All Chapters of นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 21 - Chapter 30

"ฉันบอกให้คุณถอยออกไปไง""เหมือนคุณจะกลัวนะ ไม่เห็นปากดีเหมือนเมื่อกี้เลย""ถ้ากลัวฉันคงไม่อยู่ตรงนี้หรอก แต่ฉันขยะแขยงมากกว่า""ขยะแขยง?!""โอ๊ยไอ้!" หญิงสาวยังไม่ทันตั้งตัวอีกฝ่ายก็กระโจนเข้ามาประชิดตัวแล้วพาร่างของเธอไปวางลงบนโต๊ะยาวในห้องประชุมโดยที่เธอไม่ได้ตั้งตัว"คุณนเรศวร คุณเป็นผู้ใหญ่แล้วนะ" เพิ่งรู้ว่าตัวเองไม่น่าเล่นกับไฟกองนี้เลย ในใจภาวนาให้ข้าวปุ้นเข้ามาตามเธอด้วยเถอะ"แค่บอกมาคำเดียวว่ากลัว​ ฉันถึงจะยอมปล่อย" คนร่างหนาโน้มลำตัวลงไปพูดใกล้จนอีกฝ่ายต้องเอนตัวหนีเธอพยายามจะไม่อ้าปากพูดอะไรอีก และก็จะไม่พูดสิ่งที่เขาบังคับให้พูดด้วยสายตาคมมองสำรวจตั้งแต่ใบหน้าต่ำลงไปจนถึงเนินหน้าอกที่เผยออกมาพอให้ยั่วยวนสายตาของคนมอง ก่อนจะเลื่อนมองต่ำลงไปตรงจุดที่เธอโชว์ให้ผู้ชายทุกคนในคลับได้เห็นในคืนนั้น จนเผลอกลืนน้ำลายลงคอโดยไม่รู้ตัว ก่อนที่ใบหน้าคมคายนั้นจะขยับต่ำลงไปสัมผัสกับเนินหน้าอกขาวอวบที่ยั่วยวนอยู่"ฉันกลัว" เสียงหวานสั่นเครือเปล่งออกมาเบาๆ เพื่อหยุดการกระทำของอีกฝ่ายเธอไม่อยากเสียเปรียบเขาอีกแล้ว ในเมื่อเขาอยากได้ยินคำนี้เธอก็ยอมพูดใบหน้าคมที่ฝังอยู่กับร่องหน้าอกเผล

สายตาที่มองดูคนด้านหลังอยู่เมื่อครู่ ค่อยๆ ตวัดมองไปดูคนด้านหน้า แต่ก็ยังอดชำเรืองกลับมาดูคนที่อยู่ด้านหลังอีกครั้งไม่ได้กี่ปีแล้วที่เขาไม่เห็นหน้าเธอ แต่ทำไมเธอถึงมาแสดงโชว์แบบนี้"มีอะไรวะ" ผิดความคาดหมายเพราะดูขุนรามจะไม่สนใจนางฟ้านางสวรรค์ของมันเลย"เปล่า.." ขุนรามตอบเพื่อนพลางเอื้อมไปหยิบเหล้าขึ้นมาดื่มจนหมดแก้วก่อนจะส่งให้เด็กเอ็นที่นั่งอยู่ข้างๆ ชงเหล้าเพิ่มสระน้ำกระจกเบื้องหน้ากำลังแสดงโชว์สองสาวคู่กันอยู่ ทั้งสองนัดแนะท่าทางกันมาแล้วแต่ก็มีผิดคิวนิดหน่อยเพราะเวลาซ้อมน้อยมาก แต่พวกเธอก็แก้ไขสถานการณ์ได้โดยการหัวเราะ มันยิ่งเพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดูไปกันใหญ่ขณะที่กำลังแสดงโชว์การโยกย้ายยั่วยวนอยู่ทรงอัปสรก็แอบชำเลืองสายตามองไปดูที่โต๊ะ VIP เธออยากดูว่าวันนี้เพื่อนของเขามาด้วยกันกี่คน และมันก็ทำให้เธอรู้สึกเฟลมาก เพราะวันนี้เพื่อนของเขามีแค่คนเดียว การแสดงของเธอไม่ดึงดูดเลยเหรอทำไมพวกเขาถึงไม่มาดูกันอีก ..หรือว่าจะลองเสนอขายหุ้นให้กับเพื่อนคนนี้ของเขาดีหลังจากจบโชว์แรกผ่านไปทรงอัปสรก็ร้องเพลง เธอคิดว่าเสน่ห์ในตัวก็คือเสียงร้องเพลงนี่แหละระหว่างที่ทรงอัปสรร้องเพลงอยู่รินรดาถึ

"มึงมาทำไมที่นี่""อ้าว?" ขุนรามที่กำลังจะเดินมาขึ้นรถได้ยินเสียงคุ้นหูเลยหันไปมอง "ไหนมึงบอกจะไปค้างกับเด็กไง""กูถามว่ามึงมาทำไมที่นี่""มาส่งคุณอัปสรน่ะสิวะ""เธอมีรถทำไมต้องให้มึงมาส่ง""เออว่ะกูลืมเลย ถ้างั้นเย็นนี้กูคงต้องมารับเธออีกน่ะสิ""ไม่ต้องมา""มึงอาการออกนะ ไหนมึงบอกไม่สนใจไง""มึงไม่ต้องมาจับผิดกู ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมาที่นี่แล้ว" นเรศวรไม่เปิดโอกาสให้ขุนรามได้พูดอีกเขาก็เดินเข้าไปในคอนโด ที่จริงเขาก็ให้ลูกน้องไปส่งที่คอนโดของอุ๋งอิ๋งแล้ว แต่ยังไม่ทันได้ขึ้นห้องเลยก็รู้สึกไม่มีอารมณ์ จึงให้ลูกน้องกลับมาส่งที่นี่ และก็ได้เห็นขุนรามลงมาจากชั้นบน"เป็นอะไรของมันวะ หรือเด็กไม่ให้เอาเลยมาใส่อารมณ์กับเพื่อน"ขึ้นมาถึงชั้นบนนเรศวรเหลือบมองไปดูห้องข้างๆ ก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้องของตัวเอง ตอนนี้เขาเป็นอะไรกันแน่ ทำไมช่วงนี้เขาเหมือนผูกพันกับเธอมาก ทั้งๆ ที่ไม่เคยพูดดีด้วยกันเลยวันต่อมา..วันนี้ทรงอัปสรลงมาเร็วหน่อยเพราะไม่มีรถส่วนตัว จะเรียกข้าวปุ้นมารับก็เกรงใจ​ ข้าวปุ้นก็ไม่ใช่เด็กในบ้านเหมือนแต่ก่อนแล้วหญิงสาวเดินออกมาจะไปเรียกรถ ขณะที่เธอกำลังเดินออกไปก็มีรถคันหนึ่งบีบแ

"เดี๋ยวก่อนนะ คุณบอกว่าผมไปหลอกลวงเด็กใหม่ เด็กใหม่คนไหน" อย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขา ไม่ชอบกินไก่วัดไม่ว่าจะเก่าหรือใหม่"ก็คนที่คุณเข้าไปช่วยไง เห็นบอกว่าคุณนัดให้ไปหาไม่ใช่เหรอ""ผมเนี่ยนะนัดเด็กใหม่?""ทำไม จะปฏิเสธว่าตัวเองไม่ได้ทำว่างั้น""คุณไปได้ยินมาจากไหน""เมื่อกี้ตอนที่ฉันเดินตามหลังเด็กใหม่ออกมา""ดูคุณจะสนใจผมจังเลยนะ" คนร่างหนาค่อยๆ โน้มลำตัวตามร่างของเธอที่เอนลงไปบนกระโปรงรถ"ถอยไปนะคุณ" มือเรียวดันหน้าอกอีกฝ่ายไว้เพราะตรงนี้มันเป็นลานจอดรถใครเดินผ่านไปผ่านมาก็คงเห็น "เดี๋ยวคนเห็นหรอก""กลัวคนเห็นงั้นเข้าไปต่อกันในรถดีกว่า" ชายหนุ่มล้วงลงไปในกระเป๋ากางเกง พอไม่เจอเขาก็ล้วงดูอีกข้าง"หึ.. อย่าบอกนะคะว่าหากุญแจรถคันนี้ คุณให้เด็กคุณไปแล้วไม่ใช่หรือคะ" จบคำพูดของทรงอัปสร นเรศวรก็มองจ้องเหมือนหาความจริงในแววตางามคู่นั้น "คุณมองอะไร""คุณสนใจผมจริงๆ ด้วย""บ้าใครจะสนใจคุณ""ถ้าไม่สนใจจะรู้ได้ยังไงว่ากุญแจรถคันนี้อยู่กับใคร" ทีแรกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอเห็นตอนที่เขาเอากุญแจให้รินรดา เพิ่งมารู้ตอนที่เธอพูดประชดประชันนี่แหละ"ก็ฉันเห็นฉันก็พูดได้สิ" ทรงอัปสรกำลังจะเดินไปแต่ถูกมือห

"ที่เรียกมาวันนี้พ่ออยากจะถามว่าจะนัดผู้ใหญ่คุยกันตอนไหน""เมื่อกี้พ่อว่าอะไรนะคะ" เธอเพิ่งนั่งลงยังไม่ทันได้ตั้งใจฟังคิดว่าตัวเองฟังผิด"พวกเราคบกันมานานเท่าไรแล้ว" ก่อนที่จะทวนคำพูดคนเป็นพ่อถามก่อนว่าลูกสาวคบกับแฟนคนนี้มานานหรือยัง"ไม่ได้คบค่ะ""อะไรนะ เอากันแบบไม่มีสถานะเหรอเนี่ย?" พอคำพูดประโยคนี้ออกจากปากของแม่เลี้ยง คนที่นั่งร่วมอยู่ในห้องรับแขกหันมามองนางแทบจะพร้อมกัน "ฉันพูดผิดตรงไหนล่ะคะ ถ้าเป็นแบบที่ออมสินพูดก็แสดงว่าทั้งสองคงมีความสัมพันธ์เกินเลยกันไปแล้วล่ะค่ะ""ถ้านั่งอยู่เงียบๆ ไม่เป็น ก็กรุณาใสหัวไปจากตรงนี้ด้วย""คุณดูคำพูดคำจาของลูกสาวคุณสิคะ!""เงียบทั้งสองคนนั่นแหละ ออมสินพาแม่ขึ้นบ้านไป""ค่ะ" ออมสินลุกขึ้นแล้วคว้าเอาแขนแม่ให้ออกมา เพราะออมสินก็ไม่ชอบคำที่พี่สาวว่าให้แม่เหมือนกันคงเป็นแบบนี้สินะเธอถึงไปค้างที่คอนโดพี่ชายไม่กลับมาบ้านเลย ..นเรศวรทำได้แค่นั่งมองอยู่เงียบๆ"กลับมาพูดเรื่องของพวกเราต่อ""เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกันมากไปกว่าผู้ร่วมหุ้นค่ะ" หลังจากที่ทรงอัปสรพูดจบเธอก็สะกิดให้คนข้างๆ พูดตาม"ตามนั้นครับ""ตามนั้นอะไรของคุณล่ะ พูดให้มันยาวกว่านี้ไม่ได้หรื