บททั้งหมดของ นเรศวร [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 31 - บทที่ 40

มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย ..เข้ามาถึงก็เห็นว่าเขานั่งรออยู่ที่ห้อง VIP แล้ว"สวัสดีครับคุณพ่อ""มารอนานหรือยัง" อรรจน์รับไหว้พร้อมกับถามก่อนจะนั่งลง"ยังไม่นานครับ""แล้วนี่.." หลังจากที่นั่งลงแล้วท่านก็มองไปดูญาติฝ่ายชาย ..ทรงอัปสรถึงได้หันมองไปดู"ผู้ใหญ่ของผมเองครับ"ผู้ใหญ่ของเขา? เธอจำคนที่เขาบอกว่าเป็นผู้ใหญ่ได้ดีเพราะวันก่อนเพิ่งไปเจอท่านมาที่สถานสงเคราะห์ และเด็กๆ ที่นั่นก็เรียกท่านว่าแม่ครู เขากำลังเล่นอะไรอยู่เนี่ยระหว่างที่ทรงอัปสรกำลังคิดอยู่นั้นผู้ใหญ่ก็ทำความรู้จักกันไป"อัปสรขอคุยกับเขาหน่อยค่ะ""ลูกจะคุยอะไรก็คุยต่อหน้าผู้ใหญ่นี่เลย" วันนี้อรรจน์ไม่ได้พาใครมาด้วย เพราะท่านรู้ว่าถ้าพาแม่เลี้ยงของทรงอัปสรมามีหวังไม่ได้คุยเรื่องสำคัญกันแน่"คุณจะคุยกับฉันก่อนไหม" เธอไม่ได้สนใจว่าพ่อจะพูดอะไรหรือผู้ใหญ่ของเขาจะคิดยังไง นาทีนี้ต้องคุยกับเขาให้รู้เรื่องก่อน"ผมขอตัวครู่หนึ่งนะครับ" ขณะที่พูดชายหนุ่มก็ดันตัวลุกขึ้นแล้วเดินตามหลังเธอออกไปทรงอัปสรเดินนำหน้าออกมาจนถึงห้องโถงด้านหน้าของโรงแรม"คุณกำลังทำอะไรอยู่" หญิงสาวหยุดแล้วหันหน้ากลับไปแต่อีกคนที่เดินตามมานี่สิไม่คิดว่าเธอจ

"ทำไมคุณไม่ใส่เสื้อผ้า" มองไปก็เห็นเขานุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ"ไม่มี""คุณก็ใส่ชุดเดิมไปสิ""ใส่มาทั้งวันจะไปใส่ได้ยังไง""ถ้างั้นคุณก็กลับบ้านไป""บอกพ่อตาแล้วว่าจะค้างที่นี่" นเรศวรพูดพลางเดินไปนั่งลงบนเตียงข้างๆ เธอ"ฉันบอกให้คุณนอนพื้นไม่ใช่เหรอ" หญิงสาวรีบขยับไปจนชนกับหัวเตียง"บ้าเหรอใครจะไปนอนพื้นแข็งจะตาย""เดี๋ยวฉันให้ผ้าห่มไปปูพื้น" มือเรียวเอื้อมไปหยิบผ้าห่มผืนเดียวที่มีอยู่โยนลงไปกับหมอนอีกใบ"ใช้ผ้าห่มปูมันก็ยังแข็งอยู่ดี""ถอยไปนะ!" ทรงอัปสรใช้มือดันร่างของเขาให้ลุกออกจากเตียง "ถึงยังไงฉันก็ไม่ให้คุณนอนบนเตียงด้วย!"แรงของเธอแค่นี้ไม่สามารถทำให้เขาขยับออกจากเตียงได้อยู่แล้ว แต่ชายหนุ่มแกล้งทำเป็นเสียหลักหันกลับไปตะครุบคนที่ใช้มือผลักเขาอยู่"กรี๊ด อืมม" ตอนที่เธอกำลังจะส่งเสียงร้องก็ถูกมือหนาปิดปากไว้ก่อน"จุ๊ๆ คุณจะร้องทำไมเดี๋ยวเขาก็แตกตื่นกันทั้งบ้านหรอก""ออกไปนะ!" หญิงสาวเบือนหน้าหลบแผ่นอกของเขาที่แนบเข้ามาใกล้กับใบหน้าของเธอมาก เพราะเขาจงใจให้เธอเห็นมันชัดๆ ว่าน่าขย้ำแค่ไหน"เต็มไม้เต็มมือดีใช่ไหมล่ะ" คนร่างหนาที่คร่อมร่างเธออยู่ขยับใบหน้าลงมาใกล้ๆ เพราะตอ

"พ่อ?" ทั้งสองที่คร่อมร่างกันอยู่บนโซฟาหันไปมองพร้อมกันก็เห็นว่าเป็นพ่อของเธอ"คุณอัปสร?" ทันน์งงเลยทรงอัปสรเข้ามาตั้งแต่ตอนไหน เขาก็ยืนอยู่ด้านหน้าตลอดหลังจากที่รินรดาออกไปแล้ว ทันน์คิดว่าในห้องไม่มีใครอยู่กับเจ้านายเลยเปิดประตูเข้ามา"ทำอะไรของลูก""ปล่อยได้หรือยัง" หญิงสาวหันไปต่อว่าให้เขา แต่เขาก็ปล่อยมือออกตั้งแต่ตอนเห็นว่ามีคนเข้ามาแล้ว เธอเองต่างหากที่ยังคงคร่อมร่างเขาอยู่พอเห็นว่าตัวเองเสียรู้เขาทรงอัปสรก็รีบดันตัวลุกออกมา"สวัสดีครับคุณพ่อ""ลูกสาวคนนี้ไม่รู้จักโต ลำบากคุณหน่อยนะคุณนเรศ""ไม่เป็นไรครับ" ตอนที่ตอบพ่อของเธอเขายังแอบอมยิ้ม จริงๆ ก็เสียดายแหละยังไม่ทันได้จูบเลยด้วยซ้ำ"มันไม่ได้เป็นแบบที่พ่อเห็นเลยนะคะ" แต่พอเธอจะอธิบายมองดูสายตาของพ่อและก็มองดูสายตาของเขาแล้วทรงอัปสรก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ถึงอธิบายไปพ่อก็คงไม่เชื่อ ภาพมันฟ้องขนาดนั้น "แล้วนี่พ่อมาทำไมคะ""พ่อผ่านมาทางนี้เลยแวะเข้ามาดูหน่อย ช่วงนี้คลับเป็นยังไงบ้างเห็นคนครึกครื้นดี" ก่อนหน้าที่ลูกชายเป็นเจ้าของที่นี่อยู่ นานๆ ทีอรรจน์ก็เข้ามาดูบ้าง ถึงแม้ท่านจะดูเข้มแข็ง แต่พอมาเห็นบรรยากาศเก่าๆ ที่เคยมีลูกชายอยู่ก็

วันต่อมาหลังจากที่จัดวันเกิดให้เด็กๆ ที่สถานสงเคราะห์แล้วโอ๊ยแค่สองวันก็ถึงงานแต่งเอายังไงดีเนี่ย เราจะมีผัวแบบงงๆ จริงเหรอ ถ้าจะคุยตกลงกับคนบ้ากามแบบไอ้เสี่ยนั่นมันจะยอมตกลงกับเราไหมเนี่ย สมัยตอนที่เรียนมัธยมอยู่เธอก็เคยชอบอ่านหนังสือนิยายและดูละครทีวี ส่วนมากเขาจะแต่งงานกันหลอกๆ เธอคิดว่าอยากจะคุยกับอีกฝ่ายดูแต่งงานกันไปสักพักแล้วเลิก แต่นี่มันหวังจะเคลมเธอตลอดเวลา มันคงไม่ปล่อยให้เธอรอดพ้นไปได้หรอก..คิดแล้วก็ปวดหัว"ทำไมต้องหิวข้าวตอนนี้ด้วย คนยิ่งกำลังปวดหัวอยู่ ไม่หิวสักวันได้ไหม" พาลโมโหไปถึงท้องของตัวเองที่รู้สึกหิวเซ็งๆ แบบนี้ไปใช้เงินดีกว่า หญิงสาวลุกขึ้นมาแต่งเนื้อแต่งตัวด้วยชุดแบรนด์เนมที่เธอเพิ่งได้มาใหม่ ชุดนี้ถ้าผู้ชายไม่มองเหลียวหลังคงไม่ใช่ผู้ชายแท้แน่ทรงอัปสรเดินผ่านห้องของเพื่อนบ้านมาหยุดอยู่ที่หน้าลิฟต์ ..พอประตูลิฟต์ปิดลงเจ้าของห้องข้างๆ ก็เปิดประตูออกมาจะรีบไปไหนแต่เช้า ..เห็นชุดที่เธอใส่ออกจากห้องก็ชักจะไม่พอใจ นเรศวรกดออกจาก App กล้องวงจรปิดแล้วก็โทรออกไปหาลูกน้องถ้าจะไปห้างอื่นมันก็ไกลแถมรถติดด้วย ทรงอัปสรเลยเลือกมาที่ห้างเดิม และห้างนี้ก็มีร้านแบรนด์เนมไม

"ทีแรกนึกว่ามันพูดเล่น นี่มันแต่งงานกับหุ้นส่วนจริงๆ เหรอ" สมิงดำถามขุนรามเพราะขุนรามใกล้ชิดกับนเรศวรมากที่สุด วันนั้นที่มาเยี่ยมที่นี่ยังเห็นจะกินเลือดกินเนื้อกันอยู่เลย"กูจะรู้เหรอ""แล้วนี่มึงมองหาอะไร" สมิงดำยังคงสงสัยในตัวขุนราม มาร่วมงานแต่งเพื่อนแท้ๆ แต่ไม่ได้มองที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวเลย เอาแต่มองไปรอบๆ งานเหมือนหาอะไรบางอย่าง"แล้วมึงจะมาสนใจกูทำไม สนใจเจ้าบ่าวเจ้าสาวโน่น""กูไม่พูดกับมึงแล้ว" สมิงดำเลยหันไปพูดกับสิงขรที่เอาแต่นั่งเงียบอยู่งานแต่งของนเรศวรเพื่อนแก๊งมาเฟียทั้ง 6 ของพวกเขาวันนี้ได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา แต่มันก็ไม่เหมือนวันวานแล้ว เพราะมีอยู่สองคนที่ไม่พูดคุยกัน ส่วนอีกคนที่เป็นหุ้นส่วนลับๆ ของนเรศวรก็ขอตัวกลับก่อนเพราะมีงานต้องทำคู่บ่าวสาวเดินขอบคุณแขกจนมาถึงโต๊ะที่เพื่อนๆ เขานั่งอยู่"อ้าว ยังไม่ได้ขอบคุณเพื่อนคุณเลย""ไม่ต้องขอบคุณพวกมันหรอกมาทางนี้""ไม่ได้ค่ะต้องขอบคุณทุกคน" เจ้าสาวที่ถูกเจ้าบ่าวลากแขนออกจากโต๊ะนั้นแกะมือของเขาออกก่อนจะเดินกลับไป "สวัสดีค่ะคุณขุนราม""สวัสดีครับ""สวัสดีค่ะ" หลังจากที่ไหว้ขุนรามแล้วทรงอัปสรก็หันไปไหว้เพื่อนๆ ของเขาที่นั่งอยู่ด