All Chapters of เพลิงรักร้ายจอมใจจอมมาร: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1.วิกานดา ใจคอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเมื่อถูก ธีร์ ธีรเทพ ลูเซียโน่ เฉิน เจ้าของภัตตาคารชื่อดังที่เธอทำงานอยู่ซึ่งวันนี้เขาเข้ามาตรวจงานด้วยตัวเองเรียกไปพบที่ห้องพักของเขา ซึ่งอยู่ชั้นบนสุดของโรงแรมริมแม่น้ำเจ้าพระยา ซึ่งไม่เคยมีใครได้ขึ้นไปพบเขาแบบเป็นการส่วนตัวเช่นนี้สักครั้ง เพราะส่วนใหญ่งานต่างๆ ในภัตตาคารจะมีผู้จัดการร้านคอยดูแลและสำนักงานของภัตตาคารก็อยู่ที่ชั้นสองของโรงแรม แต่ครั้งนี้เกิดเรื่องใหญ่เมื่อเธอเผลอทำให้แขกคนสำคัญไม่พอใจอย่างมากถึงขนาดที่ธีร์ต้องมาจัดการด้วยตัวเองทีเดียว หญิงสาวเข้ามายืนอยู่กลางห้องพักสุดหรูด้วยความตื่นเต้นและหวาดหวั่นอยู่ในที เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าธีร์พักอยู่ที่นี่ตลอดเวลาที่มาดูแลงานที่ภัตตาคาร“อ้อ.. เธอนี่เองวิกานดา..” ธีร์ลุกขึ้นเต็มความสูงใบหน้าเรียวยาวได้รูปกับเครื่องหน้าที่วิกานดาให้คำนิยามว่า หล่อตี๋ คมเข้มแสนสมาร์ต เพราะเขาเป็นลูกผสมถึงห้าเชื้อชาติใบหน้าหล่อเหลานั้นจึงผสมผสานความลงตัวของทุกเชื้อชาติไว้ในตัวเขา เหมือนว่าพระเจ้าได้ประทานความหล่อเหลาขั้นเทพที่แสนจะสมบูรณ์แบบไว้ที่เขาเพียงผู้เดียว มารดาของธีร์เป็นลูกครึ่งสาวไทยเกาหลีใต้แ

ตอนที่3.ธีร์ยิมหวานให้หญิงสาวซึ่งเป็นคู่หมายของตน ดาด้า หรือ ดลยา เป็นหญิงสาวสวยหุ่นดี เจ้าหล่อนเป็นนักธุรกิจสาวหน้าใสเป็นเจ้าของครีมเพื่อผิวขาวยี่ห้อหนึ่งรวมไปถึงอาหารเสริมเพื่อความงามด้วยซึ่งเธอบอกเขาว่าธุรกิจนี้มาแรงมาก สาวไทยนิยมกันมากเพราะใครๆ ก็อยากสวยอยากขาว ธีร์มองว่ามันเป็นเรื่องของรสนิยมและความพึงพอใจของหญิงสาวรวมไปถึงผู้ชายบางคนด้วย บางยี่ห้อในตลาดก็เป็นของปลอมผสมสารอะไรที่มันเป็นอันตรายต่อผู้บริโภค แต่ดาด้าบอกเขาว่าสินค้าของเธอเป็นสินค้าปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ และเขาเองก็แอบตรวจสอบว่าเธอพูดจริงหรือไม่ก็พบว่าดลยาพูดความจริง จึงอดชื่นชมไม่ได้ว่าดาด้าเป็นหญิงสาวที่สวยและเก่งคนหนึ่ง เหมาะจะเป็นภรรยาของเขาในอนาคตเพราะเธอคงเชิดหน้าชูตาให้กับครอบครัวของเขาได้เขาชอบผู้หญิงทำมาหากินและขยันขันแข็งไม่เอาแต่งอมืองอเท้าบริการผู้ชายบนเตียงแลกกับเงินเท่านั้น ดาด้าคือผู้หญิงที่มารดาของเขาแนะนำ เธอมีเชื้อสายไทยเกาหลีใต้เหมือนเขา แต่ดาด้าใบหน้าค่อนไปทางเกาหลีมากกว่าซึ่งเขาเห็นสาวๆ รวมไปถึงหนุ่มๆ สมัยนี้ชอบไปศัลยกรรมที่เกาหลีเพราะอยากสวยหล่อเหมือนดารานักร้องเกาหลี และเขาก็มองว่ามันเป็นเรื่อ

ตอนที่5.“อะไรของแกยะนังวิว ฉันหลังขดหลังแข็งแต่งหน้าทำผมให้หล่อนแล้วยังไปหาชุดนี้มาให้กว่าจะได้รู้มั้ยฉันต้องชักแม่น้ำกี่สาย เสียเงินไปกี่บาทเขาถึงยอมขายให้ ปกติแซมมี่ไม่เคยได้ซื้อเลยนะเสื้อผ้าเนี่ย มาเสียเงินซื้อชุดแถมตัวเองก็ไม่ได้ใส่” แซมมี่เท้าสะเอวจิ้มนิ้วชี้ลงบนหน้าผากมนของเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้เมื่อวิกานดาลากเธอมาเข้าห้องน้ำ“งั้นเปลี่ยนชุดกัน แกถอดชุดแกมาแล้วแกใส่ชุดนี้แทนฉัน”“ประสาทบ้าบอ ฉันจะยัดใส่เข้าไปได้ยังไงชุดเล็กนิดเดียว ถึงฉันจะหุ่นสแลนเดอร์แต่ชุดมันเล็กกว่าฉันไปหนึ่งไซซ์แกจะให้ฉันยัดลงไปได้ยังไงยะ” แซมมี่เท้าสะเอวมองหน้าเพื่อนรักอย่างหมั่นไส้“แล้วฉันจะทำไงดีล่ะทีนี้ ฉันไม่เอาแล้วจะกลับบ้าน..”“นี่นังวิว ตอนแรกจะเอาๆ พอมาตอนนี้จะเปลี่ยนใจ ตกลงแกจริงจังแค่ไหนเนี่ย”“ก็ตอนแรกจริงจังแต่ตอนนี้กลัวนี่หว่า ฉันกลัวว่าเขาจะจำฉันได้แล้ว.. แล้วไม่พอใจไล่ฉันออกจากงานหรือไม่อาจจะหาว่าฉันมาหารายได้พิเศษแล้วพาลเกลียดฉัน...” วิกานดามีท่าทางเครียดอย่างเห็นได้ชัดจนแซมมี่อดสงสารไม่ได้“โอเค กลับก็กลับ แต่คราวหน้าไม่ต้องมาให้ช่วยนะ นังนี่ทำฉันเสียเวลาไปเที่ยวกับหนุ่มๆ” บ่นเพื่อนรักแล

ตอนที่7. “ทีนี้พอใจรึยังคนสวย ผมตื่นเต้นอยากเมคเลิฟกับคุณจะแย่แล้ว..” ใบหน้าหล่อเหลาคลอเคลียกับแก้มสาวเรื่อยมายังซอกคอขาวผ่อง วิกานดาขนลุกซู่ร้อนผ่าวไปทั้งกาย...“ค่ะ พร้อมค่ะ.. อื้มมม..” เสียงหวานหายไปในลำคอเมื่อเรียวปากหยักสวยกว่าอิสตรีของเขาทาบลงมา...“หวาน คุณหวานมาก..” วิกานดาหายใจสะท้านสบตาคมในความสลัวลาง ดวงตากลมโตไหวระริกด้วยความวาบหวามและหวั่นไหว ความร้อนผ่าววิ่งพล่านไปทั้งร่างกาย หัวใจหวิวไหวราวจะหลุดลอย... กลิ่นบุรุษเพศคละคลุ้งอยู่ในจมูกชวนให้มึนเมายิ่งกว่าเหล้าที่เธอดื่มเข้าไปเสียอีก หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอพลางหลับตาลงช้าๆ เมื่อริมฝีปากหยักประทับลงมาบนแอ่งชีพจรที่เต้นระริกของตน ชุดสวยหลุดร่วงจากร่างไปตอนไหนเธอไม่อาจจะรู้ได้ ตอนนี้วิกานรับรู้เพียงสัมผัสจากมือและปากร้อนผ่าวของเขาเท่านั้นธีร์เคล้าคลึงกลีบปากล่างของเธอช้าๆ อย่างหยอกเย้าหญิงสาวเผยอปากน้อยๆ รับเรียวลิ้นร้อนผ่าวที่สอดไล้เข้าใสในโพรงปากสาว วิกานดาตอบสนองจุมพิตของเขาอย่างเงอะงะแต่ทำให้ชายหนุ่มครางอย่างพอใจกับความไร้เดียงสาของเธอ ธีร์คิดว่าเธอแสดงบทสาวอ่อนประสบการณ์ได้มืออาชีพมากๆ และมันก็กระตุ้นเร้าให้เขาตื่นเพริดไ

ตอนที่9.วิกานดาพยายามทำตัวให้เป็นปกติเมื่อเดินออกมาหน้าบ้านก็พบว่าป้าสมรกำลังเตรียมของอยู่หน้าร้าน ร้านอาหารตามสั่งของป้าสมรสะอาดและร่มรื่น ลูกค้าก็มีทั้งขาประจำและขาจร แม้ช่วงนี้จะขายได้น้อยกว่าแต่ก่อนที่เศรษฐกิจยังดีๆ แต่รายได้ในแต่ละวันก็พออยู่ได้และมันเป็นงานที่ป้าสมรรัก เพราะหากไม่ทำงานแล้วแกกลัวจะเป็นอัลล์ไซเมอร์ วิกานดาจึงไม่อยากห้ามแม้ว่าถึงไม่ขายของชีวิตสองป้าหลานก็พออยู่ได้สบายๆ เพราะไม่มีหนี้สินอะไรเงินเดือนของเธอก็มากพอจะเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ที่ข้างบ้านก็พอปลูกผักทำสวนครัวเล็กๆ พออยู่พอกินได้ไม่ลำบากนักในเมืองหลวงแห่งนี้...“วันนี้ไม่ทำงานหรือลูก”“วิวจะลาออกแล้วค่ะป้าวันนี้เลยตั้งใจเข้างานสาย”“อ้าว.. ทำไมล่ะ งานก็ดีไม่ใช่เหรอ วิวเพิ่งได้เลื่อนขั้นเงินเดือนเลื่อนตำแหน่งนี่” ป้าสมรหันมามองหลานสาวสุดที่รักอย่างกังขา“คือ วิวเบื่องานบริการแล้วค่ะ อยากมาทำงานแบบอาชีพอิสระดูบ้าง เช่น ขายอาหารตามส่งหรือเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารอะไรแบบนี้” ป้าสมรยิ้มแล้วค้อนหลานสาว“หึ จะมาเกาะป้าเหรอจ๊ะ”“แหม.. ป้าหมอนคนสวยรู้ทันอีกแล้ว” วิกานดาเข้ามาโอบกอดร่างท้วมของนางอย่างรักใคร่ หลังจากที่พ่อ