All Chapters of เพลิงรักร้ายจอมใจจอมมาร: Chapter 51 - Chapter 60

ตอนที่51.แต่แล้ววิกานดาก็ตัวแข็งทื่อเมื่อได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักของหญิงสาวดังออกมาจากห้องนั่งเล่น และเสียงพูดคุยที่ดังออกมานั้นเธอจำได้ดีว่าหนึ่งในนั้นเป็นเสียงใคร เหมือนฝันกับรามเงยหน้าสบตากันอย่างวิตกกังวลและลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย...“ธีร์ขา นานๆ เจอกันทีคืนนี้ไปค้างกับมณนะคะ”“ไม่ได้หรอกมณผมไม่สะดวก”“อ้าวมณ มาเมื่อไหร่..” รามทักหญิงสาวสวยแต่งตัวสวยทันสมัยผิวขาวผ่องที่แทบจะนั่งเกยตักของธีร์“มาเมื่อครู่นี่เองค่ะพอดีมณอยากคุยธุระเรื่องที่ให้เสร็จก็เลยมาวันนี้ เห็นว่ารามกำลังยุ่งกับน้องปีใหม่อยู่ก็เลยถือวิสาสะเข้ามานั่งรอที่นี่ ไม่นึกเลยว่าจะมาเจอธีร์ มณดีใจมากเลยค่ะก็เลยรำลึกความหลังกันนิดหน่อยค่ะ..”สุมณฑา คือเพื่อนที่เรียนรุ่นเดียวกัน หญิงสาวเป็นลูกสาวเจ้าสัวชื่อดังแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าครอบครัวของเธอค่อนข้างจะมีปัญหาหลายอย่าง ซึ่งรามได้ข่าวว่ากิจการของครอบครัวสุมณฑาได้ถูกเปลี่ยนมือไปและตอนนี้เธอก็ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนเมื่อก่อนเมื่อ เจ้าสัวป้อม เสียชีวิตลงด้วยโรคมะเร็งและเบาหวานเมื่อปีที่แล้ว ครอบครัวที่มีบิดาเป็นหัวเรือใหญ่และมีลูกๆ ที่เอาแต่เที่ยวเล่นไปวันๆ จึงซวนเซไม่เป็นท่าทำได้

ตอนที่53.หากไม่รับปากว่าจะอยู่รับประทานอาหารกับเหมือนฝันวิกานดาอยากจะกลับบ้านเสียตอนนี้เลยเพราะทั้งรำคาญทั้งหมั่นไส้ และขุ่นเคืองเมื่อเห็นท่าทางของสุมณฑาที่แสดงออกชัดเจนว่าต้องการอะไร สุมณฑานั่งแทรกกลางระหว่างเธอกับธีร์และทำเหมือนจะผูกขาดการสนทนาเพียงคนเดียวและทำเหมือนเธอไม่มีตัวตนในโต๊ะกินข้าว วิกานดาพยายามข่มใจอย่างสุดความสามารถ“เดี๋ยวพรุ่งนี้มณต้องแวะเข้าไปกราบคุณแม่สักหน่อยแล้ว ท่านคงยังไม่รู้ว่ามณกลับมาอยู่เมืองไทยได้หลายเดือนแล้ว”ก่อนหน้านี้สุมณฑาไปเปิดร้านอาหารอยู่ฮ่องกงนั่นคือสิ่งที่วิกานดารู้และเดาได้ไม่ยากว่าคงเจ๊งกลับมาอย่างแน่นอน เพราะท่าทางคำพูดคำจาไม่น่าจะทำธุรกิจร้านอาหารรอด อย่าว่าแต่ร้านอาหารเลยแม้แต่ขายลูกอมก็คงเจ๊งตั้งแต่คิด วิกานดาปรายตามองหญิงสาวที่แทบจะกอดธีร์อย่างหมั่นไส้ แต่ทำได้เพียงนิ่งเฉย...“ผมว่ามณไม่ต้องไปหรอก คุณแม่ไม่ค่อยสบายท่านไม่รับแขก”“อุ๊ย ตายจริง แบบนี้มณจะต้องซื้ออาหารบำรุงร่างกายไปเยี่ยมท่านน่ะสิคะ” สุมณฑาทำตาโตแล้วยังเฉไฉจะไปให้ได้“พี่วิวอิ่มแล้วหรือคะ” เหมือนฝันเองก็ดูมีท่าทีอึดอัดเอ่ยถามขึ้นเมื่อวิกานดารวบช้อนยกน้ำขึ้นดื่ม“จ้ะ อิ่มแล้วเ

ตอนที่55.ความเงียบสงบเสียงหริ่งหรีดเรไรขับกล่อมเหมือนเธอหลุดมาอยู่ในโลกอีกโลกหนึ่งที่ไม่มีความวุ่นวาย ไม่มีมลพิษ ไม่มีการยื้อแย่งแข่งขัน ดารณียอมรับว่ามีความสุขกับวิถีชีวิตแบบเรียบง่าย อยู่แบบชาวบ้านๆ เธอเพิ่งรู้ว่าไม่ไกลจากบ้านหลังใหญ่มีบ้านของคนงานอีกสองหลัง ซึ่งอยู่เป็นครอบครัว สองครอบครัวมีพ่อแม่ลูกวัยกำลังน่ารักครอบครัวหนึ่ง อีกครอบครัวเป็นหญิงชายวัยกลางคนอยู่กับหลานชายวัยเรียนมหาวิทยาลัย ซึ่งทั้งสองครอบครัวนั้นเธอก็จะตักอาหารไปแบ่งปันและได้พูดคุยกับพวกเขาด้วย ทำให้ไม่เหงามากนัก และยังได้เห็นวิถีชีวิตอันเรียบง่ายของพวกเขา แม้จะเป็นชาวสวนแต่ก็สุภาพน่ารัก มุมมองในชีวิตที่เคยอยู่แต่ในบ้านหลังใหญ่ที่เพียบพร้อม อยู่ในแวดวงสังคมที่มีแต่คนแต่งตัวสวยหรูหราแต่ลับหลังนินทากันไม่มีชิ้นดี และยังแข่งกันทำตัวเด่นดัง ซึ่งเธอเองก็เคยทำแบบนั้น พยายามทำตัวให้เด่นให้ดังเพื่อให้ใครๆ หันมาสนใจเธอเหมือนกับที่สนใจพี่สาว แต่ตอนนี้ดารณีอยากเป็นแค่หญิงสาวธรรมดา มีบ้านหลังเล็กๆ มีครอบครัวที่อบอุ่น มีพ่อ แม่ ลูกอยู่ในบ้านสวนอันเงียบสงบ...นี่เธอกำลังคิดอะไร เธอจะมีชีวิตแบบนั้นได้อย่างไรในเมื่อเธอไม่ใช่หญิง

ตอนที่57.“คนเขากำลังดีใจซาบซึ้งจนน้ำตาไหลต่างหากล่ะคะ วิวรักพี่ธีร์มาตลอด จะมาเสียใจได้ไงที่พี่ธีร์บอกรัก มันเป็นสิ่งที่วิวรอมาทั้งชีวิต”หญิงสาวซุกหน้ากับอกกว้างของเขาแล้วโอบกอดเขาแน่น ธีร์กดคางแกร่งลงกับบ่านุ่มแล้วจูบเบาๆ ที่ลำคอระหงอย่างรักใคร่ หากรู้ว่าการบอกรักกันมันทำให้เป็นสุขขนาดนี้เขาคงบอกเธอไปนานแล้ว“พี่ธีร์รักวิว”“วิวก็รักพี่ธีร์รักมากและหวงมากด้วย ต่อไปห้ามให้ผู้หญิงคนไหนกอดนะคะ” ธีร์หัวเราะเบาๆ กับคำพูดของวิกานดา เธอคงจะยังรู้สึกขุ่นใจกับการกระทำของสุมณฑาอยู่ซึ่งเขาก็เข้าใจดี“พี่กับมณไม่มีอะไรกัน ตอนนี้พี่อยากมีอะไรด้วยแค่วิวคนเดียวเท่านั้นแหละ” วิกานดาผละออกจากอกกว้างแล้วทุบอกเขาหนึ่งทีหน้าแดงก่ำ“คนบ้า เขากำลังซึ้งมาลามก”“อะไรกันครับคนสวย ผัวลามกตรงไหน เมียจ๋าคิดเองเออเองหรือว่าอยากให้ผัวมีอะไรด้วยกันแน่” ธีร์ยิ้มกว้างใบหน้าหล่อเหลาสว่างไสวจนวิกานดาตาพร่าไปด้วยความตื้นตันในอกสามีเธอหล่อเหลาเหลือเกิน เธอเป็นภรรยาของเขา เป็นผู้หญิงที่เขารักจริงๆ หรือนี่... วิกานดามองเขานิ่งดวงตามงามเคลิ้มหวานเรียวปากอิ่มยิ้มบางๆ อย่างตื้นตัน“ยิ้มแบบนี้คิดอะไรไม่ดีกับผัวแน่ๆ ใช่ไหม”

ตอนที่59ดลยายิ้มกว้างเธอเป็นคนที่คิดบวกและมองโลกในแง่ดีมาเสมอ คุณดาเรศพยักหน้าน้อยๆ แล้วโอบกอดลูกๆ ทั้งสองไว้ในอ้อมแขน สามคนแม่ลูกโอบกอดกันอย่างรักใคร่และเข้าใจซึ่งกันและกัน โทนมองภาพความรักของครอบครัวภรรยาแล้วก็โล่งอกและดีใจที่เขาอดทนและสามารถพิสูจน์ตัวเองจนเป็นที่ยอมรับของแม่ยายได้...ปัณณ์นั่งซึมอยู่หน้าบ้านซึ่งเป็นภาพที่นางปัทมาไม่ค่อยจะได้เห็นบ่อยนัก เพราะปกติปัณณ์จะเป็นคนร่าเริงยิ้มหัวอยู่เสมอ และหากวันไหนไม่เข้าไปดูงานที่อพาร์ตเม้นต์ก็จะไปขับวินมอเตอร์ไซค์ หรือบางทีก็ไปบ้านสวน หรือขับรถไปหาสถานที่ถ่ายรูปตามเรื่องตามราวประสาหนุ่มโสด ซึ่งนางไม่เคยห่วงลูกชายเรื่องนี้เพราะถือว่าปัณณ์เป็นผู้ใหญ่และดูแลตัวเองได้แล้ว อายุอานามก็สามสิบเอ็ดเข้าไปแล้วจะออกเรือนหรือมีครอบครัวสักทีนางก็ไม่ขัด“เป็นอะไรไปหรือลูก ทำเหมือนหมาตัวผู้ถูกตอน..” คำถามของมารดาทำให้คนที่กำลังเท้าคางเหม่อลอยอยู่ถึงกับสะดุ้งหน้าทิ่มพรืดเลยทีเดียว“โอย แม่ปัดค้าบ พูดซะปัณณ์เสียหายเลย” ชายหนุ่มหันมาค้อนผู้เป็นแม่น้อยๆ ท่าทางเหมือนเด็กชายปัณณ์มากกว่าชายหนุ่ม นางปัทมาหัวเราะเบาๆ ขณะกลัดห่อขนมสังขยาไปด้วย“ก็ไม่เคยเห็นปัณ