บททั้งหมดของ นรสิงห์ [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 101 - บทที่ 110

"พะ พอแล้วว" เสียงหวานเอื้อนเอ่ยออกมาได้เพียงเบาๆ เพราะถ้าข้ามผ่านเวลานี้ไปเธอคงกู่สติตัวเองไม่กลับแล้วล่ะ"อาา พูดมาคำเดียวว่ายอม แล้วฉันจะช่วยเอง" ถ้าเธอเป็นคนขอนั่นหมายถึงว่าไม่ผิดที่ตกลงกันไว้"มะ ไม่" เธอจะไม่มีวันอนุญาตเด็ดขาดจากที่เงยหน้าขึ้นมาพูดคุยตุนท์ก็คว่ำหน้าลงกับเนินน้องสาวอีกรอบ แม้แต่นิ้วเขาก็สอดใส่ไม่ได้ เพราะมันอยู่ในข้อตกลง ทำได้แค่สัมผัสภายนอก แต่แค่นี้เขาก็สามารถกระตุ้นเธอให้อยากจนทนไม่ไหวได้แล้วกัน"อ๊อย บอกให้หยุดไง" ร่างกายสั่นสะท้านไปตามแรงตวัดลิ้น แต่อีกฝ่ายยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ความช่ำชองของเขาทำเอาเธอเสียวสยิวไปทั่วตัว ถึงแม้ไม่ได้สอดใส่แต่ภายในช่องแคบของเธอก็กระตุกรัว นั่นหมายถึงว่าร่างกายของเธอถึงขีดสุดของความอดกลั้นแล้ว"อ้าาา" ไม่ใช่แค่เธอที่ต้องการเขาต้องการหนักยิ่งกว่าอีก ท่อนเอ็นที่มันพองตัวตอนนี้แทบจะระเบิดอยู่แล้วไม่ได้การแล้วเขาต้องทำอะไรสักอย่าง ในเมื่อเธอไม่ให้สอดใส่งั้นเขาทำแบบนี้แล้วกันฉับพลันนั้นตุนท์ก็ขยับกายขึ้นมาคร่อมทับสองเต้าเต่งตึง และใช้ร่องกลางเป็นที่โอบอุ้มท่อนเอ็นลำใหญ่ไว้"ขะ.. คุณจะทำอะไร" หญิงสาวขยับใบหน้าเบี่ยงหลบปลายบานที่ม

ระย้าอดคิดไม่ได้ว่าเพื่อนของเสี่ยนรสิงห์มีธุระอะไรจะคุยกับเธอ แว๊บหนึ่งในหัวอดคิดถึงสายตาของเขาที่มองเธอตอนนั้นไม่ได้ ทำไมเราต้องไปคิดถึงความรู้สึกของอีตาบ้านั้นด้วยจัดการสั่งงานเสร็จระย้าก็กลับมาที่ห้องพิเศษก๊อกๆ หญิงสาวเคาะประตูแค่ส่งสัญญาณแล้วก็เปิดเข้าไป"กำลังพูดถึงอยู่พอดีเลยเข้ามาสิ" คนที่เอ่ยคำนี้ก็คือเสี่ยเจ้าของสถานบันเทิงที่นี่พวกท่านพูดถึงเราเรื่องอะไรเนี่ย ..ด้วยมารยาทเธอไม่ได้ถามกลับหรอกว่ากำลังพูดถึงเธอเรื่องอะไร แต่ก็อดคิดไม่ได้"จริงๆ ระย้าไม่ใช่คนของที่นี่หรอก" และเป็นเสี่ยนเรศวรอีกนั่นแหละที่พูด "แต่ถ้าคุณอัคคีอยากจะยืมตัวไปใช้งาน คุณก็ลองคุยกับคุณระย้าดู ทางผมก็ไม่ได้ว่าอะไร""คะ?" ท่านจะขอตัวเราไปช่วยงานเหรอ โอ๊ยเหมือนยกภูเขาออกจากอกยังไงไม่รู้ ในใจหนึ่งก็คิดว่าเพื่อนของเสี่ยแอบสนใจเธอหรือเปล่า เราคิดบ้าอะไรไปเนี่ย"ผมขอแนะนำตัวนะครับผมชื่ออัคคี ทำธุรกิจโรงแรมอยู่ ตอนนี้ผมกำลังสนใจอยากจะเนรมิตสถานบันเทิงไว้ในโรงแรมด้วย"ดูคำพูดคำจาแต่ละคำสิ เหมาะสมแล้วที่เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โต"ผมอยากจะยืมตัวคุณไปช่วยงานสักระยะก่อน""เอ่อ.." ถ้ารับปากท่านไปกระโดดเหมือนกบคำนี้ไ

หลังจากทานข้าวทานยาอาบน้ำเสร็จ ระย้าก็กลับมานอนอีกรอบ นอกจากนอนแล้วคงไปไหนไม่ได้"คุณไม่ไปดูแลเจ้านายหรือไง""เมียไม่สบายทำไมต้องไปดูแลคนอื่นด้วย"เขาพูดออกมาได้หน้าตาเฉยเลยนะ แต่คำพูดเมื่อสักครู่ทำไมทำให้เธอใจสั่นได้ล่ะ ไม่นะระย้าถึงยังไงครบหนึ่งเดือนเธอก็ต้องหาทางกลับไปทำงานที่เดิมให้ได้ตุนท์เดินไปปิดผ้าม่านและก็ปิดไฟ คนที่นอนตอนกลางวันก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น พอปิดไฟแล้วในห้องก็มืดไม่ต่างจากตอนกลางคืนเลยตื่นมาอีกทีก็บ่ายคล้อยแล้ว พอได้กินยาแผลก็ไม่เจ็บมากเหมือนตอนเช้า แต่จะให้เหยียบเท้าลงกับพื้นก็ทำยังไม่ได้ เธอต้องใช้ปลายเท้าในการช่วยพยุงร่าง"จะไปไหน""เข้าห้องน้ำ""แล้วทำไมไม่ปลุก" เขาตื่นตอนที่เธอกำลังดันตัวลุกจากเตียง"ไม่เจ็บแผลเหมือนตอนเช้าแล้ว""ไม่เจ็บก็ดีแล้วไง หรืออยากให้เจ็บ" เขาหมายถึงว่าเธอยังใช้เท้าข้างนั้นเดินไม่ได้เดี๋ยวก็ระบมขึ้นมาอีก"คุณแค่พยุงฉันไม่ต้องอุ้มก็ได้" พูดจบร่างของเธอก็ลอยขึ้นจากพื้น ระย้าเลยไม่พูดอะไรจนเขาพาเธอมาวางลงบนที่นั่งของโถชักโครก"ปวดขี้ใช่ไหม เสร็จแล้วค่อยเรียก" ว่าแล้วตุนท์ก็เดินออกไปพร้อมกับปิดประตูห้องน้ำไว้ให้เธอ"แล้วทำไมไม่อยู่ดมขี้ด้

"คุณจะทำอะไร" ระย้าขยับใบหน้าหลบริมฝีปากอีกฝ่ายที่โน้มเข้ามา แต่เขาก็ไม่ได้ตอบ หลังจากที่เธอเบือนหน้าหลบริมฝีปากนั้นก็ฝังจูบลงซอกคอแทนระย้านอนนิ่งโดยที่ไม่เอ่ยปากพูดอะไรอีก จนชุดที่เธอใส่อยู่ค่อยๆ ถูกถอดออกทีละชิ้นแบบระมัดระวังเพราะกลัวว่าจะไปถูกเท้าที่มีแผลเข้าหลังจากนั้นใบหน้าคมคายก็ได้ขยับต่ำลงไปซุกลงกับเนินน้องสาว"อือ" หญิงสาวทำได้แค่นอนเกร็ง จังหวะนั้นมือหนาก็ได้เกี่ยวเรียวขาข้างที่ได้รับบาดเจ็บยกขึ้นก่อนจะนำหมอนมาวางใต้ท้องขา เพื่อทำให้แผลไม่ต้องสัมผัสกับที่นอนจากนั้นตุนท์ก็ขยับใบหน้าต่ำลงพร้อมกับใช้ลิ้นชโลมเลียร่องสวาทที่เขาโหยหา"อื้อออ" ตอนลิ้นสากตวัดเกี่ยวยอดเม็ดเสียว คนตัวเล็กที่นอนเกร็งอยู่ถึงกับกระตุกไปตามแรงตวัดลิ้นความต้องการในร่างกายเธอมันสูงมาก สูงจนเขาคิดว่าคืนนี้ยังไงก็ยับยั้งตัวเองไม่อยู่แน่ จังหวะนั้นเขาก็ยังคงลงลิ้นให้เธอต่อเพราะเสียงครวญครางนั้นช่างน่าหลงใหลไม่ต่างจากร่างกายของเธอเลยระย้าทนความช่ำชองในการใช้ลิ้นของเขาไม่ไหว จนเท้าเผลอจิกลงพื้นที่นอน แต่เธอก็รีบเอามือมาปิดปากไว้ไม่อยากร้องเจ็บกลัวว่าเขาจะหยุดเห็นเธอดิ้นพล่านชายหนุ่มก็อดไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ร

"???" เห็นนายทะเบียนยื่นเอกสารสำคัญมาให้เซ็น เธอถึงได้รู้ว่าที่เขาพามาคือมาจดทะเบียนสมรส เพราะแบบนี้เองเหรอที่เขาบอกจะทำให้เชื่อใจว่าเขาจะไม่ทิ้งขว้างเธอตุนท์หยิบปากกามาแล้วก็เซ็นชื่อนามสกุลลงไปก่อน หลังจากที่เขาเซ็นเสร็จแล้วก็ส่งปากกาให้กับเธอ"คุณไม่ได้บอกฉันเรื่องนี้" ยอมรับว่าตกใจมากแต่งงานก็ยังไม่ได้ขอแต่ง บอกรักปุ๊บก็พามาจดทะเบียนสมรสเลยใครจะไม่ตกใจล่ะ"คุณพูดเมื่อคืนนี้เองไม่ใช่เหรอ กลัวว่าผมจะไม่จริงจังกับความสัมพันธ์ครั้งนี้" นี่แหละมันเป็นสิ่งที่ยืนยันยิ่งกว่าการกระทำและคำพูดว่าเขาจริงจังกับเธอแค่ไหน"ทั้งสองได้ตกลงกันมาเรียบร้อยแล้วใช่ไหมครับ" เป็นหน้าที่ของนายทะเบียนที่ต้องดูให้แน่ใจว่าไม่มีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งถูกบังคับให้มาจดทะเบียนสมรส"เราตกลงกันแล้วค่ะ" หญิงสาวพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบปากกานั้นมาเขียนชื่อและนามสกุลของเธอลงไป และนายทะเบียนก็สอบถามว่าฝ่ายหญิงจะยังใช้นามสกุลตัวเองหรือเปลี่ยนมาใช้นามสกุลฝ่ายชาย "ฉันจะใช้นามสกุลสามีค่ะ"ตุนท์เผยรอยยิ้มออกมาตอนได้ยินเธอบอกจะใช้นามสกุลสามี แบบนี้สินะเขาถึงเรียกว่าคนที่ใช่มักมาในเวลาที่เหมาะสมตามด้วยพยานอีกสองคนที่ต้องเซ็น เพราะ