All Chapters of แม่ฉันเป็นหญิงแกร่ง: Chapter 71 - Chapter 80

เกือบ 20 นาที อาหารที่สั่งจึงมาวางที่โต๊ะของซูหนิงจิง ซูหนิงเซียวกับกู่ซิงที่เพิ่งได้สติตอนที่พนักงานวางอาหารก็รีบถามซูหนิงจิงเรื่องบอดี้การ์ดกันใหญ่“บอดี้การ์ดเป็นคนของจ้านเกาส่งมาดูแลเราน่ะลูก ตอนนี้แม่เริ่มธุรกิจในเมืองหลวงแล้ว ย่อมมีศัตรูในที่มืดอยากได้ประโยชน์จากโครงการของแม่ไม่น้อย ลูกก็เหมือนกัน ในวงการบันเทิงมีแต่เสือสิงห์กระทิงแรดทั้งนั้น แม่ไว้ใจให้คนของจ้านเกาดูแลลูกเพิ่มนอกจากพี่กู่ซิงจะสบายใจกว่า เพราะหลังจากเริ่มโครงการแล้ว แม่จะไม่มีเวลาดูแลลูกกับพี่กู่อีก ลูกกับพี่กู่จะต้องขับรถไปทำงานเอง แต่ถ้ามีคนของจ้านเกาอยู่ด้วย แม่ค่อยทำงานของตัวเองได้อย่างสบายใจ”“อ่า แล้วแม่รู้เรื่องนี้มานานแล้วเหรอคะ?”“นานแล้วลูก เพียงแต่พวกพี่เขาจะไม่ลงมือถ้าเราไม่ถูกคุกคามเหมือนอย่างเมื่อกี้ไง”“เฮ้อ หนูกลัวจริง ๆ นะคะแม่เมื่อกี้นี้ ป้าคนนั้นน่ากลัวมากเลย หนูจำได้ว่าก่อนเราออกจากบ้านพ่อ เธอยังดูสวยอยู่เลย แต่ตอนนี้กล

ผู้จัดการห้างเชิญท่านประธานกับแขกเข้าไปในห้องอาหารพร้อมกับรอรับคำสั่งว่าวันนี้ท่านประธานกับแขกจะกินอะไร เขาให้เด็กเสิร์ฟเตรียมเมนูอาหารเอาไว้ก่อนล่วงหน้าแล้วจ้านเกาชวนซูหนิงเซียวกับซูหนิงจิงที่นั่งข้างกันให้เลือกสั่งอาหารตามสบาย เขาเองก็สั่งอาหารหลายอย่างที่เคยกินแล้วอร่อยมาเพิ่มด้วย กระทั่งทั้งสามคนรู้สึกว่าสั่งอาหารเยอะพอแล้วจึงได้หยุดสั่งผู้จัดการห้างรับออเดอร์เสร็จก็ขอตัวออกไปสั่งผู้จัดการร้านอาหารให้เร่งทำอาหารออกมาให้กับห้องของท่านประธานทันที จ้านเกาพยักหน้ารับคำผู้จัดการก่อนที่จะชวนซูหนิงจิงกับซูหนิงเซียวคุยฆ่าเวลารออาหารและรอกู่ซิงกับเค่อหานที่ยังไม่มาถึงห้องอาหารไปพลาง ๆ“น้องหนิงเซียวยังมีงานอีกหลังจากวันนี้หรือเปล่าครับ เท่าที่พี่รู้ อีกไม่ถึงสัปดาห์น้องก็จะเปิดเรียนแล้วใช่ไหมครับ”“ไม่มีงานแล้วค่ะพี่ ป้ากู่หยุดรับงานให้หนูพักผ่อนรอเปิดเรียนค่ะ”“แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ ทำงานมากเกิ

หานลู่หรงทนไม่ไหวไปอีกคน ซูหนิงเซียวได้แต่ถอนหายใจกับเรื่องทะเลาะที่ไร้สาระแบบนี้ ทั้งที่พวกเธอก็ต่างคนต่างอยู่มาตลอดเทอมแล้ว แต่พอเทอมใหม่นี้ ฟ่านเหลียนกลับคอยพูดจายั่วยุให้หานลู่หรงกับโจวเสี่ยวเซียนต้องอารมณ์ขึ้น ถ้ารุ่นพี่เห็นเข้าคงคิดว่าพวกเราปีหนึ่งแตกแยกกันแน่ ๆ แต่ขณะที่ซูหนิงเซียวกำลังจะห้ามเพื่อนไม่ให้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้ บอดี้การ์ดทั้งสี่เห็นว่าคุณหนูซูถูกกลุ่มหญิงสาวกำลังพูดจาอะไรสักอย่างอยู่นานจึงเดินเข้าไปใกล้ ๆ และได้ยินเสียงของหานลู่หรงเข้าพอดี พวกเขาจึงรู้ว่ากลุ่มสี่สาวตรงหน้านั้นกำลังหาเรื่องคุณหนูซูอยู่ ทั้งสี่คนจึงรีบเดินเข้าไปกั้นระหว่างทั้งสองกลุ่มทันที“คุณหนูซูรีบไปขึ้นรถกับเพื่อนเถอะครับ ปล่อยเรื่องที่นี่ให้พวกเราจัดการเองครับ”“เฮ้อ ขอบคุณพวกพี่ ๆ มากนะคะ หนูก็ไม่ได้อยากทะเลาะกับใครเหมือนกัน ฝากเรื่องตรงนี้ด้วยก็แล้วกันค่ะ พวกพี่ค่อยตามหนูไปที่ห้างก่อนถึงคอนโดนะคะ หนูจะไปกินไอศกรีมกับเพื่อนที่นั่นค่ะ”“ได้รับคุณหนู เดี๋ยวพวกผ

“ใช่แล้ว มันเป็นชุดเครื่องประดับเพชรสีชมพูน่ะ ตั้งสามล้านแน่ะ ฉันซื้อไหวที่ไหนกันเล่า”“โอ้โห แม่เธอนี่รักเธอมากเลยนะหนิงเซียว แถมยังกล้าให้เธอใส่มาเรียนโดยไม่กลัวหายอีกต่างหาก”“แน่นอนสิ ก็ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของแม่นี่นา ฮิ ฮิ”“ชิ เดี๋ยวฉันจะให้แม่พาไปหาซื้อบ้าง วันนี้เราก็ซื้อแค่เท่าที่เราซื้อมาใส่เล่นกันก็พอ”“ตกลง ๆ งั้นเราหาแบบที่เหมือนกันดีมั้ย จะได้ใส่เหมือนกันไง”“ก็ดีนะ เรามีชุดธีมเดียวกันแล้ว ถ้ามีเครื่องประดับเหมือนกันอีกก็คงน่ารักดีนะ”“ถ้าอย่างนั้นก็ไปชั้นบนกันเลย”หานลู่หรง โจวเสี่ยวเซียนและซูหนิงเซียวเดินอย่างร่าเริงขึ้นไปชั้นบนซึ่งเต็มไปด้วยร้านจิวเวลรี่ พวกเธอเลือกเข้าร้านที่ใหญ่หน่อยเผื่อจะมีแบบสวย ๆ ให้พวกเธอซื้อใส่เหมือนกันพนักงานร้านเห็นส

ซูหนิงจิงกับกู่ซิงเดินนำหน้าแพทริกไปที่รถของเธอ หลังจากเก็บของใส่รถเสร็จแล้ว ทั้งสามจึงเดินทางไปยังใจกลางเมืองใกล้กับตึกบริษัท D คอนสตรัคชั่น เพื่อหาอะไรกินกันก่อนถึงเวลานัดในช่วงบ่ายโมงซูหนิงจิงจอดรถเอาไว้ที่อาคารจอดรถในตึก D คอนสตรัคชั่น ก่อนจะพากันเดินออกไปยังร้านอาหารที่พวกเขาเห็นก่อนถึงตึก โชคดีที่ซูหนิงจิงออกมากันเร็วไม่อย่างนั้นคงมาถึงเลยเวลานัดเป็นแน่ เพราะรถติดมากที่ถนนเส้นนี้เมื่อเดินถึงร้านอาหารแล้ว ทั้งสามคนก็รีบสั่งและทานอาหารกันอย่างรวดเร็ว เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาเกือบเที่ยงครึ่งแล้ว พวกเขามีเวลากินอาหารและพักผ่อนกันไม่นานนัก หลังจากทานอาหารกันเสร็จ ซูหนิงจิงก็ชวนกู่ซิงกับแพทริกไปซื้อกาแฟที่อีกร้านหนึ่งไม่ไกลกันนักกับร้านอาหาร จากนั้นจึงพากันเดินไปรอที่ฟร้อนในอาคาร D คอนสตรัคชั่นเพื่อรอเวลานัดกระทั่งถึงเวลาบ่ายโมง ซูหนิงจิงเดินไปติดต่อที่ประชาสัมพันธ์ว่าเธอมีนัดกับกวานจื้อจิวเวลาบ่ายโมง พนักงานเห็นซูหนิงจิงแจ้งแบบนี้ก็รีบโทรขึ้นไปที่ห้องท่านประธานเพื่อแจ้งให้ทราบว