Semua Bab นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]: Bab 81 - Bab 90

"คุณย่าครับ" ผู้อำนวยการสั่งให้ครูพาขุนเขามาหาคุณย่า พอมาเห็นคุณย่าขุนเขาก็ดีใจมากวิ่งเข้าไปกอด"ไม่ได้เจอกันหลายวันคิดถึงย่าไหม""คิดถึงครับ""แกชอบที่นี่มากเลยครับ""แล้วแกต้องเรียนอีกนานไหมกว่าจะขึ้นชั้นประถม""อีก 3-4 เดือนครับ"รัตติกาลไม่เข้าใจว่าทำไมลูกชายถึงให้หลานมาเรียนโรงเรียนธรรมดาแบบนี้รินรดาตื่นขึ้นมาก็ใกล้เวลาไปรับลูกชายแล้ว พอออกมาก็ไม่เห็นเขากลับมา ทีแรกก็คิดจะไม่สนใจแล้วล่ะ หลายวันมานี้เขาวนเวียนอยู่ข้างกายตลอดแต่พอไม่มีเขาก็รู้สึกยังไงไม่รู้ขับรถออกมาถึงโรงเรียนอนุบาลเธอก็เดินตรงเข้าไปจุดรับเด็ก"อ้าวคุณแม่ คุณย่าไม่บอกเหรอคะว่ามารับน้องขุนเขาไปแล้ว""คุณย่าไหน??""เออคุณย่าของน้องขุนเขาค่ะ""ทำไมพวกคุณถึงปล่อยให้ลูกฉันไปกับคนแปลกหน้า" เธอแทบจะยืนไม่อยู่อยู่แล้ว แต่ก็ต้องเรียกสติตัวเองให้กลับมาก่อน หรือว่าจะเป็น...คิดได้แบบนั้นรินรดาเลยรีบกลับมาเอาโทรศัพท์ที่อยู่ในรถ แล้วโทรไปหาคนที่อาจจะรู้เรื่องนี้>>{"ฮัลโหล ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน"} {"คุณจะโทรมาหาใคร"}พอได้ยินเป็นเสียงผู้หญิงรับเธอเลยขยับโทรศัพท์ออกมาดูว่ากดถูกเบอร์ไหม แต่มันก็เป็นเบอร์ที่ขอมาจากพี่นเรศวันนั้

"ขุนเขาครับกลับบ้านกับแม่" หญิงสาวตามมาเรียกลูกชายให้กลับบ้านด้วยกัน"วันนี้วันหยุดให้แกเล่นอยู่นี่แหละ" ตอนนี้ย่าติดหลานมาก เพราะแกเข้าใจพูดแถมน่ารักน่าเอ็นดู"ไม่ได้ค่ะฉันจะพาแกกลับบ้าน""จะพาไปฝากสถานสงเคราะห์อีกล่ะสิ ฉันไม่ยอมหรอกนะ""แต่ฉันต้องทำงาน" เธอพูดไม่มีอ่อนน้อมถ่อมตนเลย และเธอคิดว่าไม่จำเป็นต้องอ่อนน้อมถ่อมตนให้กับคนที่ดูถูกเหยียดหยามเธอแบบนี้"ทำงานที่คลับที่บาร์น่ะเหรอ""แม่ครับ..""แกชอบผู้หญิงแบบนี้ลงไปได้ยังไง""แม่ครับ!!" ถึงแม้ว่าเขาจะไม่พูดอะไรมากไปกว่านี้แต่น้ำเสียงของเขาบ่งบอกว่าไม่ต้องการให้แม่พูดว่าให้เธอแบบนั้น"ถ้าจะไปทำงานก็ไป ฉันจะรับหลานมาอยู่ที่นี่""แต่ที่นี่มันไกล" ถ้าเธอคอยรับคอยส่งลูกที่นี่ มีหวังไม่ได้พักผ่อนแน่ เพราะต้องใช้เวลาไปกับรถติดหมด"ถ้ารู้ว่ามันไกลก็มาพักที่นี่" ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่นางเริ่มใจอ่อน แต่พอรู้ว่าแม่ของหลานจะพาหลานกลับ​ นางก็ทำใจไม่ได้"แบบนี้ก็ไม่ได้ค่ะ""แบบนั้นก็ไม่ได้​ แบบนี้ก็ไม่ได้​ แล้วเธอจะเอาแบบไหน""ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่ และฉันก็จะพาลูกกลับด้วย" รินรดาตวัดสายตามองไปดูขุนราม เพื่อบอกให้เขาคุยกับแม่ที่ดื้อรั้นของเขาหน่อย

"แล้วพ่อจะกลับมาหาเราอีกไหมครับแม่" ถึงแม้เขาจะยังเด็กแต่ก็พอรู้ว่าเมื่อสักครู่พ่อกับแม่ทะเลาะกัน ถ้าคนทะเลาะกันก็จะไม่อยากเจอหน้ากันอีก ..นี่คือความคิดของเด็ก"ขุนเขาแม่ง่วงนอนมากเลยลูก มานอนดีกว่าครับ" เธอทำงานกลางคืนตอนกลางวันก็ต้องเป็นเวลานอนพักผ่อน จะมัวเอาเวลาที่ต้องพักผ่อนร่างกายไปคิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้"พ่อจะกลับมาใช่ไหมครับแม่""แม่ไม่รู้หรอก" เธอพูดขนาดนั้น ไม่แน่ใจว่าเขาจะกลับมาอีกไหม เพราะถึงยังไงเขาก็ไม่เลือกเธอกับลูกอยู่แล้วแม่บอกให้นอนขุนเขาเลยต้องนอน แต่นอนไปไม่นานเด็กน้อยก็ตื่น เพราะเมื่อคืนเขาก็นอนทั้งคืนแล้ว ตื่นมาขุนเขาก็ออกมาดูว่าพ่อกลับมาหรือยัง แต่ก็ไม่เห็น"ขุนเขา" จนถึงเวลาที่คนเป็นแม่ต้องตื่น แต่พอตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นลูกนอนอยู่ข้างๆ รินรดารีบออกมาดูด้านนอก "ขุนเขามานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ลูก""รอพ่อครับ" เด็กน้อยนั่งจับเข่าอยู่หน้าบ้าน แกเปิดประตูหน้าบ้านไว้ และก็นั่งอยู่ตรงทางเข้าประตู เผื่อว่าพ่อมาจะเห็นว่าเขานั่งรออยู่ตรงนี้"ไปอาบน้ำกันครับเราจะต้องไปหาแม่ครูกันแล้ว""คุณย่าบอกว่าถ้าแม่ไปทำงานก็ให้พาผมไปฝากกับคุณย่าไว้ครับ""หนูเพิ่งรู้จักพวกเขาแค่ไม่กี่ครั้ง

"แม่ครับ" เห็นพ่อพาแม่เข้าไปในห้อง ขุนเขาก็เริ่มจะหวงแม่อีกแล้ว"คุณหนูครับ เดี๋ยวป้าพาออกไปหาซื้ออะไรอร่อยๆ ทานกัน""แต่พ่อ..""คุณพ่อกับคุณแม่ทำงานมาเหนื่อยๆ ปล่อยพวกท่านพักผ่อนไปนะครับ""ครับ" ตอนที่เดินตามป้ามาหน้าบ้าน ขุนเขายังอดมองไปดูห้องนอนของแม่อีกไม่ได้พอป้าพาขุนเขาเดินออกมาก็มีรถคันหนึ่งวิ่งมารับ รถคันนี้ขุนรามเตรียมไว้ให้โดยเฉพาะ ถ้าต้องการใช้รถแค่เรียกก็จะมาทันที"ฉันจะนอนบนเตียง""ก็นอนไปสิ""ฉันหมายถึงฉันจะนอนคนเดียว""ห้องนี้ก็มีแค่เตียงคุณจะให้ผมนอนที่ไหน""คุณก็นอนพื้นไปสิ""ใครจะไปนอนพื้นแข็งก็แข็ง""แต่นี่มันห้องของฉัน""ห้องเมียก็เหมือนห้องผัวนั่นแหละ""ฉันบอกแล้วไงว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน""อยากเป็นไหมล่ะ""คุณอย่ามาทำตัวเจ้าเล่ห์กับฉันนะ" "ให้ผมเลือกผมก็เลือกแล้ว แล้วคุณจะเอายังไงอีก""ฉันไม่ไว้ใจคุณ""ทำถึงขนาดนี้แล้วคุณยังไม่ไว้ใจผมอยู่อีกเหรอ และอีกอย่างคุณเองต่างหากที่เป็นคนบอกเลิกผมก่อน""นั่นเพราะอะไร คุณก็คงจะรู้แล้ว""ทำไมคุณไม่บอกผมสักคำ ทำไมคุณต้องทำให้ผมคิดไปเองด้วย""คุณอยากคิดยังไงก็คิดไปสิ""ผมยังรักคุณอยู่นะ คุณหมดรักจากผมแล้วเหรอ""........" ริน

"แม่มาทำไมครับ""แกทำไมถามแม่แบบนี้""แม่อย่ามาก่อเรื่องที่นี่ดีกว่าครับ""แกอย่าลืมนะว่าฉันมีลูกแค่คนเดียว และแกก็มีแม่แค่คนเดียวด้วย"รินรดาที่เดินตามหลังเขามายกมือไหว้ท่านแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร และกำลังจะเข้าไปในบ้าน"ฉันอยากคุยอะไรกับแกและก็เมียแกหน่อย"ขุนรามหันมองไปดูเธอที่เดินเข้าไปในบ้านแต่พอได้ยินแม่เขาพูดแบบนั้นเธอก็หยุดแล้วหันกลับมา"แม่จะคุยอะไรครับ""คุยเรื่องของแกนี่แหละ บริษัทก็ไม่รู้จักเข้า ฉันแก่มากแล้วแกจะให้ฉันทำงานไปถึงไหน" หลายวันแล้วที่ลูกชายไม่เข้าบริษัท และนางก็ต้องเป็นคนดูแลเองทั้งหมด"แล้วแม่ทำตามที่ผมขอหรือยังล่ะครับ""ฉันถึงจะมาคุยกับแกอยู่นี่ไง""ถ้างั้นแม่ก็เข้ามาในบ้านก่อนสิครับ" ตอนที่ชวนแม่เข้าบ้านเขาไม่ลืมที่จะมองไปดูหน้าเธอก่อน แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร"นี่ห้องรับแขกเหรอ แล้วทำไมไม่ติดแอร์สักตัว""แม่ครับ" ขุนรามตำหนิแม่"จะไม่ให้ฉันพูดอะไรเลยหรือไง ร้อนๆ แบบนี้หลานฉันอยู่ยังไง""ผมอยู่ในห้องกับแม่ครับ" ขุนเขาเป็นคนตอบคุณย่าเอง ช่วงนี้อากาศร้อนมาก อุณหภูมิถึง 40 องศาเลยแหละ"แม่จะพูดอะไรก็รีบพูดมาสิครับ""ฉันจะมาบอกให้แกกลับไปทำงานที่บริษัท เรื่องนั้นเดี๋ยว