ตอนที่4.

ตอนที่4.

“ไงไอ้เสือ แล้วคนที่มาด้วยไปไหนเสียล่ะ” คมสัน เพื่อนรักอีกคนเอ่ยถามพร้อมกับตบบ่าเขาเบาๆ

“กลับไปแล้ว คนรักเขามารับกลับ”

“หา อะไรนะ มีแฟนแล้วไหนว่าแม่แกหาไว้ให้วะ” คมสันเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย จีน หน้าตาคมคายไม่ได้มีความเหมือนหรือคล้ายคลึงคนที่มีเชื้อสายจีนเลยสักนิด ทำให้เขาไม่เป็นที่ปลาบปลื้มของครอบครัวนักและถูกกีดกันจากพี่น้องคนอื่นๆ ซึ่งพอป๊าของเขาเสียชีวิตคมสันแทบไม่ได้อะไรจากมรดกที่ป๊าของเขาทิ้งไว้ให้เลย เพราะพี่น้องคนอื่นๆ แบ่งกันไปหมด อีกทั้งหม่าม้าของคมสันไม่ชอบ ราตรี ภรรยาของคมสันซึ่งเคยเป็นพนักงานในผับ คมสันจึงพาภรรยาออกมาอยู่กันสองคนและก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาใหม่ด้วยการเช้งกิจการผับแห่งนี้และปรับปรุงเพิ่มเติมเปลี่ยนแปลง จนเป็นสถานที่ยอดฮิตสำหรับนักท่องราตรีและคนที่อยากกินข้าวนอกบ้านกับอาหารอร่อยๆ บรรยากาศสบายๆ ทั้งสองอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขและไม่เคยหันไปสนใจคนในครอบครัวที่ผลักไสพวกเขาออกมาอีกเลย

แม้บางครั้งพี่น้องของคมสันมาขอความช่วยเหลือคมสันต้องทำสัญญาเงินกู้เป็นลายลักษณ์อักษรพร้อมทั้งมีสิ่งค้ำประกันเพื่อป้องกันการคดโกงจากบรรดาพี่น้องของตน ซึ่งธีร์เองก็เคยเห็นฤทธิ์มาแล้วและคิดว่าคมสันทำถูกต้องแล้ว คำว่าพี่น้องมันไม่ได้มีความหมายอะไรหากอีกฝ่ายมีแต่ความโลภและหวังเพียงผลประโยชน์จากกันเท่านั้น

“ก็นั่นล่ะ คุณแม่โดนแหกตา แต่ดาด้าเขาก็พูดกับฉันตรงๆ ว่าเขามีคนรักแล้ว เขาอยู่ด้วยกันเงียบๆ โดยทางบ้านไม่รู้และกำลังจะมีน้อง ฉันสงสารเขานะ รู้ว่าบ้านนั้นเขาถือตัวแค่ไหน แม่เขารักมากอยากให้ได้คนดีๆ” ธีร์พูดยิ้มๆ

“แล้วแฟนน้องเขาไม่ดีหรือวะ”

“ดี แต่จน.. แค่ตอนนี้ยังจน แต่อนาคตฉันว่าเขาจะต้องรวย เหมือนแกกับเมียไง”

“โอ.. นี่แกชมฉันหรือวะ”

“จากใจเลยเพื่อน” ธีร์ยิ้มกว้างคมสันยืดตัวกอดอกด้วยความภาคภูมิใจ

“แล้วนี่ไอ้รามพอมีเมียแล้วหายเงียบเลยนะ แกว่ามั้ย” คมสันเอ่ยถึง ราม คาเมรอน เพื่อนรักอีกคน

“รายนั้นแกไม่ต้องห่วง กำลังรักเมียหลงลูก” ธีร์ยิ้มๆ แล้วมองไปชั้นล่างซึ่งตอนนี้นักร้องกำลังร้องเพลงจังหวะสนุกสนานนักท่องราตรีก็โยกย้ายไปตามเสียงเพลงอย่างเมามัน พลันสายตาของเขาก็ปะทะกับร่างระหงของหญิงสาวคนหนึ่ง ใจหนุ่มเต้นแรงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเพราะเจ้าหล่อนเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาพอดี...

ธีร์ยืนนิ่งมองหญิงสาวในชุดเดรสเกาะอกสีแดงสั้นเหนือเข่า เนื้อผ้ามันเงาแบบรัดรูปผ่านกระจกใสเพราะเขาอยู่ในห้องส่วนตัวของคมสันซึ่งสามารถมองเห็นภายในร้านได้ทุกจุด... ร่างระหงนั้นช่างยั่วใจชนิดที่ทำให้ความร้อนในกายเขาปะทุขึ้นมาได้อย่างง่ายดาย ดวงตาสีเทาเข้มเป็นประกายด้วยความตื่นเต้นเรียวปากหยักสวยชนิดที่ผู้หญิงยังอายยกยิ้มน้อยๆ ด้วยความพึงใจ

“ฉันจะลงไปข้างล่างแล้วนะ..”

“เจอเหยื่อ เอ๊ย เจอคนถูกใจแล้วหรือวะ”

“แกก็พูดซะฉันเป็นเหมือนเสือผู้หญิงเลย..” พูดโดยไม่หันมามองหน้าคมสันส่ายหน้ายิ้มๆ มองตามร่างสูงถึง 189 ของเพื่อนรักไปก่อนจะหันไปมองประตูอีกด้านที่เปิดออก ภรรยาของเขาเดินมาพร้อมกับอาหารสองสามอย่าง

“อ้าวพี่ธีร์ไปแล้วหรือคะพี่สัน” ราตรีวางถาดอาหารลงแล้วเข้ามาหาสามีที่อ้าแขนรอรับ

“ไปแล้ว สงสัยเจอสาวถูกใจ”

“ราตรีอุตส่าห์ไปทำของโปรดให้ ไปซะแล้ว” หญิงสาวบ่นเบาๆ

“เดี๋ยวพี่กินเอง มาเถอะ มานั่งตรงนี้แล้วป้อนพี่ด้วย”

คมสันนั่งลงแล้วดึงภรรยามานั่งตักรอบริการอันแสนพิเศษจากภรรยาคู่ทุกข์ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมากว่าแปดปี เขาโชคดีที่ได้ราตรีเป็นภรรยาเพราะเธอทั้งอ่อนหวานน่ารักและเป็นแม่บ้านแม่เรือน แม้ราตรีจะไม่ใช่คนสวยบาดตาแต่แววตาใสๆ หน้าซื่อๆ ของเธอนี่ล่ะ ทำให้เขารักหมดใจและคิดไม่ผิดที่เลือกเธอเพราะราตรีเป็นผู้หญิงแกร่งที่ยืนหยัดอยู่เคียงข้างเขาแม้ในวันที่ไม่มีแม้เงินสักบาทในกระเป๋า...

ทางด้านวิกานดาที่วันนี้เธอตั้งใจมาที่นี่เพราะรู้ว่าธีร์จะต้องมา หญิงสาวรู้สึกขัดๆ เขินๆ เก้ๆ กังๆ อยู่ไม่น้อยกับรูปลักษณ์อันสวยโฉบเฉี่ยวของตน ชุดที่ใส่นี่ก็สวยดีหรอกและเธอก็เป็นคนบอกให้แซมมี่หามาให้ เพราะเห็นดาราคนหนึ่งใส่ชุดรัดรูปแบบผ้ามันเงาวาววับอวดส่วนเว้าส่วนโค้งแล้วก็อยากใส่บ้าง แม้ชุดจะไม่ได้เหมือนกันเสียทีเดียว แต่ความรัดรูปโชว์เนื้อหนังนั้นไม่ต่างกันสักนิด หรืออาจจะมากกว่าเพราะพอเธอใส่แล้วเหมือนชุดมันจะเน้นส่วนเว้าส่วนโค้งและส่วนที่มีเหลือล้นจนทะลักออกมา

หน้าอกหน้าใจที่ใหญ่เกินตัวพุ่งผลิอวดความอวบเต่งตึงเหนือขอบชุดแบบเกาะอก สีแดงเพลิงเจิดจ้าขับผิวขาวผ่องของเธอให้ขาวกระจ่างท่ามกลางแสงไฟหลากสี เรือนผมดำขลับเงางามที่มักจะถูกม้วนมวยอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ยามอยู่ในชุดพนักงานต้อนรับของภัตตาคารชื่อดังถูกไดร์ให้ตรงสวยพลิ้วไหวมีน้ำหนักปลายผมยาวเคลียอยู่กับบั้นเอวเล็กคอด ยิ่งทำให้ร่างอรชรของเธอดูเย้ายวนใจมากขึ้น เรียวขาเสลาได้รูปที่พ้นขอบชุดที่ยาวเหนือเข่าเล็กน้อยนั้นก็เนียนสวยน่ามองและแน่นอนว่าวิกานดารับรู้ได้ถึงสายตาของคนที่จดจ้องมายังเธอทั้งชายและหญิง...

“แซมมี่ ฉันชักไม่แน่ใจว่ะว่าจะทำแบบนี้ดีไหม กลับตอนนี้ได้ไหมอะแก..” วิกานดามองซ้ายมองขวาด้วยใจคอไม่ดี เกิดมาไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อนเลย