Semua Bab นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]: Bab 71 - Bab 80

ออกมาจากห้องน้ำทันน์ก็ไม่เห็นเธออยู่ในห้องแล้ว เขาคิดว่าเธอกลับห้องพักเลยลองเปิดประตูออกมาดูพอมองไปประตูห้องของเธอก็ปิดอยู่ ทันน์เลยกลับเข้ามานอน เพราะช่วงบ่ายเขาต้องเปลี่ยนเวรกับตุนท์ ที่กล้าพาเธอมาห้องเพราะรู้ว่าตุนท์จะไม่กลับเวลานี้ ที่จริงอลิสไม่ได้กลับห้องหรอก เธอรู้ว่าร่างกายตัวเองไม่ไหว เลยออกมาหาหมอที่คลินิกแถวนั้นพอคุณหมอเห็นสภาพของเธอก็พอจะดูออกว่ามันเกิดอะไรขึ้น และคุณหมอก็ถามไปตามตรงว่าเธอถูกข่มขืนหรือขืนใจมาหรือเปล่า เพราะจะไม่ถามคนไข้ก็ไม่ได้ถ้าเกิดเรื่องแบบนั้นต้องถึงตำรวจแล้วล่ะไม่รู้ผีห่าซาตานอะไรเข้าสิงทำไมเธอถึงอยากปกป้องเขา ถ้าบอกคุณหมอไปก็มีคนช่วยแล้ว แต่นี่เธอกลับปฏิเสธบอกว่า แฟนของเธอครั้งนี้ทำรุนแรงไปคุณหมอเลยให้เธอนอนเข้าน้ำเกลือ และให้ยาเพื่อจะให้พักผ่อนร่างกายก่อนหลังจากที่ได้รับยาผ่านสายน้ำเกลือจากคุณหมอแล้วร่างกายของเธอก็ฟื้นตัวเร็วมาก จากทีแรกคิดว่าจะมาทำงานไม่ได้ ตอนนี้ก็รู้สึกดีขึ้นมามากเลยเย็นวันนั้นอลิสเลยกลับมาที่ห้องเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กลับมาก็เห็นว่าระย้ากำลังจะออกจากห้องพอดี"เธอไปไหนมา" เห็นหน้าอลิส​ ระย้าก็เลยถามคนที่อยู่ห้องข้างๆ

แอดดดด.. ตุนท์ที่กำลังใช้กุญแจปลดล็อกประตูอยู่ ได้ยินเสียงห้องข้างๆ เปิดประตูออกมาอีกรอบ ทั้งๆ ที่สาวเจ้าก็เข้าในห้องไปแล้ว และมันก็ยิ่งทำให้เขาแปลกใจเพราะเธอค่อยๆ ก้าวถอยออกมาจากห้อง เหมือนว่าด้านในมีอะไรที่ทำให้ตกใจ"เกิดอะไรขึ้นครับ" เขาวางมือจากประตูแล้วเดินเข้ามาส่องดู เพราะอีกฝ่ายเหมือนกับพูดอะไรไม่ออกแล้ว "????"ทั้งสองจะเรียกว่าแทบจะหยุดหายใจเลยก็ว่าได้กับภาพบนเตียงที่เห็น ฉับพลันนั้นตุนท์เลยเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูแล้วก็ค่อยๆ ปิดมันกลับคืนไว้เหมือนเดิมและทั้งสองยังคงยืนตะลึงอยู่หน้าห้องทั้งที่ประตูนั้นปิดไว้แล้ว มันเป็นภาพที่ไม่คาดไม่คิดว่าจะเกิดขึ้น เพราะภาพที่ทั้งสองเห็นคือทันน์นอนกอดอยู่กับอลิสบนเตียง"เอาไงต่อดีคะ" ระย้าผู้หญิงที่มั่นใจสูง ตอนนี้ความมั่นใจลดน้อยถอยลงมากเลย"ถ้าไม่รังเกียจคุณเข้าไปนอนกับผมในห้องก่อนไหมล่ะ""ได้ค่ะ" เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะยังไงก็เพื่อนร่วมงาน แถมพวกเขายังเป็นบอดี้การ์ดมือขวาคนสนิทของนเรศวร แต่คนที่ตกใจดันเป็นคนที่ชวนเธอเข้าห้อง ผู้หญิงอะไรจะตอบตกลงง่ายขนาดนี้ ในเมื่อฝ่ายหญิงตกลงตุนท์เลยทำการเปิดประตูห้องอีกรอบทันน์ทิ้งงานให้ตุนท์รับผิด

เธอทำอะไรไม่ถูกเลย ต้องเริ่มจากตรงไหนก่อนก็ยังไม่รู้ ตอนนี้สมองสั่งการไม่ทันแต่ก่อนอื่นเธอต้องไปลางานก่อน พอหยิบกระเป๋าได้ก็รีบไปที่ห้องของเสี่ยนเรศวรแต่พอมาก็ไม่เห็นเสี่ย อลิสเลยไปที่ห้องทำงานของภาณุ เพราะบอกภาณุก็ไม่ต่างจากบอกเสี่ย"แล้วจะกลับยังไง""นั่นสิจะกลับยังไง" ขึ้นเครื่องตอนนี้ก็คงไม่มีเครื่อง รถโดยสารก็ไม่รู้จะมีหรือเปล่าดึกขนาดนี้แล้ว จะทำยังไงดี "เดี๋ยวอลิสหาทางกลับเองค่ะ ฝากคุณภาณุด้วยนะคะ""ถ้ามีข่าวยังไงก็ติดต่อมาบ้างนะ""ขอบคุณมากค่ะ" อลิสไม่มีเวลาแจ้งใครเลย เธอไม่ได้กลับไปที่ห้องด้วยซ้ำ มีแค่กระเป๋าสะพายใบเดียวก็รีบออกมาเรียกรถบ้านเกิดของเธอเป็นคนเชียงราย ผิวพรรณของเธอถึงได้ขาวสะอาด ภูมิประเทศแถวนั้นเอื้ออำนวยให้ด้วย เพราะแบบนี้แหละเธอถึงได้สนิทกับพิมพ์ พิมพ์ก็เป็นคนภาคเดียวกันแต่ก็อยู่คนละจังหวัดเลยคุยกันถูกคอพอมาถึงคิวรถที่จะขึ้นเหนือ มีรถคันสุดท้ายกำลังจะออกพอดี แต่รถคันนั้นตั๋วเต็มแล้ว"ฉันขอร้องนะคะ ฉันจำเป็นต้องรีบเดินทางคืนนี้จริงๆ""ขอร้องก็ไม่ได้หรอกหนู ไม่มีที่ให้นั่งเลย""ฉันนั่งตรงบันไดทางเดินก็ได้ค่ะ""หนูลงจากรถไปเถอะรถจะออกแล้ว" ยังไงคนขับก็ต้องเซฟ

ไม่รู้ว่าทั้งสองนอนหลับไปนานเท่าไรตื่นมาอีกทีฟ้าด้านนอกก็มืดมากแล้ว นั่นแสดงว่าหลับไปหลายชั่วโมงเลย"คุณหิวไหมคะ" เห็นเขาขยับกายเธอถึงได้ถาม"หิวข้าวเหรอ" แต่เขาดันถามเธอกลับ"หิว" ตั้งแต่เมื่อวานนี้แล้วมั้งที่ยังไม่ได้ทานอะไร เพราะเป็นกังวลเรื่องแม่มาก"ถ้างั้นก็ไปหาอะไรทานกัน" ชายหนุ่มพูดพลางดันตัวลุกขึ้นก่อนออกไปอลิสก็แวะมาหาน้องสาวก่อน ไม่ลืมที่จะถามดูว่าคุณหมอได้แจ้งอะไรอีกไหม น้องก็บอกว่าตอนนี้แม่ได้รับยาเพื่อให้พักผ่อน"เดี๋ยวพี่จะซื้ออะไรมาให้นะ""ค่ะ"อลิสเอื้อมมือไปขยี้ผมน้องสาวเบาๆ รู้ว่าน้องคงจะตกใจกับเหตุการณ์นี้มาก เพราะถ้าไม่มีแม่น้องก็คงต้องอยู่บ้านคนเดียวก่อนออกมาเธอไม่ลืมที่จะบอกให้น้องไปนอนพักบ้าง เรื่องของแม่ไม่ต้องเป็นกังวลแล้ว"ทานร้านแถวนี้ก็ได้นะคะ" ขับรถออกมาจากโรงพยาบาลก็มีหลายร้านเรียงรายกันอยู่ข้างถนนทันน์เห็นว่าเธออยากทานแถวนี้เขาเลยเลือกร้านที่น่ากินหน่อยแล้วก็จอดตอนนั่งทานข้าวเธอแอบมองดูเขา รู้จักกันมาก็นานแล้ว นี่ครั้งแรกมั้งที่ได้นั่งร่วมทานด้วยกันและได้เห็นเขาเคี้ยวอาหาร ยังนึกจินตนาการตอนที่เขาทานข้าวหรือดื่มน้ำไม่ได้เลยเพราะยังไม่เคยเห็นบางทียั

ขณะที่นั่งรถกลับไปที่ทำงานกับเขา เธอก็ยังอดตื่นเต้นไม่ได้ เป็นครั้งแรกในชีวิตเลยที่มีแฟนแถมแฟนก็ขับรถให้นั่ง ไม่ใช่ว่าไม่มีใครมาจีบเพราะเธอก็เป็นคนที่หน้าตาดี แต่เพราะเธอเป็นเสาหลักของครอบครัว จะมาคิดถึงเรื่องส่วนตัวไม่ได้ ถ้าทำให้ครอบครัวมีความสุขยังไม่ได้เธอก็จะไม่ยอมให้ใครเข้ามาในชีวิตเพราะมันเป็นการเห็นแก่ตัว เดี๋ยวเขาก็มาลำบากหาเลี้ยงเธอกับครอบครัวอีก จะว่าไปถ้าทันน์ไม่มาแบบจู่โจมป่านนี้เธอก็คงยังเป็นสาวทึนทึกอยู่"ไม่ง่วงเหรอ" ชายหนุ่มที่ตั้งใจขับรถสังเกตว่าเธอเอาแต่มองมา แต่ก็ไม่ได้ห้ามหรอกเขาคงเท่จนเธออดใจมองไม่ไหว"อยากนั่งเป็นเพื่อนคุณค่ะ""ถ้าง่วงก็นอนไป"อลิสไม่ได้ตอบหรอก เวลานี้เธออิ่มเอมหัวใจมาก จนอยากซึมซับความอิ่มเอมนี้ให้มากที่สุดนั่งรถอยู่หลายชั่วโมงก็กลับมาถึงที่ทำงาน ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ถ้าเข้างานคงไม่ทันแถมเดินทางมาเหนื่อยๆ ทันน์เลยพาเธอไปพักก่อน"คุณ.." ตอนที่เธอเปิดประตูห้องเขาเดินตามเข้ามาด้วย เธอเลยไม่รู้จะถามยังไง และจะบอกเขายังไงดีล่ะ อีกไม่นานระย้าก็จะเลิกงานแล้ว"ถ้างั้นก็นอนนะ ผมจะเข้าที่ทำงาน""แต่คุณขับรถมาเหนื่อยๆ ไม่พักก่อนเหรอคะ""เมียไม่ให้นอนด้วยใค