All Chapters of กำราบรักท่านประธาน: Chapter 11 - Chapter 20

กำราบรัก 10ทีและกุญแจซอลเดินทางมาถึงโรงแรมในเวลาเกือบเที่ยงคืน ทีจัดการสั่งให้คนนำกระเป๋าเข้ามาเก็บพร้อมเช็คอินเรียบร้อยไว้ให้ก่อนแล้ว เขาจึงไม่ต้องวุ่นวายจัดการเองอีก“ขอกุญแจห้องหนูซอลหน่อยค่ะ หนูซอลง่วงแล้ว”กุญแจซอลแบมือขอกุญแจจากที ดวงตากลมโตปรือคล้ายจะปิดตลอดเวลา“ห้องมุมชั้นสิบเก้านะ”“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณทีล่ะคะ”“ห้องมุมชั้นสิบเก้าเหมือนกัน”“ว่าไงนะคะ”ความง่วงแทบหายไปเมื่อได้ยินว่าอีกคนนอนห้องเดียวกับเธอ ทีไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม เขาเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก กระชับมือเล็กที่กำลังจับอยู่ให้แน่นขึ้นก่อนจะลากให้เธอเดินตามเขามา“เดี๋ยวค่ะ หนูซอลอยากนอนคนเดียว”“จองหลายห้อง มันเปลือง”หญิงสาวหยุดเดิน กระตุกมือหนาให้หันมาคุยกัน รวยระดับเขาหนะหรอจะมาคิดหยุมหยิมเรื่องค่าโรงแรมแบบนี้ เขาต้องมีเจตนาแกล้งเธอแน่ซึ่งนั่นทำให้คนอย่างกุญแจซอลยอมไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด“หนูซอลจะจ่ายเองค่ะ”ในเมื่อมันเป็นเงินของเขา กุญแจซอลจะไปบังคับให้เขาจองห้องเพิ่มได้อย่างไร เธอจึงเลือกใช้เงินตัวเองแทน“ได้ข่าวว่าคุณหนูซอลโดนยึดบัตรไม่ใช่หรอครับ”ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากัน เธอลืมไปเสียสนิทเลยว่าตอนนี้ เธอเหมือน

กำราบรัก 12เช้าอีกวันเป็นชายหนุ่มที่ตื่นก่อน ดวงตาคมสีดำสนิทจ้องมองใบหน้าขาวใส ไร้เดียงสาด้วยความรู้สึกในใจที่ทวีคูณขึ้นจากเดิมเป็นเท่าตัว จากที่รักอยู่แล้วยิ่งรักเข้าไปอีก จากทีหลงอยู่แล้วยิ่งหลงเข้าไปอีก“อื้อ”ร่างเล็กพลิกตัวเปลี่ยนท่านอน หันหลังให้ชายหนุ่ม เมื่อไม่มีดวงหน้าแสนน่ารักให้มอง เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายมายังแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอแทน ทีกดจูบลงบนผิวเนียนละเอียดทั่วทั้งแผ่นหลังจนคนโดนก่อกวนผงกหัวขึ้นมาขู่“ถ้าคุณทียังไม่เลิกกวนหนูซอล อย่าหวังว่าจะได้แตะตัวหนูซอลอีก”ทีหยุดการกระทำทุกอย่างแทบทันทีเมื่อได้ยินคำขู่ มือหนาดึงรั้งร่างบางเข้ามากอดก่อนจะเกยคางกับไหล่มน ฝังจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มแผ่วเบา“ไม่ใจร้ายกับผัวไปหน่อยหรอ”ถ้อยคำออดอ้อนประกอบกับน้ำเสียงนุ่มละมุนของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าคุณชายน้ำแข็งทำเอาใจดวงน้อยของกุญแจซอลสั่นไหวแต่ถึงอย่างนั้น เช้านี้เธอจะไม่ใจอ่อนกับเขาแล้วแค่เรื่องเมื่อคืน ก็มากเกินพอแล้ว เขาเล่นสูบเรี่ยวแรงเธอไปหมดแทบไม่เหลือ“ไม่ค่ะ ปล่อยเลย หนูซอลจะนอน ห้ามกวน!”แววตาและน้ำเสียงจริงจังของเมียตัวน้อยทำให้ทีต้องยอมผละออกจากเธอ ก้าวลงจากเตียงดึงผ้าห่ม ห่มผ้

กำราบรัก 14“นะ นะ พี่ที ให้หนูซอลไปเถอะนะ”“หนูซอลอย่ากวน”ทีเดินหนีคนตัวเล็กซึ่งกำลังรบเร้าเพื่อให้เขาอนุญาตให้เธอออกไปเที่ยวด้านนอก“หนูซอลไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อยพี่ลินกับพี่มาร์ชก็ไป”พี่ลินและพี่มาร์ชที่เธอกล่าวอ้างคือลูกน้องของทีเองแต่ถึงอย่างนั้น ทีก็ยังเป็นห่วงอยู่ดี“ไม่ได้”ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากันแน่นก่อนจะกระโดดเกาะร่างสูง ปีนป่ายขึ้นไปบนตัวเขาราวกับลูกลิง“ดีๆเดี๋ยวตก”มือหนากอดรัดเอวบางไว้ ช่วยประคองไม่ให้เธอตก“ถ้าพี่ทีไม่อนุญาต หนูซอลก็จะอยู่แบบนี้ ไม่ลงเด็ดขาด”“นี่มีเมียหรือมีลูกวะ”ทีถอนหายใจเฮือกใหญ่พยายามหลบสายตาลูกแมวอ้อนที่เขาอุ้มอยู่“นะ นะคะพี่ทีขา”แก้มนิ่มคลอเคลียแก้มสากของอีกคนเบาๆ ทีขบกรามแน่นพยายามไม่ใจอ่อนกับเธอแต่ดูเหมือนหญิงสาวจะอ้อนหนักขึ้นเรื่อยๆ“เฮ้อ ก็ได้”“เย้ พี่ทีใจดีที่สุด”“ตอนเย็นพี่มีประชุม เราต้องกลับก่อนพี่ประชุมเสร็จ”“โหไรอ่า พี่ทีประชุมถึงสองชั่วโมงรึเปล่าไม่รู้”“จะไปไม่ไป”“ก็ได้ค่ะ”กุญแจซอลจำใจต้องตอบตกลง อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่ได้ไป เธอบอกทีว่าจะไปเดินเที่ยวสตรีทฟู้ดแต่จริงๆเธอแอบนัดนิชลินเลขาของคุณภพกับพี่มาร์ช ช่างที่เป็นรุ่นพี่

กำราบรัก 16กุญแจซอลนั่งหน้าตาบึ้งตึงอยู่บนโต๊ะอาหาร และสาเหตุของความหงุดหงิดครั้งนี้จะเป็นใครเสียไม่ได้ถ้าไม่ใช่ท่านประธานหนุ่มอย่างที“เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ว”“ไม่ หนูซอลขอย้ายไปพักห้องอื่น หนูซอลไม่อยากนอนห้องเดียวกับคนใจร้ายแบบทีเร๊กหรอก”มือเล็กจิ้มซ้อมลงบนไส้กรอกชีสภายในจานอาหารเช้าก่อนจะหยิบมันเข้าปาก ดวงตากลมโตหันมองคาดโทษชายหนุ่มซึ่งกำลังจิบกาแฟด้วยท่าทางสบายๆแลดูน่าหมั่นไส้นัก“เมื่อคืนเราเคลียร์กันแล้วไง หนูเข้าใจแล้วไม่ใช่หรอ”“ใช่ค่ะ หนูซอลเข้าใจแต่ไม่ได้หมายความว่าจะหายโกรธสักหน่อย คุณทีดุหนูซอลเกินกว่าเหตุ ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครดุหนูซอลขนาดนี้เลย คุณทีเป็นใครถึงกล้ามาดุหนูซอลขนาดนี้”“เป็นผัวหนูซอลไงครับ”ดวงตาคู่สวยเบิกกว้าง ปากเล็กพะงาบๆอยากเถียงแต่คิดคำเพื่อจะเถียงไม่ออก เธอเลยตัดบทด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ“ไม่รู้ล่ะ หนูซอลจะย้ายห้อง ไปนอนคนเดียวและจะไม่หายโกรธคุณทีด้วย”“ดื้อจริงๆนะ”ทีเอื้อมมาบิดจมูกโด่งรั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว ไม่คิดเลยว่าตัวเล็กแค่นี้ ความร้ายกาจมากมายนัก“อย่ามาจับนะ”สงครามขนาดย่อมก่อนขึ้นบนโต๊ะอาหารในเวลาถัดมา หนูซอลพยายามปัดมือหนาที่ยื่นมาบ

กำราบรักตอนที่ 18ก๊อก ก๊อกเจ้าของใบหน้าเรียบนิ่งเดินไปเปิดประตู ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนที่มาเคาะเป็นใครเพราะมันจะเป็นใครเสียไม่ได้ถ้าไม่ใช่บุคคลที่ทำให้เขานอนไม่หลับแทบทั้งคืน“สวัสดีตอนเช้าค่า”เห็นใบหน้ายิ้มแย้ม สดใสของอีกฝ่ายแล้วรู้สึกหงุดหงิดใจชะมัด นี่มีแต่เขารึไงกันที่นอนไม่หลับเวลาไม่มีเธอให้กอด หญิงสาวคงนอนหลับสบาย ไม่คิดถึงเขาเลยสินะ“ทำไมหน้าบึ้งแต่เช้าเลยคะ”มือเล็กยื่นไปดึงแก้มสากให้ยืดออก ส่ายไปมาเหมือนเล่นตุ๊กตาก่อนจะโดนทีปัดมือออก“อย่ามายุ่งหน่า”กุญแจซอลได้แต่ยืนเกาหัวตัวเองด้วยความไม่เข้าใจ มองตามร่างสูงที่เดินหงุดหงิดเข้าห้องไป“เห็นพี่มาร์ชบอกว่าอาภพเป็นคนยักยอกเงินบริษัทและซื้อของไม่ได้คุณภาพมาเปลี่ยนใส่เครื่องบินหรอคะ”“แสนรู้นะ”“นี่หนูซอลไม่ใช่แมวนะ”“พี่หมายถึงหมาต่างหาก”“ไอพี่ที”คนตัวเล็กพยายามเข้าไปต่อยเขาแต่เพียงแค่ทีดันหัวเธอไว้ด้วยมือข้างเดียว หมัดน้อยๆก็ไม่สามารถถึงตัวเขาได้แล้ว หมัดน้อยๆเลยลอยเคว้งในอากาศอย่างน่าสงสาร“จะต่อยพี่ ช้าไปนะครับหนู”ใบหน้าน่ารักบูดบึ้ง สายตาหลุบต่ำลงเห็นเท้าของอีกคน เธอเลยจัดการเหยียบเข้าที่เท้าเขาเต็มแรงก่อนจะแลบลิ้นปลิ้นต