บททั้งหมดของ นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 11 - บทที่ 20

"ขึ้นรถสิ""ใครบอกว่าฉันจะไปรถคันเดียวกับคุณ" จะพาข้าวปุ้นมาด้วยก็ไม่ได้เพราะคนนั้นงานเยอะมาก ถ้าจะชวนอลิสมามันก็เป็นงานของรินรดา แต่คงไม่เป็นไรหรอกเพราะโรงแรมคนก็เยอะมันคงไม่กล้าทำอะไรเธอหญิงสาวเดินสะบัดสะโพกผ่านรถหรูของมาเฟียหนุ่มไปที่รถอีกคัน รถของเธอก็หรูไม่ต่างกันช่วงนี้ยังหัวค่ำอยู่และรถบนท้องถนนก็กำลังติดกว่าจะมาถึงโรงแรมใช้เวลาอยู่พอสมควร ทรงอัปสรมาถึงก็เห็นว่าเขานั่งรออยู่โต๊ะที่จองไว้แล้วพนักงานเสิร์ฟเห็นลูกค้าเดินตรงมาที่โต๊ะก็รีบขยับเก้าอี้ให้นั่ง"ขอบคุณค่ะ" ทรงอัปสรหยิบเอกสารที่ได้มาจากรินรดาออกมาดู เพราะเธอทำหน้าที่ขับรถเองเลยไม่มีเวลาอ่านเหมือนอีกคนขณะที่เธออ่านเอกสารอยู่ก็สังเกตได้ว่าคนที่นั่งอยู่ตรงหน้าเอาแต่จับจ้องมาที่เธอ หญิงสาวเลยเหลือบตามองไปดู"หน้าฉันมีอะไรน่ามองขนาดนั้น""คุณว่าอะไรนะ" ดวงตาคมคู่นั้นขยับมองมาที่เธอ"ฉันเห็นคุณมองฉันนานแล้วนะ""คุณเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ผมมองสาวสวยที่อยู่ด้านหลังคุณต่างหาก"ทรงอัปสรหันขวับกลับไปมองด้านหลังด้วยใบหน้าที่ชาเล็กน้อยพอเธอหันกลับมาก็เห็นว่าเขายกแก้วไวน์ขึ้นเหมือนเชื้อเชิญผู้หญิงคนที่อยู่ด้านหลังชนแก้ว"พ่อรูปหล

"แต่เรื่องนี้คุณรดาจะบอกใครไม่ได้นะคะ""รดาไม่บอกใครหรอกค่ะ""ส่วนเรื่องชุดว่ายน้ำ..""เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ เดี๋ยวรดาเตรียมมาเอง""มันเป็นความลับสุดยอดนะคะ" ก่อนแยกจากกันทรงอัปสรยังไม่วายที่จะเน้นย้ำคำนี้ เพราะถ้าผู้ชายของรินรดารู้ก็คงจะห้ามไม่ให้ทำแน่"มีอะไรน่ายินดีคะ" ข้าวปุ้นเห็นคุณหนูเดินยิ้มหน้าบานเข้ามาในห้องทำงานเลยถามดู"เรานี่ก็ขี้สงสัยจังเลยนะ""คุณหนูอย่าไปทำอะไรแผลงๆ อีกนะคะ จบเรื่องนี้แล้วถ้าจะทำอะไรคุณหนูต้องปรึกษาข้าวปุ้นก่อนนะคะ""ตกลงฉันมีเพื่อนหรือมีแม่เพิ่มกันแน่เนี่ย""คุณหนูอย่าพูดแบบนั้นสิคะ" พูดถึงเรื่องแม่ของคุณหนู​ ข้าวปุ้นก็อดคิดถึงนายหญิงไม่ได้ เพราะนายหญิงรับเธอมาชุบเลี้ยงเธอถึงได้มีที่อยู่ ได้ร่ำเรียนจบสูงๆ แถมยังมีงานดีๆ ทำ ก่อนตายนายผู้หญิงยังไม่ลืมที่จะฝากข้าวปุ้นให้ดูแลทรงอัปสรให้ดี"ข้าวปุ้นเป็นอะไรฉันยังไม่ได้ว่าอะไรให้เธอเลย" คุยกันอยู่ดีๆ อีกฝ่ายก็เช็ดน้ำตาสะงั้น"คุณหนูอย่าเอาข้าวปุ้นไปเปรียบกับนายผู้หญิงอีกนะคะ""ฉันไม่ได้เปรียบ ฉันแค่ยกยอเธอว่าเธอดีกับฉันเหมือนแม่เลย""แบบนั้นก็ไม่ได้ค่ะ""เธอนี่จริงจังกับชีวิตเกินไปแล้วนะ สงสัยฉันต้องห

"โอ้แม่เจ้า" ขุนรามมองแทบไม่กระพริบตา ในกลุ่มนั้นไม่ใช่แค่ขุนรามหรอกที่จ้องแบบเอาเป็นเอาตาย เพราะทุกคนต่างก็จ้องมอง ..ไม่มองน่ะสิแปลกคนคงหาว่าไม่ใช่ผู้ชายแท้กูเป็นโรคหัวใจหรือเปล่าวะ นเรศวรแปลกใจอยู่ดีๆ หัวใจของเขาก็เต้นรัวเหมือนคนเป็นโรคหัวใจเลยพอเธอเดินมาถึงสระว่ายน้ำขาเรียวก็ก้าวเหยียบขึ้นไปตรงที่เป็นบันไดของสระ เสียงดนตรีและเสียงเพลงก็ยังคงขับร้อง แต่ทุกคนไม่ได้หันไปให้ความสนใจกับสิ่งนั้นเลยพอก้าวขึ้นไปจนถึงขั้นบนสุดทรงอัปสรก็หมุนหันไปรอบๆ เพื่อโชว์หุ่นอันเร่าร้อนของเธอ แต่เธอก็พยายามระวังตัวไม่ให้ตก พอเธอโชว์ลวดลายการหมุนตัวบนขอบสระแล้วขาเรียวก็ค่อยๆ วางลง ไปในน้ำเบาๆ แบบระมัดระวังสระว่ายน้ำทำสูงขึ้นจากพื้นแค่เมตรเดียว และน้ำก็อยู่ระหว่างต้นขาขาวของเธอนี่เองผู้ชายที่เริ่มจะทนไม่ไหวต่างก็ขยับเข้ามาใกล้ แต่บอดี้การ์ดก็พยายามคุมสถานการณ์ไว้"ทำไมคุณหนูต้องใส่ชุดโป๊ขนาดนี้ด้วย" ข้าวปุ้นยืนกอดเสื้อคลุมของอัปสรไว้แน่น ถ้าหมดเวลาโชว์เธอจะได้รีบเอาชุดคลุมนั้นสวมปิดร่างกายให้กับคุณหนูทรงอัปสรลงไปในน้ำเธอก็ไม่ได้ยืนอยู่เฉยๆ เธอย่างก้าวไปตามความยาวของสระเหมือนว่ากำลังเดินแบบอยู่บนรัน

"เป็นยังไงบ้างครับนาย""จะเป็นยังไงล่ะ กระดูกไม่ร้าวก็ดีเท่าไรแล้ว" ถึงแม้ว่าจะไม่ร้าวแต่มือของเขาก็มีผ้าพันแผลพันรอบไว้เพราะช่วงนี้จะได้รับแรงกระทบกระเทือนไม่ได้"เจ้านายจะกลับคอนโดก่อนไหมครับ""จะกลับทำไมเพิ่งหัวค่ำเองกลับไปทำงานก่อน""แต่เจ้านายเจ็บ""เจ็บแค่นี้เอง" ทีแรกกลัวว่ากระดูกจะแตกเลยมาหาหมอ ..กี่ครั้งแล้วที่ต้องมาหาหมอเพราะผู้หญิงคนนี้ว่าจะเอาคืนแต่เจอทุกดอกตุนท์ขับรถพาเจ้านายกลับมาที่คลับ.."เสี่ยขา" อุ๋งอิ๋งที่มารออยู่แล้วเห็นเสี่ยเดินเข้ามาก็รีบเข้ามาหา"ใครให้เธอมา" วันนี้เขาไม่ได้ให้คนไปรับเธอมา"เสี่ยไม่ได้ไปหาอุ๋งอิ๋งหลายวันแล้วนี่คะ""เธอเลยมาหาฉันที่นี่?" นเรศวรมีท่าทีไม่ชอบใจเอามากๆ เพราะเธอทำเกินหน้าที่ของตัวเองทรงอัปสรที่ออกมาดูงานมองไปเห็นแต่ไกลว่าเขากลับมาแล้วเลยจะเข้ามาถามดูอาการ เพราะได้ยินทันน์บอกว่าตุนท์พาเจ้านายไปหาหมอ แต่พอเดินเข้ามาถึงเห็นว่าเขากำลังคุยกับเด็กของเขาอยู่"แสดงว่าไม่ได้เป็นอะไรมาก ยังมีแรงเรียกเด็กมาหาได้" หญิงสาวหยุดมองเล็กน้อยก่อนจะเดินผ่านไป แต่พอเดินยังไม่ถึงไหนก็มองไปเห็นรินรดาเดินมาทางนี้พอดี "งานนี้สงสัยสนุกแน่เลย""ถ้าไม่มีคำสั

หลังจากที่เปิดประตูออกมานเรศวรก็สัมผัสได้ว่าห้องข้างๆ ยังยืนอยู่หน้าประตู"?" ด้วยความที่ห้องของเธออยู่ถัดไป คนที่ออกมาจากห้องถ้าไม่มองกลับไปก็จะไม่เห็น และนเรศวรก็เช่นกัน..พอปิดประตูเขาก็หันหน้าไปทางลิฟต์โดยไม่ได้หันมองไปอีกด้าน​ เลยไม่เห็นว่าตอนนี้เธอยืนอยู่หน้าห้องชายหนุ่มเอามือล้วงกระเป๋าแล้วเดินไปยืนกดปุ่มลูกศรลงข้างล่าง พอประตูเปิดออกเท้าแกร่งก็ก้าวเข้าไปด้านใน จังหวะที่หันหน้ามาทางประตูลิฟต์เพื่อกดปุ่มลงข้างล่างก็ไม่เห็นใครยืนอยู่ทางเดินแล้วมุมปากหนายกยิ้มบางๆ พร้อมกับประตูลิฟต์ที่ปิดลง ที่จริงเขาเห็นเงาเธอผ่านประตูลิฟต์ตอนที่รีบเปิดประตูกลับเข้าไปในห้องแล้ว"โชคดีนะที่ไม่หันมา ใจหายใจคว่ำหมดเลยไอ้บ้าเอ๊ย" หญิงสาวค่อยๆ แง้มประตูออกมาดูอีกทีก็ไม่เห็นใครอยู่ด้านหน้าแล้ว เธอทิ้งเวลาไว้อีกพักหนึ่งถึงได้ตามเขาลงมาข้างล่างลงมาถึงทรงอัปสรก็ตรงไปที่รถอย่างระมัดระวัง พอขึ้นไปนั่งเธอก็รีบขับรถออกไป ถึงยังไงวันนี้ก็ไม่ไปทำงานแล้ว เดินช้อปปิ้งใช้เงินแก้เซ็งหน่อยแล้วกันด้วยความที่คิดว่าตัวเองจะออกมาซื้อแค่ของสดไปใส่ตู้เย็นเลยไม่ได้แต่งเนื้อแต่งตัว แถมผมก็แค่มัดรวบไว้พอไม่ให้เกะกะ ชุดยิ