All Chapters of กำราบรักท่านประธาน: Chapter 21 - Chapter 30

กำราบ 20หลังจากกุญแจซอลโดนรังแกในห้องน้ำ หญิงสาวก็สลบเหมือดไร้ซึ่งเรี่ยวแรงอยู่บนเตียง ตัวต้นเหตุอย่างทีรับผิดชอบด้วยการแต่งตัวให้เธอด้วยชุดที่เขาเป็นคนถอดออกเอง“พี่รักหนูซอลนะ”ริมฝีปากสวยจุมพิตลงบนหน้าผากเนียน ดวงตาคู่คมจ้องมองดวงหน้าน่ารักนิ่ง เขาไม่คิดเลยว่าในชีวิตเขาจะต้องมาดูแลหรือเอาใจใส่ใครมากขนาดนี้แต่ถึงอย่างนั้นสำหรับกุญแจซอลเขาเต็มใจทำให้ทุกอย่างอยู่แล้วเวลาล่วงเลยไปกว่าเกือบชั่วโมง คนตัวเล็กบนเตียงเริ่มขยับเรียกให้คนซึ่งกำลังคุยโทรศัพท์อยู่หันมามอง“พี่ที”เสียงเรียกงอแงจากคนบนเตียงทำให้ทีต้องวางโทรศัพท์แล้วเดินไปนั่งลงบนเตียง“ว่าไง หืม”“อยากเข้าห้องน้ำแต่หนูซอลเจ็บ ลุกไม่ไหวเลยอ่า” กุญแจซอลอ้อน“บอกแล้วว่าอย่าขย่มแรง”ป้าบ ป้าบมือเล็กฟาดลงไหล่อีกคนแรงด้วยความเขินเมื่อเขาพูดสิ่งน่าอายที่เธอทำลงไปในห้องน้ำก่อนหน้านี้แต่คนโดนตีไม่ได้สำนึกใดๆแถมยังหัวเราะชอบใจอีกต่างหาก“ถ้าพี่ทีหัวเราะหนูซอลอีก จะโกรธแล้วนะ”“โอเคไม่หัวเราะแล้ว”แก้มป่องสีแดงระเรื่อนั้นทำให้ทีอดไม่ได้ที่จะฟัดเล่นก่อนจะช้อนตัวเธออุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาวตรงเข้าไปยังห้องน้ำ“อากาศดีเนอะ ยังไม่อยากลับเลย”ทั้

กำราบรัก 22ตึกตัก ตึกตักสองหนุ่มสาวและงูหนึ่งตัวยังคงวิ่งอย่างไม่มีใครเหนื่อยล้า“แฮ่กๆ พี่ทีหนูซอลเหนื่อย”“เหนื่อยก็หยุดวิ่งสักที”“แต่งูมันไม่หยุดตามหนูเลย”ฟิ้วกิ่งไม้เล็กลอยละลิ่วเฉียดขาของกุญแจซอลทำเอาเจ้าตัวต้องรีบยกขาหลบด้วยความตกใจ“พี่ทีขว้างไม้ทำไม วะ…ว้ราย”“หนูซอล!”ทีรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงคนตัวเล็กที่กระโดดหลบกิ่งไม้ที่เขาตั้งใจเขวี้ยงไล่งูจนล้มลง“โอ๊ย ทำไมมันซวยซ้ำ ซวยซ้อนแบบนี้เนี่ย”“หนูจะกระโดดทำไมวะ”“พี่ทีนั่นแหละ อยู่ๆก็ขว้างไม้มาทำไม”คราวนี้ทีถึงกับหน้าเสียเมื่อนึกขึ้นได้ว่าต้นเหตุที่ทำให้เธอล้มมาจากเขา“ขอโทษ เจ็บมั้ย”“เจ็บมาก ต้องเดินไม่ได้แน่ๆเลย ฮรือ”สีหน้าทีเริ่มเจื่อนขึ้น ปกติแค่กุญแจซอลโดนอะไรกัดเขายังกังวลแทบแย่ นี่เธอดันมาล้มเพราะเขา จะไม่ให้เขารู้สึกผิดได้ยังไง“ขี่หลังพี่มา”“ไม่ต้องทำหน้าเครียดขนาดนั้น หนูซอลแกล้งเล่น ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย”“แกล้ง?”“ฮั่นแน่ เป็นห่วงเขาหรอตัวเอง”นิ้วเล็กจิ้มลงบนแก้มสาก อมยิ้มล้อเขาใหญ่จนคนโดนล้อเริ่มหน้าตึงเมื่อรู้ว่าตัวเองโดนแกล้ง“จะขี่หลังหรือเดิน”“ขี่หลังค่า ทำตัวเป็นคนแก่ขี้น้อยใจไปได้”“หนูซอล” ทีเรี

กำราบรัก 24(กุญแจซอล)“นี่มันรูปช่างคนนั้นนี่คะ”ใช่แล้ว ไม่ผิดแน่ ถึงแม้ในรูปเขาจะดูหนุ่มกว่าที่ฉันเคยเจอ(หมายถึงเจอตอนเป็นผีนั่นแหละ คิดแล้วก็ขนลุก บรื๋อ) แต่เขาคือลุงชาญ ช่างคนเก่าที่หายตัวไปและเป็นเจ้าของโทรศัพท์เครื่องที่คาดว่าจะมีหลักฐานอยู่ด้านในแต่ยังเปิดไม่ได้เพราะไม่รู้รหัสเครื่องนั้น“หนูซอลแน่ใจนะ”พี่ทีเดินมายืนด้านหลังฉัน หยิบรูปออกจากมือฉันไปดูบ้าง“แน่ใจค่ะ ภาพลุงเขายังติดตาหนูซอลอยู่เลย”“แล้วรูปเขามาอยู่นี่ได้ไง”“หรือเขาอาจจะเป็นเจ้าของบ้านหลังนี้คะ”“มันบังเอิญเกินไปรึเปล่า”เขาว่าพลางดึงรูปถ่ายออกจากกรอบรูปมาพลิกไปมา จังหวะที่พี่ทีพลิกรูป สายตาฉันดันเหลือบไปเห็นตัวเลขเล็กๆตรงมุมรูปถ่าย“พี่ที ตรงนั้นมีเลขด้วยค่ะ”“หือ จริงด้วย”“หกตัว รหัสโทรศัพท์มีกี่ตัวคะ”“หกตัว”ฉันและทีหันมองหน้ากันโดยไม่ได้นัดหมาย ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อแล้วแหละว่าในโลกนี้ยังมีความบังเอิญขนาดนี้อยู่“พี่ทีลองส่งรหัสไปให้คุณกรดู”หลังจากพี่ทีส่งรหัสบนรูปนั่นไปให้คุณกรไม่นาน คุณกรก็โทรกลับมาและฉันก็ถูกสั่งให้รออยู่ในบ้านส่วนพี่ทีออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอก“เป็นไงบ้างพี่ที”ทันทีที่ทีเดินเข้ามา ฉันจึ

กำราบรัก 26แสงแดดยามเช้าลอดผ่านม่านสีขาวกระทบใบหน้าขาวเนียนของคนตัวเล็กบนเตียงส่งผลให้เธอต้องพลิกตัวหันไปซุกหน้าเข้ากับเจ้าของหุ่นกำยำข้างกาย“มาซุกอะไร หืม”ทีถามพลางลูบหัวคุณหนูจอมดื้อด้วยความเอ็นดู เขาตื่นก่อนเธอพักใหญ่แล้วเพราะต้องมาคุยเรื่องคดีอาภพกับกรเลขาคนสนิทไหนจะการเปลี่ยนทนายอีก คิดถึงเรื่องเมื่อวานถ้าไม่ใช่กุญแจซอลขอไว้ เขาคงไม่ปล่อยลิซไว้แค่นั้นแน่“อื้อ ขอซุกหน่อย แดดมันส่อง”“แดดมันส่องก็ลุกมั้ย”กุญแจซอลส่ายหัวดุ๊กดิ๊กไปมาพลางพูดด้วยน้ำเสียงงอแงทั้งที่หน้ายังซุกตัวทีอยู่“ทำไมซุกไม่ได้แล้วหรอ”“งอแงอีกแล้วนะเรา”“เชอะ ไม่ซุกก็ได้ คนแก่ขี้บ่น ขี้งก”ดวงตากลมโตตวัดมองคนบ่นเล็กน้อยก่อนจะพลิกตัวหนี มุดลงไปในผ้าห่มเพื่อหลบแสงแทนการซุกตัวทีทีส่ายหน้ายิ้มๆ ดึงรั้งเอวเล็กเข้าหาตัว จับพลิกตัวเธอให้หันมาซุกเขาตามเดิม“เด็กอย่างหนูก็ ดื้อ งอแง ขี้งอล แถมยัง...”“นี่พี่ที จะมากไปละนะ”กุญแจซอลเงยหน้ามองทีด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนักแต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาเกรงกลัว แถมยังหัวเราะพลางบิดจมูกโด่งรั้นของเธอเล่น“พี่ยังพูดไม่จบเลยนะ”“ทำไม พี่ทีจะว่าอะไรหนูซอลอีก”“ป่าวจะชม”“...”“นอกจากหนู

กำราบรัก 28สามหนุ่ม สองสาวยืนเตรียมพร้อมกันอยู่หน้าบ้านด้วยอารมณ์แตกต่างกันออกไปมาที่คนแรก ทีหรือท่านประธานของเรา เขามีท่าทางเรียบเฉยไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือตื่นตระหนกกับการเดินทางในครั้งนี้ซึ่งคนที่ดูจะตื่นเต้นดูจะเป็นคุณหนูซอลเพราะนี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอจะได้ลองใช้ชีวิตแบบลุยๆสำหรับคนที่หนักใจที่สุดน่าจะเป็นมาร์ช รุ่นพี่ของกุญแจซอลที่โดนหลอกมา“ไอหนูซอล ไหนบอกพี่ว่า มีสาวใส่บิกินี่เต็มหาดไงวะ นี่อะไร มีแต่ป่าดงพงไพร”มาร์ชช่างประจำสนามบิน รุ่นพี่ของกุญแจซอลถามขึ้นเมื่อโดนรุ่นน้องหลอกให้มาลำบาก“โธ่ว อะเดี๋ยวหนูซอลใส่ให้ดูก็ได้”“หนูซอลอย่ามัวแต่เล่น”เสียงเข้มจากท่านประธานหนุ่มทำให้คนตัวเล็กย่นจมูกเล็กน้อยก่อนจะหันไปหารุ่นพี่ตัวเอง“ถ้าพี่มาร์ชไม่มา พี่ทีไม่มีทางให้หนูซิบมาด้วยแน่ ฉะนั้นทำเพื่อน้องเถอะนะ ดูสิเป็นการผจญภัยน่าสนุกออก”“พี่อยากหักคอเราจริงๆ”“ใจร้าย น้องอุส่าชวนพี่ลินมาให้นะ”“พี่ไม่ได้ชอบยัยเจ้าระเบียบนั่นสักหน่อย”“วร้ายๆ ไม่ชอบเขาแต่แอบมองเขาเนี่ยนะ ฮิ้วๆ”กุญแจซอลแลบลิ้นล้อเขาก่อนรีบวิ่งหนีไปสมทบกับทีผู้ร่วมชะตากรรมครั้งนี้มีอีกสองคนนั่นคือ เลขาคนสนิทของทีอย่