All Chapters of กำราบรักท่านประธาน: Chapter 1 - Chapter 10

กำราบรัก บ้านทรงไทยหลังใหญ่ที่ทำด้วยไม้ทั้งหลังตั้งอยู่บนพื้นที่เกือบๆสามสิบไร่ ณ จังหวัดหนึ่งในภาคเหนือคือสถานที่ที่ ที ธีรภัทร ทวีพัฒนา เจ้าของร่างสูงวัยยี่สิบเก้าปี กำลังบังคับรถซุปเปอร์คาร์สีดำสนิทเข้าไปยังลานจอดรถที่จัดไว้สำหรับอำนวยความสะดวกให้แขกที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดพ่อเลี้ยงอธินเจ้าของบ้านและไร่ชาหลายร้อยไร่ในวันนี้ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าเหลาคมเข้ม ดวงตาเฉี่ยวสีดำสนิทแลดูน่าเกรงขาม จมูกโด่งเป็นสันรับกับริมฝีปากหยักสวยซึ่งน้อยครั้งที่จะเหยียดยิ้มหรือเปิดออก ผมสีควันบุหรี่ยิ่งทำให้เขาดูโดดเด่นแถมยังเย็นยะเยือกเข้ากับฉายาคุณชายน้ำแข็งที่เขาได้รับ“สวัสดีครับคุณที พ่อเลี้ยงเชิญคุณไปพบด้านบนบ้านก่อนครับ”ทันทีที่รถจอดสนิท ลูกน้องของพ่อเลี้ยงอธินจึงรีบเข้ามาบริการแขกคนสำคัญของเจ้านายซึ่งทีเองก็เพียงแค่พนักหน้าร้บด้วยใบหน้านิ่งไม่ได้สนใจสายตาของคนรอบที่มองตรงมาที่เขาด้วยแววตาหลงใหลตึก ตึก ตึกเสียงฝีเท้าหลายคู่เหมือนกำลังวิ่งไล่อะไรสักอย่าง หรืออาจวิ่งหนีอะไรสักอย่างภายในบ้าน ทีเหลือบมองลูกน้องของพ่อเลี้ยงเล็กน้อยแต่พวกเขากลับยิ้มแหย่ๆให้เท่านั้น ทีเลยเลือกที่จะไม่ถามเดินตามล

กำราบกรัก 2เช้าอีกวัน รถตู้สีดำสนิทราคาเหยียบสิบล้านแล่นออกจากเพ้นท์เฮ้าหรูเพื่อมุ่งหน้าไปยังสายการบินสกายไลน์ ร่างสูงในรถก้มลงมองนาฬิกาสีเงินยี่ห้อดังบนข้อมือหนาเมื่อเห็นว่าขณะนี้เกือบถึงเวลาที่เขานัดกับเด็กแสบอย่างหนูซอล เจ้าตัวจึงอดไม่ได้ที่จะโทรหาเธอเสียหน่อยตู๊ด ตู๊ดทีรอสายอยู่ครู่หนึ่ง ปลายสายก็กดรับด้วยน้ำเสียงงัวเงีย“โหล คราย”คนโทรกระตุกยิ้มมุมปากพลางจินตนาการถึงหน้าอีกคน ตอนนี้หน้าคงยับยู่ยี่เพราะโดนก่อกวนเวลานอน มันจะน่ารักสักแค่ไหนเชียวนะ“เธอมีนัดกับฉัน”“อือ”กุญแจซอลตอบรับแต่ฟังแล้วเหมือนเสียงละเมอเสียมากกว่า“หนูซอลตื่น”“หนูซอลขออีกสิบนาทีนะคะ”ได้ยินเสียงพึมพำเพียงเท่านั้น ปลายสายก็ถูกตัดไปเมื่อโทรกลับปรากฏว่าเธอกดปิดเครื่องไปซะอย่างนั้น“กร วันนี้มีอะไรสำคัญ?”“ช่วงเช้าไม่มีครับท่านประธาน มีแค่ประชุมช่วงบ่ายสามครับ”กร ลูกน้องคนสนิทซึ่งนั่งอยู่เบาะหน้าข้างคนขับก้มลงมองตารางงานเจ้านายก่อนจะรีบรายงาน“อือ ไปคอนโดกุญแจซอล”“ว่าไงนะครับ”กรถามย้ำเพื่อความมั่นใจอีกครั้งแต่สายตานิ่งเรียบที่เจ้านายส่งกลับมาแสดงให้เขาเข้าใจเป็นอย่างดีว่าสิ่งที่เจ้านายเอ่ยสั่งเมื่อครู่ไ

กำราบรัก 4เวลาล่วงเลยเลยเข้าสัปดาห์ที่สองของการมาช่วยคุณทีทำงานตามคำสั่งพ่อเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ ซึ่งกุญแจซอลเคยยื่นข้อตกลงกับพ่อว่าถ้าหากคุณทีเป็นคนไล่เธอกลับเองข้อตกลงนี้ต้องเป็นอันยุติในตอนแรกเธอคิดว่าคุณทีจะทนเธอได้ไม่เกินสามวันด้วยซ้ำแต่นี่อะไร เขาทนเธอมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้วแถมยังกุมความลับของเธอไว้ด้วย เธอจึงแกล้งเขาได้ไม่มากเท่าแผนการในหัวไลน์ ไลน์แก๊งสมบัติวิศวะสายฟ้า : คืนนี้วันเกิดไอป๊อบพายุ : ร้านเดิมนะคิม : ไอซอล หายไปเลยพายุ : หนูซอลของพวกมึงโดนพ่อคุมว่ะ ฮ่าๆกุญแจซอล : เงียบไปเลย ไม่มีใครคุมสักหน่อยสายฟ้า : หรอจ๊ะ ไม่มีคนคุมแต่ออกมาหาเพื่อนไม่ได้เลยกุญแจซอล : กูแค่ขี้เกียจพายุ : หราาาากุญแจซอล : เออสิ วันนี้เจอกัน ใครสายเลี้ยง- chat end -เจ้าของใบหน้าน่ารักทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มสีดำสนิทในห้องนั่งเล่น สมองกำลังคิดหาวิธีขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนคืนนี้ ขืนครั้งนี้ไม่ไปอีก มีหวังพวกมันได้ล้อเธอจนลูกบวชแน่“คุณหนูซอลสวัสดีครับ นี่ขนมครับ”กรเดินเข้ามาทักทายกุญแจซอลในห้องนั่งเล่นในมือถือถุงขนมมากมายยื่นส่งให้เธอ“สวัสดีค่ะ ขนมให้ซอลหรอคะ”กุญแจซอลรับถุงขนมมาถือไว้

กำราบรัก 6เช้าอีกวันคุณหนูคนใหม่ประจำบ้านเดินลงจากบันไดมาด้วยท่าทางร่าเริงกว่าวันอื่นๆก่อนจะพุ่งตรงไปยังห้องครัวเพื่อจัดอาหารเช้า“วันนี้อารมณ์ดีเชียวนะคะคุณหนูซอล”แม่บ้านเอ่ยทักขณะช่วยกุญแจซอลเตรียมของ วันนี้เธอตั้งใจจะทำข้าวต้มทรงเครื่อง แม่บ้านเลยเข้ามาช่วยเธอเตรียมจำพวกเนื้อสัตว์ต่างๆ“วันนี้หนูซอลจะได้ไปเที่ยวค่ะ”กุญแจซอลตอบ รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าน่ารักทำให้คนมองอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ไม่นานข้าวต้มทรงเครื่องหอมกรุ่น อัดแน่นไปด้วยหมู กุ้ง หมึกและปลาได้ถูกแม่บ้านนำมาขึ้นโต๊ะอาหารซึ่งมีเจ้าของบ้านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“คุณทีแต่งซะเต็มยศแต่เช้าเลย หนูซอลว่าเราออกไปสายๆก็ได้นะคะ”กุญแจซอลเดินตามหลังแม่บ้านออกมาเอ่ยทักทีซึ่งใส่สูท ผูกไทเต็มยศ“ไปเย็นๆล่ะกัน ฉันต้องไปประชุมก่อน”รอยยิ้มบนใบหน้าเด็กสาวหุบลงทันทีเมื่อได้ยิน ดวงตากลมโตตวัดมองผู้ชายตรงหน้าเขม็ง“อย่ามองแบบนั้น”“ทีเร็กจอมโกหก”ดวงหน้าหวานมู่ทู่ ปากกระจับบ่นขมุบขมิบ ทีเห็นอย่างนั้นจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โบกมือไล่แม่บ้านออกไปก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปด้านหลังคนตัวเล็ก“อย่าขี้งอนนักสิ”“คุณทีไปทำงานเถอะค่ะ”กุญแจซอลพูดเสียงเบาอย่างตั

กำราบรัก 8“คุณทีครับ คุณเมฆมาครับ”“ให้เข้ามา”เมฆคือเพื่อนสนิทหนึ่งในสองคนของที พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ต่างรู้นิสัยของกันและกันเป็นอย่างดีสำหรับวันนี้ที่เมฆมาก็ไม่ได้คิดถึงเพื่อนแต่อย่างใดแต่เขาเป็นตัวแทนของเพื่อนมาสอดส่องเด็กเพื่อนรักต่างหาก“เดี๋ยวนี้กูจะเข้าพบต้องรอขออนุญาตด้วยหรอวะ”ชายหนุ่งรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อนตัดกับผิวขาวสไตล์ลูกครึ่ง ดวงตาสีฟ้าสดใสคู่สวยถือเป็นเสน่ห์พิฆาตของเขาเลยก็ว่าได้เพราะผู้หญิงที่ได้สบตาเขาไม่มีใครเคยหนีรอดเงื้อมมือเขาสักราย“กับมึง ควรสั่งห้ามเข้าพบด้วยซ้ำ”คนโดนเหน็บแนมเบ้ปากเล็กน้อย เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามที สายตาสอดส่องไปทั่วห้องพยายามหาผู้หญิงที่เขาต้องการพบ“หาอะไร”ทีเอ่ยถามเสียงนิ่ง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเขากำลังหาอะไรอยู่ เรื่องสอดรู้สอดเห็นนี้ที่หนึ่งเลยให้ตายเถอะ เขาไม่น่าเผลอส่งรูปลงไปในไลน์กรุ๊ปเลย“เด็กมึงอยู่ไหนอะ”“เด็กกูแล้วมึงเสือกอะไรครับ”ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้าง มือหนายกขึ้นปิดปากตัวเองแสดงราวกับพบเจอเรื่องน่าประหลาดก่อนจะรีบเอ่ยถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นกว่าเดิม“คนนี้มึงเอาจริงหรอ”“เออ”“OMG เรื่องนี้ต้องถึง