Semua Bab นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]: Bab 71 - Bab 80

น้ำตาลถึงกับชะงักตอนที่ได้ยินเสี่ยบอกว่าจะไล่พนักงานออก แต่ก็รีบปรับสีหน้า เพราะถ้าพนักงานคนนั้นคือตัวเอง คิดหรือว่าตัวเองจะยอมจนมุมส่วนทางด้านอลิสมองหน้ากับรินรดา ถึงแม้จะไม่พูดกันแต่ก็พอเข้าใจว่าอีกฝ่ายมองทำไม ถ้าเป็นแบบที่คิดจริงมันก็เป็นเรื่องดีของที่นี่จะได้จัดการงานได้ดีขึ้นหน่อย"เอาเรื่องที่หนึ่งก่อนเลยนะ" นเรศวรเอ่ยพูดขึ้นและทุกคนก็เงียบฟังมาก "เงินพิเศษสำหรับแขกที่ให้มา ฉันจะให้แบ่งเท่าๆ กัน โดยให้แบ่งคนในครัวด้วย"อะไรนะคะ ทำไมต้องแบ่งคนที่อยู่ในครัวด้วยคะ" ประโยคนี้ไม่ใช่แค่น้ำตาลที่ถามเพราะพนักงานอีกหลายคนก็ถาม"คนที่อยู่ในครัวก็มีส่วนร่วมในการทำอาหารออกมาบริการ"รินรดาและอลิสยิ้มให้กันอีกครั้ง เพราะไม่คิดว่าเสี่ยนเรศจะคิดไปถึงคนในครัวด้วย ขนาดพวกเธอยังไม่ได้คิดไปไกลขนาดนั้น"แบบนั้นไม่แฟร์สำหรับพนักงานบริการข้างนอกนะคะ เพราะคนในครัวไม่ได้ออกมาเดินรับหน้าแขก""เงินทิปที่ได้จากแขกในทุกวันฉันจะเพิ่มให้อีก 10% เพื่อเงินส่วนนั้นจะได้ทั่วถึงกัน"คนที่ได้เงินทิปน้อยต่างก็ดีใจ ที่จะได้ส่วนแบ่งเท่าๆ กัน ส่วนคนที่ได้เยอะในทุกวันไม่พอใจเอามากๆ"เรื่องนี้เสี่ยควรจะถามพนักงานก่อนนะค

"ไม่ร้องนะครับคนดีของพ่อ""พ่อครับ" เด็กรีบเช็ดน้ำตาออกแต่เสียงสะอื้นก็ยังคงมีอยู่ ที่แกต้องรีบเช็ดน้ำตาเพราะไม่อยากให้พ่อเห็นน้ำตา"คุณเป็นอะไรกับเด็กคนนี้ ไม่มีมารยาท เดินชนคนอื่นแล้วก็ไม่ขอโทษ""เคยทำความสะอาดปากตัวเองสักครั้งหรือยัง พูดออกมาแต่ละทีเหมือนส้วมแตกเลย""กรี๊ดดด! มีผู้ปกครองแบบนี้ไง เด็กถึงนิสัยก้าวร้าว""เท่าที่ผมยืนมองอยู่มีแต่คุณกับลูกที่ก้าวร้าว""ขอโทษนะคะอย่ามีเรื่องกันเลยค่ะ" ครูคนที่ยืนรับเด็กอยู่รีบมาห้าม"ผมขอคุยกับผอ.ที่นี่หน่อย""คุณจะคุยอะไรกับผอ.คะ" ครูคนนั้นเริ่มเสียวสันหลังถ้าผู้ปกครองของขุนเขายืนมองอยู่คงเห็นทุกอย่างแล้ว"ผมจะเจรจาเรื่องซื้อโรงเรียนอนุบาลที่นี่""อะไรนะคะ" ครูถึงกับเบิกตากว้าง แต่ผู้ปกครองที่มีเรื่องกับขุนรามกลับหัวเราะออกมาเสียงดังลั่น"น้ำหน้าแบบนี้เหรอจะมีปัญญาซื้อโรงเรียนที่นี่ รู้ไหมว่าที่ดินแถวนี้แพงมาก""คุณคงไม่รู้จักผมใช่ไหมครับ""ทำไมฉันต้องรู้จักคุณด้วย""ไม่แน่นะลูกหลานคุณอาจจะทำงานที่บริษัทผมก็ได้""??""เผอิญว่าเงินผมเหลือใช้เลยอยากจะซื้อโรงเรียนที่นี่ทำเป็นที่เผาขยะ""อะไรนะ!" ถึงแม้จะไม่เชื่อแต่ก็ตกใจอยู่บ้าง ถ้าทำที่นี

"แม่ครับให้พ่อกลับบ้านกับเราด้วยได้ไหมครับ""ลูกพูดอะไร" รินรดาจ้องหน้าเขาตาเขม็งนี่เขาสอนให้ลูกของเธอเรียกเขาว่าพ่องั้นเหรอ"นะครับแม่ พ่อบอกว่าไม่มีบ้านอยู่เลยต้องมาอยู่ที่สูงๆ แบบนี้" ที่สูงๆ หมายถึงคอนโดเพราะขุนเขากลัวความสูง"เขาพูดแบบนั้นเหรอลูก""ใช่ครับ" ตอนที่มากับพ่อขุนเขาถามว่าพ่อไม่กลัวความสูงเหรอทำไมถึงอยู่สูงจังเลย พ่อเลยบอกว่าเขาไม่มีบ้านเลยต้องมาอาศัยอยู่ที่สูงๆ แบบนี้"บ้านเราเล็กเกินไป ไม่มีที่สำหรับให้เขาอยู่หรอกลูก""ผมอยู่ได้"ดวงตาเธอที่มองเขาตอนนี้ถ้ากินได้คงกินเขาเข้าไปแล้ว ..แต่พอจะพาลูกออกมาก็เห็นสีหน้าเศร้าๆ ของลูกรินรดาพยายามทำใจแข็งเข้าไว้ เธอเลี้ยงลูกมาคนเดียวจนโตได้ขนาดนี้ อยู่ดีๆ เขาก็จะมาชุบมือเปิบงั้นเหรอ ..เธอจูงมือของลูกชายแล้วพาออกมาจากห้อง"แม่ครับ" เด็กน้อยรั้งมือของแม่ไว้แล้วหันมองไปดูหน้าพ่อ เพราะแกอยากให้พ่อไปด้วยจริงๆ"หนูไม่สงสารแม่แล้วเหรอครับ""สงสารครับ""หนูอย่าพูดถึงผู้ชายคนนั้นอีกได้ไหมลูก"ออกจากคอนโดเธอก็พาลูกกลับมาที่บ้าน ..วันนี้ทั้งวันแทบไม่ได้นอนพักผ่อนเพราะกว่าจะมาถึงบ้านก็บ่ายโมงกว่าแล้ว"แม่ขอนอนเอาแรงสักพักนะครับ" ระหว่างทาง

"แล้วคุณจะเอาเงินที่ไหน มาจ่ายค่าเทอมให้ลูก ก็ในเมื่อครอบครัวของคุณล้มละลาย""ล้มละลาย?" เล่นกูอีกแล้วไหมล่ะไอ้นเรศ ถ้ารินรดาไม่พูดเรื่องนี้ขึ้นมาเขาคงลืมไปแล้ว เพราะวันนั้นเธอได้ยินที่นเรศวรโกหกทรงอัปสรว่าเขาไม่มีเงินซื้อหุ้นของเธอหรอก เพราะครอบครัวของเขากำลังล้มละลาย"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว ขุนเขาครับตื่นได้แล้วครับ" หญิงสาวเปิดประตูแล้วก็ปลุกลูกชายให้ตื่น เพราะกว่าจะพาลูกอาบน้ำ และก็ป้อนข้าวแกอีก มีหวังต้องไปถึงโรงเรียนสายแน่"ที่จริงแล้วผมไม่ได้...""ถอยไปสิคะ" เขายังไม่ทันได้อธิบายเธอก็อุ้มลูกที่ปลุกไม่ตื่นออกมาจากรถก่อนขุนรามเลยต้องปล่อยให้เธอพาลูกเข้าไปทำธุระให้เสร็จก่อน ค่อยหาโอกาสคุยกับเธออีกทีแล้วกันจนรินรดาออกมาอีกครั้งก็เห็นว่าเขายังคงรออยู่หน้าบ้าน"ทำไมคุณถึงยังไม่กลับ""ไม่มีเงิน" อันนี้เรื่องจริง เพราะเขาควักเงินใส่ในทิปของพนักงานหมดแล้ว ส่วนบัตรและของอย่างอื่นอยู่ในรถ ไม่ได้นำติดตัวมาด้วยเห็นว่าเขาไม่มีเงินเธอเลยล้วงเอาเงินออกมาจากกระเป๋าส่งให้"อะไร""ค่าแท็กซี่ไง""กลับไปห้องผมก็ไม่มีอะไรจะกินอีกอยู่ดี" เอาวะล้มละลายก็ล้มละลาย เผื่อว่าเธอจะสงสารบ้าง "คอนโดที่ผมอาศัยอ

"ไอ้ทันน์! เอาปืนมาให้กู!!""นายครับ" ที่จริงทันน์ได้ยินเสียงเหมือนเจ้านายมีเรื่องกัน แต่ก็ไม่ได้เปิดประตูเข้ามาเพราะไม่มีคำสั่ง พอได้ยินเสียงเรียกทันน์เลยเปิดประตูเข้ามาดู"กูบอกให้เอาปืนมาไง!!""ไม่ดีมั้งครับนาย""คุณรดาคะ" อลิสกำลังจะเอางานเข้าไปให้ข้าวปุ้นเดินผ่านทางนั้นได้ยินเสียงเลยมองเข้าไปเห็นว่าในห้องเสี่ยกำลังมีเรื่องกัน ไม่รู้จะทำยังไงเลยต้องรีบกลับมาหารินรดาก่อน"มีอะไรคะ""เหมือนว่าเสียทั้งสองท่านจะมีเรื่องกันค่ะ""มีเรื่องกัน?""ใช่ค่ะเห็นอลิสได้ยินเสี่ยนเรศบอกให้คุณทันน์เอาปืนมาให้"หลังจากที่ฟังอลิสพูดจบรินรดาก็รีบวิ่งไปทางห้องทำงานของพี่ชาย ..อลิสก็รีบตามไปเช่นกัน"หยุดนะคะ" รินรดาเข้ามาก็เห็นว่านเรศวรกำลังแย่งเอาปืนจากทันน์อยู่ "พี่จะทำอะไร?""ทำไมไม่บอกพี่ ว่าผู้ชายเลวคนนั้นคือมัน""พี่รู้แล้วเหรอ" รินรดาตวัดสายตามองไปดูผู้ชายที่ตอนนี้ใบหน้ามีแต่รอยฟกช้ำแถมยังมีเลือดไหลออกจากมุมปาก"มันใช่ไหมคือคนที่ทำลายชีวิตของเรา"รินรดาตอบพี่ชายไปโดยการพยักหน้า เพราะเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว คงจะปิดบังไม่ได้อีกแล้ว ..อลิสที่ยืนอยู่ในเหตุการณ์ด้วยทำอะไรไม่ถูก จะออกไปตอนนี้ก็คงไม่