เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-24 17:34:34กำราบรัก 4
เวลาล่วงเลยเลยเข้าสัปดาห์ที่สองของการมาช่วยคุณทีทำงานตามคำสั่งพ่อเพื่อแลกกับอิสรภาพของเธอ ซึ่งกุญแจซอลเคยยื่นข้อตกลงกับพ่อว่าถ้าหากคุณทีเป็นคนไล่เธอกลับเองข้อตกลงนี้ต้องเป็นอันยุติ
ในตอนแรกเธอคิดว่าคุณทีจะทนเธอได้ไม่เกินสามวันด้วยซ้ำแต่นี่อะไร เขาทนเธอมาได้เกือบสองอาทิตย์แล้วแถมยังกุมความลับของเธอไว้ด้วย เธอจึงแกล้งเขาได้ไม่มากเท่าแผนการในหัว
ไลน์ ไลน์
แก๊งสมบัติวิศวะ
สายฟ้า : คืนนี้วันเกิดไอป๊อบ
พายุ : ร้านเดิมนะ
คิม : ไอซอล หายไปเลย
พายุ : หนูซอลของพวกมึงโดนพ่อคุมว่ะ ฮ่าๆ
กุญแจซอล : เงียบไปเลย ไม่มีใครคุมสักหน่อย
สายฟ้า : หรอจ๊ะ ไม่มีคนคุมแต่ออกมาหาเพื่อนไม่ได้เลย
กุญแจซอล : กูแค่ขี้เกียจ
พายุ : หราาาา
กุญแจซอล : เออสิ วันนี้เจอกัน ใครสายเลี้ยง
- chat end -
เจ้าของใบหน้าน่ารักทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มสีดำสนิทในห้องนั่งเล่น สมองกำลังคิดหาวิธีขอออกไปเที่ยวกับเพื่อนคืนนี้ ขืนครั้งนี้ไม่ไปอีก มีหวังพวกมันได้ล้อเธอจนลูกบวชแน่
“คุณหนูซอลสวัสดีครับ นี่ขนมครับ”
กรเดินเข้ามาทักทายกุญแจซอลในห้องนั่งเล่นในมือถือถุงขนมมากมายยื่นส่งให้เธอ
“สวัสดีค่ะ ขนมให้ซอลหรอคะ”
กุญแจซอลรับถุงขนมมาถือไว้ เธอสนิทกับกรที่สุดในบรรดาลูกน้องของทีเนื่องจากเจอกรบ่อยที่สุด จะว่าไปงานของกุญแจซอลก็ไม่ค่อยได้เจอใครสักเท่าไหร่นะ
ก็คุณทีหนะให้เธอคอยดูแลเขาเฉยๆ ในหนึ่งวันก็จะมีแค่ไปปลุกเขาตอนเช้า จัดเตรียมเสื้อผ้า ทำอาหารเช้า อาหารเย็นแต่บางวันกุญแจซอลก็แถมอาหารกลางวันไปส่งถึงบริษัทให้ด้วย และก็เรื่องดูแลบ้านทั่วไปโดยมีแม่บ้าน คนสวนคอยช่วยเธอไม่ห่าง
ตอนไปเล่าให้เพื่อนฟังถึงงานที่เธอได้รับ เพื่อนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่านี่มันหน้าที่เมียชัดๆ แต่กุญแจซอลกลับไม่คิดอย่างนั่น เธอคิดว่านี่มันหน้าที่แม่บ้านต่างหาก
“คุณทีซื้อมาฝากคุณหนูซอลครับ”
“อ๋อค่ะ แล้วคุณทีล่ะคะ”
“คุยโทรศัพท์อยู่ครับ”
กรตอบอย่างสุภาพ เขาค่อนข้างชื่นชอบเธอเพราะเธอเป็นคนที่มีพลังบวกในตัวสูงมาก
ตั้งแต่กุญแจซอลเข้ามาดูเหมือนเจ้านายเขาจะอารมณ์ดีกว่าเมื่อก่อนแถมใจดีขึ้นเป็นเท่าตัวจนพนักงานบริษัทปลื้มใจกันไปตามๆกัน
นี่กระมังที่เขาบอกว่า อยู่ใกล้คนคิดบวก เราจะซึมซับพลังบวกเหล่านั้นเข้าไปด้วย
ก๊อก ก๊อก
กุญแจซอลถือถาดขนมเข้ามาในห้องทำงาน ส่งยิ้มกว้างในทั้งสองคนซึ่งกำลังนั่งทำงานกันอยู่ เนื่องจากมีงานด่วน หลังจากพบลูกค้าเสร็จกรเลยต้องมาทำงานล่วงเวลาในวันหยุดแบบนี้กับท่านประธาน
“ทำไมถือมาเอง”
ทีหันไปเอ็ดเด็กสาวเมื่อเห็นเธอเดินถือถาดขนมที่ดูใหญ่เกินตัวเล็กๆของเธอก่อนจะลุกไปรับถาดขนมจากเธอมาถือไว้เอง กรจึงรีบเข้าไปรับถาดขนมต่อจากเจ้านายอีกที
“ไม่เป็นไร พักสักสิบนาทีแล้วกัน”
กรพยักหน้ารับ เดินออกจากห้องไปทิ้งให้เจ้านายได้มีเวลาอยู่กับสาวน้อยที่ยืนยิ้มกว้างอยู่ตามลำพัง
เมื่อกรเดินออกไป ทีจึงเดินถือถาดขนมไปวางลงบนโต๊ะซึ่งจัดไว้สำหรับรับประทานอาหารว่างก่อนจะเหลือบมองเด็กซนที่เอาแต่ยืนทำหน้าเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ก็ไม่พูดออกมาสักที
“มีอะไร?”
คนโดนถามยิ้มตาหยีเห็นลักยิ้มสองข้าง ค่อยๆกระดึ๊บ กระดึ๊บเข้าไปหาที
“คือหนูซอลจะขอไปหาเพื่อนอะ”
“ไปสิ กลับมาก่อนหกโมงครึ่งล่ะกัน”
ทีอนุญาตพลางหยิบชาร้อนขึ้นดื่ม เขาไม่ใช่ผู้ปกครองใจร้ายขนาดที่ว่าจะไม่ยอมให้เด็กในปกครองไปไหนเลยแค่เธอบอกเขาทุกครั้งและกลับมาตรงเวลาก็พอแล้วแต่ดูเหมือนคำอนุญาตของเขาจะไม่เพียงพอสำหรับคุณหนูซอล
“หนูซอลนัดกันสองทุ่มอะ”
ดวงตาคมกริบตวัดมองกุญแจซอลนิ่ง ความเย็นยะเยือกแผ่ไปทั่วห้องจนคนโดนมองต้องรีบพูดต่อ
“หนูซอลกลับไม่เกินเที่ยงคืนสัญญา”
“วันนี้ฉันไม่ว่าง”
“หนูซอลไม่ได้ชวนคุณทีสักหน่อย หนูซอลจะไปคนเดียว”
คราวนี้ดวงตาคมส่งรังสีเย็นยะเยือกออกมามากกว่าเดิม ทีวางขนมในมือลง ยกมือขึ้นกอดอกเอนหลังพิงพนักเก้าอี้มองตรงไปยังกุญแจซอลซึ่งยืนอยู่ไม่ไกล
“ไม่อนุญาต”
“โธ่ว คุณทีอะ ทำไมไม่ให้ไปอ่า”
“อย่างอแง”
กุญแจซอลเดินไปหยุดยืนตรงหน้าร่างสูง ยกมือขึ้นกอดอกตามเขา พูดด้วยใบหน้าแสนงอนอีกครั้ง
“คุณทีไม่มีเหตุผล”
“พ่อเธอฝากฝังให้ฉันดูแลเธอ”
“แล้วยังไงคะ”
ทีเอื้อมมือไปดึงแก้มป่องออกอย่างหมั่นเขี้ยว เขาอยากกัดปากยื่นๆนั่นด้วยซ้ำแต่ก็ต้องอดใจไว้
“ฉันปล่อยเธอไปคนเดียวไม่ได้ มันอันตราย”
“หนูซอลไปกับเพื่อน ไม่ได้ไปคนเดียวสักหน่อย”
เด็กดื้อยังคงเถียงต่อ ทีเลยลุกขึ้นยืนเต็มความสูงวางมือลงบนหัวเจ้าของใบหน้ามู่ทู่
“อย่าดื้อ ไม่ให้ไปก็คือไม่ให้ไป”
“ทีเร็กใจร้าย”
กุญแจซอลปัดมือหนาออกจากหัวก่อนจะเดินออกจากห้องทำงานไป ทีหยิบชาขึ้นจิบมองตามหลังเด็กน้อยไปจนลับตา
“คุณหนูซอลเป็นอะไรหรอครับ ทำหน้าน่าเอ็นดูเชียว”
กรเดินเอ่ยถามเจ้านายตัวเองเมื่อเดินเข้ามาในห้อง เมื่อครู่เขาเดินสวนกับกุญแจซอลซึ่งหน้าตามู่ทู่ไม่ยิ้มแย้มเหมือนตอนแรก
“น่าตีหนะสิไม่ว่า”
เวลาล่วงเลยไปเกือบสามสิบนาที กุญแจซอลพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียงด้วยอาการเซ็งจัด ยิ่งรู้ว่าวันนี้เพื่อนเธอมากันครบเกือบทั้งรุ่นเด็กสาวมีความต้องการอยากไปมากกว่าเดิม
“คิดสิคิดหนูซอล จะใช้วิธีไหนดี”
กุญแจซอลยังคงกลิ้งไปมาบนเตียงนุ่ม ความหวังเกือบจะดับหายไปจนกระทั่งมีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมาในหัว
“หึหึ ต้องเรียกคะแนนสงสารสักหน่อย”
กุญแจซอลเดินมายังห้องทำงาน ครั้งนี้เธอเคาะประตูและขออนุญาตอย่างมีมารยาทดั่งกุลสตรี หญิงสาวแทบคลานเข่าเข้าไปในห้องด้วยซ้ำ
“ซอลมาเก็บจานขนมค่ะ”
“เดี๋ยวผมเอาไปเก็บเองก็ได้ครับคุณหนูซอล”
กรรีบอาสา ส่วนทีนั้นเพียงแค่เหลือตามองเด็กดื้อเล็กน้อยไม่ได้พูดอะไรออกมา
“ไม่เป็นไรค่ะ หนูซอลว่าง”
“ครับ”
เป็นกรอีกครั้งที่ตอบกุญแจซอล กุญแจซอลยิ้มกว้างกลับไปให้แล้วเริ่มถามต่อ
“แล้วนี่ทำงานใกล้เสร็จยังคะ”
“เหลืออีก 30%ครับ”
“ทำกับข้าวเสร็จแล้วหรอ”
ทีเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ กุญแจซอลเลยเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานเขาแล้วตอบเสียงใส
“เสร็จแล้วค่ะ วันนี้มีแกงเขียวหวานด้วยนะ”
“ครับ”
ทีอมยิ้มเล็กน้อยก่อนจะก้มลงจัดการเอกสารบนโต๊ะต่อ ถึงจะรู้สึกแปลกๆที่คนอย่างคุณหนูซอลหายโกรธและมาพูดดีกับเขาไวขนาดนี้แต่ก็อดยอมรับไม่ได้ว่าเขารู้สึกดีกับการสนทนาเล็กๆพวกนี้
“หนูซอลรับโทรศัพท์ได้มั้ยคะ”
กุญแจซอลถามเสียงเบา ทีไม่ได้ตอบอะไร นั่นทำให้เธอทึกทักเอาเองว่าเขาอนุญาตให้เธอรับโทรศัพท์ได้
“ฮัลโหล นิวเพื่อนรัก”
“....”
“ฮรือ วันนี่คงไม่ได้ไปหรอก”
“...”
“คิดถึงสิ คิดถึงเพื่อนมากเลย”
ดวงตาคมเหลือบมองเด็กสาวเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเธอทำอย่างนี้เพื่อเรียกคะแนนสงสารจากเขาแต่คนอย่างเขาไม่รู้จักคำนั้นหรอก
“หนูซอลไปคุยด้านนอก”
“หรอ มึงจะไปเมกาวันมะรืนล่ะหรอ ฮรือ เราจะไม่ได้เจอกันอีกแล้วหรอเพื่อนรัก”
“หนูซอลฉันจะทำงาน”
ทีพยายามควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้ดุมากแต่ดูเหมือนคนตัวเล็กจะยั่วอารมณ์เขาเก่งเหลือเกิน เธอยังคงคร่ำครวญกับเพื่อนทำราวกับไม่ได้ยินเสียงเขา
“หนูซอล!”
ครั้งนี้เสียงทีดังและเข้มกว่าเดิม สายตาที่มองมายังกุญแจซอลเย็นยะเยือกกว่าทุกครั้ง เขาดึงมือถือเธอออกจากมือเล็กก่อนจะโยนลงถังขยะด้านข้าง
“คุณที คุณไม่ทำเกินไปหน่อยหรอ”
กุญแจซอลลุกขึ้นยืน มองตามโทรศัพท์ตัวเองด้วยแววตาสั่นระริก เธอค่อนข้างตกใจกับอาการของอีกคนไม่น้อย
“ขึ้นไปบนห้อง”
“ไม่ เอาโทรศัพท์หนูซอลคืนมา”
แต่ถึงอย่างนั้นกุญแจซอลก็ยังพยายามข่มความกลัวภายในไว้
“ขึ้นไปบนห้องเดี๋ยวนี้!”
“ทำไมคุณทีต้องตวาดด้วย”
แววตาเย็นยะเยือกของทีกระตุกเล็กน้อยเมื่อสบเข้ากับแววตาตื่นตระหนกของอีกคนแต่เขาก็พยายามที่จะไม่ใจอ่อนกับเธอเหมือนครั้งก่อนๆ เธอจะได้ไม่เอาวิธีนี้มาใช้อีก
“แล้วทำไมเธอต้องดื้อด้วย”
“หนูซอลแค่ขอไปเที่ยว ไม่ได้ทำอะไรไม่ดีสักหน่อย”
ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากับ ดวงตากลมเริ่มมีน้ำตาคลอเล็กน้อย ตั้งแต่เกิดมาเธอยังไม่เคยเจอใครดุเธอขนาดนี้เลย พ่อของเธอที่ว่าดุแล้ว ยังดุไม่ได้ครึ่งของทีตอนนี้ด้วยซ้ำ
“กร มาพาหนูซอลไปบนห้อง”
ทีหันไปสั่งลูกน้องเพียงคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ก่อนจะก้มลงจัดการเอกสารบนโต๊ะไม่เงยหน้ามองกุญแจซอลแม้แต่น้อย
ในช่วงเย็นของวัน แม่บ้านเดินเข้ามาถามทีว่าต้องการให้จัดโต๊ะอาหารกี่โมง
ทีขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติหน้าที่พวกนี้เป็นของกุญแจซอล เธอจะเป็นคนตัดสินใจเองหรือไม่ก็เป็นคนมาถามเขาเอง
“ให้หนูซอลเลือกเลยครับ”
“เอ่อ วันนี้คุณหนูซอลบอกไม่ทานอาหารเย็นค่ะ”
แม่บ้านรายงานอย่างกล้าๆกลัวๆและยิ่งสะดุ้งเข้าไปอีกเมื่อทีเงยหน้ามอง
“ไปบอกหนูซอลว่าฉันจะกินหนึ่งทุ่ม”
ทีตัดสินใจเลื่อนเวลาอาหารออกไปอีกหน่อย เขารู้ดีว่ากุญแจซอลมักจะหิวตอนหกโมงและการที่เธอไม่ลงมาทานข้าวเพราะคงไม่อยากเจอเขา ฉะนั้นเขาจึงลงไปกินช้าหน่อยเพื่อให้หนูซอลได้กินก่อน
เวลาหนึ่งทุ่ม ทีลงมายังห้องอาหารและได้รับรายงานจากแม่บ้านว่ากุญแจซอลยังไม่ยอมลงมาทานข้าว นั่นทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดใจไม่น้อย
“กรไปตามกุญแจซอลมา”
“ได้ครับท่านประธาน”
กรพยักหน้ารับ วันนี้เขาอยู่ทำงานล่วงเวลา ทีจึงอนุญาตให้เขานอนที่นี่เสียเลยก่อนหน้านี้พวกเขาทำงานกันแต่มีเด็กซนมาก่อกวน
ทีเลยดุเธอไปจนป่านนี้ยังไม่เห็นหน้าเธอเลย กรรู้ดีว่าเจ้านายแคร์หนูซอลไม่น้อย ไม่อย่างนั้นคงไม่ให้เขาไปตามแบบนี้หรอก
“ท่านประธานครับ ท่านประธานครับ”
เสียงร้อนรนของกรทำให้ทีเงยหน้าจากมือถือมองลูกน้องด้วยสีหน้ารำคาญเล็กน้อย
“คุณหนูซอลหายไป”
“หาดีรึยัง”
ทีเริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัดหรือว่าเมื่อตอนเย็นเขาจะดุเธอเกินไป แอบไปร้องอยู่ที่ไหนรึเปล่าก็ไม่รู้
“เอ่อ ท่านครับ”
ทีมองตามมือกรซึ่งชี้ไปยังจอที่ฉายภาพจากกล่องวงจรปิดบริเวณบ้าน
ภาพคนตัวเล็กกำลังปีนกำแพงข้างบ้านทำเอาทีถึงกับขบกรามตัวเองแน่น
“ดื้อนักนะหนูซอล”
ทีหยิบโทรศัพท์เครื่องบางออกจากกระเป๋ากางเกง พิมพ์ข้อความส่งออกหาเด็กดื้อที่พึ่งปีนกำแพงออกไป
‘ ถ้าไม่เห็นเธอภายใน20นาที โดนดีแน่’
——————-
แง ทำไมท่านประธานดุแบบนี้ล่ะคะ
ไหนใครอยู่ฝ่ายใคร แบ่งกันยัง หรือเราจะเป็นกลางกันดี
ถ้าชอบช่วยคอมเมนท์ให้หน่อยนะคะ รักรีที่สุด
💚💚💚💚
บทที่เกี่ยวข้อง
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 5
กำราบรัก 5‘ถ้าไม่เห็นหน้าเธอภายใน 20 นาที โดนดีแน่’ทีมองข้อความในโทรศัพท์ที่เขากดส่งไปแต่ปลายทางไม่เปิดอ่านเสียทีก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเป็นเขาเองที่ทิ้งโทรศัพท์ของกุญแจซอลลงถังขยะในห้องทำงานเมื่อตอนบ่าย“คุณทีจะเอายังไงต่อครับ”คนที่พึ่งสำนึกได้ว่าความใจร้อนของเขาทำให้ตัวเองต้องมาลำบากแบบนี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะออกคำสั่งให้คนตามกุญแจซอลไป“ตามไป”บรรยากาศร้านในคืนวันเสาร์แบบนี้ย่อมคึกคักเป็นพิเศษ กิจกรรมแก้เบื่อของแก๊งค์สมบัติวิศวะจะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจากแข่งกันหยอดมุข“น้องครับขอยืมโทรศัพท์หน่อยได้มั้ย โทรศัพท์พี่เสีย”“เสียยังไงวะ ไอพายุ”“เสียดายที่ไม่มีเบอร์น้อง”“ฮิ้วว”กุญแจซอยส่ายหน้าเอือมระอากับความหน้าหม้อของเพื่อนตัวเอง และเหมือนความหน้าหม้อของเพื่อนเธอก็ยังดำเนินต่อไปอย่างต่อเนื่อง“น้องครับ ช่วงนี้หน้าอะไรหรอครับ”“หน้าหนาวมั้งคะ”“หน้าหนาวทำให้น้องหน้าชา แต่น้องมองมาทำให้พี่หน้าแดง”“ฮิ้ว”รุ่นน้องที่โดนสายฟ้าแซวถึงกับอายม้วนเดินก้มหน้างุดๆกลับไปยังโต๊ะตัวเอง โชคดีที่พวกเขามีใบหน้าหล่อเหลาเป็นอาวุธ ไม่อย่างนั้นมุขเสี่ยวแบบนี้คงโดนตอกกลับหน้าหงายไปแล้ว“ตากูบ้างๆ”คิมรีบห
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 6
กำราบรัก 6เช้าอีกวันคุณหนูคนใหม่ประจำบ้านเดินลงจากบันไดมาด้วยท่าทางร่าเริงกว่าวันอื่นๆก่อนจะพุ่งตรงไปยังห้องครัวเพื่อจัดอาหารเช้า“วันนี้อารมณ์ดีเชียวนะคะคุณหนูซอล”แม่บ้านเอ่ยทักขณะช่วยกุญแจซอลเตรียมของ วันนี้เธอตั้งใจจะทำข้าวต้มทรงเครื่อง แม่บ้านเลยเข้ามาช่วยเธอเตรียมจำพวกเนื้อสัตว์ต่างๆ“วันนี้หนูซอลจะได้ไปเที่ยวค่ะ”กุญแจซอลตอบ รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าน่ารักทำให้คนมองอดยิ้มเอ็นดูไม่ได้ไม่นานข้าวต้มทรงเครื่องหอมกรุ่น อัดแน่นไปด้วยหมู กุ้ง หมึกและปลาได้ถูกแม่บ้านนำมาขึ้นโต๊ะอาหารซึ่งมีเจ้าของบ้านนั่งรออยู่ก่อนแล้ว“คุณทีแต่งซะเต็มยศแต่เช้าเลย หนูซอลว่าเราออกไปสายๆก็ได้นะคะ”กุญแจซอลเดินตามหลังแม่บ้านออกมาเอ่ยทักทีซึ่งใส่สูท ผูกไทเต็มยศ“ไปเย็นๆล่ะกัน ฉันต้องไปประชุมก่อน”รอยยิ้มบนใบหน้าเด็กสาวหุบลงทันทีเมื่อได้ยิน ดวงตากลมโตตวัดมองผู้ชายตรงหน้าเขม็ง“อย่ามองแบบนั้น”“ทีเร็กจอมโกหก”ดวงหน้าหวานมู่ทู่ ปากกระจับบ่นขมุบขมิบ ทีเห็นอย่างนั้นจึงถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ โบกมือไล่แม่บ้านออกไปก่อนที่เขาจะเดินอ้อมไปด้านหลังคนตัวเล็ก“อย่าขี้งอนนักสิ”“คุณทีไปทำงานเถอะค่ะ”กุญแจซอลพูดเสียงเบาอย่างตั
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 7
กำราบรัก 7“อร๊าย คุณทีเอาอีกแล้วนะ”กุญแจซอลหันไปตวาดทีซึ่งเข้ามาขโมยจูบเธออีกแล้ว ตั้งแต่วันนั้น วันที่เขาขโมยจูบเธอในโรงหนังจนตอนนี้เวลาผ่านมาเกือบสองอาทิตย์แล้วเขาก็ยังชอบขโมยจูบเธอทุกวันเหมือนจูบหวานที่ได้จากหญิงสาวเป็นสารเสพติดสำหรับเขาไปซะแล้ว“ยังไม่ชินอีกรึไง”“ใครจะไปชิน ฉันไม่โตเมืองนอกแบบคุณนะ”“หึ มันไม่ได้เกี่ยวกับโตที่ไหนหรอกเด็กน้อย”คิ้วสวยขมวดเข้าหากันเหมือนไม่เข้าใจสิ่งที่เขากำลังจะสื่อแต่กลิ่นจากกะทะทำให้เธอต้องเบนความสนใจไปยังอาหารซึ่งกำลังทำอยู่แทนมือเล็กหยิบเนื้อหมูที่หมักไว้เรียบร้อยแล้วใส่ลงไปในกะทะ ผัดจนหมูเริ่มสุกก่อนจะหยิบเส้นหมี่ใส่เข้าไป ตามด้วยเครื่องปรุงจำพวกซีอิ๊วขาว น้ำตาลทราย น้ำมันหอย ผัดจนทุกอย่างเข้ากันก่อนจะตอกไข่ใส่ลงไป ตีให้ไข่แตกเหยาะน้ำปลาเพิ่มนิดหน่อยจบท้ายด้วยคะน้าหั่นพอดีคำ ผัดทุกอย่างให้เข้ากันอีกครั้งจากนั้นจึงได้หมี่ผัดซีอิ๊วหน้าตาน่าทานแถมกลิ่นยังหอมรัญจวนใจจนคนที่นั่งมองอยู่นานอดใจไม่ไหวต้องหยิบช้อนไปตักชิมเพี๊ยะ“เจ็บนะหนูซอล ตีทำไมเนี่ย”“มาตักในกะทะได้ไงคะ ไปนั่งเลยเดี๋ยวหนูซอลจัดใส่จานแล้วยกไปให้ คุณทีนี่นะ ทำไม อุ๊ป >x“เนื่อ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 8
กำราบรัก 8“คุณทีครับ คุณเมฆมาครับ”“ให้เข้ามา”เมฆคือเพื่อนสนิทหนึ่งในสองคนของที พวกเขาเติบโตมาด้วยกัน ต่างรู้นิสัยของกันและกันเป็นอย่างดีสำหรับวันนี้ที่เมฆมาก็ไม่ได้คิดถึงเพื่อนแต่อย่างใดแต่เขาเป็นตัวแทนของเพื่อนมาสอดส่องเด็กเพื่อนรักต่างหาก“เดี๋ยวนี้กูจะเข้าพบต้องรอขออนุญาตด้วยหรอวะ”ชายหนุ่งรูปร่างสูงโปร่ง ผมสีน้ำตาลอ่อนตัดกับผิวขาวสไตล์ลูกครึ่ง ดวงตาสีฟ้าสดใสคู่สวยถือเป็นเสน่ห์พิฆาตของเขาเลยก็ว่าได้เพราะผู้หญิงที่ได้สบตาเขาไม่มีใครเคยหนีรอดเงื้อมมือเขาสักราย“กับมึง ควรสั่งห้ามเข้าพบด้วยซ้ำ”คนโดนเหน็บแนมเบ้ปากเล็กน้อย เดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ตรงข้ามที สายตาสอดส่องไปทั่วห้องพยายามหาผู้หญิงที่เขาต้องการพบ“หาอะไร”ทีเอ่ยถามเสียงนิ่ง ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเพื่อนเขากำลังหาอะไรอยู่ เรื่องสอดรู้สอดเห็นนี้ที่หนึ่งเลยให้ตายเถอะ เขาไม่น่าเผลอส่งรูปลงไปในไลน์กรุ๊ปเลย“เด็กมึงอยู่ไหนอะ”“เด็กกูแล้วมึงเสือกอะไรครับ”ดวงตาสีฟ้าเบิกกว้าง มือหนายกขึ้นปิดปากตัวเองแสดงราวกับพบเจอเรื่องน่าประหลาดก่อนจะรีบเอ่ยถามเพื่อนด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้นกว่าเดิม“คนนี้มึงเอาจริงหรอ”“เออ”“OMG เรื่องนี้ต้องถึง
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 9
กำราบรัก 9ทีเลือกเดินทางมากับเครื่องบินสำหรับผู้โดยสารของสายการบินตัวเองแทนที่จะใช้เครื่องบินส่วนตัว ทำให้เขาไม่มีสิทธิเลือกเวลาบินเองเนื่องจากเที่ยวบินไปสมุยมีแค่สองเที่ยวคือรอบเช้าและรอบค่ำ“กว่าเราจะไปถึงไม่ปาเข้าไปสี่ทุ่มเลยหรอคะ”กุญแจซอลบ่นเล็กน้อยด้วยใบหน้ามู่ทู่ขณะนั่งรอเครื่องอยู่ในเกท ทีเหล่ตามองคนขี้บ่นเล็กน้อยพลางยื่นขนมให้เธอซึ่งเจ้าตัวก็รีบรับมากัดเข้าปาก ความหวานอร่อยของมันทำให้เธออารมณ์ดีขึ้นมาอีกครั้ง“ใครบอกไม่อยากตื่นเช้าล่ะ”“หนูเองค่า”เนื่องจากในตอนแรกเธองอแงไม่ยอมเอาไฟลท์เช้า ฉะนั้นจึงปฏิเสธไม่ได้ว่าการได้บินรอบดึกแบบนี้ต้นเหตุนั้นมาจากเธอ“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าบ่น”“ทีเร็กดุอีกแล้ว”ทีส่ายหน้ามองปากกระจับบ่นขมุบขมิบก็อดหมั่นเขี้ยวจนต้องก้มลงจูบปากเธอเร็วๆไม่ได้“คะ...คุณที”ดวงตากลมโตเบิกกว้าง นิ้วเรียวสัมผัสริมฝีปากตัวเองด้วยใบหน้าเหวอๆ“ถ้าไม่อยากโดนทีเร็กกินก็อย่าบ่น”หลังจากจัดการปิดปากคนตัวเล็กเรียบร้อย กุญแจซอลกลายเป็นสาวน้อย เรียบร้อย พูดน้อยน่ารักทันตาเห็นเลยทีเดียวแต่ใครจะรู้ว่าในหัวเธอคิดแผนแกล้งเอาคืนที ร้อยแปดพันแผนการแล้วไม่นานทางสายการบินเรียกผู้โด
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 10
กำราบรัก 10ทีและกุญแจซอลเดินทางมาถึงโรงแรมในเวลาเกือบเที่ยงคืน ทีจัดการสั่งให้คนนำกระเป๋าเข้ามาเก็บพร้อมเช็คอินเรียบร้อยไว้ให้ก่อนแล้ว เขาจึงไม่ต้องวุ่นวายจัดการเองอีก“ขอกุญแจห้องหนูซอลหน่อยค่ะ หนูซอลง่วงแล้ว”กุญแจซอลแบมือขอกุญแจจากที ดวงตากลมโตปรือคล้ายจะปิดตลอดเวลา“ห้องมุมชั้นสิบเก้านะ”“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณทีล่ะคะ”“ห้องมุมชั้นสิบเก้าเหมือนกัน”“ว่าไงนะคะ”ความง่วงแทบหายไปเมื่อได้ยินว่าอีกคนนอนห้องเดียวกับเธอ ทีไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม เขาเพียงแค่กระตุกยิ้มมุมปาก กระชับมือเล็กที่กำลังจับอยู่ให้แน่นขึ้นก่อนจะลากให้เธอเดินตามเขามา“เดี๋ยวค่ะ หนูซอลอยากนอนคนเดียว”“จองหลายห้อง มันเปลือง”หญิงสาวหยุดเดิน กระตุกมือหนาให้หันมาคุยกัน รวยระดับเขาหนะหรอจะมาคิดหยุมหยิมเรื่องค่าโรงแรมแบบนี้ เขาต้องมีเจตนาแกล้งเธอแน่ซึ่งนั่นทำให้คนอย่างกุญแจซอลยอมไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด“หนูซอลจะจ่ายเองค่ะ”ในเมื่อมันเป็นเงินของเขา กุญแจซอลจะไปบังคับให้เขาจองห้องเพิ่มได้อย่างไร เธอจึงเลือกใช้เงินตัวเองแทน“ได้ข่าวว่าคุณหนูซอลโดนยึดบัตรไม่ใช่หรอครับ”ริมฝีปากอวบอิ่มเมมเข้าหากัน เธอลืมไปเสียสนิทเลยว่าตอนนี้ เธอเหมือน
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-24กำราบรักท่านประธาน บทที่ 11
กำราบรัก 11หลังจากจัดการเอกสารและจัดการตรวจเช็คเครื่องบินเสร็จ ทีและกุญแจซอลก็ตกลงกันว่าจะกลับมาพักที่โรงแรมโดยสั่งอาหารง่ายๆจากทางโรงแรมขึ้นมากินแทนที่จะออกไปด้านนอกทีเลือกชวนกุญแจซอลอยู่ห้องเพื่อจะดูหนังด้วยกันแต่ดูเหมือนจะมีเขาเพียงคนเดียวที่สนใจหนังในจอเพราะคนตัวเล็กด้านข้างเขา เอาแต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์ของตัวเอง“คุยกับใคร?”ทีขยับเข้าไปประชิดตัวกุญแจซอล ถามขึ้นเสียงนิ่งและเมื่อเห็นว่าคนที่เธอคุยด้วยเป็นผู้ชาย อารมณ์หงุดหงิดยิ่งทวีคูณขึ้นมากกว่าเดิม“รุ่นพี่ค่ะ ลูกน้องคุณทีไงคะ ดูพวกพี่เขาสิคะ ตลกอะ หนูซอลจะแคปลงกลุ่มใหญ่คณะ ฮ่าๆ”กุญแจซอลยังไม่รู้ตัวว่าเธอทำให้อีกคนหงุดหงิดแถมยังเอาภาพหน้าตลกๆที่รุ่นพี่เธอส่งมาให้เธอดูอีกด้วย ทีรู้ว่าเธอคงไม่ได้คิดอะไรแต่สำหรับผู้ชายไว้ใจได้ที่ไหน ตัวเล็กของเขายิ่งไม่ค่อยรู้้เรื่องรู้ราวเสียด้วยว่ามีแรงดึงดูดเพศตรงข้ามขนาดไหน“เลิกคุย”ดวงหน้าเล็กหันมามองที คิ้วบางเลิกขึ้น ไม่เข้าใจในคำสั่ง“หือ มีอะไรรึเปล่า…อุ๊ป >x“ริมฝีปากอวบอิ่มโดนครอบครองก่อนเธอจะได้พูดจบประโยค รสจูบหวานละมุมส่งผ่านความรู้สึกของคนทั้งคู่ ร่างเล็กเอนตัวลงบนโซฟานิ่
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28กำราบรักท่านประธาน บทที่ 12
กำราบรัก 12เช้าอีกวันเป็นชายหนุ่มที่ตื่นก่อน ดวงตาคมสีดำสนิทจ้องมองใบหน้าขาวใส ไร้เดียงสาด้วยความรู้สึกในใจที่ทวีคูณขึ้นจากเดิมเป็นเท่าตัว จากที่รักอยู่แล้วยิ่งรักเข้าไปอีก จากทีหลงอยู่แล้วยิ่งหลงเข้าไปอีก“อื้อ”ร่างเล็กพลิกตัวเปลี่ยนท่านอน หันหลังให้ชายหนุ่ม เมื่อไม่มีดวงหน้าแสนน่ารักให้มอง เขาจึงเปลี่ยนเป้าหมายมายังแผ่นหลังเปลือยเปล่าของเธอแทน ทีกดจูบลงบนผิวเนียนละเอียดทั่วทั้งแผ่นหลังจนคนโดนก่อกวนผงกหัวขึ้นมาขู่“ถ้าคุณทียังไม่เลิกกวนหนูซอล อย่าหวังว่าจะได้แตะตัวหนูซอลอีก”ทีหยุดการกระทำทุกอย่างแทบทันทีเมื่อได้ยินคำขู่ มือหนาดึงรั้งร่างบางเข้ามากอดก่อนจะเกยคางกับไหล่มน ฝังจมูกโด่งลงบนแก้มนิ่มแผ่วเบา“ไม่ใจร้ายกับผัวไปหน่อยหรอ”ถ้อยคำออดอ้อนประกอบกับน้ำเสียงนุ่มละมุนของผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าคุณชายน้ำแข็งทำเอาใจดวงน้อยของกุญแจซอลสั่นไหวแต่ถึงอย่างนั้น เช้านี้เธอจะไม่ใจอ่อนกับเขาแล้วแค่เรื่องเมื่อคืน ก็มากเกินพอแล้ว เขาเล่นสูบเรี่ยวแรงเธอไปหมดแทบไม่เหลือ“ไม่ค่ะ ปล่อยเลย หนูซอลจะนอน ห้ามกวน!”แววตาและน้ำเสียงจริงจังของเมียตัวน้อยทำให้ทีต้องยอมผละออกจากเธอ ก้าวลงจากเตียงดึงผ้าห่ม ห่มผ้
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-28
บทล่าสุด
กำราบรักท่านประธาน ตอนจบ
ตอนจบ กำราบรักตึก ตึก ตึกร่างเล็กวิ่งลงจากบันไดตรงไปยังห้องทำงานของท่านประธานหนุ่มด้วยความร้อนรน และด้วยความรีบร้อนนั่นเองทำให้เธอสะดุดขาตัวเองล้มลงโชคดีที่ทีเดินมาพอดี เธอเลยไม่ต้องล้มลงไปจูบพื้นแต่ได้จูบปากของท่าประธานหนุ่มแทน“บอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าวิ่ง”ทีเอ็ดเสียงเข็มพลางพยุงกุญแจซอลให้ลุกขึ้น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตั้งแต่ครั้งแรกที่เขาเจอเธอ เธอก็วิ่งล้มใส่เขาจนกระทั่งวันนี้เขาและเธอหมั้นกันแล้วเธอก็ยังคงวิ่งชนเขา ล้มลงด้วยทวงท่าเดิมไม่ผิดเพี้ยน“แฮะๆ ขอโทษค่ะ”กุญแจซอลยิ้มแหย่ ช่วยจัดเสื้อเชิ้ตของอีกคนให้เข้าที่“แล้วนี่วิ่งทำไม”“หนูซอลรีบวิ่งมาหาพี่ทีนั่นแหละ”คิ้วเข้มเลิกขึ้น โอบเอวบางเดินไปนั่งด้วยกันในห้องทำงานเพราะเขายังมีงานต้องสะสางให้เสร็จก่อนจะบินไปเที่ยวญี่ปุ่นกับคุณหนูจอมวุ่นวันพรุ่งนี้“มีอะไรครับ?”“คือหนูซอลเครียดมากเลยอ่า”มือเล็กเกาะแขนเขาแน่น เธอแบะปากคล้ายจะร้องไห้นั่นทำให้ทีต้องก้มลงจูบผากเนียนด้วยความเอ็นดู“ไหนบอกสิเรื่องอะไร”“กระเป๋าหนูซอลอ่ะค่ะ กระเป๋าหนูซอลใส่ของทั้งหมดที่จะเอาไปไม่พอT-T”ท่านประธานหนุ่มแทบจะเอาหัวตัวเองโขกผนังเมื่อได้ยินปัญหาของคุณห
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 37
กำราบรัก 37(กุญแจซอล)หลังจากเรื่องราวร้ายๆผ่านไป จิตใจฉันก็กลับมาเบิกบานอีกครั้ง แม่ย้ายกลับมาอยู่ประเทศไทยกับพ่อและดูเหมือนคู่นั้นจะรักกันหวานชื่นยิ่งกว่าคู่ฉันเสียอีกเพราะตอนนี้ทั้งคู่พากันไปฮันนีมูนยังไม่กลับมาเลย ทิ้งลูกที่น่ารักอย่างฉันได้ลงคอ น่าน้อยใจชะมัด“เป็นอะไรครับ ตื่นมาก็ทำหน้ามุ่ย”พี่ทีจุ๊บปากฉัน ยันตัวลุกขึ้นพิงหัวเตียง“ดูพ่อ แม่หนูซอลสิ ไปเที่ยวกันลืมหนูซอลเลย”ฉันยื่นโทรศัพท์ให้ทีดูภาพที่แม่ส่งมาอวด“งอแงนะเรา”เขาว่าพลางลุกขึ้นจากเตียง เดินไปเปิดม่านออก แสงแดดยามเช้าส่องกระทบร่างกายกำยำของเขาส่งผลให้ท่อนบนที่กำลังเปือยเปล่าน่าหลงใหลกว่าเดิม“น้ำลายหกแล้วครับ”ฉันเผลอยกหลังมือขึ้นปาดน้ำลายตัวเองแต่ตัองชะงักเมื่อพี่ทีหัวเราะออกมา“พี่ทีอ่า แกล้งหนูซอลหรอ”“ฮ่าๆ เปล่า หน้าหนูหื่นจริงนะ”“พี่ทีว่าใครหื่น!?”ทีเดินเข้ามาบีบจมูกฉันเบาๆ ก้มลงกระซิบข้างหู“อยากกินพี่หรอครับ หนูหื่น”ว่่าจบเขาก็เดินยิ้มอารมณ์ดีเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ฉันนั่งกรี๊ดร้องอยู่กับความอับอายเพียงลำพังกริ๊ง กริ๊งฉันควานหามือถือซึ่งกำลังส่งเสียงร้อง ชื่อบนหน้าจอบ่งบอกว่าปลายสายคือพายุ เพื่อนฉัน“ฮ
กำราบรักท่านประธาน ตอนที่ 36
กำราบรักการกลับบ้านของฉันครั้งนี้ ความรู้สึกมันแปลกกว่าทุกครั้ง หัวใจเต้นแรงไม่ใช่เพราะตื่นเต้นแต่เป็นเพราะกลัวสิ่งที่กำลังจะเผชิญมากกว่า“พี่ที หนูซอลว่าเรากลับกรุงเทพกันเถอะค่ะ”พี่ทีเลิกคิ้วขึ้นสูง ก้มลงจูบหน้าผากฉันก่อนจะลูบหัวฉันเบาๆ“ทำไมล่ะ หืม”“หนูซอลกลัว กลัวว่าความจริงมันจะโหดร้ายเกินไป”“ไม่ต้องกลัว มีพี่อยู่ทั้งคน”ฝ่ามือหนาเลื่อนมากระชับมือฉันไว้แน่น รอยยิ้มจากเขาทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นอย่างน่าประหลาด“พี่ทีต้องอยู่เป็นเพื่อนหนูซอลนะ”“ไม่ครับ”พี่ทีตอบด้วยใบหน้านิ่งเรียบตามแบบฉบับเขา นั่นทำให้ฉันเริ่มแบะปากเตรียมจะร้องไห้ หากเขาทิ้งให้ฉันเข้าไปคนเดียวจริงๆ“พี่อยู่เป็นเพื่อนหนูไม่ได้เพราะพี่เป็นผัวหนู”“พี่ทีอ่า”ฉัดปาดลงบนไหล่เขาแต่คนโดนฟาดกลับหัวเราะร่าไม่ได้รู้สึกเจ็บแต่อย่างใด“อ้าว มากันแล้วหรอ ทำไมไม่เข้าบ้านล่ะ”เสียงทุ้มที่คุ้นเคยทำให้ฉันหยุดตีพี่ที เบือนหน้าออกไปอีกทาง“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง”ใช่แล้วค่ะ เขาคนนั้นคือพ่อบังเกิดเกล้าของฉันเอง พี่ทีกระตุกแขนฉันให้หันไปทักทายพ่อ“สวัสดีค่ะพ่อเลี้ยง”“หนูซอล”พี่ทีเรียกชื่อฉันเสียงดุแถมยังส่งสายตาดุๆมาให้อีก“ไม่เป
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 35
ตอนที่ 35วันนี้ฉันนัดกับพี่ทีไว้ที่บ้านของเขาซึ่งตอนนี้เลยเวลานัดมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วแต่ฉันพึ่งถึงบ้านพี่ทีเอง โดนดุแน่เรา>“สิน พี่ทีอยู่ไหนคะ”“ท่านประธานอยู่ในห้องทำงานครับคุณหนูซอล”“ขอบคุณค่ะ”ขอให้พี่ทีทำงานจนลืมดูนาฬิกาและไม่รู้ว่าฉันเลทด้วยเถอะเมื่อเดินมาถึงชั้นบนปรากฏว่าประตูห้องพี่ทีไม่ได้ล็อก ฉันเลยค่อย ๆ ย่องไปหน้าประตูเพื่อแอบสอดส่องสถานการณ์ด้านใน“ครับ พ่อเลี้ยง”ขาฉันชะงักแทบทันทีเมื่อได้ยินว่าทีกำลังคุยโทรศัพท์กับใคร“ผมยังไม่ได้บอกหนูซอลครับ”คิ้วฉันขมวดเป็นปมด้วยความสงสัยในบทสนทนานั่น นี่พ่อกับพี่ทีมีอะไรผิดบังฉันอย่างนั้นหรอ“ผมเข้าใจดีครับ”“...”“ครับ ผมจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้”“...”“พ่อเลี้ยงครับ ยังไงหนูซอลก็ต้องรู้ความจริง”“...”“ผมทราบ แต่ยังไงเธอก็ต้องรู้ว่าแม่เธอยังไม่ตาย”คำพูดที่ว่า ‘แม่เธอยังไม่ตาย’ ก้องหัวฉันไปหมด ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นหน้าแม่เลยเพราะพ่อบอกว่าแม่จากไปตั้งแต่ฉันขวบเดียวถ้าทั้งหมดที่พวกเขากำลังคุยกันเป็นเรื่องจริง แสดงว่า“พี่ทีรู้จักแม่หนูซอล พี่ทีรู้เรื่องแม่มาตลอดแต่พี่ทีตั้งใจหลอกหนูใช่มั้ย!!!”“หนูซอล”พี่ทีเบิกตากว้าง เ
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 34
กำราบรัก 34วันนี้ฉันนัดกับพี่ทีไว้ที่บ้านของเขาซึ่งตอนนี้เลยเวลานัดมาเกือบยี่สิบนาทีแล้วแต่ฉันพึ่งถึงบ้านพี่ทีเอง โดนดุแน่เรา>“สิน พี่ทีอยู่ไหนคะ”“ท่านประธานอยู่ในห้องทำงานครับคุณหนูซอล”“ขอบคุณค่ะ”ขอให้พี่ทีทำงานจนลืมดูนาฬิกาและไม่รู้ว่าฉันเลทด้วยเถอะเมื่อเดินมาถึงชั้นบนปรากฎว่าประตูห้องพี่ทีไม่ได้ล็อก ฉันเลยค่อยๆย่องไปหน้าประตูเผื่อแอบสอดส่องสถานการณ์ด้านใน“ครับ พ่อเลี้ยง”ขาฉันชะงักแทบทันทีเมื่อได้ยินว่าทีกำลังคุยโทรศัพท์กับใคร“ผมยังไม่ได้บอกหนูซอลครับ”คิ้วฉันขมวดเป็นปมด้วยความสงสัยในบทสนทนานั่น นี่พ่อกับพี่ทีมีอะไรผิดบังฉันอย่างนั้นหรอ“ผมเข้าใจดีครับ”“...”“ครับ ผมจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้”“...”“พ่อเลี้ยงครับ ยังไงหนูซอลก็ต้องรู้ความจริง”“...”“ผมทราบแต่ยังไงเธอก็ต้องรู้ว่าแม่เธอยังไม่ตาย”คำพูดที่ว่า ‘แม่เธอยังไม่ตาย’ ก้องหัวฉันไปหมด ตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยเห็นหน้าแม่เลยเพราะพ่อบอกว่าแม่จากไปตั้งแต่ฉันขวบเดียวถ้าทั้งหมดที่พวกเขากำลังคุยกันเป็นเรื่องจริง แสดงว่า“พี่ทีรู้จักแม่หนูซอล พี่ทีรู้เรื่องแม่มาตลอดแต่พี่ทีตั้งใจหลอกหนูใช่มั้ย!!!”“หนูซอล”พี่ทีเบิกตากว้าง เร
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 33
กำราบรัก 33หลายคนคงยังจำกันได้เรื่องที่พี่ทีขอฉันหมั้น ทุกคนรู้อะรึเปล่า ตอนแรกเขาจะหมั้นเลยดีที่ฉันต่อรองขอเป็นหลังเรียนจบสำเร็จ“อ้าว ไอหนูซอลจะไปไหนวะ”ช่วงนี้ฉันย้ายกลับมาอยู่คอนโดตัวเองแล้วเพราะใกล้จะเปิดเทอม“ไปกินข้าว นี่สายฟ้าจะไปไหน”“มาหามึงนี่แหละ จะแวะมาบอกว่าวันนี้กูจัดงานวันเกิดที่ร้าน Blue”“โหย ทำไมไม่บอกล่วงหน้า กะทันหันแบบนี้พี่ทีจะให้ไปรึเปล่าไม่รู้”ฉันโอดครวญ เที่ยวก็อยากไป พี่ทีก็กลัว“ไปขอผัวมาให้ได้เลยนะ วันเกิดเพื่อนนะเว้ยไอหนูซอล”“เออ รู้แล้วน่า”ระหว่างขับรถไปหาพี่ทีเพื่อชวนเขาไปกินข้าวด้วยกัน ในสมองฉันก็พยายามคิดร้อยแปดวิธีเพื่อทำให้เขาอนุญาต“จ๊ะเอ๋พี่ที”ฉันโผล่หน้าเข้าไปในห้องท่านประธานพลางฉีกยิ้มกว้างส่งไปให้เขา“อ้าว ไหนหนูซอลบอกว่าจะมาเที่ยง”“ทำไมคะ มาก่อนไม่ได้รึไง”“งอแงอีกแล้วนะเรา”“เพราะพี่ทีนั่นแหละ”“เพราะพี่?”ทีชี้หน้าตัวเองก่อนจะดึงฉันเข้าไปใกล้แล้วกดจูบลงบนริมฝีปากฉัน“ง้อแล้วหายยัง”“พี่ทีนี่มันห้องทำงานนะ”“ครับ พี่จูบเมียผิดตรงไหน”เมื่อเห็นว่าพี่ทีกำลังอารมณ์ดี ฉันเลยตัดสินใจขอเขาซะตอนนี้เลย“พี่ที วันนี้หนูซอลไปวันเกิดเพื่อนนะคะ”“ว
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 32
กำราบรัก 32“พี่ทีถ้าพ่อถามถึงความประพฤติหนูซอล พี่ทีต้องบอกว่าหนูซอลเป็นเด็กดีมากๆเลยนะ”“หึ เอาตรงไหนมาเป็นเด็กดี”ทียกยิ้มมุมปาก ขณะเอื้อมมือหยิบเข็มขัดมาล็อกให้เธอ ตอนนี้ทั้งคู่กำลังหนูบนเครื่องบินเพื่อเดินทางไปยังเชียงใหม่ บ้านกุญแจซอล“พี่ทีอ่า ถ้าพี่ทีไม่ช่วย หนูซอลก็อดไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อนสิ”สาวน้อยว่าพลางทำหน้ามุ่ย เหตุผลที่เธอโดนพ่อตัวเองส่งมาอยู่กับทีก็เพราะดันไปทำกริยาไม่น่ารักกับทีและเหตุผลที่เธอยอมมาคือข้อตกลงที่ว่าถ้าเธอได้รับการรับรองว่าความประพฤติดี เธอจะได้ไปเที่ยวญี่ปุ่นกับเพื่อน“…”“นี่ตกลงพี่ทีจะไม่ช่วยจริงๆใช่มั้ย”กุญแจซอลหันไปถามคนข้างกายเมื่อเห็นเขาสนใจแต่หนังสือในมือ ไม่ได้สนใจเธอแต่อย่างใด“ท่านประทานจะรับอาหารว่างเป็นอะไรดีคะ”แอร์โฮสเตสสาวเดินเข้ามาถาม ทีเลยหันไปถามหญิงสาวข้างกายที่นั่งกอดอกหน้าตาบึ้งตึงไม่ยอมพูดกับเขามาจะยี่สิบนาทีแล้ว“หนูซอลจะกินอะไร”“…”“หนูซอลพี่ถาม”คราวนี้เขาถามเธอด้วยเสียงที่เข้มขึ้น นั่นทำให้กุญแจซอลสะบัดหน้ามามองเขาด้วยแววตาขุ่นเคือง“หนูซอลไม่หิว”คนโดนงอนถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะหันไปสั่งอาหารว่างกับแอร์โฮสเตสเอง“เอาขนมกับช
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 31
ตอนที่ 31ในที่สุด ในที่สุดเรื่องทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปสักที สิ่งที่พี่ทีเจอในถ้ำแล้วไม่บอกฉันคือศพของช่างคนเก่าจริงๆด้วย โชคดีแล้วล่ะที่เขาไม่ให้ฉันเข้าไปดูเพราะแค่เห็นสภาพจากรูปถ่ายที่กองพิสูจน์หลักฐานเข้าไปตรวจก็ทำเอาฉันฝันร้ายไปทั้งคืนเลยสรุปคือตอนนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้วอาภพถูกจับอีกครั้ง หลักฐานที่มีรอบนี้แน่นหนามาอีกทั้งยังมีคดีฆาตกรรมช่างคนก่อนอีก บอกเลยว่าครั้งนี้ ไม่ว่าทนายฝ่ายเขาจะเก่งขนาดไหนไม่ทางดิ้นหลุดแน่และตอนนี้ฉันกับภาคินกำลังมาเดินเล่นที่ตลาดนัดเพราะพรุ่งนี้จะต้องบินกลับกรุงเทพกันแล้ว ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าการมาเกาะสมุยครั้งนี้ ที่เที่ยวเดียวที่ฉันได้มาคือตลาดนัด -_-‘“พี่ทีอยากกินอันนั้นอะ”ฉันชี้ไปยังร้านขายแมลงทอด“กินเป็นรึไง”“ไม่เป็นอ่ะ แต่อยากลอง”“ถ้าอ้วกจะตีให้”พี่ทีก็คือพี่ที ถึงจะดุแต่สุดท้ายก็ตามใจฉันทุกที >_“อันนี้อะไรอะคะ”“รถด่วนลูกสาว ลองแลม้าย”“เอาค่ะ”ฉันยิ้มตอบกลับแม่ค้าด้วยความกระตือรือร้น มองดูหนอนตัวเล็กถูกตักใส่ถุงตามด้วยน้ำปลาและพริกไทย“นี่จ๊ะ 30 บาท”พี่ทีเป็นคนหยิบเงินจ่ายให้แม่ค้า ส่วนฉันจิ้มเจ้าหนอนตัวเล็กชื่ิอรถด่วนขึ้นมาดูก่อนจะส่งมันเ
กำราบรักท่านประธาน บทที่ 30
กำราบรัก 30ด้านล่างที่พวกเขาตกลงมาเป็นคล้ายอุโมงค์ที่ดูเหมือนมีคนตั้งใจขุดไว้“ถ้าไม่ได้ไฟฉายจากหนูซอล เราเหมือนคนตาบอดเลยนะเนี่ย”“ครับ เก่งจริงๆ”มือหนาโยกหัวคนยกยอตัวเองไปมาด้วยความหมั่นไส้ก่อนที่จะเลื่อนมือไปกระชับมือเธอให้เดินไปด้วยกัน“พี่ที พี่ว่าเราจะเจออะไรที่นี่มั้ย”“คิดว่าเจอ”“ทำไมพี่มั่นใจอะ”“พี่ให้กรไปสืบเพิ่มมาแล้ว ช่างคนนั้นไม่มีประวัติทะเลาะกับใคร”“พี่เลยสงสัยอาภพ”“อืม อีกอย่างพี่ดำบอกว่าเขาฝันเห็นพี่ชายเขาอยู่ในถ้ำนี้”“พี่ทีเชื่อเรื่องแบบนี้ด้วยหรอ”คิ้วสวยเลิกขึ้น เอียงคอถามด้วยความสงสัย“เราบอกเคยเห็นผีช่างคนก่อนไม่ใช่หรอ”“บรื๋อ พูดทำไมเนี่ยพี่ที ยิ่งมืดๆอยู่”กุญแจซอลขยับตัวเข้าหาทีมากกว่าเดิมจนตอนนี้แทบจะสิงเขาอยู่แล้ว“เดินดีๆ”“ก็พี่ทีพูดเรื่องผีทำไมล่ะ ดูบรรยากาศในนี้สิ ทั้งมืด ทั้งอับ เดินๆอยู่นี่คิดว่าอยู่ในรายการล่าท้าผี”“หนูซอลพี่ว่า พี่เห็น”“หะ...เห็นอะไรพี่ที”“เฮ้ย!!”“กรี๊ด พี่ทีอะไร”กุญแจซอลหลับตาปี๋ กระโดดกอดร่างสูงเป็นลูกลิง นั่นทำให้เขาถึงกับหัวเราะออก“พี่ล้อเล่นครับหนู”“ล้อเล่นบ้าอะไรของพี่เนี่ย”เธอว่าพลางกัดลงบนต้นคอเขาเพื่อระบายความ
