ฟ้างามพาทุกคนเดินมาจนถึงบ้านหลังนี้ พอมาถึงเธอก็รีบขึ้นไปดูชั้นบนก่อนเลยเขาไม่ได้มาที่นี่เหรอ? แล้วเขาจะไปไหน ..ขึ้นมาก็เห็นแต่ความว่างเปล่า"คุณฟ้าเคยมาที่นี่เหรอคะ พิมพ์เดินตามขึ้นมายังอดแปลกใจไม่ได้ ทำไมทุกคนถึงมาที่นี่กัน แล้วมันงานอะไรทำไมถึงต้องเข้ามาอยู่ในป่าขนาดนี้ฟ้างามพยักหน้าตอบพิมพ์ไป สายตาเธอมองดูที่นอนและมุ้งที่ถูกเก็บเป็นระเบียบโดยฝีมือของเธอเอง เผื่อว่าสักวันจะได้กลับมาที่นี่กับเขาอีก"เป็นยังไงบ้าง" หลังจากที่ดูข้างล่างจนทั่วแล้วสิงขรก็รีบตามทั้งสองขึ้นมาดูชั้นบน"เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ค่ะ""เดี๋ยวจะให้คนพาเธอสองคนออกไปรออยู่ในตัวอำเภอก่อน""ไม่ค่ะฟ้าจะตามหาเขาให้เจอ" เธอคิดว่าเขาต้องมีอันตรายเหมือนคราวก่อน และตอนนี้เขาคงอยู่ในป่า"ไม่ได้ ก็รู้อยู่ว่าตัวเองกำลังท้อง"แต่ฟ้างามไม่ยอมฟัง เธอคิดว่าลูกก็อยากจะตามหาพ่อเหมือนกัน"คุณฟ้าจะไปไหนคะ" หลังจากที่ฟ้างามลงมาจากชั้นบนแล้วก็เดินเข้าไปในป่า พิมพ์เลยรีบเดินตามไป"ฉันคิดว่าเขาต้องไปทางเดิมแน่ เพราะทางนั้นมันมีลำธาร""ทางไหนเดี๋ยวฉันจะไปเองพวกเธอออกไปจากป่านี้ก่อน" ถ้าสมิงดำรู้ว่าเขาให้ฟ้างามมาบุกป่าฝ่าดงด้วยแบบนี้มีหวังถ
[โรงพยาบาลคีตะ]สิงขรโทรติดต่อไปทางพี่ชายของไอริน เพราะเรื่องนี้เขาจะให้ถึงหูตำรวจไม่ได้ เพราะถ้าไม่งั้นต้องเป็นคดีความแน่ และงานที่เขาทำอยู่มันก็ไม่ได้ขาวสะอาด"จะบ้าตายกับไอ้พวกมีอิทธิพลพวกนี้ สงสัยต้องไปเสริมดวงบ้างแล้วมั้งเรา" หมอโอห์มได้แต่พึมพำตอนที่ถูกเรียกตัวมาดูคนเจ็บ เพราะทางพ่อเลี้ยงภูตะวันเพื่อนรักก็ไม่น้อยหน้าหาแต่เรื่องมาให้ พอมีน้องเขยก็ยังไม่วายหาเรื่องปวดหัวมาให้อีกห้องผ่าตัดเล็ก.. โอห์มแจ้งให้ทางบุรุษพยาบาลพาผู้ที่ได้รับบาดเจ็บมาที่ห้องผ่าตัดเล็ก ถึงแม้จะเรียกว่าห้องผ่าตัดเล็กแต่เครื่องช่วยชีวิตก็พร้อม"ฝากหน่อยนะครับหมอ" ถ้าอยู่กรุงเทพฯ สิงขรก็พอมีเส้นสายเรื่องพวกนี้บ้าง แต่พอมาอยู่ทางภาคเหนือ เขาไม่มีใครที่จะเก็บเรื่องนี้เป็นความลับให้เลยนอกจากพี่ชายของภรรยา เพราะถ้าถึงหูตำรวจต้องเป็นเรื่องแน่"ผู้หญิงเหรอ?" โอห์มเดินเข้าไปในห้องผ่าตัดก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงที่นอนหมดสติอยู่ เขาเลยรีบไปเช็คชีพจรดู"แฟนของไอ้กายครับ" หมอโอห์มพอรู้จักกายตอนงานแต่งของไอรินอยู่บ้างหลังจากที่ตรวจชีพจรแล้วโอห์มเลยสั่งให้คนที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องออกไปรอข้างนอกก่อนโชคดีที่กระสุนไม่ถูกจุดสำค
[โรงพยาบาลคีตะ]"คุณเป็นยังไงบ้าง""ฉันดีขึ้นแล้ว วันนี้ขอคุณหมอกลับเลยได้ไหม" พิมพ์นอนโรงพยาบาลมา 2-3 วันแล้ว ถ้าเป็นผู้ชายคงพักฟื้นแค่คืนเดียว เพราะไม่ได้บาดเจ็บสาหัส"รอให้คุณหมออนุญาตเอง" กายยังรับปากไม่ได้อยากให้หมออนุญาตเอง"แต่ฉันเป็นห่วงงาน" นี่แหละคือสิ่งที่เธอกังวลอยู่"มีคนดูแลแทนแล้ว""ใคร" พิมพ์ถามกลับทันที"เห็นเจ้านายบอกว่ายา""ยา? อารียาเหรอ?"กายตอบโดยการพยักหน้า"ฉันจะกลับวันนี้" พิมพ์ค่อยๆ ดันตัวลุกขึ้นจากเตียง แผลของเธอดีขึ้นมากแล้วเหลือแค่ระบม"รอคุณหมอมาดูแผลก่อนนะ""ไม่ค่ะ" เธอกลัวว่าอารียาจะใช้มารยามาแย่งงานของเธอ เพราะตอนนี้กำลังอยู่ในช่วงทดลองงานอยู่ ถ้าพลาดจากงานนี้เธอคงต้องกลับไปทำงานเดิมแน่ คิดแล้วก็รู้สึกขยะแขยงผู้ชายพวกนั้น ชอบนักจับนู่นจับนี่จนเวลาผ่านไปถึงช่วงบ่ายโมงคุณหมอก็อนุญาตให้พิมพ์กลับบ้านได้ แล้วคุณหมอก็สอนวิธีล้างแผล เพราะแผลดีมากแล้วเพียงแค่ต้องเปลี่ยนผ้าก๊อตทุกวันจนกว่าแผลจะหายเพราะกลัวว่าแผลจะติดเชื้อได้ยินว่าพิมพ์ออกจากโรงพยาบาลสิงขรเลยให้รถมารอรับทั้งสองออกจากโรงพยาบาล และให้กายพาพิมพ์ไปพักฟื้นที่บ้านหลังที่เขาซื้อไว้ก่อน"ทำไมเราไม่กลั
Set [มาเฟียร้ายรัก] บทที่ 50 กายหลังจากที่ไปส่งเจ้านายแล้วกายก็ขับรถกลับมานอนที่เพนท์เฮ้าส์"ที่ทำงานเป็นยังไงบ้างคะ""ทำไมป่านนี้คุณยังไม่นอนอีก" อุตส่าห์ค่อยๆ ย่องเปิดประตูเข้ามาเพราะกว่าจะมาถึงที่นี่ก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว แต่พอเปิดประตูเข้ามาก็เห็นว่าพิมพ์นั่งรออยู่เตียงนอน"ฉันนอนมาทั้งวันแล้วค่ะ พรุ่งนี้ฉันไปทำงานได้แล้วใช่ไหมคะ""แล้วแผลเป็นยังไงบ้าง ให้ผมดูหน่อย" พิมพ์เลยเปิดตรงหัวไหล่ให้เขาดูเพราะแผลของเธออยู่ตรงนั้นหลังจากที่เปิดแผลดูกายเลยทำแผลให้เธอด้วย"แผลดีขึ้นมากแล้ว""ฉันก็บอกคุณแล้วไงว่าแผลดีขึ้นแล้ว พรุ่งนี้ให้ฉันไปทำงานนะคะ" พิมพ์หันหน้าไปพูดกับอีกฝ่ายที่กำลังปิดแผลอยู่ และใบหน้าของทั้งสองใกล้กันมากกายมองเธอจนเผลอกลืนน้ำลายลงคอ"เอ่อ.." พิมพ์เพิ่งรู้ตัวว่าใกล้ชิดกับเขาเกินไปแล้ว หญิงสาวเลยรีบขยับเสื้อขึ้นมาปิดแผล "ดึกแล้วคุณนอนเถอะค่ะ"หลังจากเอาที่ทำแผลไปเก็บแล้วกายเลยเดินไปเอนตัวลงนอนบนโซฟา ตอนที่นอนลงทั้งสองก็ยังคงมองกัน จนพิมพ์ต้องรีบหันหลังให้สายๆ ของวันต่อมา.."เมื่อคืนมึงมาค้างที่นี่เหรอ" ทีแรกคิดว่าพิมพ์เปิดประตูออกมา แต่พอมองไปกลับเป็นกาย"อืม แล้วนี่มึงจ
พิมพ์กลับเข้ามาในห้องทำงานยังเห็นว่าอารียานั่งอยู่โต๊ะทำงานของเธอ"ฉันคิดว่าเธอจะมีสมองเยอะกว่ากิ๊ฟซี่..แต่ที่ไหนได้""นี่! เธอพูดบ้าอะไร""ถ้าเธอมีสมองสักนิดใช้ไตร่ตรองดู ตำแหน่งนี้มันเป็นของฉัน เธอจะหน้าด้านเกินไปไหม""เธอได้มันมาง่ายๆ คนอื่นอาจจะได้มันมาง่ายๆ เหมือนเธอก็ได้" ตอนนั้นที่พิมพ์ถูกเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นหัวหน้า เพื่อนๆ ที่ทำงานด้วยกันต่างก็อิจฉาตาร้อน เพราะการได้เลื่อนตำแหน่งมันคือก้าวที่ดี เหมือนอย่างฟ้างามตอนนี้ได้ใจของเสี่ยสมิงดำไปเป็นที่เรียบร้อย เผื่อพวกเธอได้เข้าหาบรรดาเสี่ยๆ เพื่อนของเสี่ยสิงขรเหมือนฟ้างามล่ะถ้าครั้งนี้เธอยอม ครั้งต่อไปเธอก็คงต้องยอมเหมือนที่เคยลาออก เพราะไม่อยากมีเรื่อง พิมพ์เลยเดินตรงเข้าไปหาอารียาแล้วกระชากตัวอีกฝ่ายให้ลุกออกมาจากเก้าอี้"นี่เธอ!" อารียาเอื้อมมือไปกระชากพิมพ์อย่างแรง"โอ๊ย" และมันก็เป็นข้างเดียวกับที่เธอถูกยิง ถึงแม้ว่าแผลจะดีขึ้นมากแล้วแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะหายร้อยเปอร์เซ็นต์ขณะเดียวกันนั้นประตูห้องก็ถูกเปิดเข้ามา อารียากำลังตกใจเพราะตัวเองไม่ได้ทำแรงแต่ทำไมดูเหมือนอีกฝ่ายจะเจ็บมาก พอมองไปก็เห็นว่ามีคนเปิดประตูเข้ามา ไม่ได้การแล้
เห็นแบบนั้นพิมพ์ก็ไม่พอใจเอามากๆ ถึงแม้ไม่ต้องถามเธอก็รู้ว่าโต๊ะทำงานนี้เป็นของใครพิมพ์เข้าไปในห้องทำงานของเธอด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว รอให้กายมาทำงานก่อนถึงจะพูด เพราะถ้าทำอะไรพลการไปเธอจะถูกมองไม่ดีแต่ก็รออยู่ไม่นานพอใกล้เวลาเปิดคลับแล้วทุกคนต้องมาทำหน้าที่ของตัวเอง"ผมเข้าไปรับคุณ แต่คุณยี่หวาบอกว่าออกมาแล้ว" พิมพ์ยังไม่ได้พูดอะไรกายก็เดินเข้ามาพูดกับเธอก่อน"เรื่องนั้นช่างมันค่ะ ฉันบอกแล้วไม่ใช่เหรอคะว่าไม่ให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาทำงานในห้องนี้""ใจเย็นก่อนสิพิมพ์ ตอนนี้กิจการขยายใหญ่ขึ้น ทางคุณสิงขรก็เห็นดีด้วยที่พิมพ์จะมีผู้ช่วย""หึ.." พิมพ์ได้แต่ขำแห้งๆ มันเป็นบททดสอบของชีวิตเธอใช่ไหม แล้วแบบนี้เธอจะรอดพ้นจากบ่วงมารพวกนี้ยังไง"คุณกายคะ" ทั้งสองยังไม่ทันได้พูดอะไรกันมากกว่านี้อารียาก็เดินเข้ามาแล้ว พอเห็นในห้องนี้มีโต๊ะทำงานอีกตัวก็ดีใจมาก "ขอบคุณมากนะคะคุณกาย วันนี้เลิกงานแล้วออกไปด้วยกันไหมคะ"อารียาพูดจบเท่านั้นแหละกายก็หันขวับไปมองพิมพ์"โอ๊ย" ก่อนที่กายจะตอบอารียา พิมพ์ก็ยกมือขึ้นมาจับไหล่ตัวเองข้างที่ถูกยิง"พิมพ์เป็นอะไร""เจ็บค่ะ" ตอนที่พูดว่าเจ็บสายตาพิมพ์ตวัดมองไปดูอารี
"คุณเจ็บแบบนี้จะนอนโซฟาได้เหรอ""?" จากที่ยิ้มอายๆ อยู่เมื่อครู่พิมพ์หุบยิ้มในทันที"ผมนอนโซฟาเองก็ได้""ค่ะ" เราพูดไม่เคลียร์หรือว่าเขาเป็นคนซื่อบื้อกันแน่เนี่ยเช้าวันต่อมา.."ขะ..คุณเพิ่งได้นอนไม่กี่ชั่วโมงจะไปไหนอีกแล้วคะ" พิมพ์ตื่นเพราะได้ยินเสียงกุกกัก พอลืมตาขึ้นก็เห็นว่ากายกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ จะหันหน้าไปทางอื่นก็ไม่ได้ เพราะเธอนอนได้แค่หงายและตะแคงข้างนี้เท่านั้น"ผมกวนคุณตื่นเหรอ" ชายหนุ่มที่เพิ่งใส่กางเกงเสร็จพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปหยิบเสื้อจากไม้แขวนลงมาใส่ จนคนที่นอนอยู่บนเตียงอดกลืนน้ำลายไม่ได้ ไม่เคยเห็นเขาออกกำลังกายสักทีแต่ทำไมร่างกายของเขาถึงดูดีจัง"ปะ เปล่าค่ะ" บ้าไปแล้วเรากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย พิมพ์รีบขยับตัวนอนหงาย เพราะเธอเผลอไปมองแผ่นอกและซิกแพคของเขา"เย็นนี้ไม่ต้องไปทำงานนะ""ไม่ค่ะ ฉันจะไป""พิมพ์คุณช่วยฟังผมหน่อยสิ""ฉันจะไปค่ะ" ถ้าคืนนี้ไม่ไปมีหวังได้เสียงานให้คนอื่นไปจริงๆ แน่ "โอ้ย""คุณจะลุกทำไม" กายที่กำลังติดกระดุมเสื้ออยู่รีบเข้ามาดูเธอเพราะพิมพ์ขยับตัวลุกขึ้น"ฉันไหวค่ะ ซี๊ดด" แต่พอขยับตัวลุกขึ้นมาถึงรู้ว่าปวดแผลมาก "คือฉัน.." เห็นสายตาอีกฝ่ายมอง
ใบหน้าคมคายขยับต่ำลงมาจนคนตัวเล็กที่ยืนอยู่เบื้องหน้าค่อยๆ หลับตาลง แต่พอริมฝีปากทั้งสองใกล้จะแนบชิด กายก็ขยับต่ำลงไปอีกก่อนจะใช้ลมเป่าออกมาตรงแผลของเธอเบาๆ"หายเร็วๆ นะครับ" เกือบหยุดตัวเองไม่ได้ ที่จริงเขาหวังจะจูบ แต่คิดถึงเรื่องเมื่อเช้าตอนที่เธอปกป้องตัวเองโดยการปิดปากไว้ เขาก็นึกได้ว่าไม่น่าฉวยโอกาสดวงตากลมเบิกกว้างขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้ทำเหมือนที่เธอต้องการให้ทำ แต่พอเขาจะขยับออกพิมพ์กลับเป็นคนเริ่มก่อนเธอเริ่มโดยการยื่นริมฝีปากแนบจูบลงกับมุมปากของเขา จนกายตกใจหันไปมอง"ขอโทษค่ะ คือฉัน.." เห็นเขาจ้องมองแต่ก็ไม่พูดหรือไม่ตอบสนองกลับเธอก็อายเป็นนะแต่พอตอนที่พิมพ์กำลังจะขยับคอเสื้อขึ้น กลับถูกอีกฝ่ายเอื้อมมือมาตวัดโอบรัดเอวบางแล้วดึงเข้ามาแนบตัว"ผมจะทนไม่ไหวแล้วนะ""ทำไมต้องทนด้วยล่ะคะ""คุณไม่กลัวว่าผมจะ..""เราเป็นแฟนกันทำไมต้องกลัวด้วย""เป็นแฟน?" ดวงตาคมกระพริบปริบๆ เพราะแปลกใจในคำพูดของเธอ ในห้องนี้ก็ไม่เห็นมีใครที่เธอจะต้องโกหกเรื่องที่ทั้งสองเป็นแฟนกัน"เราคบกันไหมคะ" ในเมื่อผู้ชายไม่เริ่มก่อน เธอเริ่มก่อนเองก็ได้ "อืมม" สิ้นคำพูดของพิมพ์ริมฝีปากเธอก็ถูกอีกฝ่ายคร
ถึงยังไงพิมพ์ก็ไม่สบายใจเรื่องนี้อยู่ดี เขาอาจจะพูดไปเพราะอยากทำให้เธอสบายใจ"คุณยังไม่นอนเหรอ" กายที่เพิ่งหลับไปตื่นขึ้นมาเพราะคนข้างๆ ขยับตัว"ฉันกวนคุณเหรอคะ""ไม่ได้กวนหรอกผมยังไม่หลับสักหน่อย คุณไม่สบายใจเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" จริงๆ เขาก็นอนหลับไปแล้วแหละแค่อยากพูดให้เธอสบายใจว่าไม่ได้กวนถ้าคนพวกนี้ไม่โผล่หน้ามาเธอคงลืมไปแล้วว่ามีญาติ ทำไมความทุกข์ใจถึงมาทุกครั้งที่เธอเริ่มต้นชีวิตใหม่ ชีวิตนี้เธอจะหาความสุขไม่ได้เลยหรือไง เพราะพิมพ์ยังเป็นห่วงเรื่องความรู้สึกของกายอยู่"คุณไม่ต้องคิดมากเรื่องนั้นแล้ว พวกนั้นจะไม่มีทางมาทำอะไรคุณได้อีก""คุณจะไม่เปลี่ยนไปใช่ไหมคะ""เกี่ยวอะไรกับผม"ถ้าเธอยังไม่ตั้งท้อง เธออาจจะไม่คิดมากขนาดนี้ "ลูกที่อยู่ในท้องฉันเป็นลูกของคุณนะคะ""เดี๋ยวนะพิมพ์" กายที่นอนคุยกับเธออยู่ตะแคงข้างแล้วหันไปมองเธอ "คุณคิดว่าผมจะเชื่อคำของพวกนั้นงั้นเหรอ""ตั้งแต่เกิดมา แม้แต่ผู้ให้กำเนิดยังไม่ค่อยอยากเชื่อคำที่พิมพ์พูดเลยค่ะ" คนรอบข้างของเธอเป็นพวกประเภทที่ชอบพูดชอบคุยกับคนปากหวานก้นเปรี้ยวไม่เว้นแม้แต่พ่อกับแม่ บางครั้งถ้าญาติพวกนั้นมาฟ้องว่าเธอทำอะไรผิด ถึงแม้ว่
เย็นวันต่อมา..ที่คลับ S̄ingk̄hr"มองอะไร""ทำไมวันนี้คนเยอะจังคะ" จะว่าเป็นลูกค้าก็ไม่น่าใช่เพราะส่วนมากลูกค้าจะมาช่วงเย็น"สงสัยจะมาสมัครงาน""สมัครงานเหรอคะ""ใช่ กำลังเปิดรับสมัครคนงานใหม่ เมื่อวานนี้ถูกไล่ออกไปหลายคนเลย" กายพูดพลางยิ้มไปด้วย"คุณยิ้มอะไร" สายตาของพิมพ์มองค้อนคนเป็นสามีก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน"รอก่อนสิครับคนสวย" กายรีบเดินตามหลังเธอเข้าไป"พิมพ์?"พิมพ์ได้ยินเสียงคนเรียกชื่อเธอมาจากกลุ่มที่ยืนรอสมัครงานอยู่ เลยหันไปมอง "พร?""ฉันไม่นึกเลยว่าจะเจอเธอที่นี่" พรหรือกนกพรรีบเดินตรงเข้ามาหาพิมพ์"ใครหรือพิมพ์" กายเห็นว่าคนที่มาสมัครงานทักทายพิมพ์เหมือนคนรู้จัก แต่ทำไมดูสีหน้าพิมพ์ไม่ยินดีที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้เลย"คนรู้จักค่ะ""คนรู้จักอะไรล่ะเราเป็นญาติสนิทกันค่ะ พรไม่คิดว่าจะเจอพิมพ์ที่นี่ ดูชื่อสิคะยังพอพานเหมือนกันเลย" กนกพรเดินเข้ามาใกล้ก็ยื่นมือไปขอจับมือกับผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆ พิมพ์"สวัสดีครับผมชื่อกายเป็นสามีของพิมพ์" กายทำแค่พยักหน้าตอบโดยไม่ได้ยื่นมือไปจับ แถมยังแนะนำว่าพิมพ์เป็นภรรยาของเขาด้วย"สามีของพิมพ์หรือคะ เธอมีสามีแล้วเหรอ ทำไมถึงไม่ส่งข่าวกลับบ้านเลย
ในห้องเวลานี้มีแค่พิมพ์ ยี่หวาและฟ้างาม ..สมิงดำปล่อยให้พวกเธอคุยกันเป็นการส่วนตัวส่วนทางด้านอารียาตอนนี้ออกไปเก็บของและรอรับเงินกับฝ่ายบัญชี ที่อารียายอมแต่โดยดีเพราะเสี่ยสมิงดำให้เงินล่วงหน้าสามเดือน เพื่อให้มีทุนขณะที่ออกไปหางานใหม่ทำ"คุณฟ้าพูดจริงเหรอคะ""จริงสิ ฉันคิดว่าถึงเวลาแล้วที่ต้องจัดการกับคนพวกนี้แบบจริงจังสักที""แต่ถ้าพวกเขาถูกไล่ออก.." เธอเคยตกอยู่ในสภาพนั้นมาก่อน พิมพ์รู้ดีว่ามันทรมานมากกับการที่ไม่มีงานทำ"พวกเขาทำตัวเอง ถ้าทำตัวดีๆ ใครจะอยากไล่ออกล่ะ เก็บไว้มีแต่จะขวางหูขวางตา และสร้างความเดือดร้อนให้พวกเราอีก ถือเสียว่าให้บทเรียนพวกนั้นก็แล้วกัน"คุณฟ้างามพูดมาก็ถูก พิมพ์ไม่อยากให้คนรุ่นหลังที่เข้ามาทำงานเจอพวกนี้จิกกัดเหมือนเธอ เพราะอีกหน่อยถ้าท้องโตกายคงไม่ให้เธอทำงานแล้ว"พิมพ์มีอยู่ในใจ 2-3 คนค่ะ" 2-3 คนนี้เป็นเพื่อนสนิทกัน และเป็นกลุ่มที่เล่นงานเธอประจำผ่านไปไม่นานคนที่มีรายชื่อต่างก็โวยวายว่าตัวเองไม่ได้ทำผิดแล้วทำไมถูกไล่ออก"พวกเราไม่ออกนะคะ พวกเราทำงานอยู่ของเราดีๆ จะมาไล่ออกได้ยังไง" นกแก้วเริ่มโวยวายคนแรกเลย"ฉันไม่น่าเข้ากลุ่มกับพวกเธอเลย รู้แบบนี้ฉั
"ทำไมคุณฟ้าถึงพูดแบบนั้นล่ะคะ คุณลองถามเสี่ยสิงขรดูสิคะ ว่ามันเป็นความคิดของใคร""ใช่ความคิดนี้อารียามาเสนอกับฉันเอง" สิงขรยืนยันอีกเสียง พออารียาเสนอมาเขาก็เห็นว่ามันเป็นผลดี เลยจัดการประสานไปทางผู้จัดการของนักร้องท่านนั้น ทีแรกนักร้องก็บอกว่าหาคิวยังไม่ได้ แต่พอเห็นเงินค่าตัวแล้วก็จัดให้ตามวันและเวลาที่ลูกค้าต้องการเลย"ฉันไม่ได้หมายถึงว่าคนที่มาเสนอ ฉันหมายถึงคนที่คิดเรื่องจัดคอนเสิร์ต""คุณฟ้ารู้อะไรมาคะ" พิมพ์ที่ยืนฟังอยู่ถามบ้าง ทีแรกพิมพ์ก็แปลกใจอยู่ว่าทำไมอารียาถึงคิดเรื่องนี้ได้"รอแป๊บนะ" ฟ้างามเดินไปเปิดประตูแล้วก็เรียกพนักงานเสิร์ฟสองคนนั้นเข้ามา เธอทำงานที่นี่มานานจนจำเสียงของพนักงานที่นี่ได้ พอออกจากห้องน้ำฟ้างามก็เข้าไปคุยกับพนักงานคนที่คุยกันในห้องน้ำ และบอกพวกเธอให้มายืนรออยู่หน้าห้องผู้บริหาร"??!!" เห็นพนักงานเสิร์ฟกลุ่มนี้เข้ามาอารียาถึงกับหน้าเปลี่ยนสี แต่ก็พยายามปรับสีหน้าตัวเองให้กลับมา"พูดเหมือนที่พวกเธอพูดกันในห้องน้ำซิ" ที่ฟ้างามต้องไปใช้ห้องน้ำร่วมกับพนักงานเพราะว่าสามีกำลังคุยงานอยู่ เลยไม่อยากเข้ามากวน"เอ่อ.." พนักงานเสิร์ฟที่ถูกเรียกตัวเข้ามาไม่ค่อยกล้า
"ถ้างั้นก็ตกลงเอาตามนี้เลยแล้วกัน เธอเก่งมากเลยนะอารียา"ก๊อก ก๊อก จังหวะที่สิงขรกำลังชมอารียาอยู่ประตูห้องก็มีคนมาเคาะ"เข้ามา"หลังจากที่ได้รับอนุญาตคนที่อยู่ด้านนอกก็เปิดประตูเข้ามา"สวัสดีค่ะ.." คนที่เข้ามาก็คือพิมพ์เธอมาพร้อมกับเอกสารในมือและพิมพ์ก็ไม่คิดว่าจะเจออารียาอยู่ในนี้ด้วย"มีอะไรหรือพิมพ์" กายเห็นเธอไม่มองมาทางนี้เลยเดินเข้าไปหา"พิมพ์เอางานมาส่งเสี่ยค่ะ""งานเสร็จแล้วเหรอ""ค่ะ""งานอะไร" สิงขรมองดูเอกสารที่พิมพ์ถือเข้ามาด้วย พิมพ์เลยยื่นเอกสารนั้นไปให้กับสิงขรได้ดู"หือ?" พอเห็นใบแรกของเอกสาร คิ้วของสิงขรก็ขมวดเข้าหากันจนยุ่งเหยิง"อะไรเหรอ" สมิงดำเลยเข้าไปดูเอกสารที่สิงขรดูอยู่พอเห็นข้อความในเอกสารนั้นสมิงดำเลยหยิบเอกสารของอารียาออกมาดู เพราะเอกสารสองฉบับนี้มันคล้ายกันมาก"มีอะไรคะ" พิมพ์แปลกใจเธอคิดว่างานของเธอทำออกมาดีที่สุดแล้ว แล้วมันมีอะไรที่บกพร่องเหรอ"ทำไมโปรเจคของพวกเธอทั้งสอง..""โปรเจคของพิมพ์ทำไมคะ" พิมพ์เห็นสีหน้าของเสี่ยทั้งสองแล้วก็อยากจะเห็นโปรเจคอีกฉบับ"มีอะไรคะ" อารียาก็ทำท่าทีแปลกใจเหมือนกัน"ก็โปรเจคของพวกเธอทั้งสองมันอันเดียวกันเลยนี่ พวกเธอทำด
"เกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย" หลังจากที่สาวๆ ขอตัวไปเข้าห้องน้ำกลับมา หนุ่มๆ ก็ไปเข้าบ้าง"สงสัยเมียมึงอยู่ห้องคนเดียวคงจะเหงา""คงใช่ แล้วนี่มึงมองเหี้ยอะไรอยู่" ธามม์รีบเอามือมาบังสายตาของกายเพราะทั้งสองกำลังยิงกระต่ายแข่งกันอยู่"ดูมันสั้นลงหรือเปล่าวะ มึงใช้งานมันหนักไปไหมเนี่ย""ไอ้บ้า! จัญไรนะมึง""ของมึงสั้นลงหรือของกูยาวขึ้นวะ""ยังไม่จบอีก""ฮ่าาา"[คลับ S̄ingk̄hr] "คุณเข้าไปอยู่ในห้องก่อนนะ ผมขอดูงานข้างนอกก่อน" ธามม์บอกให้ยี่หวาเข้าไปกับพิมพ์ที่ห้องทำงานก่อน"คุณยี่หวาเข้าไปในห้องรอก่อนนะคะพิมพ์ไปเอาของในห้องนี้ก่อน" เดินผ่านห้องหัวหน้าพิมพ์ก็นึกได้ว่าเอกสารที่เธอทำวันก่อนยังไม่ได้เอาออกมา"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันเข้าไปด้วย""หวังว่าแม่นั่นคงยังไม่มานะคะ""ยังไม่ถึงเวลาเข้างานเลยฉันว่ายังไม่มาหรอก พิมพ์จะเอาอะไรก็เข้าไปเอาก่อนเถอะ"พิมพ์เปิดประตูเข้าไปก็เห็นว่าไม่มีใครอยู่ในห้องจริงๆ เธอเลยเดินตรงไปที่โต๊ะทำงาน"เจอไหมพิมพ์""ไม่เจอค่ะพิมพ์เอาวางไว้ตรงนี้นี่คะ"ผ่านไปไม่นานคนที่ออกไอเดียให้หานักร้องดังๆ มาแสดงสดที่นี่ก็เดินยิ้มแป้นมาเพราะการแสดงเมื่อวานทำรายได้ให้กับที่นี่เยอะเลย"เป็น
"นายครับผมขอร้องอะไรสักอย่างได้ไหมครับ""ขอร้องอะไรวะ""ตอนนี้ตำแหน่งผู้จัดการก็ว่างอยู่ผมขอให้พิมพ์ไปทำตำแหน่งนั้นก่อนได้ไหมครับ"สมิงดำใช้ความคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่จะตอบโดยการพยักหน้า"ไม่ได้นะคะเสี่ย พิมพ์วุฒิการศึกษาไม่ถึงที่จะเป็นผู้จัดการสักหน่อย" อารียารีบพูดขัดขวางไว้ กว่าจะถีบตัวเองให้มาเป็นหัวหน้าได้ไม่มีวันสะหรอกจะให้พิมพ์ขึ้นไปเป็นผู้จัดการ"เรื่องนั้นคงไม่จำเป็นต้องให้เธอมาออกความคิดเห็นช่วยหรอกมั้ง" สมิงดำไม่อยากมีปัญหาเหมือนคราวก่อนเพราะกายเป็นคนเอาจริง"คะ?" อารียาไม่ยอมหน้าแตกแบบนี้แน่ พอทุกคนออกจากห้องแล้วเธอก็เอาโทรศัพท์มาโทรหาเสี่ยสิงขร>>{"ยังไงนะ"} สมิงดำยังไม่ทันได้พูดกับสิงขร อารียาก็โทรมาฟ้องก่อนสิงขรเลยไม่รู้เรื่องนี้ {"แม่พิมพ์มีวุฒิการศึกษาแค่มัธยมปลายเองค่ะ เสี่ยสมิงจะให้ขึ้นเป็นผู้จัดการโดยการขอร้องจากคุณกาย แบบนี้มันระบบเส้นสายกันชัดๆ นี่คะ"}สิงขรวางสายจากอารียาเลยโทรไปหาสมิงดำ วันนี้เขาไม่ได้เข้าไปดูคลับเพราะคิดว่าหุ้นส่วนเข้าไปแล้ว>>{"ที่นั่นมีเรื่องอะไรกัน"} {"ไม่มีเรื่องอะไรนี่"} สมิงดำคิดว่าเพื่อนโทรมาถามเรื่องงานว่ามีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า เพร
ค้างที่โรงแรมคืนหนึ่งสมิงดำก็พาทุกคนกลับกลับมาถึงบ้านช่างที่กายนัดไว้ก็มารอแล้ว"ใครหรือคะ""ช่างไง""สวัสดีครับ ต้องการแบบไหนแจ้งได้เลยนะครับ""คุณอยากให้ช่างทำร้านแบบไหน""แต่ฉันได้ยินเสี่ยบอกว่าจะให้คุณเข้าไปดูงานไม่ใช่หรือคะ" ตอนนั่งรถมาด้วยกันเจ้านายของกายสั่งงานว่าคืนนี้ต้องทำอะไรบ้าง และดูเหมือนว่าที่คลับมีงานให้เขาทำเยอะเลย แต่พิมพ์ก็ไม่ได้ถามหรอกเพียงแค่นั่งฟังเงียบๆ"ผมก็ต้องเข้าไปดูงานอยู่แล้ว"ถ้าเปิดร้านเราก็ไม่ได้ไปกับเขาสิ จะปล่อยให้เขาไปทำงานที่คลับคนเดียวไม่ได้"พิมพ์ยังไม่เปิดร้านช่วงนี้ได้ไหมคะ""ทำไม""ก็เหมือนที่คุณบอก พิมพ์เพิ่งออกจากงานอย่าเพิ่งรีบหาอะไรทำเลยดีกว่า""คุณจะให้ช่างทำร้านไว้ให้ก่อนก็ได้นะ เผื่อว่าอยากเปิดตอนไหนค่อยเปิด""ยังค่ะ" ตอนนี้เธอไม่ได้ขัดสนเรื่องเงินแล้ว และก็ไม่ต้องดิ้นรนใช้หนี้เหมือนแต่ก่อน "พิมพ์ยังอยากกลับไปทำงานที่คลับอยู่เลยค่ะ""ไม่ได้""ทำไมจะไม่ได้คะ คุณยังต้องไปทำงานคลับเลย""นั่นมันงานผม""ฉันไม่อยากให้คุณไปทำงานคนเดียว"ว่าแล้วทำไมอยู่ดีๆ เธอถึงไม่อยากเปิดร้านแล้ว กายเลยหันไปบอกช่างกลับไปก่อน ถ้าคุยกับเธอได้เรื่องยังไงเดี๋ยวเข
"คุณฟ้าจะลงมาเข้าห้องน้ำหรือเปล่าคะ" พิมพ์สงสัยเพราะเสียงดังอยู่ชั้นสอง ต้องเป็นเสียงคนกำลังเดินลงมาข้างล่างแน่เลย"พวกมึงมองอะไรวะ" กายเอ็นดูกับความคิดของเธอ แต่พอจะกระซิบบอกพวกลูกน้องดันมองมา "ใครที่ไม่หลับออกไปเดินเวรยามรอบๆ แถวนี้""แต่พวกผมเพิ่งไปเดินมาครับ""ไปเดินอีก!""ครับ""ทำไมต้องดุพวกเขาด้วยล่ะคะ""ไอ้พวกนี้พูดดีไม่ได้หรอกต้องดุมันบ้าง""แต่เอ๊ะถ้าคุณฟ้าจะลงมาทำไมป่านนี้ยังไม่ลงมาอีกล่ะคะ" พอไม่เห็นใครลงมาพิมพ์ก็จะขึ้นบ้านเพราะข้างล่างยุงเยอะ"คุณจะขึ้นข้างบนแล้วใช่ไหม" กายเห็นว่าเธอกำลังจะขึ้นไปเลยตะโกนถาม"อุ้ยคุณทำไมต้องพูดเสียงดังด้วยฉันตกใจ" พิมพ์ตกใจหันกลับมามอง อยู่ใกล้แค่นี้ทำไมต้องส่งเสียงดังด้วย"เดินดีๆ นะเดี๋ยวสะดุดขาตัวเอง""ฉันไม่ใช่คนซุ่มซ่ามแบบนั้นสักหน่อย" พอขึ้นมาถึงด้านบนพิมพ์ก็เห็นว่ามุ้งข้างๆ เงียบสนิท "อ้าวเมื่อกี้นึกว่าคุณฟ้าตื่นแล้ว อืมม" พิมพ์พูดออกมาได้แค่นี้ก็ถูกกายปิดปากไว้ไม่ให้พูดต่อพอถูกอีกฝ่ายปิดปากพิมพ์ถึงนึกได้ว่าเสียงเมื่อสักครู่มันคือเสียงอะไร คิดได้แบบนั้นใบหน้าของพิมพ์ก็ถึงกับแดง แบบนี้สินะที่กายตะโกนส่งเสียงดัง เขาคงส่งสัญญาณบอกคนข้