LOGINShare
บทที่ 5 เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ
Last Updated:
2025-01-22 03:40:51วันต่อมา...
คาริสาเดินกระแทกเท้าตึงตังลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน เรื่องเมื่อคืนเธอยังงอนไม่หาย ก่อนจะเจอแดเนียลซึ่งกำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างหนัก
“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น” คาริสากอดอกถามด้วยน้ำเสียงและแววตาไขสือ แดเนียลคงไม่พอใจที่เธอเดินเสียงดังล่ะมั้ง
“ขอโทษป้าพรซะ”
“ขอโทษ?เรื่องอะไร ทำไมฉันจะต้องขอโทษป้าพรด้วย?”
“ป้าพรบอกฉันเรื่องเมื่อคืนหมดแล้ว”
“เรื่องเมื่อคืน?นี่ป้าพูดอะไรกรองหูแดน” คาริสาหันไปถามป้าพรด้วยความไม่พอใจ กล้าดียังไงมาใส่ความเธอ หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่ายแสดงความก้าวร้าวออกมาชัดเจน
“เคส! หัดพูดจาให้มันมีสัมมาคารวะบ้างนะ เธออายุน้อยกว่า ใครเขาให้กอดอกพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้น เอามือลงแล้วขอโทษป้าพรซะ!”
“ไม่!” เธอไม่ได้ผิดอะไรทำไมจะต้องขอโทษด้วย
“ฉันบอกให้เธอขอโทษป้าพร!” แดเนียลขึ้นเสียงตวาดใส่ การกระทำของคาริสาทำให้เขาเกิดอารมณ์เดือดดาลขึ้นมา
ป้าพรมองหน้าคาริสาพลางยิ้มเยาะเย้ย คนไม่ยอมใครอย่างเธอหรือจะทน เดี๋ยวแม่จะเล่นบทร้ายให้ดู
“แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษ” คาริสาพูดยังไม่จบแดเนียลก็กระชากแขนของเธอด้วยอารมณ์โมโห
“เธอคงลืมไปนะว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ รู้ใช่ไหมว่าฉัน...” แดเนียลกัดฟันขบสันกรามแน่น ก่อนจะเอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาจนผู้คนที่รอบข้างไม่อาจได้ยิน มือหนาค่อย ๆ ถกชายเสื้อของเธอขึ้น คาริสามองลงต่ำเห็นการกระทำน่ารังเกียจนั้นจึงสะบัดมือเขาทิ้ง
“นายมันโรคจิต!” ว่าแล้วคาริสาก็รีบวิ่งออกไปแต่ก็ไม่พ้นลูกน้องของเขาที่ยืนขวางอยู่หน้าประตูทางออก “หลีกไปนะ!”
“อย่าคิดจะแข็งข้อกับฉัน ขอโทษป้าพร...”
“ไม่!”
“เคส!” แดเนียลขึ้นเสียงตวาดอย่างลืมตัว คาริสามองหน้าอีกฝ่ายด้วยความไม่เข้าใจ เขาต้องการอะไรจากเธอกันแน่ คงไม่ได้แค่ต้องการให้เธอขอโทษป้าพรแน่ ก่อนจะวิ่งหนีขึ้นห้องไปทั้งที่น้อยใจ
“ป้าไม่ได้มีปัญหาอะไรกับคุณเคส ทำไม...?”
“ก็แค่อยากหาเรื่องใครบางคนเล่น” พูดจบแดเนียลก็เผยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา ก่อนจะเร่งเท้าเดินตามหญิงสาวขึ้นไปบนห้อง เขาชอบนักล่ะเวลาเห็นเธอทั้งงอนทั้งโกรธแบบนี้ เหมือนได้ย้อนกลับไปตอนที่คบกันเป็นแฟน งอนกันทะเลาะกันเป็นสีสันของชีวิตคู่
ปัง!
คาริสาตั้งใจปิดประตูห้องเสียงดังพร้อมกับล็อกประตูห้องเอาไว้อย่างหนาแน่น
“เคส...เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ” แดเนียลทุบประตูห้องเสียงดังด้วยท่าทีเกรี้ยวกราด
ปัง!ปัง!ปัง!
“เคส! ฉันบอกให้เปิดประตู!” เสียงทุบประตูยังคงดังระรัวต่อเนื่อง คาริสาไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไปสักคำ เธอยังคงนิ่งเงียบด้วยความน้อยใจที่แดเนียลเห็นคนอื่นดีกว่า “ถ้าฉันเข้าไปได้เธอเจอดีแน่”
“กุญแจห้องของคุณเคสค่ะ” ป้าพรนำกุญแจห้องของคาริสามาให้กับเจ้านายหนุ่ม “คุยกันดี ๆ นะคะนายน้อยอย่ามีทะเลาะกันเลย”
“ไม่มีอะไรหรอกนาป้า” แดเนียลเอ่ยด้วยสีหน้านิ่งเรียบ กลับมาเจอคนรักเก่าทั้งทีก็ต้องเล่นใหญ่หน่อย มือหนาดันประตูห้องเข้าไปก่อนจะกระแทกมันให้ปิดเสียงดังลั่น
ปัง!
“ขะ...เข้ามาได้ไง” คาริสาที่นั่งสงบนิ่งอยู่บนเตียงเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดขัด เนื่องจากตกใจกลัวท่าทีของอีกฝ่าย
“เข้าใจคำว่าเจ้าของบ้านไหม เจ้าของบ้านเขาต้องมีกุญแจ” แดเนียลเอ่ยพูดพร้อมแกว่งกุญแจไปมา ก่อนจะกระชากแขนคาริสาให้ลุกขึ้นยืน เขาบีบแขนเรียวรุนแรงจนเป็นรอยแดง
“โอ๊ย! ฉะ...ฉันเจ็บนะ”
“อยากจะลองดีกับฉันใช่ไหม”
“ทำไม จะทำอะไร อื้อ!” มือหนาดันท้ายทอยคาริสาเข้ามาจูบปากแนบชิด มือหนากอบกุมข้อมือน้อยทั้งสองไว้พลางซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่น
สองมือเล็กรัวกำปั้นทุบตีแผ่นหลังแกร่งอย่างแรง ไม่ใช่ว่าเธอรังเกียจจูบของเขา เพียงแต่เธอไม่ชอบการใช้กำลังบังคับขูเข็ญกันแบบนี้
“อื้อ ปล่อยนะแดน ไม่อย่างนั้นฉันจะร้องให้คนช่วย”
แดเนียลหยุดการกระทำหื่นกามไว้ชั่วครู่ เขามองคนตรงหน้าแล้วนึกขำ
“ใครจะช่วยเธอได้ ที่นี่บ้านของฉัน คนที่นี่ก็เป็นคนของฉัน ไหนบอกมาหน่อยสิว่าใครหน้าไหนมันจะช่วยเธอได้”
น้ำตาสีใสไหลอาบแก้มสวยอย่างไม่อาจหักห้าม ไม่ใช่ว่ารับไม่ได้กับการกระทำของแดเนียล แต่คำพูดคำจาเหล่านั้นทำให้คาริสาน้อยใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า
“หยุดร้องไห้เดี๋ยวนี้!” น้ำตาของเธอมีผลต่อใจเขาเสมอ
แดเนียลมองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกผิด แค่จะแกล้งเธอเล่น ๆ ไม่ได้อยากเห็นเธอร้องไห้สะอื้นเสียหน่อย
“อึก!” คาริสาส่งเสียงสะอึกสะอื้นพยายามบังคับตัวไม่ให้ร้องไห้โหออกมา “ใครมันจะไปสั่งน้ำตาไม่ให้ไหลได้เล่า”
“ก็ฉันนี่ไง” แดเนียลดึงร่างคาริสาให้นอนคว่ำบนท่อนขาของเขา ก่อนลงมือทำโทษเธอแบบเด็ก ๆ ที่เขาชอบทำ
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
เสียงฝ่ามือหนาที่กระทบก้นของหญิงสาวดังพร้อม ๆ กับเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของเธอ
“อร้ายยยยย! มาตีก้นฉันทำไม”
“เด็กดื้อไม่เชื่อฟัง ต้องโดนทำโทษ”
“แต่ฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้วนะ”
นี่แหละที่เขาต้องการ แค่อยากเห็นเธอร้องโวยวายแบบนี้ น่ารักดี
เพี๊ยะ เพี๊ยะ
“เด็กดื้อชอบเถียงโดนทำโทษอีกสองที”
“ไม่เอา งื้อ”
“อะไรนะ เธอว่าไงนะ”
เพี๊ยะ!
“อร้ายยยยย! พอแล้ว ฉันยอมแล้ว”
“ยอมอะไร”
เพี๊ยะ!
“ฮือ ๆ ไม่ดื้อแล้ว”
“แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย” แดเนียลจูบปากคาริสาอย่างอ่อนโยน ก่อนจะเลื่อนจมูกไล้ตั้งแต่หน้าผากมนลงมาจรดปลายคางอย่างหยอกล้อ “อยู่ที่นี่ต้องตามใจฉันทุกอย่าง ถ้าดื้อหรือขัดใจฉันจะลงโทษ”
“ทำไม นายจะปล้ำฉันเหรอ”
“ก็อาจใช่ หรือไม่ฉันก็อาจจะจับเธอขึงไว้กับเตียงแล้วฟาดด้วยแส้…”
“อี้” คาริสาผลักแดเนียลออกห่างจากกาย เธอสะอิดสะเอียนกับพฤติกรรมบ้าคลั่งและไร้เหตุผลของเขา
“ไปอาบน้ำแต่งตัว ฉันให้เวลาเธอสามสิบนาที”
“ไม่...”
“ฉันบอกให้ลุกขึ้น” แดเนียลขึ้นเสียงกับคาริสาอีกครั้ง เขากระชากข้อมือของคาริสาขึ้นทั้งสองข้าง ส่งผลให้เธอลุกขึ้นยืนอย่าง
“ฉันไม่ใช่นักโทษนะแดน”
“ถ้าไม่อยากให้ฉันทำแบบนี้ก็อย่าดื้อสิ” แดเนียลเอ่ยพูดขณะที่มือลูบแก้มของเธอไปด้วย “ไปอาบน้ำแล้วแต่งตัวซะ อย่าทำให้ฉันต้องหงุดหงิด”
“...” คาริสายังคงนิ่งเฉย เธอรู้สึกเกลียดการกระทำของเขาอย่างที่ไม่เคยเป็น เหมือนเขากำลังวางอำนาจกับเธอ
“จะไปดี ๆ หรือจะให้ฉันอุ้มไป หรือว่าเธออยากให้ฉันอาบน้ำให้” สิ้นคำพูดของแดเนียล คาริสาก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปในห้องน้ำทันที
แดเนียลยืนรอคาริสาอยู่หน้าห้องสลับกับมองนาฬิกาอยู่ตลอด ไม่นานนักคนที่เขารอก็เปิดประตูออกมา เธอสวมชุดที่เขาสั่งป้าพรจัดเตรียมไว้ให้ เดรสรัดรูปสีชมพูอ่อนต่อด้วยกระโปรงสั้นซึ่งกางเกงด้านในเชื่อมติดกับกระโปรง แดเนียลไล่มองคาริสาตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า
“จะมองฉันอีกนานไหม”
“สวย”
“วะ...ว่าไงนะ” เจอคำชมนั้นเข้าไปใครจะไม่เขิน
“ก็สวยดี แต่งตัวสวยแล้วก็ยิ้มสวย ๆ ด้วย”
คาริสาข่มตาหลับกัดฟันฝืนยิ้มให้เขาอย่างไม่เต็มใจนัก
“พอใจยัง!”
Related chapters
สวาทรักซาตาน บทที่ 6 จูบ
แดเนียลพาคาริสานั่งสปีดโบ๊ตไปค้างคืนที่เกาะส่วนตัวอีกฝั่งซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน ที่นั่นอากาศดีและเงียบสงบคาริสากางแขนรับลมที่พัดแรงพลางสูดหายใจเข้าออกรับความสดชื่นเต็มปอด มือเล็กลูบแขนตัวเองเบา ๆ เมื่อความหนาวเหน็บมาเยือน แดเนียลถอดเสื้อของตนออกแล้วนำมันมาคลุมให้คนร่างน้อย พลางโอบกอดเธอไว้ให้ความอบอุ่น“ทะ...ทำอะไร”“ก็กอดเธอไง หนาวไม่ใช่เหรอ”“ใครหนาว?”“ตัวสั่นขนาดนี้ไม่ได้หนาวหรอกเหรอ”“ไม่!” คาริสาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งเพราะยังเคืองเขาอยู่“แต่ฉันอยากกอดเธอ” แดเนียลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูใบเล็ก“ไม่ต้องเลย” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม“ยังโกรธฉันอยู่หรือไง ไม่เอาน่าเลิกงอนได้แล้ว” แดเนียลวางปลายคางลงบนไหล่มน ทั้งที่อ้อมแขนยังโอบกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยคาริสาเหลือบหางตามองเขาเพียงนิด คงเป็นวิธีง้อของแดเนียลนั่นแหละ มันอาจจะไม่ค่อยหวานเท่าไรนัก แต่ดันใช้ได้ผลกับเธอตลอดเมื่อถึงที่หมายแดเนียลจูงมือคาริสาเข้าไปในบ้านพักขนาดเล็ก ตัวบ้านทำด้วยไม้หนึ่งชั้นมีของใช้ทุกอย่างครบครั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้สองวัน ป้าพรได้สั่งให้คนรับใช้คนอ
Last Updated : 2025-01-23สวาทรักซาตาน บทที่ 1 เหยื่อล่อ
ครืด! ครืด!เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในรอบสัปดาห์ ‘คาริสา’ ไม่รอช้ารีบกดรับสายทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา ‘เตชิน’“ว่าไงคะหัวหน้า!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหน(อยู่ไหน!)“ฉันเหรอ?ฉันก็อยู่ที่ห้องสิ จะให้ไปอยู่ดาวอังคารหรือไงมิทราบ?”(ปากดี! งานการไม่มีทำหรือไง!)ปลายสายตะโกนพูดเสียงดัง จนคาริสาต้องรีบดึงมือถือออกห่างจากหูของเธอ“อะไรของมันวะ” แม้จะรู้สึกงุนงงปนหัวเสียเล็กน้อย แต่คาริสาก็ต้องดึงมือถือกลับมาแนบหูอย่างเลี่ยงไม่ได้(ฉันมีงานให้ทำ!)“อะไรนะ หัวหน้ามีงานให้ทำ นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า” เหลือกตามองบนพร้อมเอ่ยประชดประชัน(...)“เหอะ ฉันเองก็ไม่อยากนั่งงอมืองอตีนอยู่กับที่หรอกนะคะหัวหน้า แต่หัวหน้าลืมไปแล้วเหรอ ว่าหัวหน้าสั่งพักงานฉันอยู่” เธอโวยวายโดยเน้นคำว่า ‘หัวหน้า’ ทุกประโยค(เสียงอาฆาตเชียวนะ! รีบมาก่อนที่จะโดนพักงานยาว)ออกคำสั่งจบเตชินเพื่อนรักที่ชอบเอาตำแหน่งหัวหน้ามากดหัวเธอก็ตัดสายไปดื้อ ๆคาริสาส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ รู้สึกเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของคนที่เป็นทั้งหัวหน้าและเพื่อนสนิท อย่างไรเสียคนที่ไม่มีทางเลือกอย่างเธอก็ต้องรีบไปแต่งตัวให
Last Updated : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 2 อดีตคนรัก
“งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด!” เจ้านายของเอกโวยวายอย่างเสียอารมณ์ เขาหงุดหงิดจนทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มือ“ขอโทษครับนาย!” เอกพูดเสียงสั่นเครือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด“ปกติมึงไม่เคยทำงานพลาด!”“มีคนลอบยิง” เอกพูดพร้อมใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อสูท จึงพบกับอะไรบางอย่าง ทำให้เจ้านายของเขาที่โมโหและหงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเดือดดาลขึ้นไปอีก“โธ่เอ๊ย!” มาเฟียหนุ่มตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห ก่อนจะหยิบอุปกรณ์จีพีเอสในมือของเอกโยนทิ้งลงทะเล หลังมือหนาออกแรงตบหน้าลูกน้องอย่างไม่ยั้งมือเพี๊ยะ!คาริสามองกลับไปยังบริเวณเทีบยท่าซึ่งไกลจากเธอออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มันเหนือความคาดหมายของเธอ ไม่คิดว่าจะติดมากับเรือด้วยทว่าอยู่ ๆ ก็มีมือหนาของใครบางคนปิดปากเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ส่งผลให้ปืนที่ถือไว้อย่างไม่มั่นคงนักกระเด็นหลุดจากมือของเธอ ก่อนจะถูกอีกฝ่ายชกท้องแล้วลากตัวเข้าไปภายในเรือ“นายครับ! มีคนบุกรุก” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนพร้อมลากตัวเธอเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ยังเดือดดาลไม่หายทำให้มาเฟียหนุ่มคว้าปืนจากลูกน้อง หวังจะยิงปลิดชีพคาริสาเพื่อระบายความโกรธทว่าทันทีที่ได้เจอเธอ เขากลับต้องหยุดก
Last Updated : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 3 รำลึกความหลัง
เอาล่ะ ตอนนี้บทบาทที่เธอต้องแสดง คือ ผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน และไม่มีอันจะกินคาริสาถอนหายใจเข้าออกลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจึงชวนแดเนียลคุย“เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่เหรอ ผิดกฎหมายหรือเปล่า”เริ่มได้แย่จัง ไม่น่าพูดเรื่องผิดกฎหมายเลยคาริสาตำหนิตัวเองในใจ คำถามเมื่อครู่คงไม่ค่อยเข้าหูคนฟังเท่าไหร่นัก“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขากลับมาเสียงเกรี้ยวกราดแดเนียลเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้“แดน...” คาริสาเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบาพลางลุกขึ้นยืน เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรนอกจากเอ่ยเรียกชื่อของเขา แดเนียลก็พูดขึ้นแทรก“ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร แทนที่จะถามเรื่องไร้สาระ ฉันว่าเรามาทำอะไรที่ผ่อนคลายกันดีกว่า” ว่าแล้วแดเนียลก็ดึงแขนคาริสาเข้าหาตนโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว“ทำอะไรที่ผ่อนคลายเหรอ? ไม่เอาไม่อยากทำ” คาริสาพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อแดเนียลดึงคนร่างเล็กลงมานั่งบนตักพลางโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากหนาจูบซุกไซร้ไหล่บางเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อยด้วยอาการประหม่า จึงถู
Last Updated : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 4 รอบนห้อง
‘ป้าพร’ คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเดินนำเหล่าสาวใช้ออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม แดเนียลจูงมือคาริสาเดินเข้าไปภายในบ้าน เขาวานให้ป้าพรช่วยจัดหาห้องนอนให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปกับลูกน้องคนสนิทคาริสาอยากจะรั้งเขาไว้ แต่เหล่าสาวใช้ในบ้านต่างมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเธอหรือจะยอม สองแขนกอดอกพลางมองสวนทุกคนกลับไป“ตามมาค่ะ” ป้าพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าคาริสาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านหลังจากที่ป้าพรก้าวขาออกไปจากห้องนอน คาริสาก็รีบเดินตามไปปิดประตูล็อกกลอนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอคิดหนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่ได้เจอกับแดเนียล อีกใจหนึ่งก็หล่นหายวาบเมื่อรู้ว่าเธอกับแดเนียลจะต้องเป็นศัตรูกัน“โอ๊ย! แล้วฉันจะทำยังไงต่อเนี่ย” คาริสาตะโกนออกมาอย่างคิดไม่ตกแต่เดี๋ยวนะ! เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็คือเรื่องส่วนตัว จะคิดมากทำไม ท่องจำไว้สิว่าเธอคือผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน ไม่มีอันจะกิน ท่องจำไว้ ๆยัยเจ้าเล่ห์คิดแล้วก็พ่นลมหายใจเข้าออกมาแรง ๆ“อร้ายยยยย!” อยู่ ๆ เธอก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้“เดี๋ยวเราค
Last Updated : 2025-01-22
Latest chapter
สวาทรักซาตาน บทที่ 6 จูบ
แดเนียลพาคาริสานั่งสปีดโบ๊ตไปค้างคืนที่เกาะส่วนตัวอีกฝั่งซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน ที่นั่นอากาศดีและเงียบสงบคาริสากางแขนรับลมที่พัดแรงพลางสูดหายใจเข้าออกรับความสดชื่นเต็มปอด มือเล็กลูบแขนตัวเองเบา ๆ เมื่อความหนาวเหน็บมาเยือน แดเนียลถอดเสื้อของตนออกแล้วนำมันมาคลุมให้คนร่างน้อย พลางโอบกอดเธอไว้ให้ความอบอุ่น“ทะ...ทำอะไร”“ก็กอดเธอไง หนาวไม่ใช่เหรอ”“ใครหนาว?”“ตัวสั่นขนาดนี้ไม่ได้หนาวหรอกเหรอ”“ไม่!” คาริสาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งเพราะยังเคืองเขาอยู่“แต่ฉันอยากกอดเธอ” แดเนียลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูใบเล็ก“ไม่ต้องเลย” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม“ยังโกรธฉันอยู่หรือไง ไม่เอาน่าเลิกงอนได้แล้ว” แดเนียลวางปลายคางลงบนไหล่มน ทั้งที่อ้อมแขนยังโอบกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยคาริสาเหลือบหางตามองเขาเพียงนิด คงเป็นวิธีง้อของแดเนียลนั่นแหละ มันอาจจะไม่ค่อยหวานเท่าไรนัก แต่ดันใช้ได้ผลกับเธอตลอดเมื่อถึงที่หมายแดเนียลจูงมือคาริสาเข้าไปในบ้านพักขนาดเล็ก ตัวบ้านทำด้วยไม้หนึ่งชั้นมีของใช้ทุกอย่างครบครั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้สองวัน ป้าพรได้สั่งให้คนรับใช้คนอ
สวาทรักซาตาน บทที่ 5 เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ
วันต่อมา...คาริสาเดินกระแทกเท้าตึงตังลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน เรื่องเมื่อคืนเธอยังงอนไม่หาย ก่อนจะเจอแดเนียลซึ่งกำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างหนัก“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น” คาริสากอดอกถามด้วยน้ำเสียงและแววตาไขสือ แดเนียลคงไม่พอใจที่เธอเดินเสียงดังล่ะมั้ง“ขอโทษป้าพรซะ”“ขอโทษ?เรื่องอะไร ทำไมฉันจะต้องขอโทษป้าพรด้วย?”“ป้าพรบอกฉันเรื่องเมื่อคืนหมดแล้ว”“เรื่องเมื่อคืน?นี่ป้าพูดอะไรกรองหูแดน” คาริสาหันไปถามป้าพรด้วยความไม่พอใจ กล้าดียังไงมาใส่ความเธอ หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่ายแสดงความก้าวร้าวออกมาชัดเจน“เคส! หัดพูดจาให้มันมีสัมมาคารวะบ้างนะ เธออายุน้อยกว่า ใครเขาให้กอดอกพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้น เอามือลงแล้วขอโทษป้าพรซะ!”“ไม่!” เธอไม่ได้ผิดอะไรทำไมจะต้องขอโทษด้วย“ฉันบอกให้เธอขอโทษป้าพร!” แดเนียลขึ้นเสียงตวาดใส่ การกระทำของคาริสาทำให้เขาเกิดอารมณ์เดือดดาลขึ้นมาป้าพรมองหน้าคาริสาพลางยิ้มเยาะเย้ย คนไม่ยอมใครอย่างเธอหรือจะทน เดี๋ยวแม่จะเล่นบทร้ายให้ดู“แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษ” คาริสาพูดยังไม่จบแดเนียลก็กระชากแขนของเธอด้วยอารมณ์โมโห“เธอคงลืมไปนะว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ รู้ใช่ไหมว่าฉัน...” แดเนียลกัดฟันขบ
สวาทรักซาตาน บทที่ 4 รอบนห้อง
‘ป้าพร’ คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเดินนำเหล่าสาวใช้ออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม แดเนียลจูงมือคาริสาเดินเข้าไปภายในบ้าน เขาวานให้ป้าพรช่วยจัดหาห้องนอนให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปกับลูกน้องคนสนิทคาริสาอยากจะรั้งเขาไว้ แต่เหล่าสาวใช้ในบ้านต่างมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเธอหรือจะยอม สองแขนกอดอกพลางมองสวนทุกคนกลับไป“ตามมาค่ะ” ป้าพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าคาริสาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านหลังจากที่ป้าพรก้าวขาออกไปจากห้องนอน คาริสาก็รีบเดินตามไปปิดประตูล็อกกลอนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอคิดหนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่ได้เจอกับแดเนียล อีกใจหนึ่งก็หล่นหายวาบเมื่อรู้ว่าเธอกับแดเนียลจะต้องเป็นศัตรูกัน“โอ๊ย! แล้วฉันจะทำยังไงต่อเนี่ย” คาริสาตะโกนออกมาอย่างคิดไม่ตกแต่เดี๋ยวนะ! เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็คือเรื่องส่วนตัว จะคิดมากทำไม ท่องจำไว้สิว่าเธอคือผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน ไม่มีอันจะกิน ท่องจำไว้ ๆยัยเจ้าเล่ห์คิดแล้วก็พ่นลมหายใจเข้าออกมาแรง ๆ“อร้ายยยยย!” อยู่ ๆ เธอก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้“เดี๋ยวเราค
สวาทรักซาตาน บทที่ 3 รำลึกความหลัง
เอาล่ะ ตอนนี้บทบาทที่เธอต้องแสดง คือ ผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน และไม่มีอันจะกินคาริสาถอนหายใจเข้าออกลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจึงชวนแดเนียลคุย“เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่เหรอ ผิดกฎหมายหรือเปล่า”เริ่มได้แย่จัง ไม่น่าพูดเรื่องผิดกฎหมายเลยคาริสาตำหนิตัวเองในใจ คำถามเมื่อครู่คงไม่ค่อยเข้าหูคนฟังเท่าไหร่นัก“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขากลับมาเสียงเกรี้ยวกราดแดเนียลเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้“แดน...” คาริสาเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบาพลางลุกขึ้นยืน เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรนอกจากเอ่ยเรียกชื่อของเขา แดเนียลก็พูดขึ้นแทรก“ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร แทนที่จะถามเรื่องไร้สาระ ฉันว่าเรามาทำอะไรที่ผ่อนคลายกันดีกว่า” ว่าแล้วแดเนียลก็ดึงแขนคาริสาเข้าหาตนโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว“ทำอะไรที่ผ่อนคลายเหรอ? ไม่เอาไม่อยากทำ” คาริสาพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อแดเนียลดึงคนร่างเล็กลงมานั่งบนตักพลางโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากหนาจูบซุกไซร้ไหล่บางเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อยด้วยอาการประหม่า จึงถู
สวาทรักซาตาน บทที่ 2 อดีตคนรัก
“งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด!” เจ้านายของเอกโวยวายอย่างเสียอารมณ์ เขาหงุดหงิดจนทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มือ“ขอโทษครับนาย!” เอกพูดเสียงสั่นเครือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด“ปกติมึงไม่เคยทำงานพลาด!”“มีคนลอบยิง” เอกพูดพร้อมใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อสูท จึงพบกับอะไรบางอย่าง ทำให้เจ้านายของเขาที่โมโหและหงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเดือดดาลขึ้นไปอีก“โธ่เอ๊ย!” มาเฟียหนุ่มตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห ก่อนจะหยิบอุปกรณ์จีพีเอสในมือของเอกโยนทิ้งลงทะเล หลังมือหนาออกแรงตบหน้าลูกน้องอย่างไม่ยั้งมือเพี๊ยะ!คาริสามองกลับไปยังบริเวณเทีบยท่าซึ่งไกลจากเธอออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มันเหนือความคาดหมายของเธอ ไม่คิดว่าจะติดมากับเรือด้วยทว่าอยู่ ๆ ก็มีมือหนาของใครบางคนปิดปากเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ส่งผลให้ปืนที่ถือไว้อย่างไม่มั่นคงนักกระเด็นหลุดจากมือของเธอ ก่อนจะถูกอีกฝ่ายชกท้องแล้วลากตัวเข้าไปภายในเรือ“นายครับ! มีคนบุกรุก” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนพร้อมลากตัวเธอเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ยังเดือดดาลไม่หายทำให้มาเฟียหนุ่มคว้าปืนจากลูกน้อง หวังจะยิงปลิดชีพคาริสาเพื่อระบายความโกรธทว่าทันทีที่ได้เจอเธอ เขากลับต้องหยุดก
สวาทรักซาตาน บทที่ 1 เหยื่อล่อ
ครืด! ครืด!เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในรอบสัปดาห์ ‘คาริสา’ ไม่รอช้ารีบกดรับสายทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา ‘เตชิน’“ว่าไงคะหัวหน้า!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหน(อยู่ไหน!)“ฉันเหรอ?ฉันก็อยู่ที่ห้องสิ จะให้ไปอยู่ดาวอังคารหรือไงมิทราบ?”(ปากดี! งานการไม่มีทำหรือไง!)ปลายสายตะโกนพูดเสียงดัง จนคาริสาต้องรีบดึงมือถือออกห่างจากหูของเธอ“อะไรของมันวะ” แม้จะรู้สึกงุนงงปนหัวเสียเล็กน้อย แต่คาริสาก็ต้องดึงมือถือกลับมาแนบหูอย่างเลี่ยงไม่ได้(ฉันมีงานให้ทำ!)“อะไรนะ หัวหน้ามีงานให้ทำ นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า” เหลือกตามองบนพร้อมเอ่ยประชดประชัน(...)“เหอะ ฉันเองก็ไม่อยากนั่งงอมืองอตีนอยู่กับที่หรอกนะคะหัวหน้า แต่หัวหน้าลืมไปแล้วเหรอ ว่าหัวหน้าสั่งพักงานฉันอยู่” เธอโวยวายโดยเน้นคำว่า ‘หัวหน้า’ ทุกประโยค(เสียงอาฆาตเชียวนะ! รีบมาก่อนที่จะโดนพักงานยาว)ออกคำสั่งจบเตชินเพื่อนรักที่ชอบเอาตำแหน่งหัวหน้ามากดหัวเธอก็ตัดสายไปดื้อ ๆคาริสาส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ รู้สึกเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของคนที่เป็นทั้งหัวหน้าและเพื่อนสนิท อย่างไรเสียคนที่ไม่มีทางเลือกอย่างเธอก็ต้องรีบไปแต่งตัวให
