All Chapters of นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 81 - Chapter 90

หลังจากผ่านช่วงเวลาอันเร่าร้อนไป อลิสก็หมดเรี่ยวแรงเพราะถูกเขาชาร์จแบตผ่านร่างกายของเธอไปหมดเลย กว่าจะตื่นมาได้อีกทีก็เกือบถึงเวลาเข้างานแต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นทันน์อยู่ในห้องด้วยแล้ว เขาออกไปตั้งแต่ตอนไหนเนี่ยก๊อกๆ"คะ" ได้ยินเสียงเคาะประตูก็รู้แล้วว่าคงเป็นระย้า แต่จะบอกให้เปิดเข้ามาเลยก็ยังไม่ได้เพราะเธอยังไม่ได้ใส่อะไร อลิสเลยรีบเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบร่างกายก่อนจะมาเปิดประตูห้องให้"ระย้าเข้าไปได้ใช่ไหม""เข้าได้ค่ะ อลิสขอโทษด้วยนะ""ไม่ต้องขอโทษหรอกก็นี่มันห้องของอลิสนี่"ถึงแม้เพื่อนบอกว่าไม่ต้องขอโทษแต่เธอก็รู้สึกผิดอยู่ดี เล่นพาผู้ชายเข้ามานอนในห้องจนเพื่อนไม่มีที่นอนหลังจากที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จทั้งสองก็ลงมาข้างล่าง ตอนเดินยังรู้สึกขัดขาอยู่เลยแต่ก็พยายามเดินให้ปกติที่สุดหลังจากทานข้าวเสร็จพวกเธอก็เข้ามาที่ทำงานอลิสเอากระเป๋าไปไว้ในห้องแล้วก็เดินไปดูห้องของเสี่ยนเรศวรว่าทันน์อยู่หน้าห้องไหม ..แต่ก็ไม่เห็นสงสัยว่าเสี่ยจะยังไม่เข้ามาที่ทำงาน"กลับมาแล้วเหรอ" ภาณุเห็นอลิสเดินผ่านทางนี้เลยทักถาม"มาแล้วค่ะ""แม่เป็นยังไงบ้าง""ท่านได้รับการผ่าตัดแล้วค่ะและตอนนี

ค่ำๆ ของคืนนั้น.."คุณระย้าเป็นอะไรคะ ไม่สบายหรือเปล่า" เมื่อตอนเย็นก็รอไปทานข้าวกับระย้าแต่ไม่เห็น เธอเลยไปทานข้าวกับทันน์แค่สองคน มาที่ทำงานก็เห็นระย้านั่งซึมอยู่"เปล่า" ระย้าตอบแค่นี้ก็ลุกขึ้นจากโต๊ะทำงานแล้วเดินออกไปดูงานด้านนอก"เป็นอะไรของเขา" ระย้าที่ชอบพูดชอบเจรจา มั่นใจในตัวเองสูง วันนี้ทำไมดูเหมือนไม่ปกติเลยล่ะ แต่อลิสก็ไม่มีเวลาใส่ใจมากเพราะเธอต้องทำงานผ่านไปดึกพอประมาณเธอก็เอางานที่ทำมาส่งเสี่ยที่ห้องทำงาน มาถึงก็เห็นทันน์ยืนอยู่หน้าห้อง แค่มองเห็นหน้าเขาใจก็เต้นแรงขึ้นมาอีกแล้ว"ฉันมาส่งงานเสี่ยค่ะ"ก๊อกๆ ทันน์เคาะประตูส่งสัญญาณบอกแล้วก็เปิดประตูให้ เขาทำเหมือนทุกครั้งตั้งแต่ตอนที่ทั้งสองยังไม่ได้คบหากันตอนที่เดินเข้าไปในห้องเธอยังแอบมองดูหน้าคนที่ทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง แต่ทำไมเขาดูไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลยล่ะ มันคงเป็นนิสัยของเขาแหละ แต่น่าจะยิ้มให้เราหรือถามไถ่อะไรบ้างก็ยังดี"มาพอดีเลยกำลังจะให้คนไปตาม""ตามอลิสหรือคะ""ใช่ ฉันจะเดินทางขึ้นเหนือสัก 2-3 วันนะ ฝากดูงานทางนี้ช่วยภาณุด้วย"เดินทางขึ้นเหนือ 2-3 วัน? ไม่ได้ตกใจเรื่องที่เสี่ยฝากดูงานหรอก เธอตกใจว่าเสี่ยจะเลือ

"อลิสขอโทษนะระย้า" ถึงแม้ว่าระย้าจะไม่คุยด้วยแต่อลิสก็เอื้อมไปจับมือระย้าไว้ เธอไม่คิดว่ามันจะเกิดเหตุร้ายแรงขนาดนี้ เพราะมันเหมือนไม่มีอะไรจริงๆ แต่ที่เธอยอมกลับห้องเพราะไม่อยากให้ทันน์เป็นห่วงถ้ารู้ว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นเธอคงพาระย้าไปด้วยแล้วหลังจากที่ปล่อยให้อลิสพูดจนไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ระย้าก็แกะมือของอลิสออกโดยที่ไม่ได้ตอบสักคำแล้วก็เดินไปทางห้องพัก"ระย้าคงโกรธฉันมากเลยใช่ไหมคะ" อลิสหันไปคุยกับทันน์"คงกำลังตกใจ" ชายหนุ่มพูดพลางเอื้อมมือไปจับมือของเธอให้เดินตามไปที่ห้อง เพราะเขารู้สึกเหนื่อยล้ามาก ขับรถก็เหนื่อยมากพออยู่แล้วแถมยังต้องไปใช้กำลังกับคนพวกนั้นอีกมาถึงห้องอลิสเลยบอกให้เขาเข้าไปนอนพัก เธอก็แยกมาที่ห้องของตัวเองซึ่งตอนนี้ระย้านอนอยู่อลิสคิดว่าระย้าคงเหนื่อย และตกใจมากเลยปล่อยให้นอนพักตื่นมาอีกทีคงดีขึ้นจนถึงช่วงเย็นของวันนั้น ระย้าตื่นขึ้นมาก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าโดยที่ไม่ได้คุยกับอลิสเลยสักคำ"ระย้าเธอด่าฉันสิ จะตบจะตีฉันก็ได้ แต่เธออย่าทำแบบนี้ได้ไหม" ถึงแม้ว่าเพิ่งจะรู้จักกัน แต่อลิสก็ยกใจให้เพื่อนคนนี้ไปจนเต็มร้อยแล้ว"ทำไมฉันต้องทำแบบนั้นด้วย""เธอโกรธฉัน

ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นสาวๆ ที่กำลังคุยกันอยู่หันไปมองแทบจะพร้อมกัน"หิวข้าวยัง" ถึงเวลาพักแล้วทันน์มาชวนอลิสออกไปหาอะไรทาน จริงๆ เขาก็ไม่ได้มีเวลาพักหรอกจะกินตอนที่หิวเท่านั้นแต่สองสาวที่กำลังคุยกันอยู่เมื่อครู่รับการเปลี่ยนแปลงนี้แทบจะไม่ทัน หันมามองหน้ากันทำตาปริบๆ ทันน์เนี่ยนะ มาชวนเธอออกไปทานข้าว หรือว่าไม่ใช่เขาต้องเป็นตุนท์ปลอมตัวมาแน่เลย"คุณเป็นใครบอกฉันมานะ""?" ทันน์เห็นท่าทีของอลิสถึงกับงงเลย ส่วนระย้าอดขำไม่ได้ก็นั่งขำมันตรงนั้นเลยเหมือนกัน"เป็นคุณจริงๆ ด้วย คุณมาชวนฉันไปทานข้าวเหรอคะ""ยังไม่หิวเหรอ""หิวสิคะ หิวมากด้วย หิวแทบจะยืนไม่อยู่อยู่แล้ว" อลิสทำทีออดอ้อนเหมือนจะไม่มีแรงยืน ทันน์เลยรีบเข้ามาประคอง จังหวะนั้นอลิสหันไปหาระย้าแล้วขยิบตา ให้อีกฝ่ายดูว่ามารยาต้องทำยังไง ระย้าก็อดเอ็นดูเพื่อนไม่ได้ มีเพื่อนน่ารักแบบนี้เธอก็ใจละลายเลยน่ะสิ"ถ้างั้นรออยู่นี่แล้วกัน เดี๋ยวจะให้ใครเอาอาหารเข้ามาให้" ทันน์ประคองอลิสไปนั่งลงเก้าอี้ที่โต๊ะทำงานของเธอแล้วก็รีบออกไปและมันก็สร้างความงุนงงให้สองสาวอีกรอบ ก่อนที่ทั้งสองจะขำออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เขาจะซื่อบื้อไปถึงไหน

"ระย้าอยู่แถวนี้ไหม" จริงๆ อลิสมองเห็นแล้วล่ะว่าทั้งสองเดินผ่านไปทางนั้น และเธอก็แอบมองอยู่พอเห็นว่าระย้าเสียเปรียบเธอเลยแกล้งทำเป็นเรียกหาระย้า"อลิส" ระย้าไม่รอช้าส่งเสียงบอกให้อลิสรู้ว่าเธออยู่ตรงนี้ ตุนท์รีบขยับมือที่ล้วงอยู่ออกอย่างเร็ว"ฉันก็ตามหาเธออยู่ แล้วมาทำอะไรกันอยู่มุมนี้"ตุนท์ไม่ได้ตอบพออลิสเดินเข้ามาใกล้เขาก็เดินเลี่ยงไปทางอื่น"เธอเป็นยังไงบ้าง" ตุนท์ไปแล้วอลิสถึงได้รีบเข้ามาเช็คดูว่าเพื่อนเป็นอะไรไหม"ก็เกือบแล้วล่ะถ้าเธอไม่มา""ไม่ได้การแล้วเราต้องหาวิธีใหม่แล้วล่ะ""วิธีใหม่ยังไง""เราต้องหาเครื่องส่งสัญญาณ ถ้าฉันไม่เห็นว่าเธอมามุมนี้มีหวังเสร็จมันแน่เลย""ขอบใจมากนะ" ถ้าไม่มีอลิสช่วยคิดระย้าก็ไม่รู้ว่าจะไปต่อกับชีวิตยังไงดี ถึงแม้มันจะเสี่ยงมากแต่เธอคิดว่ามันก็สนุกดี ผู้ชายคนนี้หลอกได้ไม่ยากหรอก ดูจากเมื่อครู่สิ แค่มีคนมาแตะเนื้อต้องตัวเธอก็รีบเข้ามาช่วยแล้ว"มีอะไร" ตอนที่ทั้งสองกำลังคิดหารือกันอยู่ ทันน์เดินผ่านมาเห็นเลยแวะเข้ามาถาม"คุณจะไปไหนหรือคะ""อยู่แถวนี้แหละว่าแต่มีเรื่องอะไรกัน"ตอนนั้นอลิสมองดูเครื่องส่งสัญญาณที่หูของเขา เธอจำได้ว่าตุนท์เคยเรียกทันน์