บททั้งหมดของ นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 51 - บทที่ 60

อลิสเดินออกมาด้านหน้า เพราะเธออยู่ใกล้ประตูด้านหน้ามากกว่าด้านหลังเลยคิดว่าจะอ้อมไปทางนี้ดีกว่า และการที่เธอเดินอ้อมก็ทำให้คนที่มองหาเธออยู่เจอเป้าหมาย"ลูกพี่จะไปไหนครับ" ยืนคุยกันอยู่ดีๆ ลูกพี่ก็ทำเหมือนจะเดินตามใครไม่รู้ไป"กูจะไปธุระหน่อยดูทางนี้ด้วย" ตอนที่สั่งลูกน้องเขาก็ไม่ได้มองคนที่พูดด้วยหรอก เพราะเขายังคงมองคนที่เดินไปเมื่อครู่ว่าเธอจะเลี้ยวไปทางไหนพอแน่ใจแล้วว่าไม่ได้กลับห้องเขาก็รีบเดินตามหลังไป แต่ถึงแม้เธอจะเดินกลับไปทางห้องเขาก็จะตามไปเช่นกัน"ห้องน้ำด้านหลังมีอะไร ฉันก็ไม่เห็นมีอะไรนี่" อลิสแค่มองดูรอบนอก แต่คิดว่าเข้าไปดูด้านในหน่อยดีกว่า แถวนี้เป็นถิ่นที่ทำงานของพวกเธอเลยไม่กลัวมากเข้ามาด้านในเธอก็เปิดเช็คห้องน้ำทุกห้อง โซนห้องน้ำหญิงก็ไม่เห็นมีอะไรผิดปกติ เพราะเธอเช็คแม้กระทั่งก๊อกน้ำว่ามันชำรุดไหมเห็นว่าห้องน้ำหญิงไม่มีอะไรเธอเลยไปดูที่ห้องน้ำชาย ช่วงนี้ไม่มีใครมาใช้ห้องน้ำเลย ส่วนมากวันธรรมดาพนักงานจะใช้ห้องน้ำด้านในรวมกับลูกค้า นอกจากจะเป็นวันหยุดลูกค้าเยอะเป็นพิเศษพนักงานถึงปล่อยห้องน้ำด้านในให้ลูกค้าใช้ ส่วนพนักงานก็ออกมาใช้ด้านนอกแอดดดด.. ถึงแม้จะแน่ใจว่า

อลิสรีบกระชากเอาของในมือตุนท์แล้วก็เดินตรงดิ่งไปที่ห้องพัก"......." ตุนท์ยังคงค้างอยู่กับภาพที่เห็นเมื่อครู่ ผู้ชายรู้จักยาชนิดนี้ดี เพราะถ้าไม่อยากให้ผู้หญิงท้องคือต้องให้ทานยาตัวนี้ เขาไม่ยักรู้ว่าเธอมีแฟนแล้วหลังจากที่ทานยาคุมฉุกเฉินเธอคิดว่าจะนอนต่อ แต่ก็รู้สึกหิวข้าวมากเพราะยังไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่อวานนี้ตอนเย็นแล้วอลิสหยิบกระเป๋าตังค์จะไปซื้ออาหารที่ร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ แต่พอเดินมาถึงหน้าประตูก็ได้ยินเสียงคนคุยกัน"ทีหลังมึงก็ใจเย็นหน่อยสิวะ ถ้าลูกปืนไปเจาะกะโหลกเด็กเข้าเดี๋ยวก็ได้ยุ่งกันไปใหญ่""หลบไปกูจะเข้าห้อง"กึก! ตอนที่ได้ยินเสียงผู้ชายอีกคนของในมือเธอก็หลุดลง และคนที่พูดคุยกันอยู่หน้าห้องก็หันไปมองประตูห้องนั้น เพราะเสียงของตกอยู่ใกล้ประตูนี่เองแต่ถึงแม้จะได้ยินเสียงก็ไม่มีใครสนใจ ทันน์ใช้ร่างดันตุนท์ให้หลบออกจากทางแล้วเข้าห้อง ส่วนตุนท์ก็ต้องออกไปทำหน้าที่เพราะตอนเย็นตุนท์ต้องรับเจ้านายจากคอนโดมาส่งที่ทำงานเย็นวันนั้นที่ Nreṣ̄wr Clubอลิสออกไปหาอะไรทานก่อนแล้วก็เข้ามาที่ทำงาน ที่จริงวันนี้นอนคิดอยู่ทั้งวันเลยว่าจะย้ายงานดีไหม ไม่ได้แค่คิดหรอกเธอพยายามหางานที่ใหม่

"ถูกทำร้ายร่างกายเหรอ?" เธอเป็นหัวหน้าจะปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปไม่ได้ถึงแม้ว่าจะไม่ชอบหน้ากันอลิสเลยเดินตรงไปทางด้านหลัง เพื่อไปดูว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่พออลิสเดินมาพนักงาน 2-3 คนที่กำลัง ยืนคุยกับวรรณาอยู่ก็รีบเดินหนีไปทางที่ตัวเองรับผิดชอบ"เกิดอะไรขึ้นหรือวรรณา" ถึงแม้ว่าวรรณาจะใช้เครื่องสำอางปิดทับแต่ร่องรอยแต่ก็ยังคงมองเห็นอยู่"ฉันกำลังทำงานอยู่ไม่เห็นหรือไง" ตอนที่พูดวรรณาไม่ได้มองคู่สนทนาหรอก เพราะกำลังมองไปรอบๆ กลัวว่าบุคคลนั้นจะเห็น"ใครทำร้ายร่างกายเธอบอกฉันมา""แล้วเธอ..แล้วคุณหัวหน้าจะรู้ไปทำไม" ทั้งสองอายุเท่ากัน ถ้าอลิสไม่ได้เป็นหัวหน้าก็คงเรียกกันปกติ"เธอก็รู้นี่ว่าฉันเป็นหัวหน้า ถ้ามีเรื่องอะไรก็ต้องมาปรึกษาฉันสิ""ไม่ต้องทำเป็นคนดีหรอก ถอยไปฉันทำงานอยู่ไม่เห็นหรือไง" วรรณาขยับเก้าอี้เพื่อจัดมุม ตอนที่ขยับเกือบชนเข้ากับปลายเท้าของอลิส เธอเลยรีบก้าวถอยจนสะโพกชนเข้ากับโต๊ะอีกตัวที่อยู่ด้านหลัง"โอ๊ย""บอกแล้วไงว่าให้ถอยไป เธออย่ามายืนขวางทางอยู่แถวนี้เลย" ตอนที่อลิสถอยไปชนโต๊ะวรรณามีท่าทีหวาดกลัว จนรีบเดินหนีจากตรงนี้ไปก่อนห้องทำงานของทรงอัปสร..ก๊อกๆ ห้องนี้อยู

"ชะตาของพวกมึงก็ฝากไว้กับผู้หญิงคนนี้แล้วกัน""ทำไมต้องให้เธอตัดสินใจเรื่องนี้เองด้วย" เป็นคนอื่นคงไม่กล้าพูดแทรก แต่ตุนท์เห็นว่ามันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับอลิสเลย ถ้าทำแบบนี้เธออาจจะเป็นอันตรายก็ได้"แล้วมึงมาเกี่ยวอะไรด้วย" ดวงตาเอาเรื่องกรอกมองมาที่ตุนท์"มึงอย่าทำให้ผู้หญิงต้องลำบากใจ""ได้ถ้างั้น มึงอยากรับแทนใช่ไหม""อย่าเลยค่ะ" อลิสคิดว่าเขาทำแบบนั้นเพราะยังคงแค้นเธออยู่"งั้นเธอก็บอกมาสิว่าจะให้ส่งพวกมันให้ตำรวจไหม"ตอนที่ได้ยินคำถามดวงตาอ่อนไหวคู่นั้นก็ตวัดมองไปดูกลุ่มคนที่ถูกจับล็อกตัวอยู่"คนทำผิดก็ต้องถูกดำเนินคดี ถ้าปืนที่พวกมันเอามายิงพลาดถูกคนบริสุทธิ์ล่ะจะทำยังไง" ขณะที่พูดประโยคนี้สายตาเธอก็จ้องเขาเขม็ง เพราะเธอหมายถึงถ้าพวกมันยิงไม่ถูกเขาพลาดไปโดนคนบริสุทธิ์แล้วจะทำยังไง"ปืนพวกนี้ยิงคนไม่ตายหรอกครับเพราะพวกผมประดิษฐ์ขึ้นมาเอง" มันเป็นปืนไทยประดิษฐ์ ถ้าตำรวจจับมีหวังคดียาวแน่ ทั้งเรื่องวิวาทและเรื่องประดิษฐ์สิ่งผิดกฎหมายตุ๊บ! เท้าของทันน์ยื่นไปถีบเข้ากลางหน้าอกของไอ้คนที่มันพูดเมื่อครู่ "ใครให้มึงพูด"อลิสตกใจจนก้าวถอยหลังชนเข้ากับตุนท์"คุณเป็นอะไรไหม" ตอนที่เธอชนตุนท์ก

จากที่เธอเบือนหน้ามองไปทางอื่น มือของทันน์ก็เอื้อมไปใช้แรงบีบคางให้เธอหันกลับมา เขาไม่พูดพร่ำแนบริมฝีปากขยี้ลงบังคับจูบโดยที่อีกฝ่ายเม้มปากไว้แน่น"อืมม" ถึงแม้ว่าเธอจะเม้มปากไว้แน่นแค่ไหนแต่ก็สู้แรงมือที่เขาบีบให้อ้าออกไม่ได้ ริมฝีปากของเธอเผยอขึ้นด้วยแรงบีบนั้น ลิ้นสากแทรกแหย่เข้ามาดูดดึงความหอมหวานจากโพรงปากของคนที่ไม่ปรารถนาให้เขาแตะเนื้อต้องตัว "โอ๊ย" เสียงร้องเจ็บในลำคอตอนถูกความแข็งดันผ่านช่องว่างระหว่างขาของเธอทั้งสองข้างเข้ามาในร่างกายคนร่างกำยำที่อยู่ด้านบนกัดฟันดันสะโพกให้ความแข็งเข้าไปให้ลึก"เจ็บ" เธอออกปากร้องเจ็บเพราะภายในโพรงสวาทมันคับแน่นมาก ยิ่งตอนเขาดันเข้ามาใกล้จนจะสุดลำเธอก็ทั้งอึดอัดและเจ็บแสบถึงกระนั้นเขาก็ไม่ได้หยุดความพยายาม มันเข้าไปอีกไม่ได้ทันน์ถึงได้ขยับออกมาตั้งลำใหม่แล้วก็ดันมันเข้าไปอีก.."โอ๊ย" กรงเล็บจิกลงแขนที่เขาใช้ค้ำยันร่างหนาไว้ จังหวะนั้นสายตาชายหนุ่มที่จ้องมองใบหน้าหวานละไปมองนิ้วเรียว อลิสถึงได้ขยับมือออกกลัวว่าเขาจะโกรธแล้วทำเธอเจ็บมากกว่านี้น้ำตาแห่งความสมเพชตัวเองก็ค่อยๆ หยดไหลผ่านลงมาทางหางตา แต่อีกฝ่ายคงไม่สังเกต เพราะดูเขาจะมีความสุขก