Lahat ng Kabanata ng สยบรักร้ายลูกชายมาเฟีย: Kabanata 11 - Kabanata 20

เพียงพราวยังคงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมก่อนที่คาร่าจะเดินเข้ามาหาเธอ"วันนี้ฉันไม่เข้าเรียนนะ จะไปกินข้าวกับพวกเฮียมาเวลล์น่ะ เธอไปด้วยกันปะ"" ไม่เป็นไร ฉันเข้าเรียนดีกว่า จะได้จดเลคเชอร์ไว้ให้เธอด้วย เธอไปกับพี่ ๆ ให้สนุกเถอะคาร่าเอ่ยชวนเพื่อนสนิทของตัวเองทันที ก่อนที่เพียงพราวจะรีบปฏิเสธทันทีเธอปฏิเสธออกไปพร้อมกับจ้องมองไปยังกลุ่มของมาเวลล์ เป็นจังหวะเดียวกันที่ชายหนุ่มมองมาที่เธอพอดี วีณามองเพียงพราวด้วยความสงสัยว่าเธอนั้นเป็นใครทำไมคาร่าต้องให้ความสำคัญมากขนาดนั้นแต่ก็ไม่ได้เลือกที่จะถามอะไรออกไปเมื่อเห็นว่าเพียงพราวปฏิเสธคาร่าก็เดินกลับไปหากลุ่มของพี่ชายตัวเองทันที ก่อนจะหันกลับยกมือลาเพียงพราวที่ยืนมองอยู่เมื่อเห็นคาร่าเดินออกไปแล้ว เธอก็หันหลังเดินกลับไปเข้าเรียนทันทีหลังจากเรียนเสร็จเธอก็มีไปทำงานพาสไทม์ต่อ แต่วันนี้เธอกลับรู้สึกอึดอัดใจแปลกๆ ในหัวของเธอตอนนี้มีแต่ภาพของมาเวลล์กับผู้หญิงคนนั้น อยากจะถามคาร่าว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร แต่ก็ยังไม่มีโอกาสได้ถาม และคาร่าก็ยังไม่ว่างคุยกับเธอ เพราะคงไปสังสรรค์กับกลุ่มเพื่อนพี่ชายต่อ กว่าจะติดต่อมาก็ดึกมาก เพราะว่าเธอเองก็เผลอหลับไปเพรา

สิ้นเสียงชายหนุ่ม... เพียงพราวก็ส่งยิ้มให้คาร่า และยกมือไหว้วีณาทันที ก่อนจะเดินตามร่างมาเวลล์ออก เธอเดินตามเขาด้วยท่าทีเงียบ ๆ โดยไม่พูดจาอะไรออกไป จนทั้งสองเดินย่างกรายมาถึงรถสปอร์ตคันหรูของชายหนุ่ม มาเวลล์เดินขึ้นรถตัวเองทันที ก่อนจะตามด้วยร่างหญิงสาว"อื้อ!!"ทันทีที่หญิงสาวขึ้นมาบนรถชายหนุ่มก็ปรับเบาะลงทันที ก่อนจะประกบริมฝีปากแนบชิดเข้าหาหญิงสาวพร้อมกับสอดเรียวลิ้นสากเข้าไปควานหาความหวานจากโพรงปากหญิงสาว เพียงพราวเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เมื่อชายหนุ่มบดขยี้ริมฝีปากหนักขึ้นเรื่อย ๆ มือแกร่งบีบเคล้นหน้าอกใหญ่อย่างหนักหน่วง"อือ~~ เฮีย"เพียงพราวเอ่ยร้องท้วงขึ้นเมื่อชายหนุ่มบีบเคล้นหน้าอกใหญ่ของเธอเต็มแรง ก่อนที่ชายหนุ่มจะได้สติและค่อย ๆ ถอนจูบออก เพียงพราวไม่กล้าแม้แต่เอื้อนเอ่ยคำพูดใดออกมา เธอกำสายกระเป๋าเอาไว้แน่นด้วยความเขินอาย ก่อนจะก้มหน้าลงมาเวลล์ขับรถออกจากห้างด้วยความเร็ว ก่อนจะสร้างความมึนงงให้กับเพียงพราวเพราะมันไม่ใช่ทางเดียวกันกับที่ไปหอพักเธอ" ฮะ...เฮียคะ จะไปไหนเหรอคะ นี่มันไม่ใช่ทางกลับหอหนูนะ"" ไปเชือด!"คำพูดของชายหนุ่มทำเอาเพียงพราวอ้าปากค้างทันที ก่อนที่รถสปอร

หลังจากที่มาเวลล์มาถึงบ้าน ก็พบกับพ่อและแม่ของเขานั่งรออยู่ก่อนแล้ว และคงรับรู้เรื่องราวทั้งหมด ชายหนุ่มเดินย่างกรายลงไปนั่งโซฟากลางบ้านทันที ก่อนที่มิราคนเป็นแม่จะเดินเข้าไปสวมกอดลูกชาย"โอ้ลูกชายมามี้ขัวญเอ๊ยขัวญมาลูก""โอ๋ กันเป็นเด็กๆ แกไปทำอะไรแถวนั้นดึกดื่น ปกติไม่เคยไป"เสียงคนเป็นพ่อเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ดังสนั่นไปทั่วบ้าน ทำเอามิราสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ ต่างจากมาเวลล์ที่ยังคงนิ่งไม่ต่างจากเดิม" แล้วจะไปไหน ทำไมไม่บอกฉันก่อน"" เรื่องแค่นี้ผมจัดการได้""เหอะ! จัดการได้งั้นเหรอ รู้ไหมว่าพวกมันมาทั้งหมดกี่คัน ถ้าคนสนิทของฉันไม่ตามไปช่วยจะได้กลับมานั่งอยู่แบบนี้ไหม"เควินเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ก่อนจะจ้องมองลูกชายด้วยแววตาโกรธเคือง"โอ๊ย เฮียอย่าเพิ่งว่าอะไรลูกได้ไหม ฉันจะเป็นลมอยู่แล้ว ลูกกลับมาปลอดภัยก็ดีแล้วไง"มิราเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด เมื่อคนเป็นสามีเอาแต่ดุลูก ก่อนที่คาร่าจะเดินลงไปนั่งข้าง ๆ คนแม่และฟังเรื่องราวที่เกิดขึ้น" แล้วจะตอบฉันได้รึยัง ว่าแกไปทำอะไรแถวนั้นดึกๆ ดื่น ๆ"เมื่อได้ยินว่าพี่ชายตัวเองถูกลอบยิงแถวหอพัก เพียงพราว คาร่าอดที่จะสงสัยไม่ได้

เพียงพราวเดินชนไหล่ชายหนุ่มออกมาทันทีก่อนจะเอาของว่างมาให้หญิงสาวทั้งสองแล้วก็ขอตัวกลับทันทีเพราะมันเริ่มดึกมากแล้ว“คาร่าฉันกลับก่อนนะ มันดึกมากแล้ว”“เดี๋ยวฉันจะให้คนขับรถไปส่งเธอเอง มันอันตรายนะ”“ไม่เป็นไร ยังไม่ดึกมาก ฉันกลับแท็กซี่ก็ได้”เพียงพราวเอ่ยขึ้น ก่อนจะรีบเดินออกมาจากบ้านด้วยท่าทีเร่งรีบทว่าคาร่ากลับไม่ยอมและเดินตามเธอออกมา ก่อนจะเอ่ยถามเพียงพราวขึ้น“เธอเป็นอะไร ไม่ชอบพี่วีณาเหรอ”คาร่าเลือกที่จะเอ่ยถามเพื่อนสนิทของเธอออกไปตรงๆเพราะว่าคาร่านั้นก็แคร์เพียงพราวมากเหมือนกัน“เปล่า ฉันแค่รู้สึกเพลียๆ สงสัยประจำเดือนจะมา เลยอยากกลับไปพัก”คาร่าพยักหน้าเข้าใจ แล้วให้คนขับรถไปส่งเพียงพราวไม่ยอมให้เพียงพราวกลับแท็กซี่เด็ดขาด เพียงพราวจึงยอมให้คนขับรถมาส่งใช้เวลาเพียงไม่นานก็มาถึงหอพักของเธอเพียงพราวเดินย่างกรายเข้าไปในหอพักของตัวเองด้วยท่าทีเหม่อลอยในสมองของเธอตอนนี้ มันยังมีแต่เรื่องราวของเขากับวีณาเธอเหม่อลอยจนไม่ทันระวังจึงชนเข้ากับแผงอกแกร่งใครบางคนปัก! โอ๊ย!“ขอโทษค่ะ”ของพะรุงพะรังตกระเนระนาดเพียงพราวรีบเอ่ยขอโทษขอโพยคนตรงหน้าก่อนจะรีบก้มเก็บของเพื่อส่งคืนชาย

บทที่ 19. เจ้าเล่ห์เมื่อมาถึงบนห้อง ทั้งสองสาวก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานคาร่าเมาท์มอยถึงเรื่องราวต่าง ๆ เกี่ยวกับพายุให้เธอฟังเพียงพราวนั่งฟังคาร่าพูดไปต่าง ๆ นานาจนเวลาล่วงเลยมาถึงมื้ออาหารเย็นแม่บ้านจึงขึ้นมาตามเธอทั้งสองก๊อก!ก๊อก!ก๊อก!“นายท่านให้มาตามไปทานข้าวค่ะ”เมื่อได้ยินเสียงแม่บ้าน เพียงพราวก็เริ่มรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงคำพูดของคาร่าที่บอกว่าวีณาจะมาทานข้าวด้วยกัน หากเธอลงไปตอนนี้มีหวังหัวใจดวงน้อยแหลกสลายแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แน่ๆเพียงพราวตัดสินใจบอกคาร่าออกไปทันที“ฉันยังไม่หิวอะ เธอลงไปทานกับพ่อแม่เถอะ”เพียงพราวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเพื่อให้คาร่าลงไปทานก่อน“หนูกับเพื่อนยังไม่หิวค่ะ บอกมามี้แด๊ดดี้ทานก่อนได้เลยค่ะ”คาร่าจึงเอ่ยบอกแม่บ้านออกไปว่าเธอยังไม่หิว ฝากบอกพ่อแม่ด้วย“ฝากบอกมามี้ด้วยนะคะว่าหนูจะรอกินพร้อมเพื่อน”“เรากินหมูกระทะกันดีปะ ไม่ได้กินนานมากแล้วนะ”คาร่าเอ่ยชวนเพียงพราวทำหมูกระทะกินกันเพราะพวกเธอไม่ได้กินมันนานมากแล้ว“เอาสิ ไม่ได้สระผมมาหลายวันแล้วเหมือนกันต้องหาอะไรมากระตุ้นหน่อย”เพียงพราวตอบตกลงเพื่อนสนิททันทีเพราะอย่างน้อยก็ไม่อึดอัดใจเ