All Chapters of ภรรยาที่เขา..ไม่ต้องการ : Chapter 41 - Chapter 50

วันถัดมา"แม่มาวินน้อยล่ะอยู่ไหน?" ลิตาเอ่ยถามผู้เป็นแม่ เมื่อไม่เห็นลูกชายของเธอ ตอนนี้พ่อของเธอก็เข้าสวนไปแล้วด้วย แล้วจะไปอยู่กับใครได้ เจ้าตี๋น้องชายของเธอก็ไปเรียน"อยู่กับพ่อของเขาโน่นแหละ เดินไปดูสิในสวนตรงโน้น""....." ลิตารีบเดินไป เธอนึกว่าเขาไปทำงานกับพ่อของเธอซะอีก ไม่คิดว่าเขาจะอยู่ที่บ้านพอเดินไปถึงสวนที่แม่ของเธอบอก ก็เห็นอนาวินกำลังยืนคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ แขนอีกข้างนึงก็อุ้มลูกชายเอาไว้ด้วย"อืม...ฝากดูแลก่อนก็แล้วกัน อีกหลายวันอยู่กว่าฉันจะกลับ""......" เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ อย่างเงียบๆ จนได้ยินเสียงการสนทนาของเขา และก็พอจะรู้ว่าเขากำลังคุยงานอยู่กับใครบางคนอยู่แต่แล้วการมีอยู่ของเธอก็ถูกเปิดเผยเมื่อลูกชายหันมาเห็น แกดีใจมาก ก่อนที่เธอนั้นจะเป็นฝ่ายรับลูกชายไปอุ้มเอาไว้เอง"แค่นี้ก่อนนะ มีงานอะไรก็ส่งมาในเมลก็แล้วกัน"อนาวินรีบวางสายและรีบก้าวเท้าเดินตามภรรยาของตัวเองไปทันที"ลิตา...""เห็นคุยงานอยู่เสร็จแล้วเหรอคะ?""อื้ม ไม่มีอะไรมากหรอก แค่สั่งงานเลขาเฉยๆ น่ะ""อ๋อ..."".....""งานก็มีทำไมถึงไม่กลับล่ะคะ? อยู่ที่นี่คุณวินก็ไม่ได้ทำงานหรอก""ถ้าอย่างนั้นเธอก็ก

และแล้วก็มาถึงวันที่อนาวินต้องกลับไปที่บ้านของตัวเอง ของที่เขาเอามาก็ไม่ได้มีอะไรมากมาย และก็ไม่มีอะไรเอากลับไปด้วย เลยไม่ต้องเตรียมอะไรมาก แต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องออกเดินทางแต่เช้าอยู่ดีเพราะมันค่อนข้างไกล และกว่าจะถึงก็น่าจะค่ำๆ เลยล่ะ“คุณไม่ลืมอะไรแล้วเหรอ?”“ไม่นะ ถ้าจะบอกว่ายังมีบางอย่างที่ยังไม่ได้เอาไปก็มี แต่ไม่ได้ลืม”“หยุดพูดเลยค่ะ” เพราะเธอรู้ว่าเขาจะพูดว่าอะไร จะมาพูดเอาตอนนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรแล้วล่ะ เธอไม่ได้จะกลับไปตั้งแต่แรกอยู่แล้ว“ไว้เสร็จงานแล้วจะรีบกลับมานะ”“จะรีบมาทำไมคะ ลิตาไม่ได้จะไปไหนสักหน่อย”“รีบมาเพราะคิดถึงไง” พูดเสียงหวาน พร้อมกับเอียงคอเข้าหาภรรยาแต่ถูกเธอนั้นเบี่ยงหน้าหนี“อย่าทำแบบนี้สิคะ เดี๋ยวพ่อมาเห็นก็โดนเอาหรอก”“ฉันซื้อใจพ่อด้วยรถไถแล้ว ทำแค่นี้พ่อไม่ว่าอะไรหรอก”“คุณนี่นะ!”“ไม่กลับด้วยกันจริงๆ เหรอ ฉันเหงามากเลยนะ นั่งรถคนเดียวเนี่ย”“ไม่ค่ะ”จวนจะต้องไปอยู่แล้วเขาก็ยังอ้อนวอนอยู่กับเธอไม่หยุด เพราะอยากให้เธอไปด้วยจริงๆ แต่ก็ยังได้คำตอบเช่นเดิมว่าเธอไม่กลับไปกับเขาหรอกสุดท้ายอนาวินก็ต้องไปคนเดียว ทั้งที่ไม่อยากกลับเลยแต่งานที่นั่นก็รอเขาอยู่ไม่น

เช้าวันต่อมาทั้งธนากรและคุณย่าของอนาวินมาเจอกันที่นี่ หลังจากที่รู้ข่าวว่าเขานั้นประสบอุบัติเหตุอาการสาหัสอยู่ไม่น้อยเลยเหมือนกัน ทุกคนมารวมตัวกันที่นี่ ที่ห้องพักฟื้นของอนาวิน"คุณท่าน ลิตาต้องขอโทษด้วยนะคะ เป็นเพราะลิตาเอง คุณวินเลยต้องมาเจอเรื่องแบบนี้" เธอพูดจบก็ก้มกราบลงไปบนตักของคุณย่าของอนาวิน เธอรู้สึกผิดที่ทำให้เขาต้องมาประสบอุบัติเหตุแบบนี้ ส่วนนึงเธอก็ผิดด้วย เพราะถ้ายอมกลับไปแต่ทีแรก เขาก็คงไม่ต้องขับรถไปกลับไกลๆ แบบนี้จนตัวเองไม่ได้พักผ่อน"ทำไมโทษตัวเองล่ะ เธอไม่ได้ผิดสักหน่อยนะ""ผิดสิคะลิตาผิด เพราะคุณวินมาหาลิตาเขาเลยเกิดอุบัติเหตุ ถ้าคุณวินไม่มาก็คงไม่ต้องเกิดอุบัติเหตุแบบนี้" เธอยังคงโทษตัวเอง เห็นเขาเจ็บตัวแบบนั้นแล้วมันอดไม่ได้จริงๆ ที่จะโทษตัวเอง"เธอไม่ผิดนะลิตา เธอไม่ได้ผิด เธอไม่ได้ทำอะไรผิด แต่ถ้าเธอคิดว่าตัวเองผิด ฉันยกโทษให้นะ แล้วก็เลิกโทษตัวเองได้แล้ว""คุณท่าน...""ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ฉันไม่เคยโทษเธอเลยนะ ทุกอย่างมันเป็นเพราะฉันเอง ฉันที่เอาแต่บังคับ แล้วยัดเยียดให้เธอแต่งงานแบบไม่เต็มใจ ทำให้หลานชายตัวเองไม่พอใจกับการตัดสิน แล้วเอาทุกอย่างไปลงกับเธอ ฉ

ครืน~ ครืน~ ครืน~เสียงคลื่นทะเลซัดกระทบเข้าฝั่ง ลมทะเลเย็นสบาย ลิตาเดินเล่นอยู่ริมชายหาดขณะที่อนาวินพาลูกชายตัวน้อยของเธอลงเล่นน้ำ อากาศเย็นสบาย แถมเงียบเป็นส่วนตัวมากอีกด้วย ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เธอได้มาทะเล แต่มันเป็นครั้งแรกที่เธอได้มาเที่ยวแบบส่วนตัวอย่างนี้ ครั้งหนึ่งเธอเคยไปเที่ยวกับเพื่อน แต่มันก็เต็มไปด้วยความวุ่นวาย คนเยอะแยะมากมายเต็มไปหมดแต่เห็นว่าที่นี่เป็นพื้นที่ส่วนบุคคล ซึ่งนักท่องเที่ยวจะไม่เข้ามาวุ่นวาย และก็จะมีเพียงคนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นที่จะสามารถเข้ามาได้เธอเดินไปนั่งตรงชิงช้าที่ผูกไว้อยู่ใต้ต้นไม้ริมทะเล มองดูสองพ่อลูกที่กำลังเล่นน้ำอยู่ด้วยกันอย่างสนุกสนานก่อนที่จะยิ้มออกมา เธอมีความสุขมากๆ เป็นความสุขที่เธอบรรยายออกมาเป็นคำพูดไม่ถูกเลยจริงๆหลังจากที่อนาวินรักษาตัวเองจนหาย เขาก็กลับเข้าไปทำงานต่อ จนกระทั่งมีวันหยุดเลยพาครอบครัวมาเที่ยวที่ทะเล ในช่วงเข้าฤดูร้อน มันเป็นช่วงเวลาที่แสนพิเศษสำหรับเธอมากจริงๆ เลยล่ะตกเย็นพอเล่นน้ำกันสมใจแล้ว อนาวินก็พาลูกชายขึ้นมาจากทะเล พากันไปอาบน้ำในห้องน้ำ ขณะที่ลิตากำลังเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นอยู่สองพ่อลูกพากันเดินออก

เวลาผ่านไปพอกลับจากเที่ยวทะเลอนาวินก็กลับไปทำงานเช่นเดิม ส่วนลิตาก็คอยดูแลลูกอยู่ที่บ้าน ทำเหมือนเดิมที่เคยอยู่กับเขา แต่มันต่างกันตรงที่ว่าตอนนี้ทั้งสองเข้าใจความรู้สึกของกันและกันแล้วอนาวินไม่ได้ขอลิตาแต่งงานใหม่ เพราะนั่นเป็นความต้องการของเธอ เธอไม่อยากให้มันมีการแต่งงานซ้ำซ้อน ไม่อยากให้มีคำถามเกิดขึ้นว่าแต่งงานไปแล้วทำไมต้องแต่งรอบสอง และด้วยนิสัยของเธอ ที่ไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ค่อยชอบความวุ่นวายสักเท่าไรด้วยบริษัทของอนาวินลิตาจูงมือลูกชายเดินเข้าไปในบริษัทของผู้เป็นสามี ทุกคนต่างให้ความเคารพเธอ ในฐานะของภรรยาประธานบริษัท ซึ่งต่างจากตอนแรกที่เธอเคยมามาก เพราะตอนนั้นยังไม่มีใครรู้จักเธอเลย"คุณลิตา สวัสดีค่ะ""สวัสดีค่ะ คุณวินอยู่ในห้องใช่ไหมคะ""อยู่ค่ะ คุณกรก็อยู่นะคะ""ขอบคุณมากนะคะ""สวัสดีครับหนุ่มน้อย วันนี้มาเที่ยวหาพ่อเหรอครับ ค่าตัวแพงนะเราไม่ค่อยเห็นหน้าเห็นตาเลย พ่อคงหวงมากล่ะสิท่า""หึหึค่ะ มาวินครับ สวัสดีครับคุณป้าก่อนเร็ว""ซาหวัดดีคับ""หืม ตัวแค่นี้ พูดเก่งแล้วนะเราเนี่ย""ฉันขอพามาวินเข้าไปข้างในก่อนนะคะ""ค่ะ"กับเลขาคนนี้เธอก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรด้วยหรอก เพราะมาร