All Chapters of ภรรยาที่เขา..ไม่ต้องการ : Chapter 1 - Chapter 10

เป็นแค่ภรรยาที่เขาไม่ได้ต้องการ เขามีคนรัก แต่เพราะเธอที่กำลังท้อง กำลังอุ้มท้องลูกของเขาอยู่ หน้าที่ตรงนี้มันบีบบังคับ ให้เขาต้องยอมรับเธอ แม้จะไม่เต็มใจก็ตาม เพราะไม่อย่างนั้น เขาจะถูกตัดออกจากกองมรดกทุกอย่าง และทุกๆ อย่างจะถูกยกให้กับเธอและลูกทั้งหมด ซึ่งเขายอมให้มันเป็นแบบนั้นไม่ได้ เธอเป็นใคร มีสิทธิ์อะไรจะมาฮุบสมบัติของคนอื่นได้ตามใจชอบคืนหลังวันแต่งงานที่แสนจอมปลอม ชายหนุ่มหอบเสื้อผ้าและข้าวของ เดินออกไปจากห้องหอที่ถูกแต่งประดับประดาไปด้วยข้าวของตระการตา บนเตียงนั้นก็ถูกโรยไว้ด้วยดอกกุหลาบสีแดงสวย"นั่นคุณจะออกไปไหนคะ?""ฉันนอนร่วมเตียงกับผู้หญิงอย่างเธอไม่ลงหรอก""....." คำพูดนั้นเล่นเอาเธอสะอึกจนจุกอกไปหมดเขาเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างก้าวร้าว คำพูดคำจานั้นเหมือนไม่ได้คิดและปรุงแต่งเลยสักนิด ถ้อยคำที่จ้องแต่จะดูถูกเธอนี่คือสิ่งที่เธอต้องเรียนรู้และต้องปรับตัวรับให้ได้"แต่คุณย่าของคุณ...""อยากให้แต่ง ก็แต่งให้แล้วนี่ จะต้องการอะไรอีก อย่าสำคัญตัวนักสิ"".....""เธอมันก็แค่ผู้หญิงง่ายคนนึงที่ยอมนอนแบให้ผู้ชายแล้วก็ปล่อยท้อง เพื่อที่จะผูกมัดผู้ชายหวังสมบัติ""......"ใช่! นี่แหละ

ชายหนุ่มยืนหันหลังอยู่กับระเบียงพยายามโทรหาใครสักคน แต่ดูเหมือนว่าปลายสายนั้นจะไม่ยอมรับสาย เขาดูกระวนกระวาย และสีหน้าไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ ก่อนจะเดินกลับเข้ามาในห้องนอน คว้าเสื้อแจ็คเก็ตของตัวเองจากนั้นก็เดินลงมาด้านล่าง"คุณวินคะจะทาน...""ไม่ต้องยุ่งกับฉัน เธอจะกินก็กินไปเลยไม่ต้องรอ" เขาตอบกลับมาแค่นั้น น้ำเสียงห้วนๆ เหมือนไม่ค่อยอยากจะสนทนากับเธอสักเท่าไรหญิงสาวได้แต่ยืนมองผู้เป็นสามีขับรถออกไปอย่างรวดเร็ว โดยที่เธอเองก็ไม่ได้รู้เรื่องเลยว่าเขากำลังจะไปไหนในช่วงเวลาเย็นโพล้เพล้แบบนี้ระหว่างทางอนาวินก็พยายามโทรหาใครบางคนปลายสายอยู่ตลอด เขาร้อนใจยิ่งขึ้นเมื่อคนปลายสายนั้นไม่ยอมรับสายเขาเลย เท้าเหยียบคันเร่งจนแทบจะมิด ไม่นานนักก็มาถึงยังบ้านหลังนึง ซึ่งเป็นบ้านสองชั้นอยู่ในซอยเล็กๆใช่! นี่เป็นบ้านของแฟนสาวของเขา ซึ่งก็ยังไม่ได้เลิกกัน แต่ทว่าเพราะเขาต้องแต่งงาน ความสัมพันธ์ระหว่างเขาและเธอมันจึงต้องจบลง โดยที่เขาเองก็ไม่ค่อยจะเต็มใจสักเท่าไหร่ด้วย"สวัสดีครับ""มาหาน้ำใสเหรอ?""ครับ""เข้ามาในบ้านก่อนสิ""ครับคุณน้า""เราใช่ไหมที่เป็นแฟนของน้ำใส เห็นน้ำใสพูดถึงอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่

หลังจากวันนั้น หลายวันถัดมา พรชิตา หรือลิตา ยังคงใช้ชีวิตอยู่เฉกเช่นเดิม เพราะเธอไปไหนไม่ได้ และความสัมพันธ์ของเธอและเขาก็แย่ลง หลังจากที่เขารับรู้มาว่าแฟนของตัวเองนั้นตัดสินใจฆ่าตัวตาย หลังจากที่เขาได้แต่งงานกับเธอเธอเองก็ไม่คิดเหมือนกัน ว่าเรื่องราวมันจะเลวร้ายแบบนี้ เธอไม่ได้ต้องการให้ใครต้องมาตายเพราะเธอเพราะแบบนี้ไงเธอถึงถูกเขาเกลียดขี้หน้ามากยิ่งขึ้น จากปกติก็เกลียดอยู่ไม่น้อยแล้ว แต่ก็ไม่รู้ทำไมเธอถึงได้รู้สึกดีกับเขามากยิ่งขึ้น ต่างจากเขาและก็ไม่รู้เพราะอะไร ช่วงแรกๆ ที่เธอเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ เธอถูกทุกคนในบ้านเกลียดขี้หน้า ไม่มีใครชอบหน้าเธอเลยสักคนเดียว ถึงแม้จะยอมพูดคุยกับเธอ แต่ก็ไม่ได้แปลว่าจะชอบหน้าเธอสักหน่อย ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอไม่เคยมีปากเสียงกับใครเลย ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น และหลายครั้งที่เธอมักจะถูกมองว่าเป็นคนผิด ถูกกล่าวหาให้เป็นจำเลยทั้งที่ไม่ได้เป็นคนกระทำ แต่เธอก็ไม่คัดค้าน ไม่เถียง เธอยังคงทำงานทำหน้าที่ของเธอตามปกติ จนคนในบ้านเริ่มที่จะเปิดใจยอมรับผู้หญิงอย่างเธอ ราวกับว่าเธอเริ่มเอาชนะใจทุกคนในบ้านได้แล้ว ยกเว้นอนาวิน ครืด ครืด ครืดหญิงสาวชำเลืองตามอ

อ้วกกก~ อ้วกกก~เสียงอาเจียนดังมาจากห้องของหญิงสาว อนาวินที่เดินขึ้นมาประจวบเหมาะกับได้ยินเสียงพอดีก็นึกสงสัย ทำให้เขาค่อยๆ เดินไปดูที่หน้าห้องของภรรยาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาไม่ได้เห็นตัวของเธอ ได้ยินเพียงเสียงเหมือนคนที่กำลังอาเจียนอย่างหนักเท่านั้นแอ๊ด~ประตูค่อยๆ เปิดออก เมื่อมือของเขาสัมผัสกับประตู เธอไม่ได้ปิดห้องแต่เหมือนประตูถูกแง้มปิดเอาไว้เฉยๆชายหนุ่มค่อยๆ เดินเข้าไป เพราะเขาอยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น และเสียงนี้มันเป็นเสียงของเธอใช่หรือเปล่าและก็ได้เห็นกับเธอจริงๆ หญิงสาวกำลังยืนโก่งคออาเจียนอยู่กับโถส้วมในห้องน้ำ สิ่งปฏิกูลที่เธอคายออกมาจากปาก ส่งเสียงซะจนเขารู้สึกสะอิดสะเอียนไม่น้อยเลยเหมือนกันอ้วกกก~เขายืนดูเธออยู่แบบนั้นถึงแม้จะรู้สึกสะอิดสะเอียน จนกระทั่งเธอล้างปากล้างหน้าเสร็จเรียบร้อย และหันกลับมาได้เจอกับเขา เธอมีทีท่าตกใจอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน"คุณวินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ?""ฉันเข้ามาก็เพราะได้ยินเสียงของเธอเนี่ยแหละ ทำไมถึงไม่รู้จักปิดประตู รู้ไหมว่ามันรบกวนคนอื่นเขา!" ทุกครั้งที่ได้คุยกับเธอ ไม่ว่าจะตอนไหน เขาก็มักจะมีน้ำเสียงไม่ค่อยพอใจอยู่ตลอด คล้ายจ

เวลาต่อมา"ลิตา""คุณท่าน!""อีกแล้วเหรอ นี่ตกลงเธอเป็นคนใช้หรือว่าเป็นเมียเจ้าของบ้านกันแน่ มาทีไรก็เจอแต่เธอทำงานทุกครั้งเลย""......" หญิงสาวยืนก้มหน้า เธอทำอะไรไม่ถูกเลย มันตกใจเพราะถูกต่อว่าและก็ปฏิเสธไม่ได้อีกว่าเธอไม่ได้ทำ"แล้วนี่แม่บ้านหายไปไหนกันหมด ทำไมถึงเป็นเธอที่เป็นคนมาทำงาน?""คุณท่าน คือว่า...""เรียกทุกคนมาพบกันที่ห้องโถง""......"หลังจากนั้นแม่บ้านทุกคนก็ถูกเรียกตัวมารวมกันที่ห้องโถงใหญ่ ซึ่งลิตาเองก็ปฏิเสธเรื่องนี้ไม่ได้ ถึงแม้อนาวินจะเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้ แต่ทุกคนก็รู้ดีว่าเขาก็ยังคงเชื่อฟังคุณย่าของเขาอยู่เสมอ"ต่อไปนี้ถ้าฉันยังเห็นหลานสะใภ้ของฉันทำงานบ้านอยู่ พวกเธอทุกคนได้ตกงานแน่ๆ""คุณท่านคะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับใครนะคะลิตาแค่...""เธอเงียบ!"สุดท้ายเธอก็ต้องเงียบลง ทั้งที่กำลังจะอธิบายแท้ๆ เธอไม่อยากให้ทุกคนต้องมาโดนดุไปด้วยเพียงเพราะเธอเรื่องนี้ถ้าจะมีคนผิดก็คงเป็นเธอ เพราะเธอไม่ยอมฟังใครเอง และก็ยังดื้อดึงที่จะทำงานบ้านทั้งที่มีคนห้ามแล้ว"หลานสะใภ้ของฉันกำลังท้องอยู่แท้ๆ แต่กลับต้องมาทำงานบ้านแบบนี้มันใช่ที่ไหน""......"ทุกคนต่างพากันเงียบ บรรยากาศมัน