ปากขยับพูด แต่ตาจะปิดอยู่รอมร่อ การุณย์หัวเราะในลำคอ เขาเดินไปนั่งลงใกล้เธอ โอบเอาร่างแน่งน้อยมากอด แล้วจุ๊บเหม่งเบาๆ “ง่วงก็นอน เดี๋ยวเฮียอาบน้ำก่อน จะมานอนกอดนะ” มะเฟืองพยักหน้ารับ หญิงสาวเอนกายลงนอนอย่างว่าง่าย เธอพร้อมหลับเต็มที่ การุณย์กลับออกมาจากห้องน้ำก็เห็นว่าเมียรักหลับไปซะแล้ว เขารีบสวมกางเกงขายาวผ้าฝ้าย เปลือยท่อนบน ปิดไฟทุกดวง แล้วคลานขึ้นเตียงไปนอนกอดเมีย มะเฟืองรับรู้
การุณย์ให้มะไฟเรียนรู้งานทุกอย่างที่ควรรู้ เพื่อจะได้นำไปใช้งานจริงในวันที่เขาจะเปิดร้านใหม่ให้ที่ต่างอำเภอ ตามที่เคยตกลงกันไว้ ซึ่งชายหนุ่มก็ขยันขันแข็งทำงาน และเรียนรู้ทุกอย่างได้อย่างรวดเร็วเป็นที่น่าพอใจ “ทำไมมะเฟืองไม่ท้องบ้างนะ” คนอยากมีลูกอีกคนหันไปถามภรรยาที่นั่งอยู่ข้างๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นสงสัย “เฮียทำไม่เป็นมั้ง” มะเฟืองว่ายิ้มๆ คนถูกสบประมาทแทบสำลักน้ำที่ยกขึ้นจิบ การุณย์หันมาสบตาแม่ตัวดีอย่างคาดโทษ มะเฟืองมองเมินสายตาของสามี เธอหันไปพูดกับพี่ชายต่อโดยไม่สนใจเขาอีก “พี่ไฟไปทำงานเถอะ หนูจะอยู่เป็นเพื่อนตัวจิ๋วให้เอง ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ” “ตัวจิ๋วอยู่กับมะเฟืองก็ได้ ตัวจิ๋วแพ้แค
“ตรงนี้ก็หอม” การุณย์เลื่อนใบหน้าลงไปจนถึงกลุ่มไหมเหนือเนินสาว เขาสูดดมเสียงดังฟอด มะเฟืองบิดตัวหนี ทุบตีบ่าบึกบึนไปหลายที ทว่าคนอยากมอบกายถวายตัวให้เมียไม่ระคายผิวแม้แต่น้อย“อื้อ! เฮีย! ยังไม่ได้ล้าง” เพราะมันผ่านการใช้งานมาอย่างโชกโชนเมื่อครู่ใหญ่ที่ผ่านมา น้ำสวาททั้งของเขาและเธอปนเปกันอยู่ตรงนั้น มะเฟืองจึงรีบเอ่ยห้ามอย่างตกใจ“ไม่ล้างก็หอม กระดองเต่าน้อย” การุณย์การันตีความหอมด้วยการสูดดมเสียงดังฟอดอีกครั้ง มะเฟืองอ่อนอกอ่อนใจที่จะห้ามปราม หญิงสาวประชดเขาด้วยการกางขาออกสุด การุณย์หัวเราะพอใจ ประชดแบบนี้เขาชอบ“หอมอีกสิ” อายซะที่ไหน ก็ในเมื่อเตือนไม่ฟัง เธอก็ทำประชดเสียเลยดวงตาคู่คมจับจ้องดอกไม้บานฉ่ำในระยะประชิด มองกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ สวย น่าหลงใหล และเขาก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้น และตอนนี้ก็ไม่คิดจะโงหัวขึ้นด้วยการุณย์ฝังใบหน้าลงบนผืนเนื้อสาว มันเปียกโชก ชุ่มฉ่ำ แต่เนื้ออ่อนสาวก็หวานละมุนลิ้น กลิ่นสาบสาวก็ยวนใจ ปาดเ
“อ้วกออกมาก็ได้” มะเฟืองทำท่าจะล้วงคออ้วกจริงๆ การุณย์ดึงมือเธอไว้แทบไม่ทัน“หนูกินไปแล้ว” การุณย์ย้ำอีกครั้ง มะเฟืองมองหน้าคนขี้งกด้วยสายตาดุ“คิดไว้ก่อนแล้วใช่ไหม” มะเฟืองมองหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง เขาเป็นพ่อค้าที่ไม่ยอมขาดทุนอะไรเลยจริงๆ“อย่ามาใส่ร้ายเฮีย” การุณย์พูดยิ้มๆ“กินไปกี่คำน้า” คนขี้งกทำท่าคิดคำนวณ ใบหน้าหล่อเหลากวนไม้กวนมือเหลือเกิน“ไม่รู้ ไม่ได้นับ” มะเฟืองดึงมือกลับมา ขยับตัวห่างจากเขา หญิงสาวสะบัดหน้าหนีงอนๆ การุณย์ขยับตาม โน้มใบหน้ากระซิบชิดใบหูขาว คำกระซิบบอกของเขา เล่นงานหัวใจสาวให้เต้นโครมคราม ใบหน้าร้อนผะผ่าว และยิ้มหวานเอียงอายน่ารัก การุณย์กระซิบบอกเสียงทุ้มสะกดใจสาวว่า“เฮียคิดราคาเหมาแล้วกัน ราคาเท่าหัวใจของมะเฟือง จ่ายมาซะดีๆ”บทจะหวานก็หวานปานน้ำตาลจะหยด มะเฟืองผู้ไม่ประสาตามไม่ทันคารมหนุ่มใหญ่ หญิงสาวได้แต่นั่งนิ่งเขินอาย ใบ