All Chapters of เพลิงรักร้ายจอมใจจอมมาร: Chapter 21 - Chapter 30

ตอนที่21. แล้วความคิดอันสับสนของเขาก็หยุดลงเมื่อร่างบางของวิกานดาลุกขึ้นถอดเสื้อเชิ้ตของเขาที่เธอสวมทับชุดที่สวมอยู่ออก ท่วงท่าสบายๆ เป็นธรรมชาติของเธอแต่ทำให้เลือดในกายหนุ่มร้อนฉ่าขึ้นมาทันที เมื่อเรือนร่างขาวนวลอรชรเต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งและอวบอิ่มเต็มไม้เต็มมือนั้น เขารู้ดีว่ามันให้ความรู้สึกดีและทำให้เขามีความสุขมากแค่ไหน...“นี่ยั่วกันแต่หัววันเลยนะแม่คุณ” ธีร์คลี่ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วโยนความผิดให้สาวเจ้าเสียเลยที่ทำให้เขารุ่มร้อนเกินกว่าจะนั่งมองเธอห่างๆ อยู่อย่างนี้ได้ ดังนั้นเมื่อหญิงสาวเดินไปหยอกล้อกับฟองคลื่นสีขาวชายหนุ่มก็ถอดเสื้อออกแล้วเดินลงไปหาวิกานดาโดยสวมเพียงกางเกงบ็อกซ์เซอร์ตัวเดียว...วิกานดาที่ยังคงว่ายน้ำอย่างเพลิดเพลินเพราะวันนี้ธีร์บอกว่าจะให้เธอเล่นน้ำจนชุ่มปอดเพราะพรุ่งนี้เขาจะกลับไปทำงานแล้ว นั่นหมายความว่าเธอกับเขาถึงคราวที่จะต้องแยกจากกัน ตอนแรกวิกานดารู้สึกว่าใจหายและปวดแปลบในใจเมื่อความสุขที่มีตลอดหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมากำลังจะหายไป วันนี้ทั้งวันเธอมีเวลาอยู่กับตัวเองและพยายามซึมซับเอาแต่ความสุขเก็บไว้เพื่อระลึกถึง แม้ว่าในอนาคตธีร์จะไม่เห็นเธออยู่ในสายตาอี

ตอนที่23.แล้ววันที่ต้องกลับมาเผชิญหน้ากับความจริงก็มาถึง ธีร์มาส่งวิกานดาที่บ้านแล้วก็จากไปโดยไม่ได้ลงจากรถคันหรู พร้อมด้วยเช็คหนึ่งใบที่เธอไม่สนใจจะดูว่ามันมีตัวเลขกี่หลักพร้อมกับอาการเฉยชาเหมือนไม่เคยมีความสัมพันธ์อันลึกซึ้งหวานชื่นต่อกันมาก่อน ที่แต่ถึงกระนั้นวิกานดาก็ไม่คิดโกรธเคืองหรือน้อยใจกับท่าทางอาการของเขา เพราะเธอเองกลัวจะร้องไห้ออกมาให้ธีร์สมเพช หรือทำให้ป้าสมรสงสัยในความสัมพันธ์ของเธอกับธีร์...“ต๊ายย ไปถึงไหมายะแม่นาง” เสียงแว้ดๆ ของแซมมี่ดังขึ้นดึงสติให้เธอกลับมาอยู่กับปัจจุบันที่ไม่มีความสุขหวานชื่นเหมือนหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมา...“นังแซมมี่.. โอ๊ย ฉันคิดถึงแก”“แหม หล่อน คิดถงคิดถึงอะไร ไม่โทร. หาฉันเลย เบอร์ก็โทร. ไม่ติด” แซมมี่ต่อว่าพลางจิ้มนิ้วลงบนหน้าผากเพื่อนรักแรงๆ อย่างหมั่นไส้“ฉันลืมเอาไปด้วยอะแก แล้วอีกอย่างมันคงแบตหมด”“ดี ให้ฉันห่วงจะเป็นจะตาย จนต้องโทร. หาป้าหมอน แล้วยังไงยะ ไปกับคุณธีร์นี่เสร็จไปกี่ดอก”“นังบ้า พูดจาอะไรแบบนั้น”วิกานดาแก้มแดงกับคำพูดตรงไปตรงมาของเพื่อนรักแล้วเสเดินเข้าห้องไป แซมมี่เดินตามมาแล้วล้มตัวนอนลงบนเตียงมองเพื่อนรักอย่างจับสังเกต

ตอนที่25.ธีร์ชะงักเมื่อรับรู้ถึงอาการนิ่งขึงของคนในอ้อมแขนและรสเค็มของน้ำอุ่นๆ ที่ไหลอาบแก้มเนียน ชายหนุ่มละเรียวปากออกช้าๆ เหมือนได้สติ ดวงตาคมมองใบหน้านวลซีดเผือดซึ่งอาบไปด้วยน้ำตาใจที่รุ่มร้อนด้วยความหึวงหวงและโกรธกรุ่นสงบลงอย่างน่าประหลาด“พี่ธีร์..”“วิว..” แต่ก่อนที่ธีร์จะได้เอ่ยอะไรออกมาเสียงเรียกชื่อพวกเขาก็ดังขึ้นและดารณีกับปัณณ์ก็ยืนอยู่ไม่ไกล...“พี่ปัณณ์ช่วยวิวด้วย..” วิกานดาร้องเรียกปัณณ์นั่นยิ่งทำให้ธีร์หึงหวงจนควันออกหู ชายหนุ่มกระชับวงแขนโอบกอดเธอไว้เสียแนบแน่นแล้วมองปัณณ์อย่างกินเลือดกินเนื้อ“อย่ามายุ่งกับเมียฉันได้หน้าขาว.. ส่วนเธอมากับฉัน..” ธีร์หันไปตะคอกปัณณ์ที่กำลังจะปรี่เข้ามา ก่อนจะหันมากัดฟันพูดกับวิกานดาเสียงขุ่น“แกไสหัวกลับไปได้เลย เมียฉัน ฉันจะไปส่งที่บ้านเอง..”ว่าแล้วธีร์ก็ช้อนอุ้มร่างบางที่ดิ้นเร่าๆ ขึ้นเข้าสู่วงแขนโดยไม่สนใจดารณีที่แทบตาถลนด้วยความริษยา และปัณณ์ซึ่งยืนมองการกระทำของเขาอย่างตกใจ ธีร์เดินไปยังลิฟต์ส่วนตัวซึ่งกษมายืนรอที่ลิฟต์ด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนที่จะกดลิฟต์ให้เจ้านายหนุ่ม ปัณณ์จะวิ่งตามไปแต่กษมาเข้ามายืนขวางไว้ด้วยท่าทางดุดัน“อย่ายุ

ตอนที่27.“ยะ อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันจะร้องให้ลั่นไปทั้งชั้นเลย”วิกานดาหน้าเสียถอยหนีเขาอย่างตระหนกเมื่อธีร์สาวเท้าก้าวเข้ามาใกล้ เธอถอยไปเรื่อยๆ ตาก็มองเขาอย่างหวาดระแวง“จะหนีไปไหน เธอก็รู้ว่าหากฉันไม่อนุญาตใครก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้ ที่คืนนั้นเธอกลับไปได้ก็เพราะฉันไม่เคยให้ผู้หญิงที่หิ้วมานอนร่วมเตียงจนถึงเช้า..”คำพูดของเขาทำให้วิกานดาทั้งโกรธทั้งอาย เขาเห็นเธอเป็นเพียงอีตัวที่หิ้วมานอนด้วยแล้วก็เขี่ยทิ้งเท่านั้น แล้วทำไมจะต้องมายุ่งกับเธอด้วย“ถ้าฉันเป็นแค่อีตัว ก็ปล่อยฉันไปสิ ไม่อยากร่วมเตียงกับอีตัวไม่ใช่เหรอ”“แต่บังเอิญว่าเธอถูกใจฉัน และฉันยังไม่เบื่อ ผู้ชายหน้าไหนก็ห้ามยุ่ง”“แต่เราจบกันแล้ว คุณให้เช็กฉันมานั่นหมายความว่าการซื้อขายของเรามันสิ้นสุดจบลงแล้ว” วิกานดาตัดสินใจยกเรื่องนี้มาอ้างแม้จะรู้สึกอับอายไม่น้อย“อ้อ.. งั้นซื้อบริการใหม่ก็ได้ คราวนี้จะให้เยอะกว่าเดิมด้วยเอาไหม”“ไม่.. ฉันไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดต้องขายตัวให้คุณ และหากฉันจะขายอีกครั้ง คงไม่คิดจะขายให้ผู้ใช้บริการรายเก่าหรอก มันไม่เร้าใจ..”วิกานดาตอบกลับไปด้วยความน้อยใจทั้งโกรธที่ธีร์ทำเหมือนว่าเธอเป็นหญิงขายบ

ตอนที่29.“อุ๊ย..” หญิงสาวอุทานเมื่อจู่ๆ ก็มีมือของใครคนหนึ่งมาช่วยเก็บผ้าที่อยู่บนราว วิกานดาหันขวับมามองแล้วสะบัดหน้าหนีอย่างขุ่นเคืองและขัดเขินเมื่อธีร์ก้มหน้าลงมาชิด..“หอมจัง”“บ้า คนฉวยโอกาส ไปไกลๆ เลยนะ มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย”“ไล่จัง ถ้าพี่ไปจริงๆ ก็กลัวว่าคนบางคนแถวนี้จะร้องไห้ขี้มูกโป่ง”นอกจากไม่ไปแล้วยังยียวนกวนประสาท วิกานดาสะบัดหน้าพรืดอย่างหมั่นไส้แล้วเดินหนีเขาไปอย่างแสนงอนและสับสน ทำไมธีร์จะต้องมาวุ่นวายอะไรกับเธอด้วยนะ“คนบ้าทำไมต้องมาวุ่นวายกับเราด้วยนะ ไม่รู้รึไงว่าวิวยิ่งเจ็บ..”วิกานดาพูดกับตัวเองเบาๆ แล้วเก็บตัวอยู่ในห้อง และวิกานดาก็นอนหลับทั้งวันเช่นกัน ซึ่งช่วงนี้วิกานดารู้สึกว่าตัวเองอ่อนเพลียและอยากจะนอนบ่อยๆ พอล้มตัวลงนอน หัวถึงหมอนก็หลับสนิทไปทันทีด้วย...ธีร์สั่งงานเสร็จก็มาช่วยป้าสมรเก็บของและปิดร้าน หลายวันมานี้ชายหนุ่มมาขลุกอยู่ที่ร้านของป้าสมรจนเพื่อนบ้านต่างพากันมาเมียงมองและพูดกันไปต่างๆ นานา แต่ป้าสมรกลับไม่ได้เอ่ยอะไร เพราะคร้านจะอธิบายหรือพูดไป เพราะบางสิ่งบางอย่างยังไม่ถึงเวลาที่จะบอกจะประกาศไป เพราะนางเองก็อยากจะพิสูจน์ความจริงใจของชายหนุ่มอ