บทที่ 90

พุทโธ ธัมโม สังโฆ ยุบหนอพองหนอ อย่านะมึง อย่าชูคอขึ้นมาเด็ดขาดเลยนะมึง ตุนท์บอกอีกร่างหนึ่งของเขาที่กำลังขยายตัว ไหนๆ ก็เคยได้กินแล้ว กินอีกครั้งก็คงรสชาติเดิมนั่นแหละ

ตอนที่กำลังยุบหนอพองหนออยู่ คนที่เปลี่ยนชุดนอนก็ได้วางสะโพกลงบนเตียง แล้วเอนตัวลงนอนข้างๆ

ทีแรกเธอก็นอนหันหลังให้ ต่อมาเธอนอนหงายโดยที่ไม่ได้ดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้

อื้อหือ นมเป็นนม ไอ้นั่นก็นูนเหลือเกิน มองต่ำลงไปเนินอวบด้านล่างก็นูนพ้นผ้าที่แนบเนื้อขึ้นมาล่อตา

ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่ระวังตัวเธอก็ระวังตัวเหมือนกัน ลองมันเอื้อมมาสิ

ตุนท์กัดฟันไว้แน่นก่อนจะพลิกตะแคงหันหลัง แล้วเอาหมอนใบเดียวที่ตัวเองหนุนอยู่ขึ้นมาปิดหูไว้แทน

หึหึหึ.. ถึงแม้มันจะเสี่ยงมากแต่ก็สนุกมากเหมือนกัน เพราะเธอเห็นปฏิกิริยาของอีกฝ่ายแล้วคงร้อนรุ่มในใจมาก

ด้วยความเหนื่อยล้าที่ทำงานมาทั้งคืนเธอก็เผลอหลับไป ส่วนตุนท์นอนยังไงก็นอนไม่หลับ หันกลับมาอีกทีตอนนี้เธอพลิกตะแคงหันหน้ามาทางเขา และคิดว่าคงหลับสนิทไปแล้ว

เขาเผลอนอนมองหน้าเธออยู่แบบนั้นจนดวงตาค่อยๆ ปิดลง

แก๊ก.. ถึงเวลาอาบน้ำอลิสเลยมาเปิดห้องเพราะเสื้อผ้าของเธออยู่ในนี้ ส่วนคนที่อยู่ในห้องได้ยินเสียงเปิดปร