All Chapters of สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]: Chapter 41 - Chapter 50

นั่งรถนานๆ เธอก็รู้สึกง่วง สมิงดำเลยปรับเบาะให้เธอเอนนอน ส่วนเขาก็เอนตามลงไปด้วยเพื่อให้เธอมีที่พิงเวลาหลับหน้ารีสอร์ท.. หลังจากที่ขับรถมาหลายชั่วโมงก็ได้มาถึง"นายครับ""จุ๊จุ๊" เขาส่งสัญญาณบอกลูกน้องไม่ต้องพูดคนที่ทำหน้าที่ขับรถและกายที่นั่งอยู่ข้างคนขับก็ปล่อยรถสตาร์ทไว้แบบนั้นแล้วพวกเขาก็ลงจากรถไป"อึกอึก" นอนไปได้อีกพักหนึ่งฟ้างามก็รู้สึกกระอักกระอ่วนในท้อง"เป็นอะไรจะอ้วกเหรอ"แต่พอลืมตาขึ้นมาก็เห็นว่าถึงที่พักแล้ว จากที่มีอาการเมื่อครู่หายเป็นปลิดทิ้งเลยเมื่อรู้ว่าจะได้เจอยาย"ทำไมคุณไม่ปลุกฉัน""ผมก็เพิ่งตื่นตอนที่คุณมีอาการเมื่อสักครู่นี่แหละ" มันอาจจะเป็นการโกหกแต่มันก็เป็นทางออกที่ดี ถ้ารู้ว่าเขานั่งมองเธออยู่เดี๋ยวก็หาเรื่องงอนให้อีกฟ้างามรีบลงจากรถตู้ แล้วก็เดินเข้าไปบ้านหลังที่ยายอาศัยอยู่"ยายคะ""กลับมากันแล้วเหรอลูก""ยายเป็นยังไงบ้างคะ คิดถึงยายจังเลย""ไปเที่ยวกันให้สนุกเถอะยายก็อยู่ของยายแบบนี้แหละ"ไปเที่ยวงั้นเหรอ พาเราไปลำบากล่ะสิไม่ว่า แต่ฟ้างามก็ไม่ได้พูดให้ยายฟังหรอก เธอได้แต่แนบใบหน้าลงกับอกอันอบอุ่นของผู้เป็นยาย "คิดถึงยายจังเลยค่ะ""ยายก็คิดถึงเรา แต่ยา

"คุณต้องการฉันจริงๆ หรือต้องการแค่ลูก" มันคือสิ่งที่คาใจเธอมากในเวลานี้สมิงดำเงียบไปครู่หนึ่ง สิ่งที่เธอถามมันสะกิดใจเขามาก"พอเถอะค่ะ ฉันไม่ฟังแล้วก็ได้" เธอจะมาเอาความจริงใจอะไรกับผู้ชายที่กำลังจะสลัดเธอทิ้ง เพราะตอนนั้นไม่ต้องใช้ตามองก็รู้ว่าเขากำลังตีตัวออกห่าง ถ้าเธอไม่พลาดท้องก่อนมีหรือที่เขาจะทำดีกับเธอแบบนี้"ฟ้างามฟังผมก่อนสิ""คุณอาจจะโกหกฉันได้ แต่คุณไม่สามารถโกหกตัวเองได้ คุณจะสวมแหวนให้ฉันใช่ไหมคะ ก็สวมมาสิ" หญิงสาวยื่นนิ้วนางข้างซ้ายไปให้เขา จนอีกฝ่ายสับสนตกลงเธอจะเอายังไงกันแน่เพราะคำพูดของเธอเหมือนจะไม่ยินยอมแต่งงานเลย "ยังไงลูกก็ต้องมีพ่อ และยายฉันก็ให้ความหวังกับเรื่องนี้มาก ฉันจะแต่งงานกับคุณค่ะ"ชายหนุ่มหยิบแหวนวงนั้นออกมาแล้วก็สวมนิ้วนางข้างซ้ายให้กับเธอ ถึงยังไงเขาก็ไม่อยากให้ลูกเกิดมาโดยไม่มีพ่อหรือแม่ เพราะเขารู้ว่าเด็กขาดความอบอุ่นเป็นยังไงแขกที่อยู่ในงานเห็นว่าทั้งสองคุยตกลงกันได้และก็สวมแหวนหมั้นให้กันต่างก็ตะโกนมาแสดงความยินดี แต่ใครจะรู้ว่าในใจพวกเขาทั้งสองเกิดอะไรขึ้นยายที่ยืนอยู่อีกมุมหนึ่งก็อดยิ้มกับหลานสาวไม่ได้ นอกจากแหวนที่เขาสวมให้เธอแล้ว ยังมีส

ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ไหวแน่ เขาต้องหาวิธีจัดการเรื่องนี้แล้ว สมิงดำเลยเรียกพิมพ์เข้ามาพบในห้องทำงาน เพราะพิมพ์เป็นหัวหน้าของสาวๆ พวกนั้น"เสี่ยมีงานอะไรจะใช้พิมพ์คะ""ตอนนี้ฟ้างามกำลังท้อง""อะไรนะคะ?" เรื่องนี้พิมพ์ยังไม่รู้ เพราะวันนั้นพิมพ์ไม่ได้ไปโรงพยาบาลตอนที่ฟ้างามเกิดเรื่องขึ้น"เรื่องท้องไม่เท่าไรหรอกแต่ว่าอารมณ์ของเธอแปรปรวนมาก ผมอยากให้คุณช่วยอะไรหน่อย""เสี่ยบอกมาได้เลยค่ะ"สมิงดำบอกธุระที่เรียกพิมพ์เข้ามาพบ และพิมพ์ก็เข้าใจไม่มีผู้หญิงคนไหนหรอกที่อยากเห็นผู้หญิงคนอื่นเข้ามาคลอเคลียกับสามีตัวเอง"พิมพ์จะลองคุยให้นะคะ"หลังจากที่พิมพ์ออกไปแล้วสมิงดำก็ทิ้งตัวพิงลงกับเก้าอี้ที่นั่งอยู่ แบบนี้สินะที่ไอ้สิงขรมันไม่เข้ามาที่นี่ คิดแล้วก็นึกขำ แต่ก่อนทั้งสองจัดว่าห้าวมาก แต่มารู้ตัวอีกทีตัวเองถูกถอดเขี้ยวเล็บไปตั้งแต่เมื่อไรวะเนี่ยพิมพ์เปิดประตูออกมาก็เห็นกายยืนอยู่หน้าห้อง"ถ้าวันไหนคุณพอมีเวลาก็ไปค้างที่เพนท์เฮ้าส์บ้างนะคะ" เมื่อคืนนี้ตอนกลับกับยี่หวา ทางนั้นก็ยังถามอยู่เลยว่าทะเลาะกันหรือเปล่า พิมพ์เลยอยากจะจัดฉากอีกหน่อย หรือบางทีคงต้องหาทางออกว่าทั้งสองเลิกกันแต่ก็ต้องคุยกั

ฟ้างามพาทุกคนเดินมาจนถึงบ้านหลังนี้ พอมาถึงเธอก็รีบขึ้นไปดูชั้นบนก่อนเลยเขาไม่ได้มาที่นี่เหรอ? แล้วเขาจะไปไหน ..ขึ้นมาก็เห็นแต่ความว่างเปล่า"คุณฟ้าเคยมาที่นี่เหรอคะ พิมพ์เดินตามขึ้นมายังอดแปลกใจไม่ได้ ทำไมทุกคนถึงมาที่นี่กัน แล้วมันงานอะไรทำไมถึงต้องเข้ามาอยู่ในป่าขนาดนี้ฟ้างามพยักหน้าตอบพิมพ์ไป สายตาเธอมองดูที่นอนและมุ้งที่ถูกเก็บเป็นระเบียบโดยฝีมือของเธอเอง เผื่อว่าสักวันจะได้กลับมาที่นี่กับเขาอีก"เป็นยังไงบ้าง" หลังจากที่ดูข้างล่างจนทั่วแล้วสิงขรก็รีบตามทั้งสองขึ้นมาดูชั้นบน"เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ""เดี๋ยวจะให้คนพาเธอสองคนออกไปรออยู่ในตัวอำเภอก่อน""ไม่ค่ะฟ้าจะตามหาเขาให้เจอ" เธอคิดว่าเขาต้องมีอันตรายเหมือนคราวก่อน และตอนนี้เขาคงอยู่ในป่า"ไม่ได้ ก็รู้อยู่ว่าตัวเองกำลังท้อง"แต่ฟ้างามไม่ยอมฟัง เธอคิดว่าลูกก็อยากจะตามหาพ่อเหมือนกัน"คุณฟ้าจะไปไหนคะ" หลังจากที่ฟ้างามลงมาจากชั้นบนแล้วก็เดินเข้าไปในป่า พิมพ์เลยรีบเดินตามไป"ฉันคิดว่าเขาต้องไปทางเดิมแน่ เพราะทางนั้นมันมีลำธาร""ทางไหนเดี๋ยวฉันจะไปเองพวกเธอออกไปจากป่านี้ก่อน" ถ้าสมิงดำรู้ว่าเขาให้ฟ้างามมาบุกป่าฝ่าดงด้วยแบบนี้มีหวังถ

[โรงพยาบาลคีตะ]"คุณเป็นยังไงบ้าง""ฉันดีขึ้นแล้ว วันนี้ขอคุณหมอกลับเลยได้ไหม" พิมพ์นอนโรงพยาบาลมา 2-3 วันแล้ว ถ้าเป็นผู้ชายคงพักฟื้นแค่คืนเดียว เพราะไม่ได้บาดเจ็บสาหัส"รอให้คุณหมออนุญาตเอง" กายยังรับปากไม่ได้อยากให้หมออนุญาตเอง"แต่ฉันเป็นห่วงงาน" นี่แหละคือสิ่งที่เธอกังวลอยู่"มีคนดูแลแทนแล้ว""ใคร" พิมพ์ถามกลับทันที"เห็นเจ้านายบอกว่ายา""ยา? อารียาเหรอ?"กายตอบโดยการพยักหน้า"ฉันจะกลับวันนี้" พิมพ์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นจากเตียง แผลของเธอดีขึ้นมากแล้วเหลือแค่ระบม"รอคุณหมอมาดูแผลก่อนนะ""ไม่ค่ะ" เธอกลัวว่าอารียาจะใช้มารยามาแย่งงานของเธอ เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงทดลองงานอยู่ ถ้าพลาดจากงานนี้เธอคงต้องกลับไปทำงานเดิมแน่ คิดแล้วก็รู้สึกขยะแขยงผู้ชายพวกนั้น ชอบนักจับนู่นจับนี่จนเวลาผ่านไปถึงช่วงบ่ายโมงคุณหมอก็อนุญาตให้พิมพ์กลับบ้านได้ แล้วคุณหมอก็สอนวิธีล้างแผล เพราะแผลดีมากแล้วเพียงแค่ต้องเปลี่ยนผ้าก๊อตทุกวันจนกว่าแผลจะหายเพราะกลัวว่าแผลจะติดเชื้อได้ยินว่าพิมพ์ออกจากโรงพยาบาลสิงขรเลยให้รถมารอรับทั้งสองออกจากโรงพยาบาล และให้กายพาพิมพ์ไปพักฟื้นที่บ้านหลังที่เขาซื้อไว้ก่อน"ทำไมเราไม่กลั