เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 4 รอบนห้อง
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-01-22 03:40:21‘ป้าพร’ คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเดินนำเหล่าสาวใช้ออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม แดเนียลจูงมือคาริสาเดินเข้าไปภายในบ้าน เขาวานให้ป้าพรช่วยจัดหาห้องนอนให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปกับลูกน้องคนสนิท
คาริสาอยากจะรั้งเขาไว้ แต่เหล่าสาวใช้ในบ้านต่างมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเธอหรือจะยอม สองแขนกอดอกพลางมองสวนทุกคนกลับไป
“ตามมาค่ะ” ป้าพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าคาริสาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้าน
หลังจากที่ป้าพรก้าวขาออกไปจากห้องนอน คาริสาก็รีบเดินตามไปปิดประตูล็อกกลอนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอคิดหนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่ได้เจอกับแดเนียล อีกใจหนึ่งก็หล่นหายวาบเมื่อรู้ว่าเธอกับแดเนียลจะต้องเป็นศัตรูกัน
“โอ๊ย! แล้วฉันจะทำยังไงต่อเนี่ย” คาริสาตะโกนออกมาอย่างคิดไม่ตก
แต่เดี๋ยวนะ! เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็คือเรื่องส่วนตัว จะคิดมากทำไม ท่องจำไว้สิว่าเธอคือผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน ไม่มีอันจะกิน ท่องจำไว้ ๆ
ยัยเจ้าเล่ห์คิดแล้วก็พ่นลมหายใจเข้าออกมาแรง ๆ
“อร้ายยยยย!” อยู่ ๆ เธอก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้
“เดี๋ยวเราค่อยไปต่อบนห้องนะ”
เสียงกระซิบอันคุ้นหูดังสวนขึ้นมา
“เวลานี้เราควรมีความสุขไม่ใช่คิดมาก” นึกได้อย่างนั้นเธอจึงเดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง บิดตัวซ้ายทีขวาทีมองสำรวจตนเองผ่านกระจกเงา “สวยเหมือนกันนะเนี่ยเรา”
แกร๊ก!
เสียงบิดประตูห้องดังขึ้น คาริสารีบวิ่งไปนอนบนเตียงอย่างดี๊ด๊า ในที่สุดเขาก็มาหาเธอ
ทว่าหญิงสาวกลับต้องผิดหวัง เมื่อเห็นนป้าพรเดินเข้ามาพร้อมกับสาวใช้อีกสองคน
“เข้ามาในห้องของฉันมีอะไรหรือเปล่า”
“ที่นี่เป็นบ้านของนายน้อย ห้องทุกห้องในบ้านหลังนี้ก็เป็นของนายน้อยไม่ใช่ของหล่อน” ป้าพรเอ่ยพูดด้วยนิสัยที่ตรงไปตรงมา ทำเอาคาริสาหน้าเหวอพูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ
“โอเคฉันพูดผิดเอง แล้วมีอะไรกับฉันไม่ทราบคะ คุณแม่บ้าน!”
“เอาเสื้อผ้ามาให้” ป้าพรพูดในขณะที่คนใช้อีกคนยื่นเสื้อผ้าให้กับคาริสา “หวังว่าหล่อนจะไม่เรื่องมาก”
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วกรุณาเชิญออกไปจากห้องนี้ด้วยค่ะ ฉันจะได้พักผ่อน” คาริสาพูดพลางมองหน้าป้าพรและสาวใช้ ก่อนจะส่งสายตาไปทางประตู “เชิญค่ะ ประตูอยู่ทางนั้น”
ป้าพรและคนรับใช้ทั้งสองชักสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากกระแทกเท้าเดินออกไปจากห้องตามความต้องการของคาริสา
“เฮ้อ คิดว่าแดนซะอีก ไม่เป็นไรรออีกหน่อยเดี๋ยวก็คงมาแหละ” ว่าแล้วหญิงสาวก็กระโดดโลดเต้นรอชายหนุ่มอยู่ในห้อง
สามนาทีผ่านไป...
ห้านาทีผ่านไป...
สิบนาทีผ่านไป...
“เมื่อไหร่จะมา...” เธอรู้สึกว่าเวลามันผ่านไปนานแสนนาน ทั้งที่เพิ่งผ่านไปเพียงสิบนาที คาริสาเดินไปยังประตูห้อง ก่อนจะเอนหลังพิง “ฉันรอนายอยู่นะแดน ฉัน-รอ-นาย-อยู่”
คาริสาเดินกลับมานั่งบนเตียงเพื่อรอแดเนียลอย่างมีหวัง เขาอาจจะเตรียมอะไรอยู่ก็ได้ อย่างเช่น ถุงยาง คิดแล้วก็เขิน คาริสาคว้าหมอนมากอด ปลายนิ้วเรียวสัมผัสบริเวณซอกคอและริมฝีปากที่ถูกเขาจูบบนเรืออย่างดูดดื่ม ยิ่งคิดก็ยิ่งฟิน
สามสิบนาทีผ่านไป...
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
“อร้ายยยยย!” ครั้งนี้เธอจะไม่ทน คาริสาปรี๊ดหนักยิ่งกว่าเดิม “แดน! นายจะไม่มาจริง ๆ ใช่ไหม รอจนแห้งหมดแล้วนะ ทำให้อารมณ์ค้างแล้วก็ไม่ยอมมาต่อ อร้ายยยยย! คนนิสัยไม่ดี!”
เจ็บกว่าโดนเอาแล้วทิ้ง ก็คือทิ้งแล้วไม่โดนเอานี่แหละ
คาริสากรี๊ดออกมาอีกรอบแล้วโยนหมอนทิ้งไป ถ้าแดเนียลมาเห็นคงหัวเราะจนท้องแข็งไปแล้ว ตอนนี้เธอคงโมโหหิว อยากจะกินเขาจนไม่เป็นอันทำอะไร แทนที่จะได้อาบน้ำนอนพักผ่อน ต้องมานั่งรอคนบางคนเป็นชั่วโมง ๆ เมื่อคาริสาเริ่มไม่มีแรงกรี๊ดเธอจึงผล็อยหลับเพราะความเหนื่อยล้า
ย้อนกลับเมื่อสามสิบนาทีก่อน... แดเนียลนั่งหัวเราะกับการกระทำของหญิงสาวที่กระโดดโลดเต้นดี๊ด๊าอยู่บนเตียง รอยยิ้มปรากฎเด่นชัดบนใบหน้าหล่อเหลา เขาไม่เคยยิ้มอย่างมีความสุขมานานแค่ไหนแล้ว
“ป้าพรมาแล้วครับนายน้อย” เสียงลูกน้องคนหนึ่งเอ่ยรายงานเจ้านายหนุ่ม
แดเนียลพยักหน้ารับทั้งที่มองคาริสาไม่วางตา
“ที่นายน้อยสั่งป้าจัดการให้เรียบร้อยแล้วนะคะ”
“เคสไม่รู้ไม่เห็นใช่ไหม”
“เธอมัวแต่คุยอยู่กับป้าคงไม่ทันสังเกตหรอกค่ะว่าคนของเราแอบติดกล้องในห้อง”
ตอนที่ป้าพรเข้าไปในห้องของคาริสาแล้วอ้างว่าเอาเสื้อผ้ามาให้ ขณะที่ป้าคุยอยู่กับเธอ คนรับใช้ที่ตามมาด้วยแสร้งทำเป็นจัดโต๊ะเครื่องแป้งให้เป็นระเบียบเรียบร้อยแล้วแอบติดตั้งกล้องตรงโคมไฟที่ตั้งประดับอยู่ใกล้โต๊ะเครื่องแป้ง
“แล้วเคสว่าไงบ้าง”
“ก็ไม่มีอะไรนะคะ ป้าคุยกับเธอตามประสาคนตรงไปตรงมา”
“แล้วคำพูดที่ตรงไปตรงมา คือ...?” แดเนียลอยากรู้บทสนทนาที่ป้าพรคุยกับคาริสา
“ก็แค่ หมดธุระแล้วกรุณาเชิญออกจากห้องนี้ซะ ประตูอยู่ตรงนั้น อะไรทำนองนี้ค่ะ”
“แค่นี้เองเหรอ”
“แล้วจะเอาแค่ไหนล่ะคะ” แดเนียลดูผิดหวังกับคำตอบของป้าพรไม่น้อยทีเดียว คิดว่าเธอจะถามหาเขาสักคำก็ไม่มี
ป้าพรมองออกว่าเจ้านายหนุ่มกำลังคิดอะไรอยู่ คนเคยเลี้ยงดูแดเนียลมาตั้งแต่ยังเล็กยังน้อย หลับตาดูยังรู้เลยว่าแดเนียลรู้สึกยังไง และที่สำคัญผู้หญิงที่ชื่อ ‘คาริสา’ มีอิทธิพลต่อจิตใจของแดเนียลแน่นอน
“เธอคือผู้หญิงคนนั้นที่ทำให้นายน้อยเจ็บเจียนตายเมื่อห้าปีก่อนใช่ไหมคะ”
“ป้าจะพูดถึงเรื่องนั้นอีกทำไม!” แดเนียลพลั้งปากตะคอกใส่ป้าพร เมื่ออีกฝ่ายพูดจี้ปมเมื่อห้าปีก่อน ช่วงนั้นสภาพจิตใจของแดเนียลแย่ถึงขั้นเกือบจะฆ่าตัวตาย
“นายน้อยคงไม่ได้เอาเธอมาแก้แค้นใช่ไหม”
“ไปกันใหญ่แล้วป้า” เขาเดินเข้าห้องนอนส่วนตัวไปอย่างเสียอารมณ์ ทำเอาป้าพรต้องหยุดคำพูดที่จะเอ่ยออกมา
แดเนียลหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาด้วยท่าทางหงุดหงิด แต่ทว่าเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นคาริสาในจอทีวี ซึ่งตอนนี้หลับไปเป็นที่เรียบร้อย คนที่เพิ่งหงุดหงิดเมื่อครู่แปรเปลี่ยนสีหน้ากลับมาอารมณ์ดีและเต็มไปด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง
บทที่เกี่ยวข้อง
สวาทรักซาตาน บทที่ 5 เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ
วันต่อมา...คาริสาเดินกระแทกเท้าตึงตังลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน เรื่องเมื่อคืนเธอยังงอนไม่หาย ก่อนจะเจอแดเนียลซึ่งกำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างหนัก“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น” คาริสากอดอกถามด้วยน้ำเสียงและแววตาไขสือ แดเนียลคงไม่พอใจที่เธอเดินเสียงดังล่ะมั้ง“ขอโทษป้าพรซะ”“ขอโทษ?เรื่องอะไร ทำไมฉันจะต้องขอโทษป้าพรด้วย?”“ป้าพรบอกฉันเรื่องเมื่อคืนหมดแล้ว”“เรื่องเมื่อคืน?นี่ป้าพูดอะไรกรองหูแดน” คาริสาหันไปถามป้าพรด้วยความไม่พอใจ กล้าดียังไงมาใส่ความเธอ หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่ายแสดงความก้าวร้าวออกมาชัดเจน“เคส! หัดพูดจาให้มันมีสัมมาคารวะบ้างนะ เธออายุน้อยกว่า ใครเขาให้กอดอกพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้น เอามือลงแล้วขอโทษป้าพรซะ!”“ไม่!” เธอไม่ได้ผิดอะไรทำไมจะต้องขอโทษด้วย“ฉันบอกให้เธอขอโทษป้าพร!” แดเนียลขึ้นเสียงตวาดใส่ การกระทำของคาริสาทำให้เขาเกิดอารมณ์เดือดดาลขึ้นมาป้าพรมองหน้าคาริสาพลางยิ้มเยาะเย้ย คนไม่ยอมใครอย่างเธอหรือจะทน เดี๋ยวแม่จะเล่นบทร้ายให้ดู“แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษ” คาริสาพูดยังไม่จบแดเนียลก็กระชากแขนของเธอด้วยอารมณ์โมโห“เธอคงลืมไปนะว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ รู้ใช่ไหมว่าฉัน...” แดเนียลกัดฟันขบ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 6 จูบ
แดเนียลพาคาริสานั่งสปีดโบ๊ตไปค้างคืนที่เกาะส่วนตัวอีกฝั่งซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน ที่นั่นอากาศดีและเงียบสงบคาริสากางแขนรับลมที่พัดแรงพลางสูดหายใจเข้าออกรับความสดชื่นเต็มปอด มือเล็กลูบแขนตัวเองเบา ๆ เมื่อความหนาวเหน็บมาเยือน แดเนียลถอดเสื้อของตนออกแล้วนำมันมาคลุมให้คนร่างน้อย พลางโอบกอดเธอไว้ให้ความอบอุ่น“ทะ...ทำอะไร”“ก็กอดเธอไง หนาวไม่ใช่เหรอ”“ใครหนาว?”“ตัวสั่นขนาดนี้ไม่ได้หนาวหรอกเหรอ”“ไม่!” คาริสาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งเพราะยังเคืองเขาอยู่“แต่ฉันอยากกอดเธอ” แดเนียลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูใบเล็ก“ไม่ต้องเลย” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม“ยังโกรธฉันอยู่หรือไง ไม่เอาน่าเลิกงอนได้แล้ว” แดเนียลวางปลายคางลงบนไหล่มน ทั้งที่อ้อมแขนยังโอบกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยคาริสาเหลือบหางตามองเขาเพียงนิด คงเป็นวิธีง้อของแดเนียลนั่นแหละ มันอาจจะไม่ค่อยหวานเท่าไรนัก แต่ดันใช้ได้ผลกับเธอตลอดเมื่อถึงที่หมายแดเนียลจูงมือคาริสาเข้าไปในบ้านพักขนาดเล็ก ตัวบ้านทำด้วยไม้หนึ่งชั้นมีของใช้ทุกอย่างครบครั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้สองวัน ป้าพรได้สั่งให้คนรับใช้คนอ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-23สวาทรักซาตาน บทที่ 1 เหยื่อล่อ
ครืด! ครืด!เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในรอบสัปดาห์ ‘คาริสา’ ไม่รอช้ารีบกดรับสายทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา ‘เตชิน’“ว่าไงคะหัวหน้า!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหน(อยู่ไหน!)“ฉันเหรอ?ฉันก็อยู่ที่ห้องสิ จะให้ไปอยู่ดาวอังคารหรือไงมิทราบ?”(ปากดี! งานการไม่มีทำหรือไง!)ปลายสายตะโกนพูดเสียงดัง จนคาริสาต้องรีบดึงมือถือออกห่างจากหูของเธอ“อะไรของมันวะ” แม้จะรู้สึกงุนงงปนหัวเสียเล็กน้อย แต่คาริสาก็ต้องดึงมือถือกลับมาแนบหูอย่างเลี่ยงไม่ได้(ฉันมีงานให้ทำ!)“อะไรนะ หัวหน้ามีงานให้ทำ นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า” เหลือกตามองบนพร้อมเอ่ยประชดประชัน(...)“เหอะ ฉันเองก็ไม่อยากนั่งงอมืองอตีนอยู่กับที่หรอกนะคะหัวหน้า แต่หัวหน้าลืมไปแล้วเหรอ ว่าหัวหน้าสั่งพักงานฉันอยู่” เธอโวยวายโดยเน้นคำว่า ‘หัวหน้า’ ทุกประโยค(เสียงอาฆาตเชียวนะ! รีบมาก่อนที่จะโดนพักงานยาว)ออกคำสั่งจบเตชินเพื่อนรักที่ชอบเอาตำแหน่งหัวหน้ามากดหัวเธอก็ตัดสายไปดื้อ ๆคาริสาส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ รู้สึกเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของคนที่เป็นทั้งหัวหน้าและเพื่อนสนิท อย่างไรเสียคนที่ไม่มีทางเลือกอย่างเธอก็ต้องรีบไปแต่งตัวให
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 2 อดีตคนรัก
“งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด!” เจ้านายของเอกโวยวายอย่างเสียอารมณ์ เขาหงุดหงิดจนทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มือ“ขอโทษครับนาย!” เอกพูดเสียงสั่นเครือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด“ปกติมึงไม่เคยทำงานพลาด!”“มีคนลอบยิง” เอกพูดพร้อมใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อสูท จึงพบกับอะไรบางอย่าง ทำให้เจ้านายของเขาที่โมโหและหงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเดือดดาลขึ้นไปอีก“โธ่เอ๊ย!” มาเฟียหนุ่มตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห ก่อนจะหยิบอุปกรณ์จีพีเอสในมือของเอกโยนทิ้งลงทะเล หลังมือหนาออกแรงตบหน้าลูกน้องอย่างไม่ยั้งมือเพี๊ยะ!คาริสามองกลับไปยังบริเวณเทีบยท่าซึ่งไกลจากเธอออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มันเหนือความคาดหมายของเธอ ไม่คิดว่าจะติดมากับเรือด้วยทว่าอยู่ ๆ ก็มีมือหนาของใครบางคนปิดปากเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ส่งผลให้ปืนที่ถือไว้อย่างไม่มั่นคงนักกระเด็นหลุดจากมือของเธอ ก่อนจะถูกอีกฝ่ายชกท้องแล้วลากตัวเข้าไปภายในเรือ“นายครับ! มีคนบุกรุก” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนพร้อมลากตัวเธอเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ยังเดือดดาลไม่หายทำให้มาเฟียหนุ่มคว้าปืนจากลูกน้อง หวังจะยิงปลิดชีพคาริสาเพื่อระบายความโกรธทว่าทันทีที่ได้เจอเธอ เขากลับต้องหยุดก
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22สวาทรักซาตาน บทที่ 3 รำลึกความหลัง
เอาล่ะ ตอนนี้บทบาทที่เธอต้องแสดง คือ ผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน และไม่มีอันจะกินคาริสาถอนหายใจเข้าออกลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจึงชวนแดเนียลคุย“เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่เหรอ ผิดกฎหมายหรือเปล่า”เริ่มได้แย่จัง ไม่น่าพูดเรื่องผิดกฎหมายเลยคาริสาตำหนิตัวเองในใจ คำถามเมื่อครู่คงไม่ค่อยเข้าหูคนฟังเท่าไหร่นัก“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขากลับมาเสียงเกรี้ยวกราดแดเนียลเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้“แดน...” คาริสาเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบาพลางลุกขึ้นยืน เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรนอกจากเอ่ยเรียกชื่อของเขา แดเนียลก็พูดขึ้นแทรก“ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร แทนที่จะถามเรื่องไร้สาระ ฉันว่าเรามาทำอะไรที่ผ่อนคลายกันดีกว่า” ว่าแล้วแดเนียลก็ดึงแขนคาริสาเข้าหาตนโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว“ทำอะไรที่ผ่อนคลายเหรอ? ไม่เอาไม่อยากทำ” คาริสาพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อแดเนียลดึงคนร่างเล็กลงมานั่งบนตักพลางโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากหนาจูบซุกไซร้ไหล่บางเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อยด้วยอาการประหม่า จึงถู
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-22
บทล่าสุด
สวาทรักซาตาน บทที่ 6 จูบ
แดเนียลพาคาริสานั่งสปีดโบ๊ตไปค้างคืนที่เกาะส่วนตัวอีกฝั่งซึ่งอยู่ใกล้เคียงกัน ที่นั่นอากาศดีและเงียบสงบคาริสากางแขนรับลมที่พัดแรงพลางสูดหายใจเข้าออกรับความสดชื่นเต็มปอด มือเล็กลูบแขนตัวเองเบา ๆ เมื่อความหนาวเหน็บมาเยือน แดเนียลถอดเสื้อของตนออกแล้วนำมันมาคลุมให้คนร่างน้อย พลางโอบกอดเธอไว้ให้ความอบอุ่น“ทะ...ทำอะไร”“ก็กอดเธอไง หนาวไม่ใช่เหรอ”“ใครหนาว?”“ตัวสั่นขนาดนี้ไม่ได้หนาวหรอกเหรอ”“ไม่!” คาริสาปฏิเสธเสียงแข็ง ใบหน้าหวานบูดบึ้งเพราะยังเคืองเขาอยู่“แต่ฉันอยากกอดเธอ” แดเนียลกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูใบเล็ก“ไม่ต้องเลย” หญิงสาวพยายามเบี่ยงตัวออกแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอม เขากอดเธอไว้แน่นยิ่งกว่าเดิม“ยังโกรธฉันอยู่หรือไง ไม่เอาน่าเลิกงอนได้แล้ว” แดเนียลวางปลายคางลงบนไหล่มน ทั้งที่อ้อมแขนยังโอบกอดเธอไว้ไม่ยอมปล่อยคาริสาเหลือบหางตามองเขาเพียงนิด คงเป็นวิธีง้อของแดเนียลนั่นแหละ มันอาจจะไม่ค่อยหวานเท่าไรนัก แต่ดันใช้ได้ผลกับเธอตลอดเมื่อถึงที่หมายแดเนียลจูงมือคาริสาเข้าไปในบ้านพักขนาดเล็ก ตัวบ้านทำด้วยไม้หนึ่งชั้นมีของใช้ทุกอย่างครบครั้น เนื่องจากก่อนหน้านี้สองวัน ป้าพรได้สั่งให้คนรับใช้คนอ
สวาทรักซาตาน บทที่ 5 เด็กดื้อต้องโดนทำโทษ
วันต่อมา...คาริสาเดินกระแทกเท้าตึงตังลงมาจากบันไดชั้นสองของบ้าน เรื่องเมื่อคืนเธอยังงอนไม่หาย ก่อนจะเจอแดเนียลซึ่งกำลังแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างหนัก“ทำไมมองหน้าฉันแบบนั้น” คาริสากอดอกถามด้วยน้ำเสียงและแววตาไขสือ แดเนียลคงไม่พอใจที่เธอเดินเสียงดังล่ะมั้ง“ขอโทษป้าพรซะ”“ขอโทษ?เรื่องอะไร ทำไมฉันจะต้องขอโทษป้าพรด้วย?”“ป้าพรบอกฉันเรื่องเมื่อคืนหมดแล้ว”“เรื่องเมื่อคืน?นี่ป้าพูดอะไรกรองหูแดน” คาริสาหันไปถามป้าพรด้วยความไม่พอใจ กล้าดียังไงมาใส่ความเธอ หญิงสาวมองหน้าอีกฝ่ายแสดงความก้าวร้าวออกมาชัดเจน“เคส! หัดพูดจาให้มันมีสัมมาคารวะบ้างนะ เธออายุน้อยกว่า ใครเขาให้กอดอกพูดกับผู้ใหญ่แบบนั้น เอามือลงแล้วขอโทษป้าพรซะ!”“ไม่!” เธอไม่ได้ผิดอะไรทำไมจะต้องขอโทษด้วย“ฉันบอกให้เธอขอโทษป้าพร!” แดเนียลขึ้นเสียงตวาดใส่ การกระทำของคาริสาทำให้เขาเกิดอารมณ์เดือดดาลขึ้นมาป้าพรมองหน้าคาริสาพลางยิ้มเยาะเย้ย คนไม่ยอมใครอย่างเธอหรือจะทน เดี๋ยวแม่จะเล่นบทร้ายให้ดู“แล้วถ้าฉันไม่ขอโทษ” คาริสาพูดยังไม่จบแดเนียลก็กระชากแขนของเธอด้วยอารมณ์โมโห“เธอคงลืมไปนะว่าที่นี่ไม่ใช่ที่ของเธอ รู้ใช่ไหมว่าฉัน...” แดเนียลกัดฟันขบ
สวาทรักซาตาน บทที่ 4 รอบนห้อง
‘ป้าพร’ คนรับใช้เก่าแก่ของบ้านเดินนำเหล่าสาวใช้ออกมาต้อนรับเจ้านายหนุ่ม แดเนียลจูงมือคาริสาเดินเข้าไปภายในบ้าน เขาวานให้ป้าพรช่วยจัดหาห้องนอนให้เธอ ก่อนจะเดินออกไปกับลูกน้องคนสนิทคาริสาอยากจะรั้งเขาไว้ แต่เหล่าสาวใช้ในบ้านต่างมองเธอด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนัก คนที่ไม่เคยยอมใครอย่างเธอหรือจะยอม สองแขนกอดอกพลางมองสวนทุกคนกลับไป“ตามมาค่ะ” ป้าพรเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าคาริสาไปยังห้องนอนซึ่งอยู่บนชั้นสองของบ้านหลังจากที่ป้าพรก้าวขาออกไปจากห้องนอน คาริสาก็รีบเดินตามไปปิดประตูล็อกกลอนด้วยสีหน้าเป็นกังวล เธอคิดหนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น ใจหนึ่งก็รู้สึกดีที่ได้เจอกับแดเนียล อีกใจหนึ่งก็หล่นหายวาบเมื่อรู้ว่าเธอกับแดเนียลจะต้องเป็นศัตรูกัน“โอ๊ย! แล้วฉันจะทำยังไงต่อเนี่ย” คาริสาตะโกนออกมาอย่างคิดไม่ตกแต่เดี๋ยวนะ! เรื่องงานก็คือเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวมันก็คือเรื่องส่วนตัว จะคิดมากทำไม ท่องจำไว้สิว่าเธอคือผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน ไม่มีอันจะกิน ท่องจำไว้ ๆยัยเจ้าเล่ห์คิดแล้วก็พ่นลมหายใจเข้าออกมาแรง ๆ“อร้ายยยยย!” อยู่ ๆ เธอก็ส่งเสียงร้องกรี๊ดออกมาดังลั่นเมื่อนึกอะไรขึ้นมาได้“เดี๋ยวเราค
สวาทรักซาตาน บทที่ 3 รำลึกความหลัง
เอาล่ะ ตอนนี้บทบาทที่เธอต้องแสดง คือ ผู้หญิงที่หนีเจ้าหนี้มากบด่าน ตกงาน และไม่มีอันจะกินคาริสาถอนหายใจเข้าออกลึก ๆ เมื่อเริ่มรู้สึกผ่อนคลายขึ้นจึงชวนแดเนียลคุย“เมื่อกี้นายทำอะไรอยู่เหรอ ผิดกฎหมายหรือเปล่า”เริ่มได้แย่จัง ไม่น่าพูดเรื่องผิดกฎหมายเลยคาริสาตำหนิตัวเองในใจ คำถามเมื่อครู่คงไม่ค่อยเข้าหูคนฟังเท่าไหร่นัก“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” เขากลับมาเสียงเกรี้ยวกราดแดเนียลเป็นคนบงการเรื่องนี้จริง ๆ เหรอ ไม่อยากเชื่อเลย อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปขนาดนี้“แดน...” คาริสาเอ่ยเรียกคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบาพลางลุกขึ้นยืน เธอยังไม่ทันได้พูดอะไรนอกจากเอ่ยเรียกชื่อของเขา แดเนียลก็พูดขึ้นแทรก“ฉันรู้นะว่าเธอจะพูดอะไร แทนที่จะถามเรื่องไร้สาระ ฉันว่าเรามาทำอะไรที่ผ่อนคลายกันดีกว่า” ว่าแล้วแดเนียลก็ดึงแขนคาริสาเข้าหาตนโดยที่เธอไม่ทันได้ตั้งตัว“ทำอะไรที่ผ่อนคลายเหรอ? ไม่เอาไม่อยากทำ” คาริสาพูดแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ในสิ่งที่เขากำลังสื่อแดเนียลดึงคนร่างเล็กลงมานั่งบนตักพลางโอบกอดเธอไว้จากด้านหลัง ริมฝีปากหนาจูบซุกไซร้ไหล่บางเบา ๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายกระตุกเล็กน้อยด้วยอาการประหม่า จึงถู
สวาทรักซาตาน บทที่ 2 อดีตคนรัก
“งานง่าย ๆ แค่นี้ก็ทำพลาด!” เจ้านายของเอกโวยวายอย่างเสียอารมณ์ เขาหงุดหงิดจนทำลายข้าวของที่อยู่ใกล้มือ“ขอโทษครับนาย!” เอกพูดเสียงสั่นเครือ มือของเขาเต็มไปด้วยเลือด“ปกติมึงไม่เคยทำงานพลาด!”“มีคนลอบยิง” เอกพูดพร้อมใช้มือล้วงกระเป๋าเสื้อสูท จึงพบกับอะไรบางอย่าง ทำให้เจ้านายของเขาที่โมโหและหงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งเดือดดาลขึ้นไปอีก“โธ่เอ๊ย!” มาเฟียหนุ่มตะโกนด้วยน้ำเสียงโมโห ก่อนจะหยิบอุปกรณ์จีพีเอสในมือของเอกโยนทิ้งลงทะเล หลังมือหนาออกแรงตบหน้าลูกน้องอย่างไม่ยั้งมือเพี๊ยะ!คาริสามองกลับไปยังบริเวณเทีบยท่าซึ่งไกลจากเธอออกไปเรื่อย ๆ ด้วยสีหน้าที่เป็นกังวล มันเหนือความคาดหมายของเธอ ไม่คิดว่าจะติดมากับเรือด้วยทว่าอยู่ ๆ ก็มีมือหนาของใครบางคนปิดปากเธอเอาไว้แน่น หญิงสาวออกแรงดิ้นพล่าน ส่งผลให้ปืนที่ถือไว้อย่างไม่มั่นคงนักกระเด็นหลุดจากมือของเธอ ก่อนจะถูกอีกฝ่ายชกท้องแล้วลากตัวเข้าไปภายในเรือ“นายครับ! มีคนบุกรุก” ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนพร้อมลากตัวเธอเข้ามาด้วยอารมณ์ที่ยังเดือดดาลไม่หายทำให้มาเฟียหนุ่มคว้าปืนจากลูกน้อง หวังจะยิงปลิดชีพคาริสาเพื่อระบายความโกรธทว่าทันทีที่ได้เจอเธอ เขากลับต้องหยุดก
สวาทรักซาตาน บทที่ 1 เหยื่อล่อ
ครืด! ครืด!เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นในรอบสัปดาห์ ‘คาริสา’ ไม่รอช้ารีบกดรับสายทันทีเมื่อเห็นรายชื่อของคนที่โทรเข้ามา ‘เตชิน’“ว่าไงคะหัวหน้า!” หญิงสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหน(อยู่ไหน!)“ฉันเหรอ?ฉันก็อยู่ที่ห้องสิ จะให้ไปอยู่ดาวอังคารหรือไงมิทราบ?”(ปากดี! งานการไม่มีทำหรือไง!)ปลายสายตะโกนพูดเสียงดัง จนคาริสาต้องรีบดึงมือถือออกห่างจากหูของเธอ“อะไรของมันวะ” แม้จะรู้สึกงุนงงปนหัวเสียเล็กน้อย แต่คาริสาก็ต้องดึงมือถือกลับมาแนบหูอย่างเลี่ยงไม่ได้(ฉันมีงานให้ทำ!)“อะไรนะ หัวหน้ามีงานให้ทำ นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า” เหลือกตามองบนพร้อมเอ่ยประชดประชัน(...)“เหอะ ฉันเองก็ไม่อยากนั่งงอมืองอตีนอยู่กับที่หรอกนะคะหัวหน้า แต่หัวหน้าลืมไปแล้วเหรอ ว่าหัวหน้าสั่งพักงานฉันอยู่” เธอโวยวายโดยเน้นคำว่า ‘หัวหน้า’ ทุกประโยค(เสียงอาฆาตเชียวนะ! รีบมาก่อนที่จะโดนพักงานยาว)ออกคำสั่งจบเตชินเพื่อนรักที่ชอบเอาตำแหน่งหัวหน้ามากดหัวเธอก็ตัดสายไปดื้อ ๆคาริสาส่ายหน้าไปมาพลางถอนหายใจพรืดใหญ่ รู้สึกเบื่อหน่ายกับพฤติกรรมของคนที่เป็นทั้งหัวหน้าและเพื่อนสนิท อย่างไรเสียคนที่ไม่มีทางเลือกอย่างเธอก็ต้องรีบไปแต่งตัวให
