บททั้งหมดของ สมิงดำ [มาเฟียร้ายรัก]: บทที่ 61 - บทที่ 70

[Nreṣ̄wr Club] (นเรศวรคลับ)จากที่นเรศวรไปดูงาน เขาก็ได้ไอเดียตั้งชื่อคลับมาจาก คลับ S̄ingk̄hr (คลับสิงขร)ที่จริงคลับนี้ไม่ได้เพิ่งตั้งขึ้น แต่ก่อนมันคือสกายคลับที่เคยโด่งดังและมีชื่อเสียง หลังจากที่เจ้าของประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไป ก็ไม่มีใครเข้ามาดูแล เพราะญาติที่เหลืออยู่ก็คือน้องสาวและเธอก็ไม่สันทัดเรื่องนี้ แต่พอนเรศวรจะขอซื้อขาดตัวทางนั้นก็ไม่ยอมขาย เพราะมันเป็นสถานที่ที่พี่ชายเธอรักมาก เขาเลยซื้อ 70% อีก 30% ยังให้เป็นหุ้นของครอบครัวเจ้าของเดิมอยู่และ 70% นั้นไม่ใช่ของนเรศวรเพียงคนเดียว ยังมีมาเฟียผู้ทรงอิทธิพลอีกคนหนึ่งที่ร่วมลงทุนด้วยกันน้องสาวของสกายยังมีข้อเสนอมาอีกว่า เธอต้องเข้ามาร่วมบริหารคลับแห่งนี้ด้วย โดยตำแหน่งของเธอก็คือผู้จัดการ แต่ก่อนที่เธอไม่สนใจที่นี่เพราะไม่คิดว่าพี่ชายจะอายุสั้น เธอเลยใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศแบบมีความสุข พอพี่ชายประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตกะทันหันเธอเลยต้องกลับมา"คุณทรงอัปสรคะ""คะ""พิมพ์อยากให้คุณไปดูงานจุดนี้หน่อยค่ะ""งานมีปัญหาเหรอพิมพ์""เปล่าหรอกค่ะพิมพ์อยากจัดความเรียบร้อยของจุดบริการลูกค้าใหม่ค่ะ"ทรงอัปสรไม่รีรอรีบเดินตามหัวหน้าที่เข

"ใจเย็นก่อนสิวะ เรายังไม่รู้เลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น" ตุนท์เห็นเพื่อนกำลังจะลุกไปเอาเรื่องพนักงานหญิงสองคนนั้นเลยรีบห้ามไว้ก่อน แต่ครั้นจะถามว่าที่พูดกันมันเรื่องอะไรพนักงานกลับเดินไปแล้ว"เป็นมึงมึงจะเย็นไหมวะ" กายหันมองไปดูพนักงานที่คุยกันอยู่เมื่อครู่ว่าตอนนี้เดินไปทางไหนแล้ว แต่พอมองไปเห็นพิมพ์เขาก็รีบหันหน้ากลับมา"มีอะไรคะคุณพิมพ์" อลิสเห็นว่าพิมพ์มองไปทางนั้นเหมือนเห็นคนรู้จัก"เปล่าหรอกจ๊ะฉันคงตาฝาด" พิมพ์หันกลับมาตั้งใจทำงานต่อ.. นี่ขนาดคุยกับตัวเองแล้วนะว่าให้ตั้งใจทำงานอย่าคิดถึงเขาให้มาก แต่ดันมองผู้ชายคนอื่นคล้ายเขาไปสะได้"แล้วคืนนี้มึงจะไปนอนไหนวะ ไปค้างกับกูไหม""ไม่หรอกเดี๋ยวกูจะกลับบ้านเจ้านาย" บ้านเจ้านายที่กายพูดถึงก็คือบ้านของสมิงดำที่มีอยู่ในกรุงเทพฯ"ว่าแต่มึงจะไม่ไปให้เธอเห็นจริงๆ เหรอ""เรื่องของกูน่า" ขนาดลูกปืนยังไม่เคยกลัว แต่ทำไมถึงรู้สึกหวั่นๆ กับเรื่องนี้ ถ้าเธอเห็นว่าเขามาตามถึงที่นี่แล้วเธอจะว่ายังไงละเนี่ย เพราะกายจำวันที่พิมพ์เดินทางมาได้เธอดูมุ่งมั่นมาก แต่ผ่านไปแค่อาทิตย์เดียวเขาก็ตามเธอมาแล้วขณะที่นั่งคุยกันอยู่โทรศัพท์ของตุนท์ก็ดังขึ้น"ใครโทรมาวะ"

"พิมพ์ฟังผมก่อนสิผมอธิบายได้นะ""ก็อธิบายมาสิคะ""ผมอยากพาคุณกลับด้วย เลยต้องพูดไปแบบนั้น""หึ.. คุณไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันจะมาทำงานหาประสบการณ์""พิมพ์..""ช่างมันเถอะค่ะ แล้วทีนี้จะเอายังไงล่ะคะ คุณบ้าหรือไงไปโกหกว่าฉันท้อง" เห็นสีหน้าสำนึกผิดเขาแล้วพิมพ์ก็ใจอ่อน"โกหก?" คนที่แอบเดินตามมาได้ยินชัดเลยว่าสองคนนั้นพูดอะไรกัน มีเรื่องสนุกให้ทำแล้วสิ แต่ก็แอบเสียดายผู้ชายคนนี้มีเจ้าของไปเสียแล้ว"ผมขอโทษครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้เราค่อยบอกปัดนายนเรศเอา""ก็คงแบบนั้นแหละค่ะ ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ""แล้วผมล่ะพิมพ์""ฉันค้างกับอลิสค่ะ""ไม่ได้คืนนี้คุณต้องไปค้างกับผม""กว่าจะเลิกงานก็เกือบเช้า แล้วตอนเช้าฉันก็มาทำงานอีกมีเวลานอนแค่ไม่กี่ชั่วโมง""งั้นผมไปนะ" ไม่รู้ว่าช่วงนี้เป็นอะไรควบคุมตัวเองไม่ค่อยได้ ได้ยินเธอพูดแค่นั้นก็แอบน้อยใจแล้วพิมพ์ที่คิดว่าจะเร่งทำงาน เห็นเขาเดินคอตกออกไปก็อดสงสารไม่ได้ เขาอุตส่าห์ขับรถตามมาถึงที่นี่"ก็ได้ค่ะ คุณรอฉันได้ไหมล่ะคะ""รอได้ครับ" กายที่คอตกอยู่เมื่อครู่หันกลับมาส่งยิ้มให้เมื่อเธอรับปากว่าจะไปค้างด้วย"ฉันขอเคลียร์งานตรงนี้ก่อนค่ะ" ทำงานได้แ

"พิมพ์ครับ" เมื่อคืนนี้เขาชื่นใจเธอแค่ครั้งเดียว เพราะตื่นเต้นที่ตัวเองกำลังจะมีลูก"คะ.. สายแล้วเหรอคะ""เปล่าหรอก ถ้าคุณอยากนอนต่อก็ได้นะ""ไม่ค่ะ" ตอนที่เธอลุกขึ้นกายก็รีบเดินเข้ามาประคอง "ไม่ต้องหรอกค่ะ""เดี๋ยวเผื่อหน้ามืดตอนลุก""พิมพ์ร่างกายแข็งแรงดี.. แข็งแรงจนไม่รู้เลยว่าตัวเองท้องตอนไหน""ครับคุณเก่ง""ประชดไหมคะเนี่ย""จะประชดได้ยังไงล่ะ"หลังจากที่เตรียมตัวเสร็จทั้งสองก็เดินทางต่อ[เพนท์เฮ้าส์]กายพาพิมพ์มาพักที่เพนท์เฮ้าส์ก่อน หลังจากที่ไปส่งเธอบนห้องเขาก็บอกว่าจะออกไปธุระ"คุณจะกลับเข้ามาไหมคะ""ผมยังไม่แน่ใจ อาหารของคุณเดี๋ยวผมจะใส่ตู้เย็นไว้ให้" ก่อนเข้ามาเขาแวะซื้ออาหารมาไว้ให้เธอจะได้ไม่ต้องลงไปหาอะไรทานข้างล่าง"ไม่ต้องหรอกค่ะเดี๋ยวพิมพ์ทำเอง""ถ้างั้นผมไปนะ นอนพักผ่อนเยอะๆ" กายไม่ลืมที่จะจุมพิตหน้าผากเธอเบาๆ ก่อนออกมาแค่นี้มันก็พอแล้วไหม ถ้าไม่มีหนี้สินเธอคงจะมีความสุขอย่างแท้จริง แต่พอคิดถึงเรื่องหนี้ที่ต้องชดใช้ความสุขนั้นก็จางหายไป สิ่งที่พิมพ์เป็นกังวลมากในเวลานี้คือตอนที่ลูกคลอดออกมาแล้ว เธอคงหาเงินไม่ได้เต็มที่เหมือนเดิม แล้วจะเอาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เขาล่ะออ

"คุณจะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอคะ" เธออุตส่าห์ทำใจไว้แล้ว ถ้าเขารับไม่ได้ ก็แล้วแต่เขาจะตัดสินใจว่าจะเอายังไงต่อดี แต่นี่เขาเล่นทำเฉย"ถ้างั้นคุยกันเองนะ เดี๋ยวกูมาหาใหม่แล้วกัน" ธามม์คิดว่าไหนๆ ก็รู้ที่อยู่ของเพื่อนแล้ว ปล่อยให้เพื่อนเคลียร์เรื่องส่วนตัวไปก่อนแล้วกัน"คุณชอบบ้านหลังนี้ก็ดีแล้ว เข้าไปดูในบ้านกัน" หลังจากที่ธามม์ไปแล้ว​ กายก็ชวนเธอเข้าไปในบ้านโดยไม่สนใจคำพูดของเธอก่อนหน้านั้นเลย"คุณโกรธฉันหรือคะ"จากที่กำลังจะพาเธอเดินเข้าไปดูในตัวบ้าน กายก็ต้องหยุดแล้วหันกลับมามอง​ เพราะตอนนี้เห็นน้ำตาของเธอไหลออกมาแล้ว"ผมจะโกรธคุณทำไม""ก็คุณคิดว่าฉันรับกระสุนปืนแทน""ผมรู้ความจริงแล้ว""คุณรู้ความจริงแล้ว?" ดวงตาที่มีน้ำตาคลอเบ้าอยู่เบิกกว้างขึ้นมองสบตาอีกฝ่ายด้วยความตกใจ "คุณหมายความว่ายังไงคะ คุณรู้ตั้งแต่เมื่อไร""ก็ตั้งแต่จับตัวไอ้คนที่มันยิงคุณได้นั่นแหละ""คะ?" พิมพ์ได้แต่ทำตาปริบๆ พวกเขาจับตัวมือปืนได้แล้วเหรอ แล้วทำไมเธอไม่รู้เรื่องนี้เลยล่ะ"จะเข้าไปดูในบ้านไหม""ไปค่ะแต่คุณจับตัวคนยิงได้ตั้งแต่เมื่อไรคะ""หลังจากที่คุณถูกยิงได้ไม่กี่วัน" ที่จริงพอจับตัวมันได้แล้ว มันก็ยอมสารภา