บททั้งหมดของ สวาทรักซาตาน: บทที่ 1 - บทที่ 6

“งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด!” เจ้านายของเอกโวยวายอย่างเสียอารมณ์ เขาหงุดหงิดจนทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มือ“ขอโทษครับนาย!” เอกพูดเสียงสั่นเครือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด“ปกติมึงไม่เคยทำงานพลาด!”“มีคนลอบยิง” เอกพูดพร้อมใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อสูท จึงพบกับอะไรบางอย่าง ทำให้เจ้านายของเขาที่โมโหและหงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเดือดดาลขึ้นไปอีก“โธ่เอ๊ย!” มาเฟียหนุ่มตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห ก่อนจะหยิบอุปกรณ์จีพีเอสในมือของเอกโยนทิ้งลงทะเล หลังมือหนาออกแรงตบหน้าลูกน้องอย่างไม่ยั้งมือเพี๊ยะ!คาริสามองกลับไปยังบริเวณเทีบยท่าซึ่งไกลจากเธอออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มันเหนือความคาดหมายของเธอ ไม่คิดว่าจะติดมากับเรือด้วยทว่าอยู่ ๆ ก็มีมือหนาของใครบางคนปิดปากเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ส่งผลให้ปืนที่ถือไว้อย่างไม่มั่นคงนักกระเด็นหลุดจากมือของเธอ ก่อนจะถูกอีกฝ่ายชกท้องแล้วลากตัวเข้าไปภายในเรือ“นายครับ! มีคนบุกรุก” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนพร้อมลากตัวเธอเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ยังเดือดดาลไม่หายทำให้มาเฟียหนุ่มคว้าปืนจากลูกน้อง หวังจะยิงปลิดชีพคาริสาเพื่อระบายความโกรธทว่าทันทีที่ได้เจอเธอ เขากลับต้องหยุดก

‘ป้าพร’ คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเดินนำเหล่าสาวใช้ออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม แดเนียลจูงมือคาริสาเดินเข้าไปภายในบ้าน เขาวานให้ป้าพรช่วยจัดหาห้องนอนให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปกับลูกน้องคนสนิทคาริสาอยากจะรั้งเขาไว้ แต่เหล่าสาวใช้ในบ้านต่างมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเธอหรือจะยอม สองแขนกอดอกพลางมองสวนทุกคนกลับไป“ตามมาค่ะ” ป้าพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าคาริสาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านหลังจากที่ป้าพรก้าวขาออกไปจากห้องนอน คาริสาก็รีบเดินตามไปปิดประตูล็อกกลอนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอคิดหนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่ได้เจอกับแดเนียล อีกใจหนึ่งก็หล่นหายวาบเมื่อรู้ว่าเธอกับแดเนียลจะต้องเป็นศัตรูกัน“โอ๊ย! แล้วฉันจะทำยังไงต่อเนี่ย” คาริสาตะโกนออกมาอย่างคิดไม่ตกแต่เดี๋ยวนะ! เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็คือเรื่องส่วนตัว จะคิดมากทำไม ท่องจำไว้สิว่าเธอคือผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน ไม่มีอันจะกิน ท่องจำไว้ ๆยัยเจ้าเล่ห์คิดแล้วก็พ่นลมหายใจเข้าออกมาแรง ๆ“อร้ายยยยย!” อยู่ ๆ เธอก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้“เดี๋ยวเราค

แดเนียลพาคาริสานั่งสปีดโบ๊ตไปค้างคืนที่เกาะส่วนตัวอีกฝั่งซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน ที่นั่นอากาศดีและเงียบสงบคาริสากางแขนรับลมที่พัดแรงพลางสูดหายใจเข้าออกรับความสดชื่นเต็มปอด มือเล็กลูบแขนตัวเองเบา ๆ เมื่อความหนาวเหน็บมาเยือน แดเนียลถอดเสื้อของตนออกแล้วนำมันมาคลุมให้คนร่างน้อย พลางโอบกอดเธอไว้ให้ความอบอุ่น“ทะ...ทำอะไร”“ก็กอดเธอไง หนาวไม่ใช่เหรอ”“ใครหนาว?”“ตัวสั่นขนาดนี้ไม่ได้หนาวหรอกเหรอ”“ไม่!” คาริสาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งเพราะยังเคืองเขาอยู่“แต่ฉันอยากกอดเธอ” แดเนียลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูใบเล็ก“ไม่ต้องเลย” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม“ยังโกรธฉันอยู่หรือไง ไม่เอาน่าเลิกงอนได้แล้ว” แดเนียลวางปลายคางลงบนไหล่มน ทั้งที่อ้อมแขนยังโอบกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยคาริสาเหลือบหางตามองเขาเพียงนิด คงเป็นวิธีง้อของแดเนียลนั่นแหละ มันอาจจะไม่ค่อยหวานเท่าไรนัก แต่ดันใช้ได้ผลกับเธอตลอดเมื่อถึงที่หมายแดเนียลจูงมือคาริสาเข้าไปในบ้านพักขนาดเล็ก ตัวบ้านทำด้วยไม้หนึ่งชั้นมีของใช้ทุกอย่างครบครั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้สองวัน ป้าพรได้สั่งให้คนรับใช้คนอ