All Chapters of สยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย: Chapter 31 - Chapter 40

เช้าต่อมา...มาเวลล์รู้สึกตัวตื่นขึ้น เมื่อแสงแดดค่อยสาดส่องกระทบม่านตาก่อนจะรู้สึกถึงคนที่กำลังนอนอยู่อีกฝั่งฟากเตียง เป็นครั้งแรกที่เขาตื่นขึ้นมาโดยมีเธออยู่ข้างๆมาเวลล์เริ่มรู้สึกไม่ชอบในความรู้สึกของตัวเองในตอนนี้เลยที่แอบรู้สึกดีที่ยังมีเธออยู่ข้าง ๆ ในตอนตื่น...ครืดดด...ครืดดดในขณะที่ชายหนุ่มกำลังทะเลาะกับความรู้สึกในหัวของตัวเอง ทว่าอยู่ๆเสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น มาเวลล์ลุกขึ้นไปหยิบมันขึ้นมาทันทีก่อนจะจ้องมองชื่อคนปลายสาย ก็เริ่มหงุดหงิดและหัวเสียขึ้นมาอีกครั้งทว่ากำลังจะกดรับ อยู่ ๆ เสียงของเจ้าของโทรศัพท์ก็ดังขึ้น“เฮียจะทำอะไรคะ นั่นมันของหนูนะ”เพียงพราวเอ่ยถามขึ้นก่อนจะจ้องมองชายหนุ่มที่กำลังวุ่นวายกับกระเป๋าและมือถือของตัวเอง สิ้นเสียงหญิงสาวมาเวลล์กดรับสายและเปิดลำโพงทันทีก่อนจะโยนโทรศัพท์มือถือของเธอไปที่เตียงให้เธอพูดคุยกับแทนคุณต่อหน้าเขา“จะไปมหาลัยหรือยัง พี่กำลังจะออกไป ไปพร้อมกันไหม”เสียงแทนคุณเอ่ยถามหญิงสาวขึ้น เพียงพราวเริ่มมีท่าทีเลิ่กลั่กเพราะถูกสายตาคมของมาเวลล์จ้องมองอยู่ตลอดเธอไม่รู้ว่าจะต้องตอบแทนคุณออกไปยังไงแล้วเธอก็ไม่ได้กลับห้อง

บทที่ 34. ไม่มีเหตุผลหลังจากที่มั่นใจว่าแทนคุณกลับไปแล้วเพียงพราวก็ตวาดใส่มาเวลล์เสียงดังลั่น“ทำไมต้องทำแบบนี้คะ”เพียงพราวรู้สึกโกรธที่ชายหนุ่มนั้นทำตัวไม่มีเหตุผลที่ไล่แทนคุณออกไม่พอ ยังขู่เธอว่าจะเผาที่นี่อีกไร้ซึ่งคำตอบใดๆ จากมาเวลล์มือแกร่งกระชากเรียวแขนหญิงสาวอย่างแรงก่อนจะลากไปขึ้นรถทว่าเพียงพราวกลับสลัดออก ก่อนจะเอ่ยตามตรง“หนูไม่ไป!”ท่าทางต่อต้านของเธอในตอนนี้ทำให้มาเวลล์เริ่มรู้ไม่พอใจและเดือดดาลไปมากกว่าเดิม“อย่ามาลองดี”“หนูไม่คิดเลยว่าเฮียจะเป็นคนแบบนี้”ทั้งสองเริ่มเถียงกันหนักขึ้นเรื่อย ๆ และยังคงฉุดกระชากกันก่อนที่เพียงพราวจะปวดหัวขึ้นมาอีกครั้ง จึงเลือกที่จะเงียบและบอกกับชายหนุ่มออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ และพยายามเก็บอาการป่วยของตัวเอง“เฮียกลับไปเถอะค่ะ วันนี้คงจะคุยกันไม่รู้เรื่อง”“จะเอาแบบนี้ใช่ไหม”“ค่ะ”เพียงพราวเอ่ยขึ้นด้วยโดยที่ไม่สบตาชายหนุ่มก่อนที่มาเวลล์จะเดินกลับไปขึ้นรถตัวเองพร้อมกับขับออกไปอย่างรวดเร็วเพียงพราวเริ่มรู้สึกเป็นห่วงชายหนุ่มเป็นอย่างมากแต่สภาพร่างกายของตัวเธอเองในตอนนี้ก็ไม่ไหวเหมือนกันเพียงพราวขึ้นห้องตัวเองด้วยความเร่งรีบก่อนจ

บทที่ 36. ดุดัน NC+ 🔞มาเวลล์เริ่มทนกับสิ่งกำลังรบเร้าบนตักไหว ก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มและกระแทกริมฝีปากเข้าหญิงสาวทันเพียงพราวกลืนไวน์ราคาแพงลงคออย่างลำบากแต่ก็อยากทำให้ชายหนุ่มพอใจจึงเลือกที่จะดื่มมันจากปากของเขาริมฝีปากบดขยี้ริมฝีปากเธออย่างช่ำชองก่อนจะดูดดึงเรียวลิ้นของหญิงสาวอย่างรุนแรงo.o!อือ...!!!เพียงพราวร้องท้วงในลำคอเมื่อรู้สึกเจ็บปวดบริเวณริมฝีปากของตัวเองก่อนที่ชายหนุ่มจะค่อยๆ ถอนจูบออกและหันมายกแก้วไวน์ขึ้นดื่มด้วยความหงุดหงิด เพียงพราวค่อย ๆนั่งลงบนพื้นพรม ทันที ก่อนจะดึงกางเกงชายหนุ่มออกช้า ๆยิ่งหญิงสาวปรนเปรอเขามากเท่าไหร่มันยิ่งตอกย้ำว่าเธอเป็นห่วงชายอีกคนมากเท่านั้นปึก!มาเวลล์วางแก้วไวน์ในมือเสียงดังลั่นก่อนจะกระชากเรือนผมหญิงสาวเข้าหาแก่นกายใหญ่ก่อนจะกดหัวเธอขึ้นลงตามจังหวะ เสียวซ่าน และอารมณ์ดิบเถื่อนภายในกายไม่สนใจความเจ็บปวดของเธอแม้แต่น้อยเพียงพราวหลับตาปี๋ด้วยความจุกคอหอย แต่ยังพยายามทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดอ๊อก!อ๊อก!เรียวลิ้นอุ่นชื้นดูดกลืนแก่นกายใหญ่สลับกับผงกหัวเข้าออกจนสุดลำมาเวลล์กดหัวของเธอเข้าออกอย่างสุดแรงก่อนจะปลดปล่อยสายธารน้

บทที่ 38. รู้ความลับตับ!ตับ!ตับ!เสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องไปทั่วห้องน้ำราคาแพงผ่านไปสองชั่วโมงก็ไม่มีท่าทีที่ชายหนุ่มจะปลดปล่อยออกมาเพียงพราวแทบล้มทั้งยืนเมื่อชายหนุ่มเอาแต่กระแทกกระทั้นเอาออกอย่างบ้าคลั่ง“เฮีย... หนูยืนไม่ไหวแล้ว”มาเวลล์ที่เห็นท่าทีหญิงสาวไม่สู้ดีจึงอุ้มร่างเธอไปต่อที่เป็นเวลาหลายชั่วโมงที่ชายหนุ่มเอาแต่รังแกเธอจนเธอนั้นสลบไปเหมือนทุกครั้ง...เช้าต่อมา...มาเวลล์ขับรถมาส่งหญิงสาวที่หอพักตามปกติทว่าครั้งนี้เพียงพราวกลับลืมทำอะไรบางอย่าง มาร์เวลล์จึงไม่ยอมเปิดประตูให้เธอ“ฉันว่าเธอลืมอะไรบางอย่างนะ”มาเวลล์เอ่ยขึ้น ก่อนจะถอดแว่นตาราคาแพงออกเพียงพราวประกบริมฝีปากแนบชิดชายหนุ่มทันทีก่อนจะสอดปลายลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากชายหนุ่มก่อนจะค่อยๆผละริมฝีปากออกอย่างอ้อยอิ่ง มาเวลล์ฝังจมูกลงบนแก้มหญิงสาวอย่างไม่แรงนักก่อนที่เธอจะก้าวลงจากรถ โดยไม่รู้ว่ามีคาร่าที่ยืนมองเหตุการณ์ทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนรถของเธอกับพี่ชายตัวเองอยู่ในขณะที่เธอกำลังจะเดินเข้าห้องตัวเอง ทว่ากลับเห็นคาร่ายืนรออยู่ก่อนแล้วมาเวลล์หยิบแว่นราคาแพงขึ้นสวมใส่ก่อนจะขับรถออกไป คาร่ากำหมัดในมือไว้แน

บทที่ 40 สาหัส“ไม่ไป ห้องเธอไม่เก็บเสียง”เพียงพราวเงียบไปทันทีก่อนจะเอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงเขินอาย“งั้นหนูไปหาเฮียที่คอนโดก็ได้...เฮียจะกลับตอนไหนคะ”“ไม่ต้อง เดี๋ยวไปรับเอง ขี้เกียจรอ”มาเวลล์ยังคงปากแข็งไม่ต่างจากเดิม ทั้งที่ภายในใจนั้นไปก่อนแล้ว“รออยู่ในห้อง ถึงเมื่อไหร่จะโทรบอก”“ค่ะ ขับรถดีๆ นะคะ หนูจะรอ”“อืม...”มาเวลล์เอ่ยตอบหญิงสาวก่อนจะกดวางสายและเดินกลับเข้าไปหาเพื่อนภายในผับกะว่านั่งดื่มสักพักถึงจะไป แต่หัวใจมันกลับทนไม่ไหวนั่งไม่ถึงนาทีก็รีบออกมาด้วยความรวดเร็วทำเอาเพื่อนสนิทอย่างเซนต์ถึงกับเอ่ยถามไม่ทัน“กูจะขับรถไปเอง ตามอยู่ห่างๆ พอ”หลังจากเอ่ยจบก็ขับรถออกมาอย่างอารมณ์ดีโดยไม่รู้ว่าหลังจากนี้นั้นตัวเองกำลังจะถูกลอบทำร้ายจากแทนคุณวันนี้ชายหนุ่มนั้นมาถึงห้องพักของเพียงพราว เร็วกว่าปกติและ กำลังจะเดินเข้าไปที่ห้องของเธอ ทว่ากลับโดนรุมทำร้ายเสียก่อนปัง!เสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัดโดยฝีมือแทนคุณก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินกลับไปที่รถของตัวเองก่อนจะนั่งมองลูกน้องที่กำลังซ้อมมาเวลล์อย่างใจเย็นปัก! ตุบ! ผัวะ!!อัก!มาเวลล์พยายามสู้กลับ แต่ก็สู้ไม่ไหวเพราะโดนยิงเข้าที่ท้องเหต